Ὅσο ἡ ἀνθρωπάρεσκη “ἀγάπη” μιᾶς ἄλλης
συνύπαρξης, παρακινεῖ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἀναφέρονται στὸν
μουσουλμανισμὸ καὶ στὸ κοράνι μὲ κακόδοξες ἀναφορές, θὰ γίνεται πρόξενος
λύπης στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀναφέρουν ὅτι δῆθεν “μὲ τοὺς
μουσουλμάνους πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”, ὑποδεικνύουν τὸ Ἰσλὰμ ὡς ἄλλη
ὁδὸ σωτηρίας, τὸ καλοῦν “ἀβρααμικὴ” θρησκεία, ἐνῷ σαφέστατα δὲν εἶναι,
καλεῖται ὁ Μωάμεθ προφήτης, ἐφευρίσκουν ἀντίθεες ὡραιολογίες γιὰ τὸ
κοράνι καὶ ὅλα αὐτὰ ἀπὸ χείλη Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ποῦ βρῆκαν ὅτι “μὲ τοὺς μουσουλμάνους πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”; Τί λιγότερο εἶχε πεῖ ὁ αἱρετικὸς Ἄρειος, ἀπ’ ὅ,τι τὸ κοράνι γιὰ τὸν Χριστό; Ὅπως ὁ Ἀρειανισμὸς καὶ ὁ Χιλιασμός, πολεμοῦν τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καὶ ὁ μουσουλμανισμός. «Ἐλέγχεται δὲ πανταχόθεν ὁ Ἄρειος ἄθεος, ἀρνούμενος τὸν Υἱόν, καὶ τοῖς ποιήμασιν αὐτὸν συναριθμῶν», λέγει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας (Κατὰ Ἀρειανῶν Α΄), γιὰ τὴν ἄρνηση τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ. Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Χιλιασμὸ καὶ τὸν μουσουλμανισμό.
Τὴ μὴ παραδοχὴ τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ, σαφῶς τὴ διδάσκει τὸ κοράνι. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς χαρακτήρισε τον Ἰσλαμισμὸ ὡς αἵρεση. Ἄρνηση τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἁγίας Τριάδας. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἀναφέρει ὅτι «δὲν ὑπάρχει μεγαλυτέρα φρίκη ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα ἄνευ τοῦ Χριστοῦ».
Πῶς προβάλλουν ὅτι δῆθεν “μὲ τοὺς μουσουλμάνους πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτοὶ πολεμοῦν τὴν Ἁγία Τριάδα; Τὸ βλάσφημο κοράνι δὲν πολεμᾶ τὴν Ἁγία Τριάδα γράφοντας ρητὰ “μὴ λέτε Τριάδα”; Ἡ κατ’ ἐξοχὴ βάση τοῦ μουσουλμανισμοῦ εἶναι ἡ ἀντιτριαδικότητά του. Μὲ τὴν ἀντιτριαδικὴ αὐτὴ βλασφημία τὸ Ἰσλὰμ καθίσταται θεομάχο. «Τὰς βλασφημίας ὡς εὐφημίας ἐξέλαβαν», ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, γιὰ ὅσους ἐξέλαβαν ὡς εὐφημίες, τὰ γραφόμενα σὲ αἱρετικὸ βιβλίο τοῦ Ἀρείου. Δυστυχῶς τὰ ἴδια παρατηροῦμε καὶ στὶς μέρες μας, ἀπὸ ὅσους ἐφευρίσκουν ἀντίθεες ὡραιολογίες γιὰ τὸ κοράνι.
Αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος στὸ «Κατὰ Ἀρειανῶν Γ΄» γιὰ τοὺς Ἀρειομανίτες, «μᾶλλον μὲν οὖν οἱ Ἀρειομανῖται δικαίως ἂν σχοῖεν τὸ ἔγκλημα τῆς πολυθεότητος ἢ καὶ ἀθεότητος, ὅτι ἔξωθεν τὸν Υἱὸν κτίσμα, καὶ πάλιν τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ μὴ ὄντως βαττολογοῦσιν», ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς πιστεύοντες στὴ μουσουλμανικὴ θρησκεία. “Μονὰς γὰρ ἀληθῶς ἡ Τριάς, ὅτι οὕτως ἐστι, καὶ Τριὰς ἀληθῶς ἡ μονάς, ὅτι οὕτως ὑφέστηκεν· ἐπειδὴ καὶ μία θεότης οὖσά τε μοναδικῶς, καὶ ὑφισταμένη τριαδικῶς», ἀναφέρει Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Αὐτὴ εἶναι πίστη στὸν Ἀληθινὸ Θεό. Δὲν πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεὸ μὲ τοὺς μουσουλμάνους.
Ἡ Μωαμεθανικὴ θρησκεία ἀλλοτρόπως μεταφέρει στὶς μέρες μας τὴν Ἀρειανικὴ μάνητα.
Οἱ μουσουλμάνοι μὲ τοὺς ὁποίους δῆθεν “πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”, ἀρνοῦνται τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ ὅπως καὶ ὁ αἱρετικὸς Ἄρειος. Αὐτοὶ εἶναι χειρότεροι ὅμως καὶ ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ Ἄρειο. Λένε ὅτι τὸν τιμοῦν ὡς προφήτη, ἀλλὰ δὲν δέχονται αὐτὰ ποὺ εἶπε. Ποιὸ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ δέχονται.
Ἐδῶ τὴ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀρνοῦνται καὶ συνεπακόλουθα τὴν Ἀνάστασή Του καὶ τὸν δέχονται ὡς προφήτη; Περί τινος ὁμιλεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀπαντῶν στὸν προκαθήμενο τῶν μωαμεθανῶν Χιόνων, ὅταν ἀναφέρεται στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, «ἐὰν τὶς ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰω. 5,43); Φυσικὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου ὁμιλεῖ.
Εὐαρεστοῦν τὸν Θεὸ μὲ τέτοια κακόδοξα εὐφυολογήματα; Γιὰ ποιὸ λόγο προβάλλουν ὅτι δῆθεν “μὲ τοὺς μουσουλμάνους πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”, γιὰ ποιὸ λόγο ὑποδεικνύουν τὸ Ἰσλὰμ ὡς ἄλλη ὁδὸ σωτηρίας, γιὰ ποιὸ λόγο καλοῦν τὸν μουσουμανισμὸ “ἀβρααμικὴ” θρησκεία, ἐνῷ σαφέστατα δὲν εἶναι, γιὰ ποιὸ λόγο καλεῖται ὁ Μωάμεθ προφήτης, γιὰ ποιὸ λόγο ἐφευρίσκουν ἀντίθεες ὡραιολογίες γιὰ τὸ κοράνι; Τέτοιες κακόδοξες ἀναφορὲς στρεβλώνουν τὴν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας. «Τὶς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β΄ Κορ. στ΄ 14).
Ποῦ βρῆκαν ὅτι “μὲ τοὺς μουσουλμάνους πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”; Τί λιγότερο εἶχε πεῖ ὁ αἱρετικὸς Ἄρειος, ἀπ’ ὅ,τι τὸ κοράνι γιὰ τὸν Χριστό; Ὅπως ὁ Ἀρειανισμὸς καὶ ὁ Χιλιασμός, πολεμοῦν τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καὶ ὁ μουσουλμανισμός. «Ἐλέγχεται δὲ πανταχόθεν ὁ Ἄρειος ἄθεος, ἀρνούμενος τὸν Υἱόν, καὶ τοῖς ποιήμασιν αὐτὸν συναριθμῶν», λέγει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας (Κατὰ Ἀρειανῶν Α΄), γιὰ τὴν ἄρνηση τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ. Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Χιλιασμὸ καὶ τὸν μουσουλμανισμό.
Τὴ μὴ παραδοχὴ τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ, σαφῶς τὴ διδάσκει τὸ κοράνι. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς χαρακτήρισε τον Ἰσλαμισμὸ ὡς αἵρεση. Ἄρνηση τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἁγίας Τριάδας. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἀναφέρει ὅτι «δὲν ὑπάρχει μεγαλυτέρα φρίκη ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα ἄνευ τοῦ Χριστοῦ».
Πῶς προβάλλουν ὅτι δῆθεν “μὲ τοὺς μουσουλμάνους πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτοὶ πολεμοῦν τὴν Ἁγία Τριάδα; Τὸ βλάσφημο κοράνι δὲν πολεμᾶ τὴν Ἁγία Τριάδα γράφοντας ρητὰ “μὴ λέτε Τριάδα”; Ἡ κατ’ ἐξοχὴ βάση τοῦ μουσουλμανισμοῦ εἶναι ἡ ἀντιτριαδικότητά του. Μὲ τὴν ἀντιτριαδικὴ αὐτὴ βλασφημία τὸ Ἰσλὰμ καθίσταται θεομάχο. «Τὰς βλασφημίας ὡς εὐφημίας ἐξέλαβαν», ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, γιὰ ὅσους ἐξέλαβαν ὡς εὐφημίες, τὰ γραφόμενα σὲ αἱρετικὸ βιβλίο τοῦ Ἀρείου. Δυστυχῶς τὰ ἴδια παρατηροῦμε καὶ στὶς μέρες μας, ἀπὸ ὅσους ἐφευρίσκουν ἀντίθεες ὡραιολογίες γιὰ τὸ κοράνι.
Αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος στὸ «Κατὰ Ἀρειανῶν Γ΄» γιὰ τοὺς Ἀρειομανίτες, «μᾶλλον μὲν οὖν οἱ Ἀρειομανῖται δικαίως ἂν σχοῖεν τὸ ἔγκλημα τῆς πολυθεότητος ἢ καὶ ἀθεότητος, ὅτι ἔξωθεν τὸν Υἱὸν κτίσμα, καὶ πάλιν τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ μὴ ὄντως βαττολογοῦσιν», ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς πιστεύοντες στὴ μουσουλμανικὴ θρησκεία. “Μονὰς γὰρ ἀληθῶς ἡ Τριάς, ὅτι οὕτως ἐστι, καὶ Τριὰς ἀληθῶς ἡ μονάς, ὅτι οὕτως ὑφέστηκεν· ἐπειδὴ καὶ μία θεότης οὖσά τε μοναδικῶς, καὶ ὑφισταμένη τριαδικῶς», ἀναφέρει Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Αὐτὴ εἶναι πίστη στὸν Ἀληθινὸ Θεό. Δὲν πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεὸ μὲ τοὺς μουσουλμάνους.
Ἡ Μωαμεθανικὴ θρησκεία ἀλλοτρόπως μεταφέρει στὶς μέρες μας τὴν Ἀρειανικὴ μάνητα.
Οἱ μουσουλμάνοι μὲ τοὺς ὁποίους δῆθεν “πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”, ἀρνοῦνται τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ ὅπως καὶ ὁ αἱρετικὸς Ἄρειος. Αὐτοὶ εἶναι χειρότεροι ὅμως καὶ ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ Ἄρειο. Λένε ὅτι τὸν τιμοῦν ὡς προφήτη, ἀλλὰ δὲν δέχονται αὐτὰ ποὺ εἶπε. Ποιὸ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ δέχονται.
Ἐδῶ τὴ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀρνοῦνται καὶ συνεπακόλουθα τὴν Ἀνάστασή Του καὶ τὸν δέχονται ὡς προφήτη; Περί τινος ὁμιλεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀπαντῶν στὸν προκαθήμενο τῶν μωαμεθανῶν Χιόνων, ὅταν ἀναφέρεται στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, «ἐὰν τὶς ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰω. 5,43); Φυσικὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου ὁμιλεῖ.
Εὐαρεστοῦν τὸν Θεὸ μὲ τέτοια κακόδοξα εὐφυολογήματα; Γιὰ ποιὸ λόγο προβάλλουν ὅτι δῆθεν “μὲ τοὺς μουσουλμάνους πιστεύομε στὸν ἴδιο Θεό”, γιὰ ποιὸ λόγο ὑποδεικνύουν τὸ Ἰσλὰμ ὡς ἄλλη ὁδὸ σωτηρίας, γιὰ ποιὸ λόγο καλοῦν τὸν μουσουμανισμὸ “ἀβρααμικὴ” θρησκεία, ἐνῷ σαφέστατα δὲν εἶναι, γιὰ ποιὸ λόγο καλεῖται ὁ Μωάμεθ προφήτης, γιὰ ποιὸ λόγο ἐφευρίσκουν ἀντίθεες ὡραιολογίες γιὰ τὸ κοράνι; Τέτοιες κακόδοξες ἀναφορὲς στρεβλώνουν τὴν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας. «Τὶς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β΄ Κορ. στ΄ 14).
