Η καρδιά φθάνει σε αυτήν την πνευματική κατάσταση, όταν καλλιεργεί την νοερά
προσευχή και την καθαρή αγάπη. Όταν η καρδιά επικαλείται το Όνομα του Ιησού
στην νοερά προσευχή, συνέχεται από την καρδιακή αγάπη προς τον Κύριο. Η
αγαπητική διάθεση της καρδιάς αυξάνει και οδηγείται στην πνευματική καθομοίωση,
στο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» με τον Θεό. Αισθανόμαστε την πνευματική
αυτή αγάπη να πλημμυρίζει την καρδιά μας και να την μεταμορφώνει. Αυτή η καρδιά
που αγαπά τον Χριστό, καλλιεργεί την προσευχή του Ιησού, δεν μπορεί παρά να
αγαπά και όλον τον κόσμον. Αυτή η θεϊκή αγάπη είναι ειρηνική, άνωθεν
κατερχομένη, αγνή και ανυπόκριτος. Η καρδιά, όταν έχει καθαρή προσευχή,
κατακλύζεται και θερμαίνεται από αυτήν την θεϊκή αγάπη.
