Ο
Άγιος Νεκτάριος όταν ήταν μικρός πήγε να προσκυνήσει στους Αγίους
Τόπους. Το πλοίο όμως με το οποίο ταξίδευε έπεσε σε θαλασσοταραχή και
κινδύνευε να βυθιστεί. Έδωσε εντολή ο καπετάνιος να ετοιμαστούν οι
επιβάτες, ώστε σε λίγο να εγκαταλείψουν το πλοίο. Τότε πήγε ο Άγιος
Νεκτάριος και έπιασε το τιμόνι του καπετάνιου και σήκωσε το άλλο του
χέρι στο Θεό και λέει:
- Δεν σου είπα Θεέ μου, ότι θέλω να Σε κηρύξω; Γιατί επιτρέπεις να πνιγούμε;
Είπε αυτό το λόγο 3 φορές. Στη τρίτη φορά έβγαλε από τη ζωστήρα του ένα
σταυρό που ήταν δώρο από την γιαγιά του και δένει στην άκρη της λωρίδας
του το σταυρό, πηγαίνει στην κουπαστή του πλοίου και τον ρίχνει στη
θάλασσα και διατάσσει ως άλλος ''Κύριος'' τη θάλασσα:
- Σιώπα και φίμωσον!
Και αμέσως η θάλασσα γίνεται λάδι! Όταν είδε ο κόσμος αυτό το θαυμαστό
γεγονός, έγινε αλαλαγμός! Τον πήραν στα χέρια, να τον φιλούνε να τον
αγκαλιάζουν και να θέλουν να σηκώσουν τον σωτήρα τους στον αέρα. Όλοι
ήταν χαρούμενοι, που σώθηκαν από βέβαιο πνιγμό. Ο μόνος που ήταν
λυπημένος ήταν ο Άγιος Νεκτάριος, γιατί κόπηκε ο σταυρός και τον έχασε
στη θάλασσα... Λίγο πριν φτάσουν στο λιμάνι της Χάϊφα του Ισραήλ, άρχισε
να ακούγεται από το πλοίο ένας δυνατός κρότος. Φτάσανε στο λιμάνι, ο
κόσμος άρχισε να αποβιβάζεται, αποβιβάστηκε και ο Άγιος Νεκτάριος
λυπημένος. Ο καπετάνιος έστειλε κάποιους ναυτικούς να πάνε με τη βάρκα
να δούνε στο σημείο του πλοίου από όπου ακουγόταν ο κρότος και βλέπουν
έκπληκτοι το σταυρό του Αγίου κολλημένο στο πλοίο! Τον πήραν, τον πήγαν
στον καπετάνιο και εκείνος φώναξε:
- Κεφαλά, Κεφαλά, Κεφαλά (έτσι λεγόταν το επίθετο του Αγίου Νεκταρίου) γύρισε πίσω!
Γύρισε ο Άγιος Νεκτάριος και πήρε από τον καπετάνιο το σταυρό του,
ευγνωμονώντας τον Θεό! Έναν σταυρό, που τον είχε σουβενίρ από την
αγαπημένη του γιαγιά.
