Αποφράς
ημέρα δια το Γένος μας δεν είναι μόνον η 29η Μαΐου 1453, αλλά και η
12/13η Απριλίου του 1204, όταν έπεσε η Βασιλεύουσα και η αυτοκρατορία
της Νέας Ρώμης-Ρωμανίας στους Φράγκους της Δ’ Σταυροφορίας. Υπάρχει,
μάλιστα, γενετική σχέση μεταξύ τους…
Το
φιλοδυτικό ρεύμα αποτελούσαν κυρίως διανοούμενοι και πολιτικοί, ουνίτες
ή ουνιτίζοντες… Οι Ανθενωτικοί, δηλαδή, ο Κλήρος, οι Μοναχοί και το
ευρύ Λαϊκό σώμα, διατηρούσαν μόνιμη, μετά το 1204, δυσπιστία έναντι της
Δύσεως. Ο αντιδυτικισμός της Ανατολής συνιστούσε περισσότερο αυτοάμυνα
και αυτοπροστασία…
Η συνείδηση αυτή των Ανθενωτικών θα κωδικοποιηθεί στο κήρυγμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (18ος αι).
«Και
διατί δεν ήφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα, που ήταν τόσα ρηγάτα εδώ κοντά
να τους το δώση, μόνο ήφερε τον Τούρκον μέσαθεν από την Κόκκινην Μηλιά
και του το εχάρισεν; Ήξερεν ο Θεός πως τα άλλα ρηγάτα μας βλάπτουν εις
την πίστιν, και (= ενώ) ο Τούρκος, δεν μας βλάπτει. Άσπρα δώσ’ του και
καβαλλίκευσέ τον από το κεφάλι. Και δια να μη κολασθούμεν, το έδωσε του
Τούρκου και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλον να μας φυλάη…»….
Οι
αλώσεις του 1204 και του 1453 απειλούσαν γεωγραφικά σύνορα και
προκάλεσαν δουλείες σωμάτων. Η ψυχή και το φρόνημά μας, έμειναν αδούλωτα
και γι’ αυτό επιβιώσαμε, κατορθώνοντας να φθάσουμε στο 1821. Σήμερα τα
σύνορά μας βρίσκονται στην ψυχή μας. Αυτή απειλείται με νέα (τρίτη)
άλωση. Η Υπερδύναμη της Νέας Εποχής, με όλες τις συνιστώσες της, έχει
αποβεί «καθολική μας μητρόπολη» και μόνιμο σημείο αναφοράς, καθορίζοντας
και προσδιορίζοντας σύνολο τον εθνικό μας βίο, και αυτό το φρόνημά μας,
με την εξωπροσδιοριζόμενη παιδεία. Χρειάζεται συνεπώς παράλληλη
καλλιέργεια της εθνοκεντρικότητας, όχι ως σοβινιστική εχθρότητα, αλλ’ ως
λυτρωτικό αντίβαρο στον οικουμενιστικό οδοστρωτήρα (πολιτικά και
πνευματικά), που ισοπεδώνει το φρόνημα και εκθεμελιώνει τα σύνορα των
ψυχών και συνειδήσεών μας.
Οι
Ανθενωτικοί της εποχής μας, όσοι διατηρούν την αυθεντικότητα των Αγίων
μας, μένοντας ξένοι προς κάθε έννοια φανατισμού και μισαλλοδοξίας,
ταυτίζονται με την «μαγιά» του Μακρυγιάννη, σώζοντες την Ορθοδοξία και
το Γένος-Έθνος στην συνείδηση και την ζωή τους, απρόθυμοι πάντοτε να
θυσιάσουν στα είδωλα της Νέας Εποχής και αίροντες τον σταυρό του
μαρτυρίου και της παντοειδούς θυσίας.
Το
μέλλον της Ορθοδοξίας και της Ελληνικότητας στον τόπο μας είναι
αλληλένδετο με την στάση των «Ανθενωτικών» στην σημερινή φοβερότερη και
υπουλότερη απόπειρα της Φραγκιάς να υποτάξει, δηλαδή να διαλύσει, την
Πίστη και το Γένος μας. Όπως δε οι Ανθενωτικοί στην διάρκεια της
ποικιλώνυμης δουλείας έσωσαν το Γένος, με όλα τα συστατικά του, και το
οδήγησαν ακμαίο στο 1821, έτσι και σήμερα οι πατερικά Ανθενωτικοί θα
διαφυλάξουν το Γένος από τα επερχόμενα δεινά.
