Του Αγίου Ιωάννου
Χρυσοστόμου
«Ερώτησε κι αυτόν τον διάβολο ακόμη, και
πες του: Από πού έχεις λάβει την πληγή την αθεράπευτη; Εξ αιτίας τίνος δεν
έχεις καμμιά δύναμη; Από πού κυριεύθηκες; Από ποίον δέθηκες όταν έφευγες; Και
δεν θα αναφέρει τίποτ’ άλλο, παρά το σώμα που σταυρώθηκε. Μ’ αυτό
κατατσακίστηκαν τα κεντριά του, με αυτό συντρίφθηκε η κεφαλή του, μ’ αυτό
καταντροπιάστηκαν οι πονηρές αρχές και εξουσίες. Γιατί, «απογύμνωσε», λέγει, «μ’ αυτό
τις πονηρές αρχές και εξουσίες και τις διαπόμπευσε μπροστά σε όλους και έσυρε
τους δαίμονες νικημένους και σε θριαμβευτική πομπή» (Κολ. 2,15).
Ερώτησε και τον θάνατο και πες του: Από
καταστράφηκε το κεντρί σου; Από πού καταλύθηκε η νίκη σου επάνω στους
ανθρώπους; Από πού εκβλήθηκαν τα νεύρα σου, κι έγινες καταγέλαστος και σε
γυναίκες και σε παιδιά, εσύ που ήσουν φοβερός και σε τύραννους και σε δικαίους
πριν από αυτό; Και θα σου πει ότι η αιτία είναι το σώμα. Γιατί, όταν αυτό
σταυρωνόταν, τότε αναστήθηκαν οι νεκροί, τότε σχίσθηκε εκείνου το δεσμωτήριο
και συντρίφθηκαν οι χάλκινες πύλες κι αφέθηκαν ελεύθεροι οι νεκροί και οι
φρουροί του Άδη όλοι τρόμαξαν. Μολονότι βέβαια κι αν ήταν ένας απ’ τους
πολλούς, το αντίθετο έπρεπε να συμβεί, ο θάνατος δηλαδή να φανεί δυνατότερος.
Αλλά δεν συνέβη αυτό, γιατί δεν ήταν ένας απ’ τους πολλούς. Για τούτο διαλυόταν
εκείνος.
Κι όταν δεις αυτό το Σώμα να
προσφέρεται, λέγε προς το εαυτόν σου, χάρις σ’ αυτό το σώμα εγώ δεν είμαι πλέον
γη και στάχτη, δεν είμαι αιχμάλωτος, αλλά ελεύθερος. Χάρις σ’ αυτό το Σώμα ελπίζω ότι θα απολαύσω τους ουρανούς και τα
αγαθά που ευρίσκονται σ’ αυτούς, την αθάνατο ζωή, την κληρονομιά των αγγέλων,
την ένωση με τον Χριστό. Αυτό το
σώμα όταν σταυρωνόταν, όταν μαστιγωνόταν, δεν μπόρεσε να το υποφέρει ο θάνατος.
Αυτό το σώμα και ο ήλιος όταν είδε
να σταυρώνεται, έστρεψε τις ακτίνες του μακριά απ’ τη γη. Γι’ αυτό το σώμα και
το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε τότε και οι πέτρες άνοιξαν κι όλη η γη
σείστηκε. Αυτό είναι εκείνο το σώμα
το ματωμένο, το πληγωμένο απ’ τη λόγχη και το οποίο ανέβλυσε πηγές σωτηρίας,
την πηγή του αίματος και την πηγή του ύδατος για όλη την οικουμένη. Θέλεις και από αλλού να γνωρίσεις την
δύναμή του; Ερώτησε τη γυναίκα η
οποία έπασχε από αιμόρροια και που όχι αυτόν τον ίδιο, αλλά το ιμάτιο το οποίο
φόραγε, μάλλον δε ούτε αυτό ολόκληρο, αλλά μόνο το κάτω μέρος απ’ αυτό άγγιξε.
Ρώτησε τη θάλασσα η οποία βάσταξε αυτό στα νώτα της»
[Απ’ το «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ» των εκδόσεων «Φωτοδότες»]
