Θά 'ταν καλοκαίρι τοῦ 1983... Ἡ Ἑλλάδα
στὰ μεγαλεῖα της... Ἡ Εὐρώπη, τῆς εἶχε ἀνοίξει τὶς τσέπες καὶ τὴν
προκαλοῦσε νὰ ζήσει μία ζωὴ ἔκλυτη, μία ζωὴ ψεύτικη ὅπως ἀποδείχθηκε
στὶς μέρες μας! Καὶ τελικὰ τὴν πλάνεψε ὄχι μόνο τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ τὸ
Ἅγιον Ὅρος! Ἤμουν μέσα στὸ
κελλὶ φιλοξενούμενος τοῦ Ἁγίου Γέροντα παπα-Ἰσαὰκ καὶ τοῦ παπα-Εὐθυμίου.
Μόλις εἶχε τελειώσει τὸ φαγητὸ στὴ μικρὴ ἀλλὰ τόσο εὐλογημένη τράπεζα
καὶ εἴχαμε πάει γιὰ "ἡσυχία" ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας. Πέρασε λίγη ὥρα καὶ
ἀκούστηκε φασαρία στὴν αὐλή, ὁμιλία ἀπὸ κόσμο ἔντονη.
Χτύπησαν τὴ πόρτα ἄκομψα γιὰ
ἡσυχαστήριο, βγαίνω νὰ ἀνοίξω τὴ πόρτα γιὰ νὰ μὴν ἀνησυχήσουν οἱ
Γεροντάδες ἀλλὰ μὲ πρόλαβε ὁ Γέροντας. Ἦταν καλόγεροι δύο-τρεῖς καὶ ἀπ'
ὅτι κατάλαβα γνωστοὶ καὶ μὲ θέσεις. Ἄνοιξαν τὴ κουβέντα σχετικὰ μὲ τὴν
χρηματοδότηση ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ὅλο χαρὰ ἔλεγαν ὅτι οἱ ἑταῖροι
θὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἀναστηλώσουμε τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰδικὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος
μὲ λεφτὰ ποὺ ἄφθονα ρίχνουν στὰ ταμεῖα τῆς ὑπεύθυνης ὑπηρεσίας γιὰ τὴν ἀναστήλωση τοῦ Ἁγίου Ὅρους.
Οἱ μοναχοὶ ποὺ ἦταν ἀντιπρόσωποι κάποιων
μονῶν στὴν Ἱερὰ Κοινότητα ἦταν πολὺ ἐνθουσιασμένοι καὶ ὅλο χαμόγελα
ἱκανοποίησης ρώτησαν τελικὰ τὸν Γέροντα τί θὰ ἤθελε Ἐκεῖνος νὰ φτιάξει
στὸ κελί του καὶ περίπου τί ὕψους θὰ ἤθελε νὰ ἦταν ἡ χρηματοδότηση!
Ἐκεῖ ποὺ ὁ Γέροντας Ἰσαὰκ καθόταν
ἀμίλητος παίρνει τὸ λόγο καὶ ὅλο "θυμό", αὐτὸν τὸν πνευματικὸ θυμὸ ποὺ
ἤξερε νὰ ξυπνᾶ συνειδήσεις εἶπε στοὺς ἀντιπροσώπους....
"Καλὰ εὐλογημένοι δὲν καταλαβαίνετε τί
γίνεται; Tόσο παρασύρεστε ἀπὸ τὰ ἄνομα χρήματα τῶν Eὐρωπαίων; Δὲν
καταλαβαίνετε ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ κάνουν γιὰ νὰ κυριεύσουν τὴ συνείδηση τῶν
Ἑλλήνων; Δὲν βλέπετε ὅτι ἁλώνεται ἡ Πατρίδα μας; "
Καὶ εἰδικὰ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος εἶπε: "Μὲ
τὸ τρόπο αὐτὸ πᾶνε νὰ ἀλώσουν τὸ Ἅγιον Ὅρος. Θὰ μᾶς ὑποχρεώσουν μετὰ νὰ
κάνουμε ὅ,τι θέλουν καὶ μέχρι καὶ γυναῖκες θὰ μᾶς ἐπιβάλλουν νὰ μποῦν
μέσα! Μὴ παρασύρεστε Πατέρες. Εἶναι Δούρειος Ἵππος ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν
Πατρίδα μας!"
Οἱ Μοναχοὶ ἔμειναν ἔκπληκτοι μὲ τὴ
γνώμη τοῦ Γέροντα ποὺ ἔδειχνε νὰ μὴ κατανοεῖ τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἱκανοποίησή
τους ποὺ οἱ Εὐρωπαῖοι ἄρχισαν πρωτόγνωρα νὰ μᾶς βοηθήσουν ἄκοπα καὶ
ἀνέξοδα κατὰ τὴ γνώμη τους...!
Μὲ ἕνα χαμόγελο κατανόησης τῆς
"ἰδιορρυθμίας" τοῦ Γέροντα ἀπομακρύνθηκαν ἀφήνοντας Ἐκεῖνον μέσα στὴ
θλίψη γιὰ τὰ ἐπερχόμενα ὅπως εἶπε μονολογώντας....!
Πόσο μπροστὰ ἦταν ὁ Γέροντας καὶ πόσα ἔβλεπε ποῦ ὅλοι ἐμεῖς δὲν εἴχαμε τὴν ἱκανότητα νὰ διακρίνουμε;
