Στα
τροπάρια, που συνέθεσαν οι Άγιοι Κοσμάς, Επίσκοπος Μαϊουμά και Ιωάννης
Δαμασκηνός για να υμνήσουν το γεγονός της Βάπτισης του Χριστού,
αναφέρουν ότι κατά την Βάπτιση του Χριστού ο Ιορδάνης “εστράφη εις τα
οπίσω” όπως έγινε και στην περίπτωση του Ιησού του Ναυή.
Τέτοιο
όμως γεγονός δεν αναφέρεται από τους Ευαγγελιστές. Δεν είναι όμως
καθόλου παράξενο να συνέβη αυτό το υπερφυσικό γεγονός για να αποδείξει ο
Χριστός, στους άπιστους Ιουδαίους, ότι ήταν Θεός και Κύριος της φύσεως.
Εξ’ άλλου ο Ιστορικός Αλέξανδρος, στο έργο του “Ιουδαϊκά”, σελίδα 111,
γράφει: “Ο Ιορδάνης … στέρας τίνος μετείληφε τάξεως, ότε εν τω του
Σωτήρος βαπτίσματι επιστραφείς εις τα οπίσω, τοις ανοήτοις και
αναισθήτοις Ιουδαίοις Θεογνωσίας επίδειξιν εποιήσατο “.
Οι
εκκλησιαστικοί ποιητές και μελωδοί “ποιητική αδεία” χρησιμοποιούν εκτός
των γραπτών πηγών και την προφορική παράδοση και προσδίδουν αλληγορική
σημασία στα περιγραφόμενα γεγονότα. Είναι γνωστόν ότι ο Ιορδάνης έχει
δύο πηγές που ονομάζονται η μία Ιορ και η άλλη Δαν, εξ’ ού και το όνομα
Ιορδάνης. Οι δύο αυτές πηγές ενώνονται σε κάποιο σημείο και σχηματίζουν
τον ποταμό Ιορδάνη ο οποίος χύνεται (εκφορείται) στη νεκρά θάλασσα. Κατά
τον Ιωάννη Χρυσόστομο ο Ιορδάνης είναι εις τύπον του ανθρωπίνου γένους.
Οι δύο πηγές του εικονίζουν τον Αδάμ και την Εύα, τους δύο προπάτορες
από τους οποίους εγεννήθη σαν άλλος Ιορδάνης το ανθρώπινο γένος. Αυτό το
γένος “εξεφορείτο” εις την νέκρωσιν όπως ο Ιορδάνης εκφορείται στη
νεκρά θάλασσα.
Ο
Υιός του Θεού από αγάπη προς το ανθρώπινο γένος έγινε άνθρωπος και με
τον θάνατό Του κατήργησε τον θάνατο χάρισε την αιωνία ζωή και έστρεψε
προς τα πίσω το ανθρώπινο γένος ώστε αυτό να μην τρέχει προς τη νέκρωση
και τον θάνατο και να εκφορείται όπως ο Ιορδάνης προς τη νεκρά θάλασσα,
αλλά να στραφεί προς τα πίσω προς το δημιουργό Του από τον οποίον
απομακρύνθηκε. Κατά τον θείον Δαμασκηνόν είναι η επάνοδος (η προς τα
πίσω πορεία) εκ του παρά φύσιν εις το κατά φύσιν και εκ της αμαρτίας
προς τον Θεό.
