Ήδη γίνεται η επεξεργασία του προσχέδιου νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ατόμων. Ο γάμος αποτελεί σωματική και ψυχική ένωση δύο ατόμων διαφορετικού φύλου που αναλαμβάνουν ευχαρίστως να υποστηρίξουν όλα τα επόμενα αυτής της ένωσης. Τα παιδιά και τις καταστάσεις που διαμορφώνει η κοινή τους ζωή.
Ο γάμος δεν είναι κάποιου τύπου οικονομική συνεργασία, δεν λειτουργεί σαν εταιρία, ή σα μια θρησκευτική ή επιστημονική ένωση, δεν είναι φορέας αναγνώρισης σεξουαλικών επιλογών, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να λειτουργεί ως μέσο επίλυσης ψυχολογικών ή κοινωνικών εκκρεμοτήτων, αισθημάτων αδικίας, και γενικότερων κοινωνικών ανισοτήτων ή προβλημάτων. Ο γάμος είναι επίσημη δέσμευση απέναντι στο Θεό και στη κοινωνία, η οποία καλείται να τον υποστηρίξει αλλά και να απολάβει τα αποτελέσματα του υγιούς και δημιουργικού γάμου.
Τα έγγαμα άτομα διαμορφώνουν το μέλλον μιας κοινωνίας διότι δημιουργούν οικογένειες και προσφέρουν τα παιδιά τους. Στα παιδιά καλύπτουν όχι απλά τις βιολογικές τους ανάγκες αλλά συγχρόνως δίνουν αρχές ζωής και λειτουργούν ως πρότυπα υπεύθυνων επιλογών.
Ανταποκρίνεται ο ομοφυλοφιλικός γάμος σε αυτές τις προδιαγραφές και απαιτήσεις;
Το εν λόγω νομοσχέδιο θα θεσμοθετήσει τον ομόφυλο γάμο ώστε να υπάρξει «κατάργηση των διακρίσεων ως προς την πρόσβαση στον θεσμό αυτό, λόγω φύλου, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, καθώς και λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.» (1) Όμως η διάκριση αυτή δεν υπήρχε αναιτίως ως τώρα. Στην ομόφυλη ένωση δεν υπάρχει ένα βασικό χαρακτηριστικό του ετερόφυλου γάμου, η σκόπιμη και συγχρόνως αποτελεσματική σωματική ένωση. Αυτή που με την λειτουργική συνεργασία του αναπαραγωγικού συστήματος των συντρόφων δημιουργεί ανθρώπους. Τα ομόφυλα ζευγάρια είναι αδύνατον να τεκνοποιήσουν μεταξύ τους, επίσης είναι αδύνατον να τεκνοποιήσει άτομο που έχει λάβει αγωγή μετάβασης στο άλλο φύλο, πλην κάποιων εξαιρέσεων. (2)
Άρα για τη διάκριση που επέβαλε να μην έρχονται σε γάμο άτομα ιδίου φύλου υπήρχε μεταξύ πολλών άλλων και ο συγκεκριμένος σοβαρότατος λόγος. Τώρα βέβαια και στα πλαίσια των ίσων δικαιωμάτων των ομόφυλων ως προς την απόκτηση παιδιών, ο νόμος θα επιτρέπει να δημιουργηθούν παιδιά και για εκείνους με τη βοήθεια της σύγχρονης αναπαραγωγικής τεχνολογίας και βιολογίας. Στη πραγματικότητα τίποτα λιγότερο από πλήθη ορφανεμένων και στερημένων παιδιών, προϊόντων του αναπαραγωγικού εμπορίου.
Αυτών που με την έγκρισή του νόμου θα δημιουργούνται στα αναπαραγωγικά μαγαζιά (3), και θα μεγαλώνουν με δύο μαμάδες, δύο μπαμπάδες, με δύο ομόφυλα τρανς άτομα, που έχουν ή όχι λάβει αγωγή μετάβασης (ορμόνες, χειρουργείο), ή ψυχοθεραπεία, παιδιά από εξωσωματική, από δωρητή σπέρματος, από δωρήτρια ωαρίων, από παρένθετη μητρότητα, από τεκνοθεσία, υιοθεσία, μεγαλωμένα σε τεχνητή ή μεταμοσχευμένη μήτρα, από αζήτητα κατεψυγμένα έμβρυα,… παιδιά- ανθρώπινες ψυχές και υπάρξεις- που θα γεννηθούν ορφανά από επιλογή και απόφαση των «γονέων» τους……(3), που νοιάζονται να ικανοποιήσουν πρωτίστως την δική τους εγωκεντρική επιθυμία με την ευλογία του νόμου.
Ο νομοθέτης για να αποδώσει – υποτίθεται- δικαιοσύνη στον ενήλικα που θέλει να επιβεβαιώσει την αμφισβητούμενη σεξουαλική του «επιλογή», στρέφεται στη πράξη εναντίον των παιδιών και καταστρέφει την προσωπικότητα και το μέλλον τους, καταστρέφει ουσιαστικά τη ίδια μας τη κοινωνία.
Προφανώς τα παιδιά σε αυτά τα ζευγάρια δεν θα στερηθούν το φαγητό, τα ρούχα ή το σχολείο. Χάνουν όμως το φυσικό τους δικαίωμα να έχουν συγχρόνως μάνα και πατέρα, βιολογικά αδέλφια και συγγενείς, γενεαλογικό δέντρο, πρότυπο του δικού τους ή για το άλλο φύλο, στερούνται από τα στοιχεία της παιδείας που θα έπαιρναν από αυτούς, διαταράσσεται η σωστή ανάπτυξη των κοινωνικών χαρακτηριστικών του φύλου τους, ενδεχομένως η ταυτότητα φύλου τους, το φυσικό λειτουργικό πρότυπο οικογένειας….
Είναι προφανές πως η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη μας είναι τελείως αντίθετη με τέτοιου είδους «γάμους». Στον ομοφυλοφιλικό «γάμο» οι γονείς επιλέγουν να μην λάβουν την ευλογία του Θεού η οποία θαυματουργεί τόσο προς εκείνους όσο και για τα παιδιά τους. Τα παιδιά λοιπόν υποφέρουν και από την στέρηση της παρουσίας του Θεού στο σπίτι τους. Θα αναφέρουμε ακόμη σκέψεις και αισθήματα θλίψης στα παιδιά με ομόφυλους γονείς και από αναπαραγωγικές τεχνικές του τύπου : «γιατί εγώ να μην έχω μπαμπά ή μαμά όπως οι άλλοι», «πού να είναι τώρα ο δικός μου μπαμπάς», ή «μήπως έχω και κάπου αλλού αδέλφια», ή «πώς θα ήταν αν είχα και εγώ μια όμορφη μαμά» ή «γιατί οι γονείς μου δεν με ήθελαν και τώρα είμαι με κάποιους άλλους», «άραγε τώρα με σκέφτονται καθόλου εκεί που είναι» κ.α που είναι αναμενόμενα για το παιδί και του δημιουργούν σοβαρά υπαρξιακά προβλήματα. Αυτά φυσικά για πολλούς ιδεολόγους «επιστήμονες» είναι ανύπαρκτα ζητήματα.(4)
Το λόμπι των ομοφυλόφιλων υποστηρίζει ότι για τα παιδιά οι μητέρες και οι πατέρες είναι προαιρετικοί. (5) Και όμως δεν υπάρχει ούτε ένα παιδί που να έχασε τη μητέρα ή τον πατέρα του, το οποίο να μην είχε τουλάχιστον περιέργεια (για να μην πούμε λαχτάρα) για τον αγνοούμενο γονέα του. Τις περισσότερες φορές, η απώλεια του γονέα έχει ως αποτέλεσμα μια ισόβια πληγή και έναν ψυχολογικό αγώνα μέχρι την ενηλικίωση. Η έλλειψη πατέρα είναι ένας κύριος αιτιολογικός παράγοντας σε κάθε μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα των ημερών μας όπως η φτώχεια, η εφηβική εγκυμοσύνη, η παραβατικότητα, η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, η κακή ψυχική υγεία, οι διαταραχές συμπεριφοράς και η αυτοκτονία. Ο ετερόφυλος γάμος λοιπόν είναι για τα παιδιά ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας ήταν ο πιο φιλικός προς τα παιδιά θεσμός που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος, και αυτό δε θέλει να το αναγνωρίσει το θεώρημα του ομοφυλοφιλικού γάμου.
Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για την ισότητα και την δικαιοσύνη στο γάμο φαίνεται πως αφορά απλώς την προστασία της ερωτικής ζωής κάποιων ομάδων.
Ο γάμος προστατεύεται ιστορικά σχεδόν από κάθε κοινωνία επειδή ενώνει τους δύο ανθρώπους στους οποίους τα παιδιά έχουν ένα φυσικό δικαίωμα – τη μητέρα και τον πατέρα τους. Μεγαλώνοντας με τους παντρεμένους γονείς του το παιδί επενδύει στη σωματική, κοινωνική και συναισθηματική υγεία του.
Πόσα παιδιά βίωσαν τον θάνατο ή το διαζύγιο ή την εγκατάλειψη του γονέα τους και τους άρεσε; ….Σωστά … Κανένα. Ωστόσο, η δικαιολογία για τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας της οικογένειας και του γάμου βασίζεται στην υπόθεση ότι το φύλο και η βιολογία δεν έχουν σχέση με τη γονεϊκή μέριμνα. Οι θιασώτες της «ισότητας των σεξουαλικών επιλογών» υποστηρίζουν ότι τα παιδιά χρειάζονται απλώς «αγάπη και ασφάλεια».
Και όμως υπάρχουν σοβαρές μαρτυρίες παιδιών για το αντίθετο…..
-«Όταν έφτασα στο σχολείο άρχισα να συνειδητοποιώ παρατηρώντας άλλα παιδιά που αγκάλιαζαν τους πατέρες τους, ότι μου έλειπε κάτι ξεχωριστό. Μου έλεγαν ψέματα σε όλο το σχολείο. Μου είπαν ότι δεν είχα πατέρα… ήταν πολύ δύσκολο για μένα να φτιάξω μια σταθερή ταυτότητα. Η συμπεριφορά και η συναισθηματική μου σταθερότητα υστερούσαν πολύ εξαιτίας αυτού…» – Μίλι.
-«Εγώ, ο μικρός αδερφός μου, ο μπαμπάς, και ο (σύντροφός του) ο Μπίλι, (ήταν) η μόνη οικογένεια που γνώρισα ποτέ. (Παρακολούθησα) στο σχολείο το έργο ” The Land Before Time”. Ήταν μια τραυματική εμπειρία. Εκείνη τη στιγμή, για πρώτη φορά ως κορίτσι 5 ετών, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε κάτι που λέγεται «μητέρα» και ότι εγώ δεν το είχα. Πέρασα την υπόλοιπη μέρα κλαίγοντας στην αγκαλιά μιας δασκάλας, που δεν την είδα ποτέ ξανά, για τη μητέρα που ως τότε δεν είχα καταλάβει ότι ποτέ δεν είχα». – Σαμάνθα
-«Λαχταρούσα την αγάπη που είχαν οι φίλοι μου από τους μπαμπάδες τους. Όσο για μένα, είχα ήδη μια μητέρα. Δεν χρειαζόμουν άλλη μια. Οι παππούδες και οι θείοι μου έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν όταν ήταν μαζί μου για να μου δώσουν όλα τα πράγματα που παίρνει η κόρη από τον μπαμπά, αλλά δεν ήταν το ίδιο με το να έχω ένα δικό μου παντοτινό πατέρα και το ήξερα. Πάντα ένιωθα πως είχα πατέρα από δεύτερο χέρι.»- Μπράντι
Εφόσον η πολιτεία αποφασίσει και νομιμοποιήσει τον γάμο των ομοφυλοφίλων στη χώρα μας, δημιουργεί εν γνώσει της τραύματα και πόνο τέτοιων παιδιών.
Δυστυχώς αυτά τα στερημένα και πληγωμένα παιδιά συχνά πιστεύουν ότι είναι αυτά που κάνουν λάθος για τα συναισθήματά τους, και όχι ο ίδιος ο νόμος που τα έκανε θύματα. Η αλήθεια είναι πως και αυτά τα παιδιά είναι ακριβώς όπως κάθε άλλο παιδί. Η ψυχή τους λαχταρά να τα αναγνωρίζουν, να τα σκέπτονται και να τα αγαπούν τα δύο άτομα που είναι υπεύθυνα για την ύπαρξή τους. Αυτό δεν ισχύει μόνο όταν πρόκειται για τον πόνο των παιδιών από την κατάρρευση της οικογένειας. Όχι μόνο τα παιδιά του διαζυγίου και της εγκατάλειψης, αλλά και εκείνα που τους έχουν αρνηθεί σκόπιμα τη σχέση με έναν γονέα μέσω των σύγχρονων αναπαραγωγικών τεχνολογιών (παιδιά δωρητών σπέρματος, ή ωαρίων ή από εμπορευματοποίηση μήτρας), βιώνουν τον ίδιο πόνο.
Μέχρι πρόσφατα, ο πολιτισμός και οι νόμοι μας αναγνώριζαν ότι τα παιδιά έχουν έμφυτο δικαίωμα στη μητέρα και τον πατέρα τους. Τώρα παραβιάζεται αυτό το δικαίωμα, και τα παιδιά γίνονται «αντικείμενα» για copy-paste στη ρομαντική-σεξουαλική επιλογή του κάθε ενήλικα. Φυσικά, υπάρχουν και κακοί βιολογικοί γονείς και ηρωικοί θετοί γονείς. Ωστόσο, μελέτες αποκαλύπτουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε νοικοκυριά με μη βιολογικό φροντιστή είναι πιο πιθανό να κακοποιηθούν και να παραμεληθούν.
Επομένως, οι προσωπικές επιλογές των γονέων αλλά και οι νόμοι μας οφείλουν να τιμούν το δικαίωμα των παιδιών να ζουν με την βιολογική μητέρα και πατέρα τους. Έτσι επενδύουμε στη ψυχική, πνευματική και συναισθηματική υγεία της επόμενης γενιάς. Ο ομοφυλοφιλικός γάμος και η προωθούμενη πολιτική της ομοφυλόφιλης οικογένειας υπηρετεί μόνο την ιδεολογική και σεξουαλική ικανοποίηση μιας μερίδας της κοινωνίας μας ενώ είναι εξαιρετικά προβληματική για την ανατροφή και την προσωπικότητα των παιδιών που θα αναλάβουν αυτή τη κοινωνία. Είναι λυπηρό πως ο νόμος λαμβάνει υπόψιν του μόνο τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα της συγκεκριμένης μερίδας πολιτών και όχι εκείνων που όφειλε κατά προτεραιότητα να σκεφτεί. Των μικρών παιδιών.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για την συγγραφή του κειμένου:
1. http://elawyer.blogspot.com/2020/09/blog-post_15.html
2. https://www.medscape.com/viewarticle/915156?src=wnl_edit_tpal&uac=327652BN&impID=2041828&faf=1
3. https://www.medscape.com/viewarticle/923053?src=wnl_edit_tpal&uac=327652BN&impID=2220634&faf=1
4. https://www.kathimerini.gr/society/961410/paremvasi-55-akadimaikon-gia-tin-anadochi-kai-yiothesia-apo-omofyla-zeygaria/
5. https://thembeforeus.com/a-child-centric-approach-to-public-policy/
mumdadandkids.gr
