Η Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ τῶν Νηστειῶν εἶναι
ἀφιερωμένη σὲ μία μεγάλη ἀσκήτρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ
λογισθεῖ ὡς ἡ ἐνσάρκωση τῆς μετάνοιας. Στὴν ἁγία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, τὴν
πρώην διαβόητη πόρνη τοῦ λιμανιοῦ τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἡ ὁποία εἶχε
φτάσει, ἀπὸ τὴν παιδική της ἡλικία σὲ ἀφάνταστα βάθη ἁμαρτωλότητας καὶ
ἐξαχρείωσης.
Ὅμως ὁ Θεός, «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς
ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. 2, 4), διεῖδε ὅτι στὰ κατάβαθα τῆς
διεφθαρμένης ὕπαρξής της ὑπῆρχε κρυμμένη, ἀσυνείδητη, σπίθα διάθεσης γιὰ
μετάνοια καὶ σωτηρία. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ θεία πρόνοια τὴν ὁδήγησε στὸν
Πανάγιο Τάφο, γιὰ νὰ φυσήσει αὐτὴ τὴν κρυμμένη σπίθα, νὰ τὴν κάνει
θεριεμένη φλόγα, ἡ ὁποία κατέκαψε τὸν παλαιό της ἑαυτὸ καὶ μαζὶ τὸ
ἁμαρτωλὸ παρελθόν της. Μετανόησε, ἦρθε στὰ συγκαλά της καὶ διόρθωσε τὴν
πορεία τῆς ζωῆς της, χύνοντας ποταμοὺς δακρύων.
Ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο
καὶ ἔφυγε στὴν ἔρημο, ὅπου ἐκεῖ «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» μὲ τὴν παρουσία τοῦ
Θεοῦ, πολέμησε τὸ διάβολο, τὴν ἁμαρτία καὶ τὴ σάρκα, γενόμενη ἔνσαρκος
ἄγγελος. Ἡ ἁγία Μαρία εἶναι (πρέπει νὰ εἶναι) γιὰ ὅλους μας παράδειγμα
μετάνοιας. Ἡ κάθε ἁμαρτία, μικρὴ ἢ μεγάλη, εἶναι πνευματικὴ πορνεία
ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ ὡς ἐκ τούτου ὡς ἄνθρωποι εἴμαστε ὅλοι «πόρνοι»,
δηλαδὴ ἁμαρτωλοί, ἔχοντας τὴν ἀνάγκη τῆς μετάνοιας. Ἂς γίνει ἡ
εὐλογημένη περίοδος ποὺ διανύουμε, εὐκαιρία νὰ μιμηθοῦμε τὴν ἁγία Μαρία,
νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἀλλάξουμε πορεία στὴ ζωή μας καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε
τὸ Χριστό μας!
