Τὸ
ἐκκλησιαστικὸν βῆμα -ὁ ἄμβων– εἶναι αὐστηρὸν, ἀποκλειστικὸν,
αὐθεντικόν. Εἷς μόνος ὁμιλεῖ. Ὑποτίθεται, ὅτι λέγει, ὄχι διδόμενα, ἀλλὰ
συμπεράσματα, παραδεδεγμένα, ἀναμφισβήτητα, δόγματα. Δὲν ἐπιτρέπονται
ἐκεὶ αἱ αὐτοσχέδιοι ἀνοησίαι. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ. ΑΠΑΝΤΑ τομ4.
Σελ.148
…. εἶναι ἱκανοὶ νὰ παραλογίζωνται ἐπὶ ὥρας ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ὅ.π. 5.177
Τώρα, ποὺ φυσᾶ ὁ σαρωτικὸς ἄνεμος τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ τῆς ἀποστασίας
βρῆκε εὐκαιρία ὁ διάολος, διὰ τῶν ὁργάνων του, νὰ ἀνάψῃ πυρκαϊά στὸ
δάσος τοῦ Θεοῦ, νὰ τὸ κάψῃ, νὰ τὸ καταπατήσῃ καὶ νὰ φτιάξῃ οἰκόπεδα. Καὶ
οἱ ταγμένοι πυροσβέστες, δεσποτάδες καὶ παπάδες, ἀντὶ νὰ σβήνουν τὶς
φωτιές, ἀνάβουν καὶ αὐτοὶ βοηθώντας τον, καὶ ὅποιος πάει νὰ ρίξῃ λίγο
νερὸ τὸν κυνηγοῦν καὶ τὸν μαλώνουν. Ἔτσι καὶ ὁ Γόρτυνος
ἄναψε τὴν δική του φωτιά, ἀλλὰ ὅταν ἄρχισε ὁ κόσμος νὰ φωνάζῃ καὶ νὰ
διαμαρτύρεται, γιὰ νὰ τὸν καθησυχάσῃ κάπως πῆρε ἕνα κουβά καὶ ἄρχισε νὰ
ρίχνῃ πάνω στὶς φλόγες. Μόνο ποὺ ἀντὶ γιὰ νερὀ ἔριξε πετρέλαιο.
Στὸ πρῶτο κήρυγμά του ὁ σεβασμιώτατος λέει ξεκάθαρα ὅτι ὅ,τι γίνεται
στὶς ἀγορὲς καὶ στὰ «σούπερ μάρκετς» καὶ παντοῦ, -δηλαδὴ ὅσα μέτρα
ἐπέβαλε ἡ πολιτεια- τὸ ἴδιο πρέπει νὰ γίνεται καὶ στοὺς ναοὺς καὶ
μάλιστα κατὰ τὴν Θεία λατρεία. Τὰ λόγια του τὰ ἴδια: «Καί ἔτσι
γίνεται στά σχολεῖα, στά «σοῦπερ μάρκετ», στίς συγκεντρώσεις, στίς
ἀγορές κ.λπ. Τό ἴδιο βεβαίως καί γιά τόν ἴδιο λόγο πρέπει νά γίνεται καί
στούς ἱερούς Ναούς κατά τήν θεία λατρεία». (Κήρυγμα Α΄)
Ὁ ναὸς, δήλωνε ὁ σεβασμιώτατος, εἶναι τὸ ἵδιο ἐπικίνδυνος ὅπως κάθε
ἄλλος τόπος: «Καί στόν Ναό, λοιπόν, μέσα στήν Ἐκκλησία, χριστιανέ,
μπορεῖ νά κολλήσεις κορωνοϊό». Καὶ ἐν τέλει εἶπε καὶ τὸ σοφό: «Ὅ,τι
λοιπόν εἶναι μία ζακέτα γιά προφύλαξη ἀπό τό κρύο, τό ἴδιο ἀκριβῶς,
ἀκριβῶς τό ἴδιο, εἶναι καί τό νά φορέσω μία μάσκα γιά τήν προφύλαξη ἀπό
τόν κορωνοϊό».(Κήρυγ. Α΄)
Ἐπειδὴ βέβαια καὶ κάποιος μὲ στοιχειώδη ἀντίληψι καὶ πίστι ἀμέσως
κατάλαβε ποὺ ἀποσκοπεῖ ὁ σεβασμιώτατος, τί φωτιὰ ἄναψε καὶ ποιὸν
ὑπηρετοῦν αὐτὰ τὰ κηρύγματα, καὶ ξέσπασε σάλος καὶ κατακραυγὴ καὶ
διαμαρτυρίες, ἀποφάσισε νὰ ἀναδιπλωθῇ (αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζουν οἱ
ἀσχολούμενοι μὲ τὰ ἤθη τῶν πολιτικῶν μας καὶ ἀκοῦμε συνέχεια:
κωλοτούμπα) Καὶ τί κάνει; Καινούργιο κήρυγμα (Κήρυγμα Β΄) Καὶ τί λέει;
Πρῶτον, ὅτι ὅσα εἶπε δὲν εἶναι δικά του ἄλλὰ τῆς Συνόδου. Προσπάθησε δηλαδὴ νὰ ἀποστασιοποιηθῇ ἀπὸ τὸ πρῶτο του κήρυγμα: «Ἐγώ
εἶπα αὐτό πού εἶπε ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι καί
στούς ἱερούς Ναούς εἰσερχόμενοι πρέπει νά φορᾶμε μάσκα, γιά νά
προστατευθοῦμε ἀπό τόν λεγόμενο «κορωνοϊό», πού θερίζει καί γίνεται
θανατηφόρος σ᾽ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα». (κηρυγ.Β΄)
Εἶναι γεγονὸς ὅτι πράγματι ἀκολουθεῖ ὅσα εἶπε ἡ Σύνοδος, τὴν ὁποία τεχνηέντως τὴν μπερδεύει μὲ τὴν Ἐκκλησία: «Ἐμεῖς ὅπως σέ ὅλα, ἔτσι καί σ᾽ αὐτό, θά πράξουμε ὅ,τι μᾶς πεῖ ἡ Ἐκκλησία, ἡ Σύνοδος τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας».
(κηρυγ. Α΄) Ὅμως καὶ ἡ ἁπόφασις τῆς Συνόδου καὶ ἡ ὅλη πρακτική της
εἶναι τὸ ἴδιο βδελυκτὴ καὶ ἀποδοκιμαστέα ἀπὸ ὅποιον ἔχει στοιχειώδη
ὀρθόδοξη συνείδησι. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀλλάζει τὸ γεγονὸς ὅτι ὅσα ἐκφράστηκαν
στὸ Α΄ κήρυγμα εἶναι ἀπολύτως προσωπικὲς του ἀπόψεις. Ὅλα τὰ
ἐπιχειρήματα εἶναι στὸ πρῶτο πρόσωπο («ἐξηγῶ τι θέλω νὰ πῶ», «δὲν μπορῶ
νὰ καταλάβω», «σκέπτομαι καὶ τὸ ἐξῆς», «παρακαλῶ» «ἐρωτῶ» κλπ) ἤ στὸ
πρῶτο πλυθυντικὸ γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς ἐκφορᾶς τοῦ λόγου («τοὺς ρωτᾶμε»
κλπ). Ὅτι λέγεται ἐκεῖ εἶναι δικὲς του σκέψεις καὶ δικά του
ἐπιχειρήματα. Ἐξ ἄλλου ἡ σύνοδος δὲν εἶπε πουθενὰ γιὰ ζακετάκια καὶ
κρυολογήματα. Δύσκολο ὅταν εἶναι πολλοὶ μαζί νὰ φτάσουν σὲ τέτοιο σημεῖο
προφανοῦς παραλογισμοῦ, ἀρκετὸς ὁ περί πίστεως.
Τὴν ἀλλαγὴ πορείας τὴν παρουσιάζει ὡς ἐξῆς: «Σ᾽ αὐτό ὅμως μερικοί
ἤ καί πολλοί διαμαρτυρήθηκαν καί εἶπαν: Ὄχι! Μέσα στόν Ναό εἶναι ἡ Χάρη
τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς προστατεύει καί δέν πρόκειται νά πάθουμε κανένα
κακό». (Κηρ.Β΄) Ἐπειδὴ τὸν ἔκραξαν καὶ οἱ πέτρες (κατὰ τὸ καὶ οἱ λίθοι κεκράξονται) τὸ γυρίζει:
«Βεβαίως, χριστιανοί μου, μέσα στούς Ἱερούς Ναούς μας τελεῖται ἡ θεία
Λειτουργία καί τά ἄλλα ἱερά Μυστήρια καί εἶναι πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ
σ᾽ αὐτούς, πού μπορεῖ νά διαφυλάξει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε κακό. Αὐτό
πρέπει νά τό πιστεύουμε». (κηρυγ.Β΄) Δηλαδὴ;
Στὸ πρῶτο κήρυγμα δὲν μποροῦσε νὰ τὸ καταλάβει αὐτό: «Ὄχι,
λέγουν, μερικοί, ἤ καί πολλοί χριστιανοί καί κληρικοί, ὄχι μέσα στούς
Ναούς ἡ μάσκα. Γιατί;, τούς ρωτᾶμε. Γιατί μέσα στόν Ναό – μᾶς λέγουν –
εἶναι ὁ Θεός καί δέν πρόκειται νά μᾶς συμβεῖ κανένα κακό. Πραγματικά, χριστιανοί, δέν μπορῶ νά καταλάβω τόν λόγο αὐτό». (κηρ. Α΄) Βλέπετε; Εἶναι ὁ ἴδιος ἄνθρωπος. Πρὶν δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει γιατὶ λένε πολλοὶ ὅτι «μέσα στόν Ναό – μᾶς λέγουν – εἶναι ὁ Θεός καί δέν πρόκειται νά μᾶς συμβεῖ κανένα κακό». Τώρα βγαίνει ὁ ἴδιος ἄνθρωπος καὶ λέει: «Βεβαίως,
χριστιανοί μου,… μέσα στούς Ἱερούς Ναούς μας εἶναι πλούσια ἡ Χάρη τοῦ
Θεοῦ σ᾽ αὐτούς, πού μπορεῖ νά διαφυλάξει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε κακό».
Δηλαδὴ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Τί ἔγινε; Ἄλλαξε μυαλό, δηλαδή μετάνοησε;
Τὸν φώτισε ὁ Θεός; Δοξα τῷ Θεῷ θὰ πῇ κάποιος. Πάει νὰ σβήσῃ τὴ φωτιά ποὺ
ἄναψε.
Μόνον αὐτὸ, δυστυχῶς, δὲν συνέβη. Εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια γιὰ νὰ
ὡραιοποιήσῃ τὸ πράγμα, νὰ φανῇ ὅτι ἀκολουθῇ τὰ πάντοτε καὶ ὑπὸ πάντων
πιστευόμενα γιὰ τὴν ἐκκλησία καὶ μετὰ πετάει τὸ πετρέλαιο: «Ἀλλά θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι αὐτό συμβαίνει ὄχι στόν καθένα, ἀλλά στόν πιστό μόνο καί στόν ἅγιο στήν ψυχή ἄνθρωπο»
(κηρυγ.Β΄).!!!! Προσέξτε ποὺ πάει τὸ πράγμα. Τί λογισμὸ εἰσάγει. Νομίζω
ὅτι καὶ ἴδιος ὁ διάολος θὰ δυσκολευόταν νὰ κάνει τέτοιο συνδυασμό (ἄν
καὶ, ἐπιπροσθέτως, τὸ δαιμονικὸ σχήμα του-τοῦ διαβόλου- θὰ ἀπονεύρωνε
τὴν ἰσχύ τοῦ συλλογισμοῦ). Τώρα βέβαια μὲ τὸ σχήμα τοῦ ἀρχιερέως ἔχει
πιὸ πολλὲς πιθανότητες νὰ πλανήσῃ κάποιους ἀπρόσεκτους καὶ ἀστήρικτους.
Ναὶ λέει, πράγματι ἡ ἐκκλησία εἶναι τόπος ὅπου ἡ πλούσια Χάρη τοῦ
Θεοῦ σ᾽ αὐτούς, μπορεῖ νά διαφυλάξῃ τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε κακό , ἀλλὰ
αὐτὸ δὲν συμβαίνει στὸν κάθε ἕνα. Δὲν συμβαίνει στὸν κάθε ἕνα. Σὲ ποιὸν
συμβαίνει; Στὸν πιστὸ καὶ στὸν ἅγιο στὴν ψυχή.
Πῶς μετριέται ὅμως ἡ πίστις τοῦ κάθε ἑνός καὶ ἡ ἁγιότης; Ἴσως νὰ ἔχει
ὑπ᾿ ὅψιν κάποιο μηχάνημα, ὅπως αὐτὸ ποὺ μετράει τὴν θερμοκρασία καὶ
χρησιμοποιοῦν ὅταν πᾶς νὰ περάσῃς, κυρίως στὰ νοσοκομεία. Ὁ
σεβασμιώτατος, ἐλείψει τέτοιου μηχανήματος, ἀλλὰ προκειμένου νὰ ἔχει
πρακτικὸ ἀποτέλεσμα ἡ προτροπή του καὶ γιὰ νὰ βοηθήσῃ τοὺς ἀνθρώπους νὰ
μετρηθοῦν μόνοι τους, θέτει κάποια μέτρα ἐλέγχου τῆς πίστεως. Θαυμᾶστε
τὰ παραδείγματα:
«Ὑπῆρχε ἅγιος, πού πήγαινε στό ἱερό καί ἔτρωγε τήν στάχτη τοῦ θυμιατοῦ καί αὐτό τόν ἔτρεφε καί τόν κράταγε γερό, γιατί πίστευε γιά ἁγιασμένο πράγμα αὐτό πού ἔτρωγε».
(κηρυγ.Β΄) Νὰ ἕνα μέτρο πίστεως κατὰ τὸν σεβασμιώτατο. Καὶ σὲ φέρνει
πρὸ τῶν εὐθυνῶν σου, ἐσένα, τιποτένιε ἄπιστε. Τὸ κάνεις ἐσὺ αὐτὸ; Τρῶς
τὴν στάχτη τοῦ θυμιατοῦ; Δὲν τὴν τρῶς; Ἄρα μὲ ποιὰ μοῦτρα θὰ μπεῖς στὸν
ναὸ χωρὶς φίμωτρο, ἄπιστε;
Βάλτε σεβασμιώτατε ἕνα κουβά στάχτη στὴν εἴσοδο τῆς ἐκκλησίας καὶ
πεῖτε ὅτι ὅποιος τρώει μιὰ δυὸ χοῦφτες στάχτη μπορεῖ νὰ μὴν φοράει μάσκα
–φίμωτρο, οἱ δὲ ἀρνούμενοι, ἄρα μειωμένης πίστεως, πρέπει νὰ φοροῦν.
Δὲν μπαίνει ὅμως στὸν κόπο νὰ προτείνει κάτι τέτοιο, ποὺ καὶ πρακτικῶς
θὰ ἦταν δύσκολο-φανταστεῖτε πόσες ποσότητες στάκτης ἀπὸ θυμιατὸ θὰ
χρειαζόταν γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθοῦν ὅλες οἱ ἐκκλησίες- ἀλλὰ συμπεραίνει
θριαμβευτικά: «Ποιός τώρα, ἀπό αὐτούς πού λένε ὅτι στόν Ναό δέν παθαίνουμε τίποτε, ποιός μπορεῖ νά πάει στόν Ναό καί νά κάνει τό ἴδιο;» (κηρυγ.Β΄) Ποιὸς μπορεῖ δηλαδὴ νὰ φάει στάχτη; Ἐννοεῖ κανένας. Καὶ αὐτὸ σημαίνει πάλι: βάλτε λοιπὸν τὰ φίμωτρά σας καὶ βουλῶστε το.
Δὲν μένει ὁ σεβασμιώτατος σὲ αὐτὸ μόνο τὸ παράδειγμα πίστεως. Ἀκοῦστε καὶ τὸ ἐπόμενο: «Ὁ
ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ καταχείμωνο στήν Ρωσία, μέ τόσο βαρύ κρύο,
ἔκανε τήν προσευχή του ἔξω στό ὕπαιθρο μέ ἐλαφρά ἐνδυμασία, γονατισμένος
πάνω σέ μία ψυχρή μεγάλη πέτρα. Καί ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν κρατοῦσε
θερμό. Ποιός τώρα ἀπό αὐτούς πού λέγουν ὅτι διαφυλάττει ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ὁποιοδήποτε στόν Ναό καί δέν παθαίνει τίποτε, ποιός λέγω ἀπ᾽ αὐτούς μπορεῖ νά μιμηθεῖ τό παράδειγμα τοῦ ἁγ. Σεραφείμ;»
Ὁρίστε κύριοι ψευδοπιστοί. Μπορεῖτε νὰ τὸ κάνετε αὐτὸ; Μπορεῖτε νὰ
κάνετε ὅτι ἔκανε ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ; Δὲν μπορεῖτε; Γρήγορα τὸ
φίμωτρό σας καὶ μόκο. Καὶ δὲν λέει ὁ σεβασμιώτατος ὅτι ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ
τοῦ Σαρώφ ἔμεινε πάνω στὴν πέτρα προσευχόμενος χίλιες μέρες καὶ χίλιες
νύκτες!!! Ἴσως γιὰ νὰ ἔχῃ πισινὴ καὶ ἄν βρεθῇ κανεὶς καὶ τοῦ πεῖ «νὰ ἔγώ κάθισα ἔξω στὸ κρύο ὅλη νύχτα» νὰ τὸν προσγειώσῃ λέγοντάς του ὅτι ὁ ἅγιος κάθισε χίλιες μέρες καὶ χίλιες νύχτες συνέχεια.
Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς σὲ ποιὰ μέτρα παραλογισμοῦ κινεῖται ὁ τρόπος
σκέψεως τοῦ σεβασμιωτάτου. Δὲν πρωτοτυπεῖ βέβαια. Ἔχει χρησιμοποιηθῇ
κατὰ κόρον αὐτὴ ἡ τεχνικὴ ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ κατὰ τὴν διάρκεια
τῆς συνόδου στὸ Κολυμπάρι ὅπου ἐπίσης ἀσκήθηκε ἀντίστοιχη τρομοκρατία σὲ
ὅσους τολμοῦσαν νὰ κρίνουν τὰ τεκταινόμενα ὄντες «ἀμαρτωλοί καὶ μὴ
ἅγιοι». (Πού χῶρος καὶ χρόνος νὰ γραφτοῦν ὅλα αὐτὰ…)
Ὁ σεβασμιώτατος ἀκάθεκτος συνεχίζει νὰ ρίχνει πετρέλαιο στὴν φωτιὰ
ἀπιστίας ποὺ ἄναψε. Ἄν ἀναλύσουμε τὸ κήρυγμά του θὰ πρέπει νὰ γεμίσουμε
πολλὲς σελίδες.
Ἄς δοῦμε καὶ μερικὲς ἄλλες λαμπρές σκέψεις, πλήρεις σοφίας καὶ χάριτος, ποὺ ὅμως προχωροῦν τὸ θέμα ἀπὸ τὰ φίμωτρα στὴν Θεία Κοινωνία, πᾶμε ἕνα βήμα παραπέρα δηλαδή:
«Ἐγώ, χριστιανοί μου, πιστεύω καί πιστεύω ἀπόλυτα ὅτι μέσα στόν
Ναό εἶναι πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί φυλάγει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε κακό.
Ἀλλά ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ θαυμαστά μόνο στόν πιστό καί στόν ἅγιο.
Αὐτός μόνο μπορεῖ νά πεῖ μέ τήν δυνατή του πίστη, ὅτι θά πάω στόν Ναό
καί ἄς ἔχουν οἱ ἄλλοι κορωνοϊό ἤ λέπρα ἤ χολέρα. Δέν φοβᾶμαι νά κολλήσω!
Ἀλλά αὐτό δέν μπορεῖ νά τό πεῖ ὁ καθένας, γιατί δέν ἔχει δυνατή πίστη.
Καί ὁ Θεός ἐνεργεῖ ἀνάλογα μέ τήν πίστη τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἐπειδή εἶπα
αὐτό τό σοβαρό, σᾶς λέγω καί τό ἑξῆς πάλι σοβαρό: Ἄν ἕνας μπεῖ
στήν σειρά γιά νά κοινωνήσει, καί ἀκριβῶς ὁ προηγούμενός του ἔχει
πράγματι κορωνοϊό, θά πρέπει νά πεῖ, βεβαίως θά κοινωνήσω καί δέν θά
πάθω τίποτε. Ἄν ὅμως τόν ταράσσει ἡ ἀμφιβολία καί ἡ
ὀλιγοπιστία, ὅτι θά τοῦ συμβεῖ καί αὐτοῦ τό κακό τοῦ κορωνοϊοῦ, νομίζω
ὅτι δέν θά πρέπει νά κοινωνήσει. Ἀλλά, ἄν ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, τοῦ διαλύσει
ἐκείνη τήν ὥρα τίς ἀμφιβολίες καί ὀλιγοπιστίες καί τοῦ δώσει εἰρήνη στήν
καρδιά, βεβαίως νά κοινωνήσει». (κηρυγ.Β΄)
Προσέξτε συλλογισμοὺς: «Ἄν ἕνας μπεῖ στήν σειρά γιά νά
κοινωνήσει, καί ἀκριβῶς ὁ προηγούμενός του ἔχει πράγματι κορωνοϊό, θά
πρέπει νά πεῖ, βεβαίως θά κοινωνήσω καί δέν θά πάθω τίποτε». Πᾶς νὰ κοινωνήσεις καὶ ὁ προηγούμενός σου ἔχει πράγματι κορωνοϊό.
Καὶ ἀπὸ ποὺ φαίνεται ὁ κορωνοϊός. Ἔχει ταμπέλα; Φαίνεται στὸ κούτελο, ἤ
στὴν πλάτη, μιὰ ποὺ εἶναι ὁ προηγούμενός σου; Πῶς θὰ τὸ ἀναγνωρίσουμε,
σεβασμιώτατε; Προφανῶς γιὰ νὰ τὸ λέτε ἐσεῖς θὰ γνωρίζετε. Πεῖτε το καὶ
σὲ μᾶς, ἀλλὰ πεῖτε το καὶ στοὺς τσιοδροχαρδαλιάδες νὰ μὴν πληρώνουμε
ἄδικα ἀμφίβολα ἀλλὰ πανάκριβα τέστ, σεβασμιώτατε. Θὰ εἶναι μεγάλη
συνεισφορά καὶ στὴν χώρα ἀλλὰ καὶ παγκοσμίως.
Ἄν λοιπὸν ὁ προηγούμενος σου στὴν σειρά γιὰ τὴν Θεία κοινωνία ἔχει
κορωνοϊό, ὁ πολὺ πιστὸς ποὺ ἀκολουθεῖ, ὁ ὅποιος τρώει στάκτες ἀπὸ τὰ
θυμιατά ἤ ξημερώνεται στὶς παγωμένες πέτρες (καὶ δὲν εἰρωνεύομαι τοὺς
πράγματι ἁγίους καὶ τοὺς ὑπεράνθρωπους ἀγῶνες τους, ἀλλὰ ἀναφέρομαι στὸν
τρόπο ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ σημερινοὶ ποιμένες τοὺς ἀγῶνες τῶν ἀγίων γιὰ
τὸν Χριστό, προκειμένου νὰ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Χριστό τοὺς ἀνθρώπους)
θὰ πρέπει νὰ πεῖ: βεβαίως θά κοινωνήσω καί δέν θά πάθω τίποτε.
«Ἄν ὅμως τόν ταράσσει ἡ ἀμφιβολία καί ἡ ὀλιγοπιστία, ὅτι θά τοῦ
συμβεῖ καί αὐτοῦ τό κακό τοῦ κορωνοϊοῦ, νομίζω ὅτι δέν θά πρέπει νά
κοινωνήσει». (κηρυγ.Β΄) Ἄν λοιπὸν ἔχοντας μπροστά σου ἕναν μὲ
κορωνοϊό- ποὺ τὸν βλέπουν ὅλοι γιὰ νὰ τὸν βλέπεις καὶ σύ, μὲ τὸν τρόπο
ποὺ θὰ μᾶς ἀποκαλύψει ὁ σεβασμιώτατος- σοῦ ἔρθουν λογισμοὶ ἀμφιβολίας
καὶ ταραχὴ ὅτι ἴσως κολλήσεις, νομίζει ὁ σεβασμιώτατος ὅτι δὲν πρέπει νὰ
κοινωνήσεις. Μὰ ἀφοὺ λένε οἱ ἱεράρχες (κάποιοι βέβαια -ὄχι αὐτοὶ μὲ τὰ
πλαστικὰ κουταλάκια ἤ τὰ πλενόμενα ἤ τὶς πολλὲς λαβίδες τύπου
Ἐλπιδοφόρου) ὅτι θεωροῦν κόκκινη γραμμή τὸ θέμα τῆς θείας κοινωνίας.
Λένε ὅτι θεωροῦν ὅτι ἡ θεία κοινωνία δὲν μεταδίδει ἀσθένειες. Γιατὶ τότε
δὲν λέει στὸν κλονιζόμενο ὀλιγόπιστο μὲ τὴν σιγουριὰ ποὺ ἔχει -καὶ τὴν
ἐπισκοπικὴ ἰδιότητα- ὅτι «νὰ πᾶς νὰ κοινωνήσεις, ἡ Θεία κοινωνία δὲν μεταδίδει ἀσθένειες». Γιατὶ λέει: «Νομίζω ὅτι δὲν πρέπει νὰ κοινωνήσῃ;»
Δὲν πιστεύει ὅτι ἡ Θεία κοινωνία δὲν μεταδίδει ἀσθένειες; Ἀντιφατικά
καὶ μυστήρια πράγματα. Ἴσως ἔχει ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τὴν σχολὴ τῶν
ρασο-ξερασοφόρων τοῦ κάνε ὅτι θέλεις, κάντο ὅπως θέλεις, τοὺς ἀγαπάμε
ὅλους, διάβολος δὲν ὑπάρχει, ἐλεύθερος εἶσαι, τί Λωζάνη τί Κοζάνη… ἀπὸ
τὴν Πόλι ἔρχομαι καὶ στὴν κορφή φανάρι.
Βέβαια ὑπάρχει καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ: «Ἀλλά, ἄν ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ,
τοῦ διαλύσει ἐκείνη τήν ὥρα τίς ἀμφιβολίες καί ὀλιγοπιστίες καί τοῦ
δώσει εἰρήνη στήν καρδιά, βεβαίως νά κοινωνήσει». (κηρυγ.Β΄) Ὥπα!!! ‘Ὑπάρχει καὶ «ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ».
Ὑπάρχει σεβασμιώτατε; Σίγουρο; Καὶ διαλύει τὶς ἀμφιβολίες καὶ τὶς
ὁλιγοπιστίες καὶ δίδει εἰρήνη στὴν καρδιά; Ἔστω καὶ ἐκείνη τὴν ὥρα. Βάζω
μετάνοια καὶ προσκυνῶ. Αὐτὸ λένε καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες. Πρὸς τί τότε ὅλα
τὰ προηγούμενα; Πρὸς τί τὰ γεύματα ἀπὸ στάκτες καὶ τὰ ξεπαγιάσματα
στοὺς βράχους, ποὺ ζητάτε ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς δυστυχεῖς ἀκροατὲς τῶν
κηρυγμάτων σας; Γιατὶ δὲν τοὺς παραπέμπετε ἐξ ἀρχῆς στὴν Χαρι τοῦ Θεοῦ.
Γιατὶ ἀντὶ νὰ τοὺς ἐνσπείρετε ἀμφιβολίες καὶ λογισμοὺς ἀπιστίας δὲν τοὺς
προτρέπετε νὰ προσπαθήσουν νὰ κάνουν ὅσα ἐλκύουν τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, ὅσα
δηλαδὴ μποροῦν ὡς ἄνθρωποι νὰ κάνουν, καὶ νὰ εἶναι σίγουροι ὅτι ἡ Θεία
Χάρις θὰ συμπληρώσῃ τὰ ἐλλείποντα, θὰ πολλαπλασιάσῃ τὴν ἐλαχίστη
προσπάθεια, θὰ ἀμείψῃ καὶ τὸν μικρότερο καλό λογισμό; Γιατὶ σεβασμιώτατε
δὲν λέτε ἐξ ἀρχῆς αὐτό;
Αὐτὸ ποὺ κάνατε, στὸ δεύτερο κήρυγμά σας, συνειδητὰ ἤ ἀσυνείδητα,
ἔχων ἤ ὄχι τὸ ἀκαταλόγιστο, εἶναι πολὺ χειρότερο ἀπὸ τὸ πρῶτο. Στὸ πρῶτο
κήρυγμα προσπαθεῖτε νὰ σπείρετε τὸν φόβο καὶ τὴν τυφλὴ ἀποδοχή κάθε
κελεύσματος τῆς ἐξουσίας. Δηλώνετε τὴν ἀποϊεροποίησι τοῦ ναοῦ καὶ
προσπαθεῖτε νὰ πείσετε τοὺς ἀνθρώπους ὅτι ἐκεὶ μέσα εἶναι τὸ ἴδιο ὅπως
παντοῦ. Ὅποιος ἔχει τὴν στοιχειώδη πείρα καταλαβαίνει ὅτι αὐτὰ δὲν
στέκουν, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅλοι ἀντέδρασαν ἔντονα σὲ ὅσα εἴπατε. Αὐτὸ ποὺ
κάνετε τώρα, ἐπαναλαμβάνω εἴτε τὸ καταλαβαίνετε εἴτε ὅχι, εἶναι
χειρότερο διότι σπέρνετε λογισμοὺς ποὺ δὲν ἀφοροῦν τὸ σύνολο, ποὺ δὲν
ἀφοροῦν τὸν ναό, ποὺ δὲν ἀφοροῦν τὴν πίστι γενικῶς, ἀλλὰ τὸν κάθε
ἄνθρωπο ξεχωριστά. Αὐτὸ ὅμως εἶναι στοιχεῖο τῆς δαιμονικῆς μεθόδου. Νὰ
πῶ παραδείγματα; Χρειάζεται; Ξεμοναχιάζει τὸν ἄνθρωπο ὁ ἀντίδικος καὶ
τοῦ σιγοψιθυρίζει τὸν ἐπικίνδυνο λογισμό. Ἄν δὲν ἀντιδράσει ἀμέσως
ξανάρχεται καὶ συνεχίζει τὸ ψιθύρισμα. Ἄν τὸν δεχτῇ ἀρχίζει ἡ
καλλιέργεια του καὶ τὸ μεγάλωμα. Ἄν δὲν ξεριζωθῇ μικρὸ τὸ φυτὸ τῆς
πλάνης τότε χάθηκε ὁ ἄνθρωπος ἤ θὰ χρειαστῇ τεράστιες προσπάθειες γιὰ νὰ
ἀπαλαγῇ. Δὲ τὰ λέει ὡραῖα ὁ Μεγας Ἀθανάσιος στὸν Βίο τοῦ Ἁγίου
Ἀντωνίου; Ἔ αὐτὸ κάνετε καὶ σεῖς τώρα.
«Πιστεύω; Πόσο πιστεύω; Πιστεύω τόσο ὅσο νὰ θεωροῦμε πιστὸς, τόσο ὅσο
νὰ μὴν βάλλω φίμωτρο; Μήπως ὅμως εἶναι ὑπερηφάνεια νὰ θεωρῶ ὅτι ἔχω
τόση πίστι ὥστε νὰ μὴν φοβάμαι; Καὶ οἱ ἄλλοι τί θὰ λένε; Μήπως μὲ
θεωροῦν πλανεμένο; Μήπως τὸ κάνω γιά νὰ ξεχωρήσω ἀπὸ τοὺς ἄλλους;»
«Γιὰ κοίτα αὐτὴν. Δὲν φοράει φιμωτρο. Νομίζει ὅτι εἶναι ἁγία, ἡ
ἄσχετη. Καλά τὰ ἔλεγε ὁ δεσπότης. Ποὺ εἶναι οἱ ἀρετές της. Μπάς καὶ
νομίζει ὅτι ἔχει κάνει ὅσα οἱ ἅγιοι;»
«Νὰ! Αὐτὸς φοράει τὴν μασκούλα του. Σώφρων ἄνθρωπος, ταπεινός. Δὲν ἔχουν πάρει τὰ μυαλά του ἀέρα νὰ νομίζῃ ὅτι ἁγίασε».
Πόσες χιλιάδες συνδυασμοὶ λογισμῶν μποροῦν νὰ γίνουν ὲπί τῇ βάσει τῶν συλλογισμῶν τοῦ σεβασμιωτάτου; Ἄπειροι.
Βλέπει κανεὶς εὔκολα τὴν διαφορά ἀπὸ τοὺς μέχρι τώρα τρόπους
χειραγώγησεως καὶ συγχίσεως τῶν ἀνθρώπων. Μέχρι τώρα ἔθεταν θέμα ὑπακοῆς
στὶς λάθος ἀποφάσεις τῆς ἱεραρχίας, πράγμα ποὺ εὔκολα ἀντιμετωπίζεται
διότι οἱ ἅγιοι πατέρες ὄχι μόνο δὲν προτρέπουν σὲ τέτοια ὑπακοή, ἀλλὰ
συστήνουν καὶ σθεναρή άντίδρασι. Τώρα περνᾶμε στὸ στάδιο τῆς ἐπιθέσεως
σὲ κάθε ψυχὴ ξεχωριστά μὲ πόλεμο λογισμῶν… Πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνο γιατὶ σὲ
ξεμοναχιάζει καὶ σὲ πολεμᾶ. Εἶναι ἡ ἴδια τακτικὴ μὲ τὴν ἐμφύτευσι τοῦ
φόβου ποὺ ἔχει ἐπιχειρηθεῖ τὸ τελευταῖο διάστημα ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ τὰ
ὄργανά του.
Εἶπα καὶ ἐγὼ τὸ μακρὺ μου καὶ τὸ κοντό μου, μὲ ἀγανάκτησι καὶ ἀπότομα
γιὰ αὐτὰ ποὺ διάβασα. Δὲν γνωρίζω τὸν σεβασμιώτατο καὶ ἴσως νὰ τὸν
ἀδικῶ διότι ἵσως πολλὰ νὰ ἔχουν νὰ κάνουν καὶ μὲ τὸ θέμα τῆς ἡλικίας,
ὅμως μεγάλης ἠλικίας εἶναι καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης καὶ λόγῳ τῆς
ἀσυλίας ποὺ τοῦ δίδῃ ἡ ἠλικία του εἶπε τὸ ἀληθές ἐκκλησιαστικῶς, ὅ,τι
εἴμαστε ἐλεύθεροι καὶ δὲν πρέπει νὰ φορᾶμε μάσκες στους ναοὺς καὶ
ἔσπευσαν δημοσιογράφοι καὶ ἐκκλησιαστικοὶ νὰ τὸν διαπομπεύσουν καὶ νὰ
τὸν διαψεύσουν. Τὶς ἀπόψεις τοῦ σεβασμιωτάτου πολεμῶ καὶ ὄχι τὸν
ἄνθρωπο. Βέβαια ὁ κάθε ἕνας ἄς σκεφτεῖ. Μυαλὸ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ
αἰσθητήρια γιὰ νὰ μυριζόμαστε τὸ κάθε τί, καὶ τὸν κάθε ἕναν ἄν εἶναι
ὀσμὴ ζωῆς εἰς ζωὴν ἤ ὀσμὴ θανάτου εἰς θάνατον.
Τζανάκης Γεώργιος. Ἀκρωτήρι Χανίων. 8 Σεπτεμβρίου 2020
Σχετικά: 
