Δέν εἶναι πίστη μας ὅτι, καθώς γίναμε χριστιανοί, καθώς εἴμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία, μᾶς ἀναλαμβάνει πλήρως ὁ Θεός, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στό τέλος, γιά νά μᾶς θεραπεύσει, κι ἐκεῖνος ξέρει πῶς θά μᾶς θεραπεύσει;
Θά ἐπιτρέψει στήν πορεία μας νά συμβεῖ τό ἕνα, νά συμβεῖ τό ἄλλο, νά ἔλθει τοῦτο, νά ἔλθει ἐκεῖνο. Πόσα καί πόσα πράγματα μπορεῖ νά ἐπιτρέψει! Καί ὅλα εἶναι ἀπό τό χέρι τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη πιό πολύ εἶναι ἀπό τό χέρι του ἐκεῖνα γιά τά ὁποῖα θά πεῖ κανείς: "Ἄχ, ἄς ἔλειπαν αὐτά!", ἐκεῖνα πού νομίζει ὅτι δέν εἶναι ἀπό τό χέρι τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ὁ Θεός τά ἐπιτρέπει, ὁ Θεός τά οἰκονομεῖ.
Ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες π. Συμεών Κραγιοπούλου, "Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ", Πανόραμα Θεσσαλονίκης
