Αγαπημένη μας μακαριστή πλέον κα Αθηνά, εχθές με μεγάλη συγκίνηση σας αποχαιρετησαμε.
Η
σκέψη μου γύρισε έξι χρόνια πίσω, όταν σας γνώρισα στο μοναστήρι του
Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή γιατί η φίλη
μου Χριστίνα είχε χάσει πριν λίγο καιρό τον 26χρονο γιό της. Δεν θα
ξεχάσω ποτέ πως μας βάλατε στην αγκαλιά σας και μας είπατε για τον χαμό
της δική σας κορούλας και πως βρήκατε παρηγοριά και ελπίδα στον Χριστό.
Έτσι ο λόγος σας έσταξε βάλσαμο παρηγοριάς στην ψυχή της Χριστίνας και
πήρε δύναμη.
Λίγο
αργότερα σε μία ομιλία στον Ορθόδοξο Τύπο σας γνώρισε η φίλη μου
μακαριστή Κατερίνα που υπέφερε από καρκίνο στην κοιλιακή χώρα με
φοβερούς πόνους. Η ζωή της Κατερίνας άλλαξε μετά από αυτή την συνάντηση.
"Πήρα δύναμη μου έλεγε, ο Άγιος Πορφύριος είναι αρωγός μου!" Έζησε
τους υπόλοιπους μήνες της ζωής της μέσα στην Χαρά του Κυρίου,
εκκλησιάζονταν και κοινωνούσε τακτικά, ακτινοβολούσε Χριστό!
Μέσα
στα επόμενα χρόνια άκουσα πολλές ομιλίες σας, γνώρισα από εσάς τον Άγιο
Πορφύριο, γεμίσατε την ψυχή μου Χριστό. Γνώριζα ότι η αγάπη σας είναι
κοντά μας, μας αγκαλιάζει, μας παρηγορεί και μας ενδυναμώνει στον
πνευματικό μας αγώνα.
Όταν
εχθές βρέθηκα στην εκκλησία της Γεννήσεως του Χριστού στην Παιανία να
σας αποχαιρετάω μαζί με πλήθος κόσμου η συγκίνηση ξεχείλισε. Μέσα σε
αυτό το κλίμα η κόρη σας Μάρω είπε πως μας αισθάνεται πνευματικά της
αδέρφια, παιδιά της μαμάς της Αθηνούλας. Φωνάξαμε Χριστός Ανέστη και
απαντήσαμε Αληθώς Ανέστη με όλη την δύναμη της ψυχής μας. Ευχηθήκαμε
Καλό Παράδεισο δίπλα στον αγαπημένο Άγιο Πορφύριο.
Αγαπημένη μας, μανούλα Αθηνούλα, την ευχή σας να έχουμε!!!
Της Μαρίας Παλαιοκρασσά.
