Στό σημερινό Εὐαγγέλιο ἀκούσαμε γιά τήν κατά σάρκα γενεαλογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μιά γενεαλογία εἶναι ἕνας κατάλογος ὀνομάτων. Μιά διαδοχή προσώπων. Ὅλα τά πρόσωπα πού ἀναφέρονται στήν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ, ἦταν ὅλοι θνητοί ἄνθρωποι πού ἔφυγαν ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, ἀφοῦ εἶχαν ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή τους. Αὐτό πού περισσότερο ἐκπλήσσει εἶναι ὅτι μερικά ἀπό τά πρόσωπα αὐτά τοῦ γενεαλογικοῦ καταλόγου ἔχουν τή δική τους θλιβερή ἱστορία. Τόσον οἱ ἄνδρες, ὅσον καί γυναῖκες, πού ἀναφέρονται στήν γενεαλογία, δέν διακρίνονται ὅλοι γιά τήν ἁγιότητά τους.
Τέσσερις γυναῖκες, πού ἦσαν
ἀλλοεθνεῖς καί ἁμαρτωλές, ἀξιώθηκαν ἀπό τόν Θεό νά γίνουν προμήτορες τοῦ
Μεσσία : ἡ Θάμαρ, ἡ Χαναναία Ραχάβ (ἤ Ραάβ), ἡ Ρούθ ἀλλόφυλη –
μωαβίτισσα καί ἡ Βηρσαβεέ. Οἱ ἄνδρες, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἦσαν κατά τό
πλεῖστον σκληροί καί βίαιοι. Καί ὅμως μέσα ἀπό αὐτή τήν «κόπρο» βλάστησε
«τό κρῖνον τό εὔοσμον». Ἄνθισε ἡ σωτηρία, ὁ Χριστός μας. Ἔτσι τελικά ἡ
σειρά τῶν προσώπων τῆς γενεαλογίας πού εἴδαμε, καταλήγει σ’ Ἐκεῖνον πού
εἶναι ἀγενεαλόγητος. Γιατί δέν ἔχει οὔτε ἀρχή, οὔτε τέλος, ἀλλά μένει
εἰς τόν αἰώνα. Γι’ αὐτό ἡ γενεαλογία αὐτή τοῦ Χριστοῦ δεικνύει τό
μέγεθος τῆς Θείας ἀγάπης. Ἀλλά, δέν εἶναι περίεργο. Ἀπό τήν στιγμή, πού ὁ
Θεός γίνεται ἄνθρωπος ὅλα εἶναι δυνατά. Ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Χριστοῦ
εἶναι τό μέτρο τῆς θείας ἀγάπης πού ἐνίκησε τήν ἀνθρώπινη ἀναξιότητα καί
ἀδυναμία. Γι’ αὐτό καί ἔχει ὅλο τό δικαίωμα ὁ Χριστός νά ζητᾶ ν’
ἀγαπᾶμε ἀλλήλους, ὅπως Αὐτός μᾶς ἀγάπησε. Γιατί μᾶς ἀγάπησε μέ τήν
μεγαλύτερη δυνατή ἀγάπη, τήν ἀγάπη τῆς ἄκρας ταπείνωσης καί
ἀνιδιοτέλειας.
Ἀδελφοί, σ’ αὐτούς τούς δύσκολους καιρούς γιά τό
ἔθνος, τήν Ἐκκλησία μας καί τόν κόσμο ὅλο, μόνο ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ
ν’ ἀνατείλει τόν ἥλιο τῆς ἐλπίδος. Αὐτό τοὐλάχιστον πάνω ἀπό ὅλα μᾶς
πιστοποιεῖ ἡ γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ μας. Μέ τήν ἀγάπη Του μόνο μποροῦμε
νά ἀγαπᾶμε. Μέ τήν δύναμή Του νά γίνουμε δυνατοί καί μέ τή θέλησή Του νά
νικᾶμε τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία του.
Εἶθε, ἀγαπητοί μου, ἡ
κατά σάρκα ὑπερφυσική Γέννησις τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ νά μᾶς δωροφορήση τήν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πνευματική μας
γέννησι καί ἀναγέννησι καί ἡ μεγάλη αὐτή Δεσποτική ἑορτή τῶν
Χριστουγέννων νά γίνη ἀφορμή νά προσοικειωθοῦμε τήν Θεία Χάρι τοῦ
σαρκωθέντος Κυρίου καί Θεοῦ μας καί τήν ἐν Χριστῷ τεχθέντι σωτηρία μας.
Ἀρχιμ. π. Φρ. Δημητρίου
