Απόστολος Παύλος: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα»;

Εξαιρετική επιστολή του Νεκταρίου Δαπέργολα

23/3/2020

      Σεβασμιώτατε

      Μετά την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τους ιερούς ναούς, απαγορεύοντας ρητά την τέλεση κάθε εκκλησιαστικής ακολουθίας, αλλά και αυτής της ίδιας της Θείας Λειτουργίας, εντός της οποίας πραγματοποιείται το ύψιστο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να απευθυνθούμε υιικώς στην αγάπη σας, θέτοντας υπόψη σας κάποιες επισημάνσεις αλλά και παρακλήσεις.

      Εννοείται ότι θεωρούμε τη συγκεκριμένη απόφαση εκ μέρους της πολιτείας βαθύτατα άδικη και εξολοκλήρου απαράδεκτη. Ουδείς αντιλέγει για τη σοβαρότητα και κρισιμότητα των περιστάσεων λόγω της εν εξελίξει επιδημίας, επ’ ουδενί όμως δεν μπορεί αυτή η κρισιμότητα να χρησιμοποιείται ως αφορμή και ως ευκαιρία για να εκδηλώνεται απροϋποθέτως το αντιχριστιανικό και εκκλησιομαχικό μένος του καθεστώτος είτε ευθέως είτε εμμέσως (μέσω των ΜΜΕ και των λοιπών συγκοινωνούντων δοχείων του) και να φτάνουμε μάλιστα έως του σημείου να πατάσσεται τελικά και να αναιρείται με αυταρχικά διατάγματα ολόκληρη η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας. Ποιος ο λόγος άραγε να συμβεί αυτό, τη στιγμή μάλιστα που ήδη οι ναοί μας είχαν σχεδόν ερημώσει υπό τον φόβο της ασθένειας και θα ήταν πραγματικά πολύ εύκολο να αποφασιστούν και να τηρηθούν μέτρα ασφαλείας και κανόνες υγιεινής (κατά παρόμοιο τρόπο με όσα π.χ. εφαρμόζονται στα σούπερ μάρκετ), ώστε και οι νόμοι να τηρούνται, αλλά και οι ολιγόπιστοι να μην σκανδαλίζονται; Ποιος ο λόγος να κηρυχθούμε υπό διωγμόν και να στερηθούμε το ίδιο μας το οξυγόνο;

      Γιατί ασφαλώς περί αυτού πρόκειται. Το ότι αυτή τη στιγμή έχουν καταργηθεί δια νόμου οι Ιερές Ακολουθίες, οι Χαιρετισμοί της Παναγιάς μας και κυρίως η Θεία Λειτουργία και αποτελεί εκτός νόμου και ποινικά κολάσιμη πράξη η συμμετοχή στα Θεία Μυστήρια, συνιστά απροκάλυπτο διωγμό της πίστης μας. Τέτοιες επίσημες απαγορεύσεις είχαμε να δούμε στην πατρίδα μας από την εποχή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, καθώς ούτε οι Οθωμανοί κατακτητές ούτε άλλοι τύραννοι αποτόλμησαν ποτέ κάτι τέτοιο. Φτάσαμε δυστυχώς στο έσχατο σημείο κατάπτωσης να θεωρούνται οι ναοί μας χώροι πιθανής μόλυνσης, το Ποτήριον με το Σώμα και το Αίμα του Θεού μας δυνητικός φορέας μικροβίων, η Εκκλησία μας χώρος λιγότερο σημαντικός από τα σούπερ μάρκετ ή και τα pet shop. Αυτά παραμένουν ανοιχτά (τα πρώτα ακόμη και τις Κυριακές), γιατί χρειαζόμαστε βιολογική τροφή για μας και τα ζώα μας. Την πνευματική τροφή όμως δεν την έχουμε ανάγκη; Τελούμε λοιπόν πλέον υπό διωγμόν και μάλιστα επ’ αόριστον, γιατί είμαστε βέβαιοι πως ούτε εσείς πιστεύετε πως τα «μέτρα αναστολής» θα διαρκέσουν μόνο μέχρι τις 30/3. Καλούμαστε λοιπόν ξεκάθαρα και αυταρχικά να στερηθούμε τη Θεία Λατρεία και να ζήσουμε όλη την υπόλοιπη πορεία προς το Πάσχα αλλά και το ίδιο το Πάσχα (και Κύριος οίδε πόσο χρονικό ακόμη διάστημα) υπο συνθήκες σοβιετικού πογκρόμ. Αναγκαζόμαστε επίσης να το υποστούμε αυτό, μόνοι εμείς από όλες τις άλλες ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Εκκλησίες, που φυσικά συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά (έχοντας πάρει ασφαλώς διάφορα μέτρα προστασίας), παρότι οι χώρες τους αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Δημιουργείται όμως ακόμη και ένα πολύ κακό προηγούμενο: αν οι εκάστοτε κυβερνώντες κλείνουν με τέτοια ευκολία τους ναούς και θέτουν εκτός νόμου την πεμπτουσία της Ορθοδοξίας, δηλαδή την ευχαριστηριακή μας σύναξη γύρω από το Άγιο Ποτήριο, τι θα συμβεί αύριο, όταν αντιμετωπίσουμε ακόμη σοβαρότερους κινδύνους; Σε μία τέτοια συνολική αντιμετώπισή μας από το κράτος, είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να συναινέσουμε.

      Θεωρούμε πως με την ίδια λογική που λειτουργούν σήμερα τα νοσοκομεία, πραγματοποιώντας αυτό το όντως τιτάνιο και σωτήριο έργο τους για την αντιμετώπιση της επιδημίας, ανάλογα πρέπει να λειτουργούν και οι εκκλησίες, που φροντίζουν μάλιστα για την υγεία όχι μόνο των ψυχών μας αλλά και των σωμάτων. Τόσους αιώνες τώρα ο λαός μας ζει μαζί με το Θαύμα - και χωρίς να υποτιμά την αξία της  Επιστήμης, έχει ζήσει πάμπολλες περιπτώσεις σωτηρίας από επιδημίες και άλλους κινδύνους, όπου η Επιστήμη δεν μπόρεσε να δώσει λύσεις και απαντήσεις. Κλείνοντάς τις εκκλησίες, είναι σαν να απεμπολούμε τη σημασία του Θαύματος, το εξοβελίζουμε από τις ζωές μας, λέμε στον Θεό να μείνει παράμερα και μακριά μας, για να δράσει η Επιστήμη. Και του το λέμε τώρα που Τον χρειαζόμαστε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Τώρα που τα σύννεφα πυκνώνουν, όχι μόνο λόγω της επιδημίας αλλά και όσων συμβαίνουν στα σύνορά μας και όλων ακόμη των κινδύνων που απειλούν την πατρίδα. Τώρα που έχει πιο επιτακτική σημασία από κάθε άλλη ίσως φορά η ευχή εκείνη προς τον Κύριο να διαφυλάξει «τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ  πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ,  σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου  θανάτου», η ίδια ευχή όπου του ζητάμε και να γίνει  ἵλεως και εὐμενής «τοῦ ἀποστρέψαι καί διασκεδάσαι  πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμέ­νης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς». Έτσι άραγε θα ζητήσουμε από τον Θεό να τα πράξει όλα αυτά; Έτσι θα βρούμε παρρησία απέναντί Του, για να σταθεί αρωγός μας στις δύσκολες μέρες που έρχονται; Έτσι θα διασκεδάσουμε την οργή Του για όλα όσα ελεεινά πράττουμε εδώ και δεκαετίες ως λαός, για όλη τη σαρκολατρεία και αποστασία μας; Βάζοντας από πάνω ως επιστέγασμα και την ανοχή μας στο δια συνοπτικών αυταρχικών κυβερνητικών αποφάσεων κλείσιμο του Οίκου Του;

      Σεβασμιώτατε. Σας τα γράφουμε όλα αυτά με πόνο ψυχής και φυσικά χωρίς καμία διάθεση αιτίασης. Ούτε καθ’ υποψίαν. Οι αιτιάσεις μας απευθύνονται ξεκάθαρα προς το κράτος που για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πολέμιο όλων των οσίων και ιερών που αποτελούν την πεμπτουσία της αγιοτόκου μας πατρίδος. Εσείς δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως συμμερίζεστε τον πόνο μας, είμαστε δε βέβαιοι πως τόσο εσείς όσο και όλοι οι πατέρες της μητροπόλεώς μας θλίβεστε και υποφέρετε με όλα αυτά περισσότερο κι από εμάς. Γνωρίζουμε καλά και την τεράστια πίεση που αισθάνεστε, όχι μόνο από τις κρατικές μεθοδεύσεις, αλλά και από το δυσσεβές και αντικληρικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ και σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Δεν μπορούμε όμως και να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα όσα μας επιβάλλουν, ενώ είναι ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε λόγος να φτάσουν τα πράγματα σε τόσο αναίτια ακραίες επιλογές. Για όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους, σας παρακαλούμε να αντιδράσετε με όποιους τρόπους μπορείτε. Είμαστε βέβαιοι πως υπάρχουν τρόποι, ώστε και ανθρωπίνως να σταθούμε συνεπείς στα αναγκαία μέτρα που επιτάσσει η επιδημία, αλλά και να μη στερηθούμε το εσώτατο οξυγόνο μας. Η λειτουργία των ναών με την τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας και υγιεινής, έτσι όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, είναι ένας τέτοιος τρόπος. Ίσως υπάρχουν και άλλοι. Οι εκκλησιές μας πάντως σε αυτή την ορθόδοξη πατρίδα και σε αυτές ειδικά τις κρίσιμες μέρες δεν μπορεί να παραμένουν επίσημα κλειδωμένες και οι λατρευτικές μας συνάξεις παράνομες. Σας το ζητούμε με πόνο, απευθυνόμενοι σ’ εσάς ως ποιμενάρχη και πνευματικό πατέρα μας.

      Σεβασμιώτατε. Ρωτάει στην «Προς Ρωμαίους» ο Απόστολος Παύλος: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα»; Και απαντάει ο ίδιος ότι κανείς δεν μπορεί, «ἀλλ’ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς». Έτσι πράγματι θα τα υπερνικήσουμε όλα. Και με την Επιστήμη σύμμαχο, όπου μπορεί να επέμβει, αλλά πρωτίστως με τη Χάρη του Θεού. Αυτή είναι το πιο μεγάλο φάρμακο. Πώς θα ξεπεραστεί άραγε δίχως αυτήν η κρίση;

                                  Με μεγάλο πόνο, ιδιαίτερο σεβασμό και υιική αγάπη