Και να που οι Έλληνες οδηγούνται μέσα
στη δίνη μιας νέας φρενίτιδας, η οποία κατά ένα τεράστιο ποσοστό
δημιουργήθηκε από ευθύνες της κυβέρνησης.
Ο κορονοϊός δείχνει να θεριεύει ξανά, και έτσι εμφανίζονται και πάλι οι γνωστοί διχασμοί που μας είχαν απασχολήσει και κατά την περίοδο του καθολικού lockdown, προ μερικών μηνών.
«Μασκολάτρες» και «μασκομάχοι» ξιφουλκούν καθημερινά μεταξύ τους, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης σύγχυσης, αφού η εγχώρια αλλά και η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα δείχνει να είναι το ίδιο αβέβαιη και μπερδεμένη όσο και οι απλοί πολίτες.
Επιστήμονες αλλάζουν απόψεις περί της χρήσης μάσκας κάθε λίγους μήνες, πολιτικοί εμφανίζονται σε δημόσιες συγκεντρώσεις χωρίς καμία προφύλαξη και μετά από λίγες ώρες σπέρνουν τον πανικό στα κανάλια, δημοσιογράφοι περιγράφουν εικόνες επερχόμενης αποκάλυψης ενώ αποφεύγουν πλέον να αναφέρουν ότι τα περισσότερα κρούσματα ή έστω τα μισά από αυτά που ανακοινώνουν καθημερινά, είναι εισαγόμενα.
Περιέργως δεν μαθαίνουμε τίποτα πλέον για τις πιθανότητες επιβίωσης του ιού σε υψηλές θερμοκρασίες και σε μια εποχή μάλιστα που στην Ελλάδα επικρατούν σημαντικοί καύσωνες, ενώ τα εισαγόμενα κρούσματα είναι από πολίτες χωρών που προέρχονται από ψυχρότερα και πιο υγρά κλίματα.
Ξαφνικά ο κορονοϊός παρουσιάζεται σαν ένας σούπερ ιός που συμπεριφέρεται με την ίδια επιθετικότητα, από τους 0 μέχρι τους 45 βαθμούς Κελσίου…
Ενώ βλέπουμε κυβερνήσεις σε άλλες χώρες – όπως η Ολλανδία – που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τη χρήση μάσκας, και μάλιστα να κρατούν αποστάσεις και να μην συστήνουν την χρήση της, υποστηρίζοντας ότι τα επιστημονικά στοιχεία της αποτελεσματικότητας της, είναι ανάμικτα.
Ακόμα και στην σκληρή και «σιδηρά» κοινωνία της Γερμανίας, ξεκίνησαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας χιλιάδων Γερμανών, κατά των νέων περιοριστικών μέτρων.
Όμως εδώ στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένας σκεπτικισμός σε τέτοια θέματα. Οι επιστημονικές επιτροπές μας και οι υπουργοί μας είναι πιστοί ακόλουθοι της επίσημης γραμμής του ΠΟΥ, και είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τις οδηγίες του με τυφλή εμπιστοσύνη.
Όχι μόνο εφαρμόζουν κατά γράμμα όλες τις επιστημονικές οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αλλά και σαν μαθητούδια που δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο για να κερδίσουν την εύνοια των «δασκάλων» τους, αποδίδουν θανάτους στον κορονοϊό σε ασθενείς που κατέληξαν λόγω άλλης αιτίας, αλλά έτυχε να έχουν και τον ιό…
Και όλα αυτά γίνονται – όλως τυχαίως – μέσα στην περίοδο που το λαϊκό κοινό αίσθημα εδώ και μήνες είχε προβλέψει ότι θα γίνουν. Είναι κάτι σαν κοινό μυστικό πως όλοι συζητούσαν μεταξύ τους πως: «ό,τι έγινε το Πάσχα, θα το πάθουμε και τον Δεκαπενταύγουστο». Και όντως αυτό φαίνεται πως συμβαίνει.
Είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα από αυτό εδώ το βήμα, πως αν η πανδημική κρίση επεκτεινόταν και πάλι, σίγουρα θα επανερχόταν και το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης».
Ενώ στο λεγόμενο πρώτο κύμα του ιού, η πανδημία υποτίθεται πως εισήλθε στον Ελλαδικό χώρο από μερικούς ταξιδιώτες που ήρθαν από την Ιταλία και από ένα γκρουπ προσκυνητών από τα Ιεροσόλυμα, στο διαφαινόμενο δεύτερο κύμα που δείχνει πως ξεσπάει στις μέρες μας, κατά κάποιο μαγικό τρόπο, δεν φταίει η στρατηγική της κυβέρνησης που έκανε τα σύνορα της χώρας ένα απέραντο τουριστικό ξέφραγο αμπέλι, αλλά φταίνε και πάλι οι Έλληνες που χαλάρωσαν!
Ξεκινούν και πάλι ένα ανήθικο κυνήγι μαγισσών, εκτοξεύοντας ενοχές στους πολίτες, ενώ αποφεύγουν συστηματικά να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Σπέρνουν και πάλι φόβο, εξαγγέλλουν πρόστιμα και μπολιάζουν την διχόνοια στον λαό. Αναδεικνύουν τη μασκοφορία σαν ένα θέμα υψίστης σημασίας και απομονώνουν με τις επιλογές τους, τους δήθεν «απείθαρχους» πολίτες.
Οι πολίτες με την σειρά τους, υπό τον φόβο μιας εκτεταμένης οικονομικής και κοινωνικής επερχόμενης κρίσης, αρχίζουν να αναπτύσσουν ολόκληρες εμφύλιες έριδες, μόνο και μόνο για ένα κομμάτι πανί!
Η προσοχή τους στρέφεται ολοκληρωτικά σε αυτό το θέμα και παράλληλα απομακρύνεται από υψίστης σημασίας ζητήματα όπως τα απίστευτα σκάνδαλα που βγήκαν στο φως για τα μεγάλα κόμματα, από απόπειρες δολοφονίας δημοσιογράφων, από χουντικούς νόμους απαγορεύσεων των συγκεντρώσεων, από υπόγειες συμφωνίες συνεκμετάλλευσης και άλλα πολλά.
Οι καιροί απαιτούν αυξημένη εγρήγορση και όχι ψευτοδιχασμούς για θέματα για τα οποία ούτε και οι ίδιοι οι «ειδικοί» δεν έχουν καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα.
Η διαφαινόμενη οικονομική κρίση που κρούει τη θύρα της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μας βρει διχασμένους, γιατί τότε οι συνέπειες θα είναι αφάνταστα χειρότερες για όλους μας…
Ο κορονοϊός δείχνει να θεριεύει ξανά, και έτσι εμφανίζονται και πάλι οι γνωστοί διχασμοί που μας είχαν απασχολήσει και κατά την περίοδο του καθολικού lockdown, προ μερικών μηνών.
«Μασκολάτρες» και «μασκομάχοι» ξιφουλκούν καθημερινά μεταξύ τους, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης σύγχυσης, αφού η εγχώρια αλλά και η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα δείχνει να είναι το ίδιο αβέβαιη και μπερδεμένη όσο και οι απλοί πολίτες.
Επιστήμονες αλλάζουν απόψεις περί της χρήσης μάσκας κάθε λίγους μήνες, πολιτικοί εμφανίζονται σε δημόσιες συγκεντρώσεις χωρίς καμία προφύλαξη και μετά από λίγες ώρες σπέρνουν τον πανικό στα κανάλια, δημοσιογράφοι περιγράφουν εικόνες επερχόμενης αποκάλυψης ενώ αποφεύγουν πλέον να αναφέρουν ότι τα περισσότερα κρούσματα ή έστω τα μισά από αυτά που ανακοινώνουν καθημερινά, είναι εισαγόμενα.
Περιέργως δεν μαθαίνουμε τίποτα πλέον για τις πιθανότητες επιβίωσης του ιού σε υψηλές θερμοκρασίες και σε μια εποχή μάλιστα που στην Ελλάδα επικρατούν σημαντικοί καύσωνες, ενώ τα εισαγόμενα κρούσματα είναι από πολίτες χωρών που προέρχονται από ψυχρότερα και πιο υγρά κλίματα.
Ξαφνικά ο κορονοϊός παρουσιάζεται σαν ένας σούπερ ιός που συμπεριφέρεται με την ίδια επιθετικότητα, από τους 0 μέχρι τους 45 βαθμούς Κελσίου…
Ενώ βλέπουμε κυβερνήσεις σε άλλες χώρες – όπως η Ολλανδία – που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τη χρήση μάσκας, και μάλιστα να κρατούν αποστάσεις και να μην συστήνουν την χρήση της, υποστηρίζοντας ότι τα επιστημονικά στοιχεία της αποτελεσματικότητας της, είναι ανάμικτα.
Ακόμα και στην σκληρή και «σιδηρά» κοινωνία της Γερμανίας, ξεκίνησαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας χιλιάδων Γερμανών, κατά των νέων περιοριστικών μέτρων.
Όμως εδώ στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένας σκεπτικισμός σε τέτοια θέματα. Οι επιστημονικές επιτροπές μας και οι υπουργοί μας είναι πιστοί ακόλουθοι της επίσημης γραμμής του ΠΟΥ, και είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τις οδηγίες του με τυφλή εμπιστοσύνη.
Όχι μόνο εφαρμόζουν κατά γράμμα όλες τις επιστημονικές οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αλλά και σαν μαθητούδια που δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο για να κερδίσουν την εύνοια των «δασκάλων» τους, αποδίδουν θανάτους στον κορονοϊό σε ασθενείς που κατέληξαν λόγω άλλης αιτίας, αλλά έτυχε να έχουν και τον ιό…
Και όλα αυτά γίνονται – όλως τυχαίως – μέσα στην περίοδο που το λαϊκό κοινό αίσθημα εδώ και μήνες είχε προβλέψει ότι θα γίνουν. Είναι κάτι σαν κοινό μυστικό πως όλοι συζητούσαν μεταξύ τους πως: «ό,τι έγινε το Πάσχα, θα το πάθουμε και τον Δεκαπενταύγουστο». Και όντως αυτό φαίνεται πως συμβαίνει.
Είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα από αυτό εδώ το βήμα, πως αν η πανδημική κρίση επεκτεινόταν και πάλι, σίγουρα θα επανερχόταν και το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης».
Ενώ στο λεγόμενο πρώτο κύμα του ιού, η πανδημία υποτίθεται πως εισήλθε στον Ελλαδικό χώρο από μερικούς ταξιδιώτες που ήρθαν από την Ιταλία και από ένα γκρουπ προσκυνητών από τα Ιεροσόλυμα, στο διαφαινόμενο δεύτερο κύμα που δείχνει πως ξεσπάει στις μέρες μας, κατά κάποιο μαγικό τρόπο, δεν φταίει η στρατηγική της κυβέρνησης που έκανε τα σύνορα της χώρας ένα απέραντο τουριστικό ξέφραγο αμπέλι, αλλά φταίνε και πάλι οι Έλληνες που χαλάρωσαν!
Ξεκινούν και πάλι ένα ανήθικο κυνήγι μαγισσών, εκτοξεύοντας ενοχές στους πολίτες, ενώ αποφεύγουν συστηματικά να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Σπέρνουν και πάλι φόβο, εξαγγέλλουν πρόστιμα και μπολιάζουν την διχόνοια στον λαό. Αναδεικνύουν τη μασκοφορία σαν ένα θέμα υψίστης σημασίας και απομονώνουν με τις επιλογές τους, τους δήθεν «απείθαρχους» πολίτες.
Οι πολίτες με την σειρά τους, υπό τον φόβο μιας εκτεταμένης οικονομικής και κοινωνικής επερχόμενης κρίσης, αρχίζουν να αναπτύσσουν ολόκληρες εμφύλιες έριδες, μόνο και μόνο για ένα κομμάτι πανί!
Η προσοχή τους στρέφεται ολοκληρωτικά σε αυτό το θέμα και παράλληλα απομακρύνεται από υψίστης σημασίας ζητήματα όπως τα απίστευτα σκάνδαλα που βγήκαν στο φως για τα μεγάλα κόμματα, από απόπειρες δολοφονίας δημοσιογράφων, από χουντικούς νόμους απαγορεύσεων των συγκεντρώσεων, από υπόγειες συμφωνίες συνεκμετάλλευσης και άλλα πολλά.
Οι καιροί απαιτούν αυξημένη εγρήγορση και όχι ψευτοδιχασμούς για θέματα για τα οποία ούτε και οι ίδιοι οι «ειδικοί» δεν έχουν καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα.
Η διαφαινόμενη οικονομική κρίση που κρούει τη θύρα της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μας βρει διχασμένους, γιατί τότε οι συνέπειες θα είναι αφάνταστα χειρότερες για όλους μας…
