Αξιοπερίεργο! Αιώνες λυσσομανούσαν οι
βάρβαροι λαοί να κατακτήσουν το Βυζάντιο, την Πόλη των πόλεων, την
ένδοξη Κωνσταντινούπολη, την χριστιανική πρωτεύουσα του Ελληνισμού που άκμαζε διαρκώς, καί ήταν πλούσια σε όλα
της, κυρίως στον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό της. Την αποκάλεσαν Πόλη Ιερή,
Θεία, Βασιλίδα, Παράδεισο και χίλια δυο άλλα ονόματα της έδωσαν για να
την λαμπρύνουν περισσότερο...
Όμως, οι εχθροί της, έβλεπαν αυτή την
αίγλη, την λαμπρότητα, την δόξα και την μεγαλοπρέπειά της και την
ζήλευαν όλοι ανεξαιρέτως, γιατί επί σειρά αιώνων ήταν η σπουδαιότερη
Πόλη στον κόσμο!!! Δεν μπορούσαν επ’ ουδενί να φτιάξουν κάτι παρόμοιο,
κάτι δικό τους, αλλά μόνο να κλέψουν το ξένο και σήμερα να πανηγυρίζουν
ξεδιάντροπα επειδή σκότωσαν και έκλεψαν. Γιατί το να ξέρεις να αρπάζεις,
«κάποιοι» το θεωρούν επίτευγμα.
Αιώνες ολόκληρους η Πόλη δεν
ησύχασε. Οι περίοδοι ειρήνης ήταν λιγοστοί. Συχνά και για μακρά χρονικά
διαστήματα την πολιορκούσαν, την πολεμούσαν, επιχειρούσαν να την
καταλάβουν, να την πάρουν. Τα κατάφεραν το 1453 οι Τούρκοι, αφού την
είχαν λεηλατήσει και εξουθενώσει οι Φράγκοι το 1204, συνεχίζοντας ακόμα
και σήμερα να την πολεμούν όλοι με την βρωμερά αηδιαστική προπαγάνδα
τους. Για το λόγο ότι ήταν Ορθόδοξη! Αυτό είχε μπει ανέκαθεν στο μάτι
τους. Αυτό πολεμούσαν και συνεχίζουν να πολεμούν.
Και το πιο παράξενο και παράδοξο είναι αυτό που έκτοτε συνέβη: Ενώ για
1128 χρόνια, που είχαν την Πόλη τους οι Έλληνες, δεχόντουσαν
αλλεπάλληλες επιθέσεις, αναγκαζόμενοι να αμύνονται διαρκώς, μόλις την
πήραν οι Τούρκοι, σταμάτησαν οι πολιορκίες, οι πόλεμοι, οι ενοχλήσεις.
Δεν τους ξαναενόχλησε κανείς, μα κανείς. Σταμάτησαν όλα!!! Λες και το
πρόβλημα αυτής της Πόλεως ήταν η Ορθόδοξη ελληνικότητά της, και από τότε
που την πήραν από τους Έλληνες ησύχασαν οι πάντες!!! Και τι ειρωνεία!
Δεν την βοήθησε κανένας όταν κινδύνευε. Αλλά και εκείνη δεν δέχθηκε
«πονηρές» βοήθειες.
Προτιμήθηκε να σκλαβωθούν στους μουσουλμάνους βαρβάρους της Ασίας που
έπαιρναν κεφάλια, παρά στους «Δυτικούς» που χαλούσαν ψυχές. Και ήταν
πολλοί αυτοί που χάρηκαν επειδή η Πόλη έπεσε. Και έπεσε γιατί το
επέτρεψε ο Θεός.
Άραγε πίσω από όλα αυτά τι μπορεί να κρύβεται; Αν
σκεφτούμε ότι η Κωνσταντινούπολη χτίστηκε για τον λόγο ότι ο ιδρυτής της
Μέγας Κωνσταντίνος την ήθελε ως κέντρο δημιουργίας μιας χριστιανικής
αυτοκρατορίας, βασισμένη στον Ελληνισμό, γι’ αυτό και όλοι οι
πραγματικοί ιστορικοί όταν λένε Βυζάντιο εννοούν τους Έλληνες, γιατί ο
αυτοκράτοράς της ήταν βέβαιος ότι μόνο με τον Χριστό θα υπήρχε ειρήνη
και ενότητα στον κόσμο.
Και αυτή την ειρήνη και την αγάπη ποιος θα μπορούσε να την φθονήσει;
Αυτό το Ωραίον, το θαυμαστό της χριστιανικής Πόλεως ποιος θα το ζήλευε;
Κι’ όμως, επιδιώχθηκε η καταστροφή, σε μια αδυσώπητη μάχη του καλού με
το κακό, μέχρι που κατορθώθηκε να ελαχιστοποιηθεί ο Ορθόδοξος Ελληνισμός
στα μέρη εκείνα και μακροχρόνια πάλι οι «ίδιοι» έδωσαν τα τελειωτικά
χτυπήματα χάριν του ιδίου σκοπού: Να μην είναι τίποτα Ελληνικό,
Ορθόδοξο.
Ευχή όλων ας είναι να μην νοιώσουν ποτέ όσοι προκάλεσαν
αδικίες στους ανθρώπους, το τι επώδυνο είναι το να σε πολεμούν, να σε
σκοτώνουν, να σου παίρνουν τη γη σου και να απειλούν διαρκώς τους
απογόνους σου.
