ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Σήμερα συμπληρώνουμε, σὺν Θεῶ, ἑπτάμισι μῆνες γόνιμης, πιστεύουμε, συνεργασίας μὲ τὴν εὐλογημένη Ἐφημερίδα -ἂν δὲν παινέψεις τὸ σπίτι σου...- πού εἶχε τὴν καλοσύνη νὰ στεγάσει τὴν ἐργασία μας ἤδη ἀπὸ τὰ μέσα Σεπτεμβρίου παρελθόντος ἔτους κι ἐπὶ τριάντα, μέχρι σήμερον, συνεχεῖς ἑβδομάδες. 

Καὶ θὰ ἀναρωτηθεῖτε φυσικὰ «πρὸς τί μιὰ τέτοια εἰσαγωγή;». Προφανῶς, δικαίως θὰ ἀναρωτηθεῖτε, ὅμως λάβετε ὑπ' ὄψιν σας ὅτι ἐνῶ σᾶς βασανίζουμε ἐπὶ ἑπτάμισι μῆνες μὲ ποικίλη θεματολογία ἀντιαιρετικοῦ καὶ νεοεποχίτικου περιεχομένου δὲν μπήκαμε στὸν κόπο νὰ ἀναλύσουμε γι' ἐσᾶς τὸν βασικὸ κορμό, τὴν «σπονδυλικὴ στήλη» ἐπὶ τῆς ὁποίας ἑδράζεται ὅλο το ἀντιαιρετικὸ ἔργο· κι αὐτὴ εἶναι ἡ «Νέα Ἐποχὴ» (New Age) ἢ ἐπὶ τὸ πληρέστερον ἡ «Νέα Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου».

Ἔτσι ἀποφασίσαμε ἐπὶ τέλους νὰ ἀγγίσουμε τὸ περίπλοκο καὶ ἀκανθῶδες αὐτὸ θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο πολλὰ ἔχουν λεχθεῖ καὶ γραφεῖ -ἐνῶ περισσότερα δὲν ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ- καὶ πάρα πολλὰ ἀπ' ὅσα ἔχει ἀντιμετωπίσει ἀκόμη ὁ νεοέλληνας ἀ­νά­γον­ται στὸν χῶρο τῆς συνομωσιολογίας.

Τέλος, τὰ ὅσα θὰ παραθέσουμε στὴν ἀγάπη σας, μπορεῖ νὰ εἶναι σὲ πολλοὺς ἐξ ὑμῶν γνωστά, ὅμως θὰ τὰ βροῦμε ἐδῶ συγκροτημένα κι ἴσως τὰ χρειαστοῦμε κάποτε ὅταν θὰ πρέπει νὰ βοηθήσουμε ἄλλους νὰ κατανοήσουν τὸ θέμα ἢ ἀκόμη ὅταν τυχὸν χρειαστεῖ νὰ προβοῦμε πιθανῶς καὶ σὲ ὁμολογία πίστεως.

Ἀλλά, ἐπὶ τοῦ θέματος.

Ἐδῶ καὶ 60 τουλάχιστον χρόνια, ἀπὸ τὴν δεκαετία ἀκόμη τοῦ 1960, ὅλο καὶ περισσότερο ἀκοῦμε νὰ γίνεται λόγος γιὰ «Νέα Ἐποχή». Ὅλο καὶ περισσότερο βλέπουμε νὰ χρησιμοποιεῖται τὸ οὐράνιο τόξο, ἡ πυραμίδα, ὁ ἀριθμὸς 666, ἡ πεντάλφα, ἀ­γα­πη­μέ­να σύμβολα ὅλα αὐτὰ τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἀκοῦμε ἐπίσης νὰ γίνεται πολὺς λόγος γιὰ Παγκοσμιοποίηση καὶ γιὰ μιὰ Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Μπαίνουμε, λοιπόν, σὲ μιὰ χρυσὴ ἐποχὴ καθολικῆς εὐτυχίας, ἢ μήπως, ἄραγε κάτι μᾶς κρύβουν;

Ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχὴ» βασίζεται σὲ μιὰ παλαιὰ σύλληψη ποὺ συναντᾶται σὲ ἐξωχριστιανικὲς θρησκεῖες, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀποκρυφισμό. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἄποψη τῆς ἀ­στρο­λο­γί­ας, ὅτι δῆθεν κάθε 2.000 περίπου χρόνια εἰσέρχεται ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα σὲ μιὰ «Νέα Ἐποχή». Ἡ προηγούμενη ἦταν -μᾶς λένε- ἡ Ἐποχὴ τῶν Ἰχθύων, ἡ ἐποχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Τώρα εἰσερχόμεθα, λένε, στὴ «Νέα Ἐποχή», στὴν «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου», μιὰ χρυσὴ ἐποχὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα.

Ὁ Χριστιανισμὸς θὰ τεθεῖ στὸ περιθώριο τῆς Ἱστορίας, λένε, θὰ ἔρθουν νέες ἀλήθειες, θὰ τὶς φέρει ὁ «μεσσίας» ἢ Χριστὸς τῆς «Νέας Ἐποχῆς», δηλαδή, ὁ Ἀντίχριστος.

Καὶ μόνον αὐτά, βέβαια, ἀρκοῦν γιὰ νὰ καταλάβει κανεὶς ὅτι ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχὴ» εἶναι ἀντίθετη καὶ ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Τί εἶναι ὅμως στὴν οὐσία της ἡ «Νέα Ἐποχή»;

Πρόκειται γιὰ ἕνα «ἀόρατο δίκτυο» παραθρησκευτικῶν ὀργα­νώσεων σ' ὅλο τὸν κόσμο, ποὺ συνδέονται μεταξύ τους χαλαρὰ ἢ καὶ φαι­νο­με­νι­κὰ δὲν συνδέονται καθόλου. Ὀργανώσεις ἰνδου­ϊστικές, βουδιστικές, γκουρουϊστικές, νεογνωστικές, ψυχολα­τρεῖες, «θετικὴ σκέψη», μασονία, θεοσοφία, νεοειδωλολατρία, νεοσατανισμός, μαγεία, ἀστρολογία, ὑπνωτισμός, πνευματισμός, σουφισμός, «ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες» -αὐτοαποκαλοῦ­νται καὶ ἐνεργειακὲς ἢ ὁλιστικές-, «πολεμικὲς τέχνες τῆς Ἀνατολῆς» κ.ἄ. Τὸν σκληρὸ πυρήνα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἀποτε­λοῦν ὁλοκληρωτικοῦ χαρακτήρας ὁμάδες, ποὺ ἀποκρύπτουν τοὺς πραγματικούς των σκοποὺς καὶ δροῦν πίσω ἀπὸ ἕνα παραπλανητικὸ προσωπεῖο.

Ὅλες αὐτὲς τὶς Ὀργανώσεις ἑνώνουν οἱ κοινοὶ στόχοι καὶ ἡ κοινὴ ἀντίληψη γιὰ τὸν θεό, τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο, τὴν ὁποία ἀντλοῦν ἀπὸ τὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες καὶ τὸν ἀποκρυφισμό.

Ἄς δοῦμε λοιπὸν σὲ τί πιστεύει ἡ «Νέα Ἐποχή».

Βασικὰ στοιχεῖα τῆς διδασκαλίας τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι ἡ πίστη σὲ ἀπρόσωπο θεό, στὸ «νόμο» τοῦ κάρμα καὶ τῆς μετενσάρκωσης / μετεμψύχωσης, καὶ στὴ δυνατότητα τῆς μετεξελίξεως τοῦ ἀνθρώπου σὲ κατ' οὐσίαν θεὸ μὲ τὶς δικές του μόνο δυνάμεις καὶ μὲ τὴ βοήθεια καὶ χρήση ψυχοτεχνικῶν, κυρίως τοῦ «διαλογισμοῦ». Κεντρικὴ θέση στὴ διδασκαλία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἔχει ὁ ἀπόλυτος πανθεϊστικὸς μονισμὸς («Ἐν τὸ πᾶν» τῆς θεοσοφίας - «ὁλιστικὸ μοντέλο»). Πιστεύουν ἐπίσης ὅτι μέ­σα μας ἔχουμε «ἀπόκρυφες δυνάμεις» -τὶς ὁποῖες θεωροῦν ὡς ἐνέργεια μεταφυσικοῦ τύπου, τὴν ὁποία προσπαθοῦν μάταια νὰ παρουσιάσουν ὡς ἐντασσόμενη στὴν ἐπιστημονικὴ ἀντί­ληψη περὶ ἐνεργείας- καὶ ὅτι ἡ Γῆ εἶναι ἐμψυχωμένη («Γαία»). Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἐπιδράσεις τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν (βου­δισμοῦ - ἰνδουϊσμοῦ) μέσω τῆς Μασονίας καὶ τῆς Θεοσοφίας.

Τὸ μήνυμά τους συνοψίζεται στὸ μεγάλο ἑωσφορικὸ ψέμα, ὅτι, δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀπὸ τὴ φύση του θεὸς καὶ δὲν χρειάζεται τὸν Θεὸ γιὰ νὰ σωθεῖ.

Τὰ μηνύματα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ κυρίως τὸ τρίπτυχο: σέξ, βία καὶ ἐξοικείωση μὲ τὴ μαγεία καὶ τὸ δαιμονικὸ στοιχεῖο, διοχετεύονται κυρίως ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε. (Τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά, ἐφημερίδες), τὴ μουσικὴ (κυρίως ρόκ), τὶς λεγόμενες πολεμικὲς τέχνες τῆς Ἀνατολῆς, τὶς λεγόμενες ἐναλλακτικές, ἐνεργειακὲς ἢ ὁλιστικὲς «θεραπεῖες», τὰ βιντεοπαιχνίδια (video games) στοὺς Η/Υ, τὰ «παιχνίδια ρόλων» (roleplaying games), τὰ ἐπιτραπέζια «παιδικὰ» παιχνίδια μὲ κάρτες (π.χ. Dungeons & Dragons - Μπουντρούμια & Δράκοι) καὶ μι­νι­α­τοῦ­ρες, τοὺς χιλιάδες τίτλους βιβλίων καὶ τοὺς χιλιάδες τίτλους περιοδικῶν, τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἱστοσελίδων στὸ διαδίκτυο (internet) μὲ ἀποκρυφιστικὸ καὶ νεοεποχίτικο περιεχόμενο κ.ἄ.

Ἡ «Νέα Ἐποχὴ» καλλιεργεῖ τὴ σύγχυση χρησιμοποιώντας ὅρους ὅπως Χριστός, προσευχή, ἀγάπη, ἐλευθερία, μὲ ἄλλο νόημα ὅμως, καὶ μάλιστα πολλὲς φορὲς ἀντίστροφο αὐτοῦ ποὺ δίνουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ σ' αὐτὲς τὶς λέξεις.

Καὶ ποιοὶ εἶναι οἱ στόχοι τῆς «Νέας Ἐποχῆς»;

Αὐτοὶ ποὺ κατευθύνουν τὴν κίνηση τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἔχουν δύο βασικοὺς στόχους:

1) Τὴν ἐγκαθίδρυση μιᾶς Νέας Τάξης Πραγμάτων σὲ πο­λι­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κὸ ἐπίπεδο, μὲ κατάληξη τὴν ἐπιβολὴ μιᾶς παγκόσμιας κυβέρνησης μὲ ἐπικεφαλῆς ἕνα παγκόσμιο κυβερνήτη (δικτάτορα), τὸν ἀναμενόμενο ἀπὸ αὐτοὺς «μεσσία» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ 2) Τὴν ἐγκαθίδρυση μιᾶς Νέας Τάξης Πραγμάτων σὲ θρησκευτικὸ ἐπίπεδο. Δηλαδὴ τὴ δημιουργία μιᾶς νέας παγκοσμίας θρησκείας ἢ πανθρησκείας, ἡ ὁποία θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν συνένωση ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν. Γι' αὐτὸ καὶ βλέπουμε νὰ βάζουν ὅλες τὶς θρησκεῖες νὰ συζητοῦν μεταξύ τους γιὰ νὰ βροῦν αὐτὰ ποὺ τὶς «ἑνώνουν» (διαχριστιανικὸς καὶ διαθρησκειακὸς συγκρητισμός).

Καταλαβαίνει κανεὶς εὔκολα ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ δαιμονικὴ ἐπιδίωξη.

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός λέγει κατηγορηματικά: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ Ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή» (Ἰω. 14, 6).

Ἀντιθέτως, ἡ «Νέα Ἐποχὴ» ὑποστηρίζει ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι, ὅλες οἱ θρησκεῖες, ὁδηγοῦν στὴν Ἀλήθεια. Ὅσοι ὑποστηρίζουν -ὅπως π.χ. ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι- ὅτι μόνον ἡ δική τους πίστη εἶναι ἡ ἀληθινὴ καὶ σώζει τὸν ἄνθρωπο, αὐτοὶ θεωροῦνται «κολλημένοι στὴν παλιὰ ἐποχή», θεωροῦνται ἐχθροί τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ συκοφαντοῦνται ὡς φανατικοί, μισαλλόδοξοι, ρατσιστές, φονταμενταλιστὲς κ.ο.κ.

Ὁ Χριστός -λένε οἱ κήρυκες τῆς «Νέας Ἐποχῆς»- ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς μύστες καὶ διδασκάλους τῆς ἀνθρωπότητας. Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ποὺ μὲ τὶς δικές του δυνάμεις ἀνέβηκε ψηλά.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ διακόψουμε τὴν ἀφήγηση, καθὼς τὸ θέμα μας λόγω τῆς ἐκτάσεως καὶ τῆς πολυπλοκότητάς του θὰ μᾶς ἀπασχολήσει καὶ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα ὅπου καὶ θὰ ὁ­λο­κλη­ρω­θεῖ.

Τὸ ἀνωτέρω κείμενο προέρχεται -μὲ κάποιες τροποποιήσεις καὶ προσθῆκες- ἀπὸ κείμενο ποὺ εἶναι ἀνηρτημένο στὸν παλαιὸ δικτυακὸ τόπο (site) τῆς Π.Ε.Γ.[1] τὸν ὁποῖο θὰ ἄξιζε νὰ ἐπισκεφθοῦν οἱ ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες τῆς στήλης, καθὼς περιλαμβάνει ὑλικὸ ἐνημερωτικὸ γιὰ πολλὰ καὶ ποικίλα θέματα ἀντιαιρετικοῦ προβληματισμοῦ.

Θὰ πρέπει νὰ σημειωθεῖ τέλος ὅτι καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ ἀνηρτημένου στὸν δικτυακὸ τόπο τῆς Π.Ε.Γ. ἄρθρου προέρχεται ἀντιστοίχως ἀπὸ κείμενο τοῦ Ὁσιολογιώτατου Μοναχοῦ π. Ἀρσένιου Βλιαγκόφτη, ποὺ εἶχε δημοσιευθεῖ στὸ γνωστὸ Ὀρθόδοξο περιοδικὸ «Παρακαταθήκη».

Εὐχόμεθα, καλὸ κι εὐλογημένο Σαββατοκύριακο καὶ σᾶς περιμένουμε τὴν ἄλλη Παρασκευὴ γιὰ τὴ συνέχεια.

---

[1] https://www.ppu.gr/old/greek/newage_gr.htm