Στή γῆ οἱ θλίψεις εἶναι περισσότερες ἀπό τίς χαρές. Καί ὅπως στέλνονται οἱ δεύτερες ἀπό τό Θεό, ἔτσι παραχωροῦνται καί οἱ πρῶτες ἀπ' Αὐτόν. Γιά διάφορους λόγους. Ἄλλοτε γιά νά συνέλθουμε ἀπό τήν πνευματική νάρκη. Ἄλλοτε γιά νά κόψουμε κάποιαν ἁμαρτία. Ἄλλοτε γιά νά καθαρθοῦμε μέ τή μετάνοια. Ἄλλοτε γιά νά φανερώσουμε τήν ἀφοσίωσή μας στόν Κύριο. Ἐμεῖς, πάντως, σ' ὅλες τίς περιπτώσεις ὀφείλουμε νά δείχνουμε ἀνδρεία καί ὑπομονή, τόσο γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ ὅσο καί γιά τή δική μας πνευματική προκοπή.
Γιά κάποιον ἀπό τούς παραπάνω λόγους, λοιπόν, παραχώρησε ὁ Θεός νά σᾶς βροῦν κι ἐσᾶς θλίψεις. Νά προσέχετε τόν ἑαυτό σας καί νά μήν ἀντιστέκεστε στό θεῖο θέλημα. Ἀπεναντίας, νά ἔχετε ἐμπιστοσύνη στά σοφά καί ἀγαθά κρίματα τοῦ Κυρίου.
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου, "Χειραγωγία στήν πνευματική ζωή", Ἱ. Μ. Παρακλήτου
