Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα μου την ευχή σας (δηλαδή του Χριστού)
Το τελευταίο διάστημα βρισκόμουν σε μεγάλο δίλημμα. Προβληματιζόμουν πολύ για το εάν θα έπρεπε να σας απευθύνω αυτήν την επιστολή. Έκανα υπομονή και περίμενα ώστε να μήν κάνω κάτι που αργότερα θα το μετάνιωνα. Κατά το διάστημα αυτό ρωτούσα και φίλους που γνωρίζω χρόνια από την ενορία μου αλλά και από άλλους που ζούν κοντά στην Εκκλησία. Δυστυχώς η υπομονή και η υπομονή όλων αυτών των αδελφών έχει εξαντληθεί.
Προχθές ξεφύλλιζα το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων και στάθηκα στο 5ο κεφάλαιο. Μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής το περιστατικό όπου οδηγήθηκαν οι Απόστολοι στην φυλακή για να μη διαδίδουν άλλο την διδασκαλία του Ναζωραίου. Ύστερα από την θαυματουργική απελευθέρωση από άγγελο Κυρίου αντί να φύγουν από την πόλη της Ιερουσαλήμ και να κάνουν «υπακοή» , ξαναβρέθηκαν στο Ναό πρωί πρωί και συνέχιζαν το κήρυγμα. Όταν ο αρχιερέας τους ρώτησε γιατί συνεχίζουν ενώ τους έδωσαν αυστηρή εντολή για μην διδάσκουν περί του Ιησού, έλαβαν την απάντηση από τον Πέτρο «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις». Με αφορμή την απάντηση αυτή σας γράφω σήμερα.
Διανύουμε την τρίτη!!! εβδομάδα που οι Εκκλησίες στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας είναι κλειστές. Τρείς εβδομάδες χωρίς Εσπερινούς, χωρίς Χαιρετισμούς, χωρίς την δυνατότητα για Ιερή Εξομολόγηση, και πάνω από όλα Θεία Λειτουργία!!!. Τρείς εβδομάδες χωρίς την ουράνια τροφή. Μήπως ζούμε την εποχή που ο Πατροκοσμάς έλεγε ότι «Έρχονται καιροί, που θα ψάχνετε για να βρείτε παπά»;
Στην αρχή της επιστολής μου σας ζητώ την ευχή και εντός παρενθέσεως αναφέρω «δηλαδή του Χριστού». Γιατί το σημείωσα έτσι; Διότι εξ αιτίας της νέας πανδημίας που τα μέσα αριστοτεχνικά προβάλλουν, οι ποιμένες μας μοιάζουν άφαντοι. Έχουν φτάσει στο σημείο ορισμένοι ιερείς και δυστυχώς και της μητροπόλεώς μας να μην δίνουν την ευχή! Γνωρίζουν οι ιερείς Σεβασμιώτατε ότι όταν ζητάμε την ευχή ζητάμε την ευχή του Χριστού; Γνωρίζουν οι ιερείς ότι όταν δίνουν το χέρι τους δίνουν την ευχή του Χρίστου; Είναι δυνατό να κολλήσουμε ασθένεια από την Χάρη Του ;
Για να μας καθησυχάσουν, ποιμένες και ποιμενάρχες μας ανέφεραν ότι οι ναοί δεν θα κλείσουν αλλά θα παραμένουν ανοικτοί για ατομική προσευχή και για άναμμα κεριών. Μάλιστα μας συμβουλεύουν πως είναι περίοδος να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε κατ’οίκον εκκλησίες. Σεβασμιώτατε είμαι οικογενειάρχης. Από τη στιγμή που νυμφεύτηκα και άνοιξα σπίτι την ίδια στιγμή άνοιξα και τη δική μου κατ’οίκον εκκλησία. Δεν χρειάστηκε να μετατρέψω το σπίτι μου τώρα σε εκκλησία λόγω του Κορωνοϊού. Δόξα τω Θεώ στο σπίτι μου μπορώ να διαβάσω τις καθημερινές προσευχές και να ανάψω το κερί μου και το λιβάνι μου ακόμα. Δεν χρειάζεται να είναι ανοικτές οι εκκλησίες για αυτά. Οι ναοί υπάρχουν για να τελούνται οι Θείες Λειτουργίες και τα άλλα Ιερά Μυστήρια, αλλιώς είναι μόνο αρχιτεκτονήματα.
Αυτές τις ημέρες άκουσα και από, λίγους ευτυχώς, πως είναι κανόνας από τον Θεό η μή τέλεση των Ιερών Ακολουθιών στους ναούς και να κάνουμε υπομονή και πολύ προσευχή.
Γιατί θα πρέπει να δεχτούμε αυτή την ερμηνεία και να μην τη θεωρήσουμε ενέργεια εκ του πονηρού εν μέσω της Αγίας Τεσσαρακοστής για να μην λειτουργηθούμε; Λες ότι είναι κατά κάποιο τρόπο και ευλογία όλο αυτό...
Έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια να ξυπνάω την Κυριακή από τις κωδονοκρουσίες και πως αυτό είναι ειδοποίηση πως ξεκινά ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία. Με ενημερώνουν φίλοι μου σε άλλες περιοχές πως δεν σημαίνουν οι καμπάνες τις Κυριακές. Όταν τους ρωτάω και πως ξυπνάτε, μου απαντάνε ή από τα καροτσάκια των σούπερ μάρκετ που μετακινούνται στα πάρκινγκ ή από το κάλεσμα ορισμένων προς τα αδέσποτα για πρωινό φαγητό!!! Δεν σας ειρωνεύομαι αυτή τη στιγμή Σεβασμιώτατε αλλά σας αναφέρω πραγματικά περιστατικά. Εκεί καταντήσαμε, δηλαδή οι Ιεροί Ναοί..............
να βρίσκονται στο επίπεδο των εστιατορίων και των πολιτιστικών συλλόγων. Είναι κατώτεροι από τα σούπερ μάρκετ, γιατί σε αυτά η πολιτεία επιτρέπει να λειτουργούν. Να γεμίσουμε την κοιλιά μας έχουμε τη δυνατότητα αλλά για να γεμίσουμε την ψυχή μας με τον ουράνιο άρτο όχι, και δυστυχώς με την ανοχή της διοικούσας Εκκλησίας. Να επισκεφτώ έναν ιατρό για ένα θέμα σωματικής υγείας μου δίνει την δυνατότητα η πολιτεία, αλλά να επισκεφθώ τον Πνευματικό Ιατρό η πολιτεία το απαγορεύει λόγω κινδύνου μετάδοσης του Κορονωιού! Τι υποκρισία, τί μίσος θα έλεγα κατά της Εκκλησίας.
Μετά λύπης επισκέφθηκα ιστοσελίδα μητροπόλεως μήπως δω κάποια ανακοίνωση περί τελέσεως θείας λειτουργίας , ή εν πάσι περιπτώσει κάτι ελπιδοφόρο. Αντιθέτως αντίκρισα ένα άρθρο που αναδημοσιεύθηκε, με θέμα τον Καποδίστρια και την περίφημη εντολή για κλείσιμο των ναών όταν παρουσιάστηκαν περιστατικά πανώλης την εποχή του. Κάτι τέτοιο δεν είχε κάνει τότε ο κυβερνήτης μας όπως λίγες μέρες αργότερα ανέφεραν άρθρα βασισμένα μόνο στις πηγές και όχι σε ιδεολογήματα. Αναρωτιόμουν για ποιό λόγο εμφανίστηκε εκείνο το άρθρο. Για να δεί το ποίμνιο πως και ο μεγάλος και σοβαρός ηγέτης είχε κάνει το ίδιο και καλώς κάνει η σημερινή πολιτεία; Και πως πρέπει το ποίμνιο να ανεχτεί το κλείσιμο των εκκλησιών;
Μπορεί να νομίζετε πως η επιστολή μου προς το πρόσωπό σας έχει πολεμικό χαρακτήρα. Έχω δίπλα μου αυτή την στιγμή την εικόνα της Παναγίας της Βαρνάκοβας και θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν έχω τέτοια πρόθεση. Δεν σας γράφω αυτή την επιστολή για να εκφράσω μόνο παράπονα και πικρία. Θα ήθελα να σας προτείνω κάποιους τρόπους εκδήλωσης της παρουσίας της Εκκλησίας εν μέσω αυτής της σκιερής περιόδου...
Κάποτε όταν υπήρχαν διάφορες πανδημίες στη χώρα μας κλήρος και λαός έβγαινε στο δρόμο και έκανε λιτανείες. Απαγορεύεται να βγαίνουν άσκοπα οι πολίτες στους δρόμους; Γιατί δεν βγαίνουν τουλάχιστον οι ιερείς μας με μια εικόνα ή με άγια λείψανα και να γυρίσουν τους δρόμους των ενοριών και να κάνουν μόνοι τους τις λιτανείες; Μάλιστα την ώρα που θα γίνεται αυτό να χτυπάνε οι καμπάνες. Πολλοί θα βγουν στα μπαλκόνια με τα θυμιατήρια. Γιατί δεν κάνει μια τέτοια κίνηση η Εκκλησία; Δηλαδή να βγαίνουμε στα μπαλκόνια μόνο για να χειροκροτούμε επειδή έτσι πράττουν οι άνθρωποι σε άλλες χώρες; Είμαστε Ρωμιοί, ας το θυμηθούμε. Οι δυτικοί έχουν τα βιολιά και τα παλαμάκια, εμείς έχουμε τις εικόνες και τα άγια λείψανα.
Όσο για την θεία λειτουργία και γενικά για τις ιερές ακολουθίες και ειδικά εν όψει της Μεγάλης εβδομάδας και του Πάσχα να ανοίξουν οι ναοί και να εφαρμοστούν «κατ’ οικονομία» τα μέτρα που εφαρμόζονται στα σούπερ μάρκετ. Πόσα τετραγωνικά μέτρα είναι ο κάθε ναός, τόσος κόσμος να επιτρέπεται μέσα. Το ίδιο να ισχύει και για τις αίθουσες των ναών για να μείνουν όσο λιγότεροι έξω. Όταν έρθει η ώρα της Θείας Κοινωνίας να μεταλαμβάνει ο κόσμος με τη δέουσα απόσταση.
Η λύση που προτάθηκε από τη ΔΙΣ για ακολουθίες και κυρίως για θείες λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών μου φαίνεται απαράδεκτη. Μου θυμίζει τον άστεγο που κάθεται μπροστά στην βιτρίνα ενός εστιατορίου και βλέπει τον μάγειρα να σερβίρει μόνο τους πελάτες. Την περασμένη Κυριακή παρακολούθησα από την τηλεόραση τη Θεία Λειτουργία, όπως τελείτο από ιερείς και αρχιερείς και αναμεταδιδόταν από κανάλια και διαδίκτυο. Εκφωνούσαν το «μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπη προσέλθετε» μπροστά στα άδεια καθίσματα... Ζητώ ταπεινά συγγνώμη αλλά μου έμοιαζε με κοροϊδία όλο αυτό.
Ενημερώνομαι πως σε καμία άλλη χώρα δεν έχουν απαγορεύσει την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, σε καμία. Ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας δήλωσε πως δεν μπορεί να κλείσει τους ναούς και πως μόνο η εκκλησία μπορεί να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Μάλιστα τόνισε πως μόνο με την βοήθεια του Θεού μπορούμε να γλυτώσουμε από αυτή την δοκιμασία που μας ταλανίζει όλους. Δεν υπάρχουν τελικά διακριτοί ρόλοι πολιτείας και εκκλησίας; Αποφασίζει η πολιτεία για το τί θα κάνει η Εκκλησία; Εάν ναι, μήπως είναι ώρα κλήρος και λαός να πάρει την ίδια θέση που πήρε και ο Απόστολος Πέτρος «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»;
Σεβασμιώτατε, εάν δεν σηκώσουμε ανάστημα τώρα, τί θα γίνει όταν έρθουν χειρότερες μέρες; Τότε η εκκλησία θα αντισταθεί; Η τωρινή σιωπή με αποθαρρύνει.
Τί λόγο θα δώσουμε ενώπιον του Θεού την ημέρα της κρίσεως; Εμείς, κλήρος και λαός.
Αλίμονό μας εάν ενώπιον του θρόνου του Θεού ακούσουμε το «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρός ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου».
Αυτή τη στιγμή σας μιλώ ώς μέλος του ποιμνίου σας από καρδιάς. Εάν δεν υπήρχε αγάπη προς το πρόσωπό σας δεν θα ασχολούμουν με επιστολή παρά από τον καναπέ μου θα έμενα απλά να κατηγορώ τους ποιμένες μου.
Εύχομαι καλό υπόλοιπο Σαρακοστής και καλό Πάσχα.
Ελπίζω την ώρα του «Χριστός Ανέστη» στο τέλος της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας να σας απαντήσει ο λαός και όχι τα κενά στασίδια «Αληθώς ανέστη!».
Δ.Μ.
