"Δὲν
εἶναι δυνατὸν νὰ μποῦν οἱ πιστοὶ στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ ἄλλο
τρόπο, παρὰ μόνο μέσα ἀπὸ τὴν στενὴ πύλη τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων.
Καὶ ὅσο πιὸ γρήγορα τὸ καταλάβει αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιὸ ἀνώδυνα θὰ
ἐπιβιώσει.
Ψεύτικος εἶναι τοῦτος δὰ ὁ κόσμος.
Ψεύτικος καὶ εἰκονικός. Σὲ ρουφάει σὰν μαύρη τρύπα, σὲ κάνει νὰ ξεχνᾶς
ποὺ ἀνήκεις καὶ γιατί δημιουργήθηκες. Χάνεις τὸν προσανατολισμὸ σου
άνθρωπέ μου, καὶ τὰ βάζεις μὲ Αὐτὸν ποὺ σὲ ἐπαναφέρει στὸν χαμένο σου
δρόμο. Πίσω ἀπὸ τὸν πόνο καὶ
τὶς κακουχίες, κρύβεται τεράστια εὐλογία ἄνθρωπέ μου. Ὁ ὑπέρμετρός σου
ὅμως ἐγωισμός, δὲν σ'ἀφήνει νὰ τὴν δεῖς.
Γιατί τόσο ἐγωισμὸ ἄνθρωπέ μου;
Πηλὸς εἶσαι καὶ τίποτα σὲ τοῦτο τὸν κόσμο δὲν σοὺ ἀνήκει. Ὅλα δανεικὰ τὰ
πῆρες. Γιατί τόσος πόνος τώρα ποῦ καλεῖσαι νὰ τὰ ἐπιστρέψεις; Δὲν ξέρεις ἄνθρωπέ μου πῶς τὰ δανεικὰ ἐπιστρέφονται;
Δὲν γίνεται νὰ ζεῖς ἀνθρώπινα καὶ νὰ
ἐπιδιώκεις τὰ ἀθάνατα. Δὲν γίνεται νὰ ξεδιψάσεις μὲ θαλασσινὸ νερό. Δὲν
γίνεται νὰ ζεῖς εὐτυχισμένος, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ζεῖς στὴν ἐξορία,
μακριὰ ἀπὸ τὸν Πατέρα σου. Δὲν πλάστηκες γιὰ τὰ γίηνα , ἀλλὰ γιὰ τὰ
οὐράνια καὶ ὅσο σωστὰ καὶ ἂν ζεῖς στὴν γῆ, ὁ πόνος τῆς ἐξορίας πάντα θὰ
σὲ ἀκολουθεῖ. Τὸ ξέρω ἄνθρωπέ μου, πὼς δὲν εὐθύνεσαι ἐσὺ προσωπικὰ γιὰ
τὴν πτώση τῶν πρωτόπλαστων, καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζει καὶ ὁ Θεός! Ὄχι μόνο τὸ
γνωρίζει, ἀλλὰ καὶ μεριμνᾶ καθημερινά, ὥστε νὰ ξαναεπιστρέψεις ἐκεῖ ποὺ
ἀνήκεις. Ὁ παράδεισος εἶναι ἐκεῖ ἄνθρωπέ μου καὶ σὲ περιμένει. Θέλει
ὅμως σκληρὸ ἀγώνα καὶ αὐτοθυσία! Γιατί σὲ ἀντίθεση μὲ τότε , αὐτὸς τώρα
δὲν χαρίζεται ἄνθρωπέ μου , ἀλλὰ κερδίζεται!
Πῶς προσπαθεῖς ἄνθρωπέ μου νὰ
πείσεις τὸν Θεὸ πὼς ἄδικα ἐκδιώχθηκες ἀπὸ τὸν παράδεισο, ὅταν ἀκόμη καὶ
τώρα, μετὰ ἀπὸ τόσες χιλιάδες χρόνια, ἐξακολουθεῖς νὰ ἀκοῦς τὸν ὄφι καὶ
νὰ πράττεις τὰ δικά του ἔργα. Δὲν ἀνήκουν ἄνθρωπέ μου ὅλα αὐτὰ στὰ παλιὰ
τὰ χρόνια. Δὲν εἶναι μία παλιὰ ἱστορία τῶν ἁγίων βιβλίων. Στὸ ἴδιο ἔργο
θεατὲς εἴμαστε ἀκόμη. Δὲν μαθαίνεις ἄνθρωπέ μου, δὲν μαθαίνεις! Γι'αὐτὸ
καὶ τώρα ἔχει κλειδὶ ὁ παράδεισος!
Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν ἄλλαξε. Δίκαιος
εἶναι ἀκόμη. Γι'αὐτὸ καὶ τὸ ἴδιο κλειδὶ θὰ πάρουν ὅλοι. Δὲν θὰ ταιριάζει
ὅμως ὅλων στὴν κλειδαριά. Πρέπει νὰ σκαλιστεῖ σωστὰ ἄνθρωπέ μου τὸ
κλειδί. Νὰ πάρει τὸ κατάλληλο σχῆμα καὶ μέγεθος. Πρέπει νὰ ἀφαιρεθοῦν
κομμάτια ἀπὸ αὐτό. Καὶ κάθε φορᾶ ποὺ θὰ ἀφαιρεῖται ἕνα κομμάτι, ἐσὺ θὰ
πονᾶς.
Πρέπει νὰ σκαλιστεῖ ἄνθρωπέ μου τὸ
κλειδί, ἀλλιῶς δὲν θὰ ταιριάζει. Πρέπει νὰ πονέσεις ἄνθρωπέ μου, ἀλλιῶς
δὲν θὰ εἰσέλθεις... "
