«Τίποτε
ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα δὲν εἶναι μέγα, οὔτε ἐξαίσιο· οὔτε ἡ εὐπορία στοὺς
ἀνθρώπους, οὔτε ἡ δόξα ποὺ ἀκμάζει, οὔτε ἡ ὑγεία τοῦ σώματος. Διότι δὲν
ὁρίζουμε ὅτι τὸ ἀγαθὸ ὑπάρχει σ’ αὐτὰ ποὺ παρέρχονται, ἀλλ’ ἔχουμε
κληθεῖ νὰ γίνουμε μέτοχοι τῶν αἰωνίων καὶ ἀληθινῶν ἀγαθῶν… Αὐτὰ δὲν ἔχουν ἐντός τους τὴν μακαριότητα» (Περὶ φθόνου)
«Ἐχθρὸς
εἶναι ὁ φόβος τοῦ θανάτου, ὁ ὁποῖος προξενεῖ εἰς ἠμᾶς δειλίαν· ἐκεῖνος
ποὺ μᾶς καταπείθει νὰ εἴμεθα συνεσταλμένοι ἐμπρὸς στὶς ἐξουσίες τῶν
προσώπων. Πῶς λοιπὸν αὐτὸς ποὺ φοβεῖται αὐτά, θὰ μπορέσει κατὰ τὸν καιρὸ
τοῦ μαρτυρίου νὰ ἀντισταθεῖ πρὸς τὴν ἁμαρτίαν μέχρι θανάτου καὶ νὰ
ἀποδώσει στὸν Κύριον τὸ χρέος, ὁ Ὁποῖος ἀπέθανε καὶ ἀνέστη δὶ’ ἠμᾶς; Καὶ
ἐκεῖνος ποὺ εὐκόλως πτοεῖται ἀπὸ τοὺς δαίμονες ἔχει μέσα του ὡς ἐχθρὸ
τὸν φόβο (Εἰς τὸν ΛΓ' Ψαλμὸν )
