Του Αγίου
Ιωάννου Χρυσοστόμου
«Το να επαινεί κανείς εκείνους που αμαρτάνουν αξίζει πολύ πιο μεγαλύτερη τιμωρία από το ν’ αμαρτάνει ο ίδιος. Και πάρα πολύ σωστά. Καθ’ όσον η ενέργεια αυτή είναι δείγμα διεφθαρμένης γνώμης που πάσχει αθεράπευτα. Γιατί εκείνος μεν που διαπράττει την αμαρτία και κατακρίνει παράλληλα αυτήν, θα μπορέσει κάποια στιγμή να βρει το σωστό εαυτό του, ενώ εκείνος που επαινεί την κακία στέρησε τον εαυτό του από τη θεραπεία της μετάνοιας»
[Απ’ την Β΄ Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΑΟΥΛ»][Από το έργο «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ» του Κ.Γ.Παπαδημητρακόπουλου]
