Όταν μιλάμε για τα να ναρκωτικά που μαστίζουν τη νεολαία, για το περιθώριο, την παραθρησκεία, τη βία και τους εθισμούς κάθε είδους (συμπεριλαμβανομένου και του διαδικτύου) …
Όταν μιλάμε για τον κορεσμό της απ’ τον καταναλωτισμό και την ύλη …
Όταν συζητάμε για την έλλειψη προτύπων, αξιών, ιδανικών, οραμάτων, ανώτερων προσανατολισμών και στόχων…
Όταν λέμε πως βαδίζει σε δρόμους με αδιέξοδα…
Ουσιαστικά δεν κάνουμε τίποτ’ άλλο τότε, απ’ το να εξετάζουμε πτυχές ενός και μόνο πράγματος. Της αλλοτρίωσης της νεολαίας!
Ο αλλοτριωμένος χάνει πάντοτε την ταυτότητά του, παύει να είναι ο εαυτός του! Γίνεται έρμαιο των καταστάσεων και υποχείριο των άλλων! Τόσο πολύ, που σπάνια αντιλαμβάνεται την κατάστασή του αυτή!
Το κακό μέρα και νύχτα, ασταμάτητα, ακούραστα, σ’ αυτό και μόνο πασχίζει: Να μας αλλοτριώσει! Να μας αποπροσωποποιήσει όσο γίνεται! Προς τον σκοπό του αυτό και τι δεν κάνει. Χρησιμοποιεί χίλια δυό μέσα, που τόσο άφθονα παρέχει η εποχή μας. Δεν αφήνει τίποτα ανεκμετάλλευτο απ’ αυτά που μπορεί να προσφέρει η τεχνολογία.
Ωστόσο και τα μέσα του καλού είναι πλείστα, οι ευκαιρίες για την ανάδειξή μας επίσης είναι πάρα πολλές. Άρα είναι καθαρά θέμα επιλογής. Αρκεί να το θελήσουμε …
