Ὁ παπα-Μᾶρκος ἔβγαινε ἀπὸ τὴν ἀριστερὴ πόρτα τοῦ Ἱεροῦ. Τὸν πλησιάζει μὲ σεβασμὸ μιά νεαρὴ κυρία. Εἶναι ἡ Κωνσταντίνα ἀπόφοιτος τῆς σχολῆς Καλῶν Τεχνῶν, ζωγράφος καὶ ἁγιογράφος. Στὰ χέρια της κρατάει ἕνα πολὺ μεγάλο μπλὸκ μὲ σπιράλ, ὅπου μπορεῖ νὰ δεῖ κανεὶς ἀπὸ κάποια ἀπόσταση χίλια χαρούμενα χρώματα στὸ ἐξώφυλλο. Ἀσπάζεται τὸ χέρι τοῦ ἱερέα καὶ τοῦ δίνει τὸ μπλόκ:
-Πατέρα Μᾶρκο, εἶναι ἕνα ἡμερολόγιο γιὰ τὸ 1998, ποὺ φτιάξαμε μὲ τὰ παιδιὰ καὶ ἤθελα νὰ σᾶς τὸ προσ φέρω.
Ἐκεῖνος τὸ πῆρε στὰ χέρια καὶ διάβασε στὸ ἐξώφυλλο:
«Ἐργαστήρι παιδικῆς ζωγραφικῆς Δήμου Μοσχάτου».
Ναί, ἡ Κωνσταντίνα δίδασκε ζωγραφικὴ στὰ παιδιὰ τοῦ Μοσχάτου. Παρ’ ὅλο ὅτι ἔχει μετακομίσει ἐδῶ καὶ τέσσερα χρόνια στὴν περιοχὴ τῆς Ρέας, δίπλα στὸν Διόνυσο, ἐξακολουθεῖ τὸ ἔργο της, χωρὶς νὰ λογαριάζει τὴ χιλιομετρικὴ ἀπόσταση.
Ξεφύλλισε λίγο τὸ ἡμερολόγιο ὁ παπα-Μᾶρκος καὶ τὰ ἀθῷα μάτια του πλημύρισαν χαρά. Εἶδε σχήματα καὶ χρώματα βγαλμένα ἀπὸ τὰ παιδικὰ χέρια, εἶδε καὶ κάποιες φωτογραφίες μὲ γελαστὰ προσωπάκια.
Ὤ, πόσο τὰ ἀγαπάει τὰ παιδιά! Ἡ καρδιὰ του εἶναι τόσο πλατιά, ποὺ ἀγκαλιάζει ὅλους, τοὺς νέους καὶ τοὺς γέρους, τοὺς δίκαιους καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς· ὅμως ἔχει μιά ἰδιαίτερη εὐαισθησία γιὰ τὰ παιδιά. Τὰ νιώθει σὰν τὰ νιόβγαλτα κλωναράκια, ποὺ χρειάζονται φροντίδα καὶ ἐνίσχυση, γιὰ νὰ δυναμώσουν, νὰ γίνουν γερά, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν μεθαύριο νικηφόρα τὸ ξεροβόρι τοῦ Κακοῦ. Ἀπὸ τὶς πρῶτες του μέριμνες ἄλλωστε ἦταν νὰ ἱδρύσει Κατηχητικὰ Σχολεῖα στὸν ἅγιο Γιώργη καὶ νὰ τὰ στελεχώσει μὲ ἄξια πρόσωπα , ποὺ θὰ ἔσκυβαν μὲ ἰδιαίτερη λεπτότητα πάνω στὶς εὐαίσθητες ψυχές.
Ἡ ἀγάπη του αὐτὴ τὴ στιγμή, ποὺ κρατάει στὰ χέρια τὸ Ἡμερολόγιο βγαλμένο ἀπὸ παιδικὰ χέρια, κίνησε τὸ νοῦ γιὰ μιά ἀκόμη προσφορὰ στὰ παιδιά. Γύρισε πρὸς τὴν Κωνσταντίνα καὶ εἶπε ἁπλά:
-Θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε κι ἐδῶ κάτι παρόμοιο μὲ τὰ παιδάκια τοῦ Διονύσου.
-Τί ἐννοεῖτε;
-Νὰ κάνουμε μαθήματα παιδικῆς ζωγραφικῆς. Μπορεῖτε νὰ ἀναλάβετε;
Τῆς ἦρθε ξαφνικό. Εἶχε κάποιες ἐνστάσεις. Ἡ ζωγραφικὴ χρειάζεται ὑλικά. Ὄχι μόνο χρώματα διαφόρων εἰδῶν, ἀλλὰ καὶ μολύβια, μαρκαδόρους, χαρτόνια, διάφορα χαρτιά, ψαλιδάκια, κόλλες καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλα. Ἔπειτα τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ δίνουν κάποιο ἔστω συμβολικὸ ποσὸ κάθε μήνα …. Ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνστάσεις καταρρίφθηκαν. Ἂν δὲν μπορεῖ κάποιο παιδὶ νὰ ἀντιμετωπίσει αὐτὴ τὴν ἐλάχιστη δαπάνη, θὰ ἀναλάβει ἡ Ἐνοριακὴ Δράση.
«Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ἀγάπη….», λέει ὁ ποιητής. «Ὅ,τι θέλει κανεὶς μπορεῖ νὰ φτιάξει μὲ τὴν ἀγάπη. Ἥλιους κι ἀστέρια, ροδῶνες καὶ κλήματα….». Μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ παπα Μάρκου, μὲ τὴ στοργικὴ προσπάθεια καὶ τὸ ταλέντο τῆς Κωνσταντίνας, ἀλλὰ πρὸ πάντων μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ στεριώθηκε τὸ Ἐργαστήρι Παιδικῆς Ζωγραφικῆς κι ἔφτιαξε «ἥλιους κι ἀστέρια, ροδῶνες καὶ κλήματα». Καὶ γέμισε τὸ ἀρχονταρίκι ἀπὸ λιλιπούτειους καλλιτέχνες καὶ οἱ τοῖχοι ντύθηκαν μὲ χαριτωμένους μικροὺς χάρτινους πίνακες ποὺ παρουσιάζουν ἁγίους, σκηνὲς τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, χιονισμένα ἢ ἀνθισμένα τοπία, βαρκοῦλες ποὺ ἀρμενίζουν, πουλιὰ ποὺ σχίζουν τοὺς οὐρανούς.
Τὰ παιδιὰ δὲν εἶναι μόνο θεατὲς καὶ ἀναγνῶστες τοῦ ἔργου τῶν μεγάλων. Ἐδῶ γίνονται δημιουργοί! Βγάζουν κάτι ἀπὸ τὸ συναίσθημα καὶ τὶς δεξιότητές τους. Καὶ ἐπιστρέφουν ἐνθουσιασμένα στὸ σπίτι, γιὰ νὰ ἀνακοινώσουν μὲ χαρὰ τὸ «ζωγραφικὸ θέμα» τῆς ἡμέρας.
Μετὰ τὴν κοίμησή του ἡ κυρία Κωνσταντίνα σημειώνει “Ἡ πατρική του σκέπη καὶ ἀγάπη ἐκδηλωνόταν πάντα μὲ τὴ συμμετοχὴ καὶ καθοδήγησή του στὶς διάφορες ἐκδηλώσεις τοῦ Ἐργαστηρίου, ὅπως ἐκθέσεις καὶ γιορτές, ἐπισκέψεις σὲ Μουσεῖα, συμμετοχὴ σὲ διαγωνισμοὺς καὶ ἀποσπάσεις βραβείων”.
Τὰ παιδιὰ νιώθουν τὴ στοργικὴ παρουσία του, γιατί τὰ ἐπισκέπτεται, βλέπει τὶς δημιουργίες τους, τὶς θαυμάζει καὶ φωτίζεται τὸ πρόσωπό του μὲ κεῖνο τὸ παιδικό, τὸ θεϊκὸ χαμόγελο.
Πρὶν ἀπὸ τρία περίπου χρόνια εἶχε ξεκινήσει μιά παρόμοια δραστηριότητα γιά ἐνηλίκους.
ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, «ΕΝΑΣ ΟΣΙΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ», Ὁ
πατὴρ Μᾶρκος Μανώλης μὲ τὸ βλέμμα μιᾶς ἐνορίτισσας, τοῦ ἁγίου Γεωργίου
Διονύσου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 10677 ΑΘΗΝΑ 2019
