Ἕνα χαμόγελο ἦταν τὸ πρόσωπό της· ἕνα πηγαῖο, ἐγκάρδιο χαμόγελο. Ὄχι σὰν κι αὐτὰ τὰ τυπικὰ χαμόγελα εὐγένειας, ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ ἐκφράζει τὴ χαρὰ αὐτήν, ποὺ «οὐδείς αἴρει…». Ἡ νέα καθηγήτρια θεολογίας, ποὺ ἦρθε στὸ σχολεῖο, ὅπου ὑπηρετοῦσε ἡ Ἑλένη ἦταν πράγματι μιά ζεστή, γλυκιὰ παρουσία. Ἐρχόταν μόνο δύο μέρες τὴν ἑβδομάδα, Πέμπτη καὶ Παρασκευή. Τὶς ὑπόλοιπες μέρες ὑπηρετοῦσε στὸ Γυμνάσιο τῆς Νέας Ἐρυθραίας. Τὸ ὄνομά της Δήμητρα.
Ἡ συζήτηση μαζί της δὲν ἦταν μόνο ἐποικοδομητική, ἀλλὰ καὶ χαλαρωτική. Σὰν νὰ ἔπαιρνε ἡ ψυχὴ τοῦ συζητητῆ μιά γλύκα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐσωτερικὸ χαμόγελο. Ἡ Ἑλένη μετροῦσε τὶς μέρες, πότε θὰ ἔρθει ἡ Πέμπτη, γιὰ νὰ δεῖ τὴ Δήμητρα στὸ σχολεῖο, νὰ ποῦν δυὸ κουβέντες στὸ διάλειμμα. Σὲ μιά συζήτησή τους ἄκουσε πὼς ἡ Ἑλένη μένει στὸν Διόνυσο:
-Στὸν Διόνυσο; ἄστραψε τὸ βλέμμα τῆς Δήμητρας. Εἶστε τυχεροὶ ἐσεῖς ἐκεῖ πάνω. Στὸν ἅγιο Γεώργιο ἔχετε ἐφημέριο τὸν πατέρα Μᾶρκο.
Ναί, εἶναι πράγματι τυχεροὶ οἱ Διονυσιῶτες. Ἀλλά, ἡ Δήμητρα ποῦ τὸν ξέρει τὸν παππούλη;
-Τὸν πατέρα Μᾶρκο τὸν γνωρίζω χρόνια. Συνεργάζομαι μαζί του. Μοῦ δίνει πολύτιμη βοήθεια, βοηθώντας τὰ παιδιά, τοὺς μαθητές μου, στὴ Νέα Ἐρυθραία.
-Πῶς δηλαδή;
-Ἢ ἔρχεται στὸ σχολεῖο ἢ πηγαίνουμε ἐμεῖς νὰ τὸν βροῦμε. Στὴν ἀρχὴ ἡ Διευθύντρια ἦταν διστακτική. Ἀλλὰ κέρδισε μὲ τὴν ἁπλότητά του ὄχι μόνο τὴ Διευθύντρια , ἀλλὰ καὶ τὰ ἴδια τὰ παιδιά. Ἔρχεται, ὅταν τὸν καλέσουμε νὰ τοὺς μιλήσει, νὰ τὰ νουθετήσει, νὰ τὰ ἐξομολογήσει. Ἀλλὰ κανονίζουμε καὶ πηγαίνουμε κι ἐμεῖς.
-Ἔρχεστε στὸν Διόνυσο;
-Ὄχι, βέβαια. Ὁ ἅγιος Γιώργης πέφτει μακριά. Ξέρεις τὸν ἅγιο Νεκτάριο στὰ τυπογραφεῖα τοῦ «Ὀρθόδοξου Τύπου»; Ἐκεῖ πηγαίνουμε. Νὰ δεῖς κάτι κατανυκτικὲς Θεῖες Λειτουργίες! Καὶ τὸ ὡραῖο εἶναι πὼς ἀρέσουν στὰ παιδιὰ καὶ πηγαίνουν μὲ χαρά. Καὶ τὸ ἀκόμη πιὸ σπουδαῖο εἶναι πὼς αὐτὴ ἡ χαρὰ ἔχει διάρκεια. Ξέρεις πόσοι ἀπόφοιτοι τοῦ Γυμνασίου μας, ποὺ συναντῶ, μοῦ μιλοῦν μὲ ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὸν παπα Μᾶρκο, γιὰ τὴν ἐξομολόγηση καὶ τὶς ἀξέχαστες Θεῖες Λειτουργίες;
Εἶναι ὑπέροχα αὐτὰ ποὺ τῆς ἔλεγε ἡ Δήμητρα. Ὑπέροχα κι ἐλπιδοφόρα σὲ μιά ἐποχὴ «ἔκπτωσης» τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν. Πῶς γίνεται ἡ Ἀλήθεια νὰ πηγαίνει ἀπέναντι καὶ νὰ βρίσκει ἀνταπόκριση στὶς νεαρὲς ψυχές; Πῶς γίνεται ἡ Ἀγάπη νὰ δουλεύει μυστικὰ μὲ ἕνα θαυμαστὸ τρόπο καὶ νὰ ἐνεργοποιεῖ τὶς εὐγενικὲς δυνάμεις τῆς ψυχῆς τῶν ἐφήβων; Μυστήρια πράγματα, ποὺ μόνο κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ ἑρμηνεύονται. Χρόνια στὸ Γυμνάσιο τῆς Νέας Ἐρυθραίας λειτουργοῦσε αὐτὸ τὸ ἀθόρυβο ἐργαστήρι ἀγάπης. Γιατί ὑπάρχουν καὶ στὶς ζοφερὲς μέρες μας ἐκπαιδευτικοί, ποὺ δὲν ξέχασαν τὴν ἀποστολή τους. Ὑπάρχουν ἀκόμα ἱερεῖς ποὺ τιμοῦν τὸ ράσο. Καὶ τὸ ράσο τοῦ παπα-Μάρκου δὲν εἶναι μόνο τιμημένο. Εἶναι ἁγιασμένο.
Ἀμείωτο τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὰ παιδιά, ὄχι μόνο κατὰ τὴ σχολικὴ περίοδο, ἀλλὰ καὶ τοὺς καλοκαιρινοὺς μῆνες....
ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, «ΕΝΑΣ ΟΣΙΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ», Ὁ πατὴρ Μᾶρκος Μανώλης μὲ τὸ βλέμμα μιᾶς ἐνορίτισσας, τοῦ ἁγίου Γεωργίου Διονύσου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 10677 ΑΘΗΝΑ 2019
