Ἐπειδή ἔχουμε χάσει τά αὐγά
καί τά πασχάλια ὡς πρός τό κατά πόσο εἶναι ἁγιασμένος ὁ χῶρος ἐντός τῆς
Ἐκκλησίας, ἡ ἀπάντηση εἶναι μία καί μοναδική ἀπό τό στόμα τοῦ ἁγίου
Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ:
«Σέβομαι, λοιπόν, τήν ὕλη καί τή θεωρῶ
σάν κάτι ἱερό καί τήν προσκυνῶ, ἐπειδή μέσω αὐτῆς συντελέστηκε ἡ σωτηρία
μου· καί τή σέβομαι ὄχι ὡς Θεό, ἀλλά ὡς κτίσμα γεμάτο θεία ἐνέργεια
καί χάρη.
- Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη τό ξύλο τοῦ σταυροῦ τό τόσο χαριτωμένο καί μακαριστό;
- Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη τό σεπτό καί ἅγιο ὄρος, ὁ τόπος τοῦ Γολγοθά;
- Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη ἡ πέτρα πού δώρισε τή ζωή, ὁ ἅγιος τάφος, ἡ πηγή τῆς ἀνάστασής μας;
- Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη ἡ μελάνη καί τά δέρματα τῶν Εὐαγγελίων;
- Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη ἡ ζωογόνα τράπεζα πού μᾶς χορηγεῖ τόν ἄρτο τῆς ζωῆς;
- Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι, ἀπό τά ὁποῖα κατασκευάζονται σταυροί καί ἅγιες εἰκόνες καί ποτήρια;
- Πράγματι, δέν εἶναι ὕλη πάνω ἀπό ὅλα τό σῶμα τοῦ Κυρίου μου καί τό αἷμα Του;
Λοιπόν, ἤ πρέπει νά παύσεις νά
σέβεσαι καί νά προσκυνᾶς ὅλα αὐτά ἤ νά παραδεχτεῖς τήν ἐκκλησιαστική
παράδοση καί τήν προσκύνηση τῶν εἰκόνων τοῦ Θεοῦ καί τῶν φίλων του πού…
δέχονται ὡς δῶρο πάνω τους τό θεῖο πνεῦμα».
