''Άλλο να πιστεύεις στον Θεό, και άλλο να Τον γνωρίζεις..."
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Άγιον Όρος, αρχές Ιουνίου του 2016, σκήτη Αγίου Βασιλείου, μέρος ευλογημένο, ονομαστοί ασκητές της Ορθοδοξίας μόνασαν εδώ, μεταξύ των οποίων ο Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι...Ασκηταριό ποτισμένο από τα πνευματικά παλέσματα του Οσίου γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, και της συνοδείας τού, του επί 40 χρόνια αχώριστου συνασκητού και αγιασμένου γέροντα Αρσένιου...
Σήμερα ελάχιστοι προσκυνητές φτάνουν εδώ, δεν βολεύει βρε αδερφέ το μέρος, ανάβαση πολύ, σκληρή και κοπιαστική, Αθωνίτες Πατέρες, ''άγνωστοι'' στα σάιτ του διαδικτύου, στα φώτα των θεολογικών συνεδρίων, της εκκοσμίκευσης, των Ε.Σ.Π.Α., του Ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού... αλλά ίσως γνωστοί στο φως Του Χριστού.
Μορφές ασκητικές, ακραιφνούς πίστεως, αγνής θυσιαστικής αγάπης για Τον Χριστό και τον άνθρωπο... επί 40 έτη άνευ εξόδου εκ της χερσονήσου του Άθω. (...)
''Σήμερα Κυριακή δεν έχει διακόνημα, θα πάμε ''εκδρομή'' να γνωρίσουμε τούς γειτόνους μας...'' ακούστηκε η φωνή του π. Πέτρου στο ασκητικό καλύβι των Κατουνακίων, και του λόγου του φυσικά ως φιλοξενούμενος κάμποσες μέρες τώρα στην έρημο του Αγίου Όρους ο προσκυνητής δεν είχε λόγο να διαφωνήσει...
Μόνο ένα γλυκό φτερούγισμα χαράς και γλυκιάς προσμονής, για το τι μπορεί να έκρυβε αυτή η νέα εμπειρία... που έμελλε να χαραχτεί βαθιά μέσα στην μνήμη της καρδιάς του.
Ο υποτακτικός σοβαρός, και λιγομίλητος... - ''Ο γέροντας Αυγουστίνος εδώ είναι; Θα τον ρωτήσετε έχει ευλογία να τον δούμε; Ο πάτερ Πέτρος, ο νέος πείτε του, από τα Κατουνάκια...''- ''Περάστε, θα σας δει για λίγο ο γέροντας...'' ήρθε η απόκριση μετά από την ολιγόλεπτη αναμονή.
Μορφή Ασκητική, γλυκιά αλλά ταυτόχρονα και αυστηρή! Μα τι συνδυασμός ήταν τώρα ετούτος! Δεν μπορούσε να τον συλλάβει ο νους του... Το ''σακάκι'' εκείνο πάλι... ίδιο ακριβώς με το γνωστό μαύρο δερμάτινο του γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη!
Ντράπηκε να ρωτήσει αν ήταν το ίδιο, αλλά και κάτι μέσα του, του έλεγε πως δεν υπήρχε λόγος να κάνει την ερώτηση...
Πήραν την ευχή από τον γέροντα, και η κουβέντα ξεκίνησε.. ο νέος κάτοικος των Κατουνακίων, της ερήμου του Αγίου Όρους, συναντούσε τον παλαιό...
Παρακολουθούσε καθηλωμένος την συζήτηση, μια κυριολεκτικά εμπειρία ζωής, αφού σαν να μην ''υπήρχε'' οι δυο Αγιορείτες μιλούσαν εντελώς ελεύθερα στην δική τούς γλώσσα....
Πληροφορίες και λεπτομέρειες της εσωτερικής ζωής των μοναχών, τον έκαναν κοινωνό σε ένα άβατο μυσταγωγίας...
- ''Γέροντα πως τα βλέπετε τα πράγματα, την εποχή μας;'' Ρώτησε ο π. Πέτρος, καθώς μετά το πέρας περίπου μισής ώρας, όλα έδειχναν πως η συζήτηση βάδιζε εις τέλος...
- ''Ακούγονται τα βήματα του Αντιχρίστου...''
Ακούστηκε στιβαρή και σίγουρη η φωνή του πνευματικού πατέρα...
Πράγμα που δεν έκαμε καμία αίσθηση τότε στον προσκυνητή, και από ό,τι είδε ούτε στον πατέρα Πέτρο, που δεν θέλησε να δευτερολογήσει επί αυτού και έκανε αρχή να σηκωθεί από το κάθισμα του...
Ο γέροντας στράφηκε προς τον νέο εκείνο, καθώς είχε καθίσει αμίλητος, ακούνητος, δίχως να θελήσει να ''ενοχλήσει'', να προσθέσει την παραμικρή επιβάρυνση αν θέλετε....
Η Ασκητική μορφή τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια... - ''Πως σε λένε παιδί μου;''
- ''Μανώλη γέροντα''...
- ''Άκουσε να δεις Μανώλη παιδί μου, είσαι σε ένα μεταβατικό στάδιο, αν παντρευτείς να βρείς γυναίκα της προσευχής, αν δεν βρείς γυναίκα της προσευχής (της ευχής), να μην παντρευτείς. Μετά ένας δρόμος υπάρχει...''
πάνω από την σκήτη του Αγίου Βασιλείου. Στο βάθος η κορυφή του Άθωνα...)
Είχε κάμποσα χρόνια τότε, δίπλα σε έναν χαρισματικό Ιερομόναχο, πνευματικό και εξομολόγο, που γνώριζε τα πάντα για εκείνον, όλες τις λεπτομέρειες που αφορούσαν την πνευματική του ζωή και τυχόν προβληματισμούς, περί γάμου και μοναχισμού...
και τέτοια λεπτή πνευματικά απάντηση όσο εκείνη, από κάποιον που τον έβλεπε πρώτη φορά στην ζωή τού και δεν γνώριζε ούτε το όνομα του, δεν είχε πάρει!
Σήμερα, 4 μόλις χρόνια μετά, και εκείνες οι δυο απαντήσεις του Γέροντα Αυγουστίνου του Αγιοβασιλιάτη, του συνεχιστή στην σκήτη του Όσιου Ιωσήφ του Ησυχαστή... Έχουν λάβει την επιβεβαίωση τούς.
Aπο την μια στην ζωή του προσκυνητή έχει εμφανιστεί γυναίκα της προσευχής, της ευχής (!) πράγμα σπάνιο στην εποχή μας, (λες και ο γέροντας γνώριζε την εμφάνιση της) και από την άλλη, μπορείς πια να το πεις, πως είχε δίκιο ο Γέροντας, εμείς δεν ''βλέπαμε'', εμείς δεν ακούγαμε πως...
- ''Ακούγονται τα βήματα του Αντιχρίστου...''
Βέβαια υπάρχουν τώρα και οι αδαείς της πνευματικής ζωής, και δήθεν γνώστες εκκλησιαστικοί, ως αβίωτοι κυκλικής προσευχής, απουσίας ελλάμψεως, «Φῶς ἐκ φωτός, ἔλαμψε τῷ κόσμῳ, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐπιφανεὶς Θεός, τοῦτον λαοὶ προσκυνήσωμεν» μες το απομεσήμερο, αδυνατούν να δουν και να ακούσουν, ακόμη και όσα συντελούνται στα μάτια μας μπροστά...
Πως βλέπουμε ξεκάθαρα την προετοιμασία για τον ερχομό μίας νέας τάξης και ενός παγκόσμιου ''ηγέτη'' του ονομαζόμενου αντιχρίστου της Αποκαλύψεως του Ιωάννη.
Και μπορεί να είναι θεολόγοι πολυσπούδαστοι, και μοναχοί, και παπάδες και Δεσποτάδες τώρα αυτοί, για αυτό λέγει η Αποκάλυψη του Ιωάννη θα πλανηθούν και οι ''εκλεκτοί'', θα φαίνονται δηλαδή ως τέτοιοι στις ανάλογες θέσεις, αλλά δεν θα έχουν τις πνευματικές προϋποθέσεις να είναι όντως εκεί. Ο Θεός να φωτίζει...
Λένε τώρα πάλι οι Αγιορείτες, πως: ''Όποιος αφήνει τα κόκαλά του στην Έρημο του Αγίου Βασιλείου, αυτός έχει πράγματι ελπίδα σωτηρίας!...''
Ο Ησυχασμός υπήρξε πάντοτε το ακριβέστερο τμήμα της Εκκλησίας, διότι εκεί στην άσκηση της ησυχίας, βιώνεται η όραση του Ακτίστου φωτός, η εμπειρία της θεώσεως, προϋπόθεση του θεολογείν απλανώς... και διάκριση των τελείων στην πνευματική ζωή.
Ισως για αυτό να είναι ανάγκη, να ακούσουμε εκ νέου τι έχουν να μας πούν...
Αυτοί οι Ογδοήτες μοναχοί.
Σε αυτή την τελευταία γενιά των Ογδοητών μοναχών, των Εσχάτων χρόνων, ο Γέροντας Αυγουστίνος Αγιοβασιλιάτης, ζηλωτής της αγάπης του Χριστού, δεόμενος και προσευχόμενος μέχρις τέλους... Ας έχουμε την ευχή του!
''Aκούγονται τα βήματα του αντιχρίστου...''
Γέρων Αυγουστίνος Αγιοβασιλειάτης
