Διότι
όποιος δεν προσεύχεται στο Θεό και δεν επιθυμεί να συνομιλή συνέχεια με
τον Θεό, είναι άψυχος και νεκρός και δεν σκέπτεται σωστά.
Διότι
το πιο μεγάλο σημείο της αφροσύνης μας είναι ακριβώς αυτό, το να μην
γνωρίζουμε δηλαδή σωστά το μέγεθος της τιμής και το να μην αγαπήσουμε
την προσευχή, το να μην θεωρούμε ψυχικό θάνατο την μη προσκύνησι του
Θεού.
Διότι
όπως ακριβώς το σώμα μας αυτό είναι νεκρό και μυρίζει άσχημα, όταν δεν
είναι μέσα του η ψυχή, έτσι και η ψυχή που δεν παρακινεί τον εαυτό της
στην προσευχή, είναι νεκρή και άθλια και ακάθαρτη.
Το
ότι όμως πρέπει να θεωρούμε χειρότερο από κάθε θάνατο την στέρησι της
προσευχής, μας το διδάσκει ο προφήτης Δανιήλ, ο μεγάλος αυτός προφήτης, ο
οποίος προτίμησε να πεθάνη, παρά να στερηθή για τρεις μόνο μέρες την
προσευχή. Διότι ο βασιλιάς των Περσών δεν τον διέταξε να ασεβήση, αλλά
να προσπαθήση να μην προσευχηθή για τρεις ημέρες (πρβλ. Δαν. 6, 10).
Χωρίς
τη βοήθεια του Θεού δεν μπορούμε να έχουμε κάποιο καλό στις ψυχές μας∙ η
χάρις του Θεού αν δη ότι αγαπάμε την προσευχή και παρακαλάμε συνέχεια
τον θεό και περιμένουμε από εκεί να μας έλθουν όλα τα αγαθά, εγγίζει
τους πόνους μας και τους ελαφρύνει.
Όταν
λοιπόν ιδώ κάποιον που δεν αγαπά την προσευχή και δεν την αγαπά πολύ
και υπερβολικά, νομίζω ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει τίποτε το ευγενικό
στην ψυχή του. Όταν όμως ιδώ κάποιον να μη χορταίνη από τη λατρεία του
Θεού, και να θεωρή ως μεγαλύτερη ζημία το να μην προσεύχεται συνέχεια,
συμπεραίνω, ότι ο άνθρωπος αυτός είναι αληθινός εργάτης κάθε αρετής και
ναός του Θεού.
Διότι
εάν, όπως λέγη ο σοφός Σολομώντας, ο στολισμός του ανθρώπου και το
βάδισμά του και το γέλιο του φανερώνουν τα εξωτερικά του χαρίσματα, πολύ
περισσότερο η προσευχή και η λατρεία του Θεού αποτελούν απόδειξι
ολόκληρης της αρετής του, είναι σαν κάποια πνευματική και θεϊκή στολή
που προσδίδει στην ψυχή μας πολλή ομορφιά και κάλλος, που ρυθμίζει τη
ζωή καθενός από εμάς, που δεν αφήνει να κυριεύση την ψυχή τίποτε το
αισχρό και παράλογο, που πείθει τον Θεό να συγχωρήση και να του δώση την
τιμή Του, που μας διδάσκει να απομακρύνουμε κάθε πλάνη του πονηρού, που
διώχνει τους πονηρούς και παράλογους λογισμούς, που κάνει την ψυχή του
καθενός τέτοια, ώστε να περιφρονή την ηδονή.
Η
μόνη υπερηφάνεια που αρμόζει σε αυτούς που σέβονται τον Θεό, είναι να
μην υπηρετούν κανένα φαύλο έργο αλλά να διατηρούν την ψυχή τους ελεύθερη
και τη ζωή τους απαλλαγμένη από κάθε μολυσμό.
