ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ (1)

Βιβλίου γραμμένο ἀπὸ τὸν θεολόγο Λάζαρο Τσακιρίδη
«Τὸ Πέρασμα ἑνός ἀγγέλου»

ΛΑΖΑΡΟΥ ΤΣΑΚΙΡΙΔΗ
ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ – ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ

Πῶς εἶδα τὸν π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη ἀπὸ κοντά, ὅταν τὸ 1961 σὰν ἄγγελος
ἐμφανίστηκε στὴν Κατερίνη καὶ σὰν κεραυνὸς σάρωσε τοὺς οἴκους ἀνοχῆς
καὶ τὰ παρασκήνια ποὺ μὲ προκλητικότητα τοὺς προστάτευαν.

Ἀσταύρωτοι ποιμένες δὲ συγκινοῦν τὸ λαό τους

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ (τοῦ συγγραφέα)
Γεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη, καταγόμενος ἀπὸ Καλαμωτὸ Λαγκαδᾶ. Μὲ τοὺς γονεῖς του, ποὺ ἦταν ἀγρότες, μετακόμισαν στὴν Κατερίνη πρὶν ἀπὸ τὸ 1940 ὅπου ἀπὸ παιδὶ ἔζησε τὸν ἀγροτικὸ μόχθο καὶ τὴν ἀγωνία τῆς κατοχῆς μὲ τὰ ἐπακόλουθά της.

Τελείωσε τὸ ἑξατάξιο Γυμνάσιο Κατερίνης καὶ σπούδασε Θεολογία στὴ Θεσσαλονίκη. Μετὰ τὴν ἀπόλυσή του ἀπὸ τὸ στρατὸ ὑπηρέτησε ὡς βοηθὸς ἱεροκῆρυξ Ἀποστολικῆς Διακονίας στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Κίτρους (Κατερίνης) μέχρι τὸ διορισμό του στὴ Μέση Ἐκπαίδευση. Ὑπηρέτησε στὰ ὀρεινὰ καὶ ἀκριτικὰ σxολεῖα τῆς Ἠπείρου καὶ στὴν Κατερίνη. Μετὰ τὴν συνταξιοδότηση καὶ τὸ θάνατο τῆς συζύγου του ἀσχολεῖται μὲ κηρυκτικὸ καὶ συγγραφικὸ ἔργο.

Τὸ πέρασμα ἑνὸς Ἀγγέλου

Τὸ 1961 ὁ τότε ἀρχιμανδρίτης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐμφανίσθηκε στὴν Κατερίνη σὰν ἄγγελος καὶ σάρωσε δυναμικὰ μὲ τοὺς πνευματικοὺς κεραυνοὺς τὰ παρασκήνια ποὺ προωθοῦσαν καὶ κάλυπταν τὴν προκλητικὰ ὀργανωμένη πορνεία καὶ σωματεμπορία.
Τόλμησε νὰ συγκρουσθεῖ καὶ νὰ ἐλέγξει τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου καὶ νὰ ἐνεργοποιήσει τὶς ἠθικὲς δυνάμεις τοῦ λαοῦ μας, τὸν ὁποῖον κάλεσε σὲ ἠθικὴ ἐπανάσταση.
Μέσα σὲ λίγες μέρες κατάφερε νὰ ἑνώσει ψυχικὰ κάτω απὸ τὸ καθαρὸ λάβαρό του τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν παρατάξεων.
Ἐπέτυχε νὰ κλείσει ἁμαρτωλὰ σπίτια ποὺ προκαλοῦσαν τὸ κοινὸ αἴσθημα καὶ μέσα σὲ κατοικημένες περιοχὲς ἀναστάτωναν τὴν ἠρεμία τῶν οἰκογενειῶν.
Ἡ αἰφνιδιαστική του ἐμφάνιση, οἱ κεραυνοὶ τοῦ λόγου του, ὁ πανικὸς τῶν ἐνόχων, τὸ σάρωμα τῆς σαπίλας, τὸ ἀσυγκράτητο ξεσήκωμα τοῦ λαοῦ, ἐξεταζόμενα μὲ μεταφυσικὸ πρῖσμα ἀποδεικνύουν ὅτι σʼ ὅλη τὴν πορεία κάποιος ἄγγελος παραστεκόταν δίπλα του.

Ἀφιέρωση

Αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ ἀφιερώνω στὸν ἀσπρομάλλη ἐπίσκοπο πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Ἑλλάδα μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις.
Σʼ αὐτὸν ποὺ ἀγαπήθηκε καὶ ρίζωσε σὰν Κοσμᾶς Αἰτωλός, στὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ συγχρόνως μισήθηκε καὶ πολεμήθηκε ἀπὸ τοὺς ἀγάδες καὶ μπέηδες τῶν πολιτικῶν καὶ θρησκευτικῶν παρασκηνίων.
Ἡ ἀφιέρωσή μου αὐτὴ στὸ σεπτὸ ἱεράρχη εἶναι μιὰ ἀνθοδέσμη πνευματικὴ καὶ μιὰ ἀναγνώριση ὅτι στὸ μόχθο τῆς προσωπικὴς μου οἰκοδομῆς ἔβαλε πολλὰ λιθαράκια καὶ μὲ περιφρούρησε ἀπὸ παγίδες νεότητος καὶ ἀπὸ ψευτοκοινωνιολόγους ἀθεϊστάς.

Τότε ποὺ οἱ γαλαζόαιμοι ἀκαδημαϊκοὶ καθηγηταί μας ἔβλεπαν σὰν κουνούπια τὶς στρατιὲς τῶν πεινασμένων φοιτητῶν καὶ τοὺς πετοῦσαν ἀνεύθυνα στὰ σαγόνια τοῦ κόκκινου δράκου μὲ τὴ γνώμη τους «οἱ φτωχοὶ νὰ μὴν σπουδάζουν», ὁ Καντιώτης μᾶς ἀγκάλιασε μὲ στοργὴ καὶ μᾶς πρόσφερε μαζὶ μὲ τὰ καθαρά του λάβαρα καὶ τὴν καρδιά του.
Γράφω αὐτὸ τὸ βιβλίο ἐπειδὴ νοιώθω τὸ χρέος μου νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, ποὺ τὴν εἶδα ἀπὸ κοντά. Θέλω νὰ στείλω καὶ ἕνα μήνυμα στὸν ἀσπρομάλλη ἐπίσκοπο, ὅτι ὁ σπόρος ποὺ ἔρριξε καρποφόρησε πολὺ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι φαντάζεται, σὲ καρδιὲς ὁπαδῶν καὶ μὴ ὁπαδῶν καὶ νὰ τοῦ πῶ δακρυσμένος ὅτι οἱ τότε ἡλικιωμένοι βρίσκονται ἤδη στοὺς οὐρανοὺς καὶ τὰ τότε νιᾶτα ποὺ κάτω ἀπὸ τὸ λάβαρό του ἀγωνίστηκαν, τὸν περίμεναν νοσταλγικὰ νὰ τοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ ξανάρθει στὴν Κατερίνη καὶ τώρα ἡλικιωμένοι τὸν θυμοῦνται μὲ συγκίνηση.
Τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὴν Κατερίνη ἄφησε βαθιὰ τὰ ἴχνη του στὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ μας.
Μπορεῖ νὰ μεταβάλλονται οἱ ἰδεολογικὲς ἀντιλήψεις τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀμβλύνεται ἡ ἐμμονὴ στὶς ἠθικὲς ἀξίες, ὅμως πάντα θὰ μένει ὁ λαὸς τῆς πίστεως νὰ προσμένει προσευχόμενος καὶ ἀγωνιζόμενος. Ἀλλὰ καὶ στὴν καρδιὰ τῆς παρακμῆς πάντοτε θὰ μένει σὲ μιὰ γωνιὰ μιὰ σπίθα ἀθόρυβη ποὺ περιμένει τὸν μπουρλοτιέρη νὰ τὴν κάνει πυρκαγιὰ ὰνανεωτικῆς ὁμολογίας.