(Με αφορμή την εμφάνιση της οργάνωσης στην Άρτα)
Για μια ακόμα φορά η Προτεστάντικη οργάνωση με την ονομασία «Ελληνική
Ιεραποστολική Ένωση» (στο εξής-Ε.Ι.Ε), σπείρει αιρετικά ζιζάνια στους
Νομούς Άρτας, Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας με τον γενικό τίτλο
«Joshua 2019». Ενθυμούμαστε πως παρόμοια λυπηρά συμβάντα είχαν συμβεί
στους Νομούς Θεσσαλονίκης, Κιλκίς και Χαλκιδικής το έτος 2014, στους
νομούς Φλωρίνης, Καστοριάς, Κοζάνης και Πιερίας το 2016 και αλλού.
Επίσημη ανακοίνωση εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για την προσηλυτιστική παρέμβαση της οργάνωσης στις περιοχές Άρτας, Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.
Με πρόσχημα την διανομή της Καινής διαθήκης (μεταφρασμένο κείμενο-έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας Ε.Β.Ε), οι άνθρωποι της «Ελληνικής Ιεραποστολικής Ένωσης» διανέμουν, όπου δραστηριοποιούνται, ποικίλο υλικό προτεσταντικού χαρακτήρα.
Στο θέμα κατά καιρούς έχουν αναφερθεί με επίσημες ανακοινώσεις τους αρκετές Μητροπόλεις στις περιφέρειες των οποίων εντοπίστηκε να δραστηριοποιείται η εν λόγω οργάνωση. Άκρως ανησυχητικό πάντως είναι το γεγονός πως σε κάποιες περιπτώσεις οι θέσεις των Μητροπόλεων διαφέρουν μεταξύ τους προκαλώντας σύγχυση. Έτσι διατυπώθηκαν δύο απόψεις. Η πρώτη άποψη καλούσε τους πιστούς να καταστρέψουν το περιεχόμενο της σακούλας αποκαλώντας την Ε.Ι.Ε "Προτεσταντική Αίρεση που σκοπό έχει, να οδηγήσει στην πλάνη τους Ορθοδόξους Χριστιανούς", ενώ η δε δεύτερη προέτρεπε τους πιστούς να κρατήσουν την Καινή Διαθήκη αφού όπως υποστήριζε "κατόπιν έρευνας που πραγματοποίησε Ιερά Μητρόπολη, όσο μεν αφορά την Αγία Γραφή, που είναι μεταφρασμένη στη νέα Ελληνική γλώσσα, είναι έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας, που πραγματοποιήθηκε υπό την επιστασία έγκριτων Θεολόγων Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, φέρει την έγκριση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος".
Βεβαίως όσον αφορά στο έντυπο υλικό επισημάνθηκε από όλους πως θα έπρεπε να μην γίνουν αποδεκτά από τους πιστούς αλλά να καταστραφεί, γιατί είναι παραπλανητικό.
Προκειμένου να δώσουμε κατηχητικές πληροφορίες στο Ορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο στο οποίο αναπτύσσονται με σύντομο τρόπο τα εξής θέματα:
1. Τι είναι η Ε.Ι.Ε (Η ιστορία της Ε.Ι.Ε και η διδασκαλία της).
2. Σύντομη γνωριμία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
3. Η μετάφραση της Καινής Διαθήκης από την Βιβλική εταιρία.(παρατηρήσεις-επιλογή).
Επίσημη ανακοίνωση εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για την προσηλυτιστική παρέμβαση της οργάνωσης στις περιοχές Άρτας, Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.
Με πρόσχημα την διανομή της Καινής διαθήκης (μεταφρασμένο κείμενο-έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας Ε.Β.Ε), οι άνθρωποι της «Ελληνικής Ιεραποστολικής Ένωσης» διανέμουν, όπου δραστηριοποιούνται, ποικίλο υλικό προτεσταντικού χαρακτήρα.
Στο θέμα κατά καιρούς έχουν αναφερθεί με επίσημες ανακοινώσεις τους αρκετές Μητροπόλεις στις περιφέρειες των οποίων εντοπίστηκε να δραστηριοποιείται η εν λόγω οργάνωση. Άκρως ανησυχητικό πάντως είναι το γεγονός πως σε κάποιες περιπτώσεις οι θέσεις των Μητροπόλεων διαφέρουν μεταξύ τους προκαλώντας σύγχυση. Έτσι διατυπώθηκαν δύο απόψεις. Η πρώτη άποψη καλούσε τους πιστούς να καταστρέψουν το περιεχόμενο της σακούλας αποκαλώντας την Ε.Ι.Ε "Προτεσταντική Αίρεση που σκοπό έχει, να οδηγήσει στην πλάνη τους Ορθοδόξους Χριστιανούς", ενώ η δε δεύτερη προέτρεπε τους πιστούς να κρατήσουν την Καινή Διαθήκη αφού όπως υποστήριζε "κατόπιν έρευνας που πραγματοποίησε Ιερά Μητρόπολη, όσο μεν αφορά την Αγία Γραφή, που είναι μεταφρασμένη στη νέα Ελληνική γλώσσα, είναι έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας, που πραγματοποιήθηκε υπό την επιστασία έγκριτων Θεολόγων Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, φέρει την έγκριση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος".
Βεβαίως όσον αφορά στο έντυπο υλικό επισημάνθηκε από όλους πως θα έπρεπε να μην γίνουν αποδεκτά από τους πιστούς αλλά να καταστραφεί, γιατί είναι παραπλανητικό.
Προκειμένου να δώσουμε κατηχητικές πληροφορίες στο Ορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο στο οποίο αναπτύσσονται με σύντομο τρόπο τα εξής θέματα:
1. Τι είναι η Ε.Ι.Ε (Η ιστορία της Ε.Ι.Ε και η διδασκαλία της).
2. Σύντομη γνωριμία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
3. Η μετάφραση της Καινής Διαθήκης από την Βιβλική εταιρία.(παρατηρήσεις-επιλογή).
1. Ιστορία της Ε.Ι.Ε και η διδασκαλία της
Η οργάνωση ιδρύθηκε το 1981 από τον Κώστα Μακρή, ο οποίος το 1954 σε
ιεραποστολικό σχολείο στον Καναδά εντάχθηκε στην προτεσταντική κίνηση
του Σπύρου Ζωδιάτη. Το 1963 πήγε στη Δυτική Νέα Γουϊνέα σαν ιεραπόστολος
και το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ίδρυσε την ΕΙΕ. Σήμερα
υπεύθυνος της οργάνωσης είναι ο γιος του Ιωνάθαν Μακρής.
Η οργάνωση είναι προτεσταντικός ιεραποστολικός σύλλογος. Έργο του θεωρεί να διανέμει την Καινή Διαθήκη. Ακολουθούν την κοινή προτεσταντική αντίληψη, πως η αλήθεια βρίσκεται μόνο στην Αγία Γραφή και δεν τιμούν την Παναγία, τους Αγίους, τις εικόνες, αρνούνται τα Ιερά Μυστήρια και απορρίπτουν την Ιερά Παράδοση.
Η οργάνωση ισχυρίζεται ότι είναι «διαδογματική» και «υπερδογματική» και ανοικτή προς όλες τις προτεσταντικές παραφυάδες, στις οποίες δεν ασκεί προσηλυτισμό. Αντιθέτως θεωρεί ότι οι Ορθόδοξοι χρήζουν άμεσης «βοήθειας» γι΄αυτό και γράφουν στα έντυπά τους ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα, όπου επικρατεί «πνευματικό σκοτάδι και απιστία».
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τι κρύβεται πίσω από αυτή την κίνηση και ποιος ο λόγος αυτής της εξόρμησης. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι θέλουν απλώς να μοιράσουν την Καινή Διαθήκη. Χρησιμοποιούν όμως με δολιότητα την Καινή Διαθήκη για προσηλυτιστικούς σκοπούς.
Οι μισιονάριοι νεοπροτεστάντες της Ε.Ι.Ε βλέπουν τον Ορθόδοξο Έλληνα ως ειδωλολάτρη. Γράφουν «...βασικός μας στόχος είναι να διαδώσουμε τον λόγο του Θεού»…. «Επισκεπτόμαστε κάθε σπίτι ξεχωριστά και αφήνουμε μια Καινή Διαθήκη καθώς και ενημερωτικά φυλλάδια» … Μάλιστα για να παραπλανήσουν, δηλώνουν «δεν είμαστε ούτε απατεώνες, ούτε αιρετικοί και δεν έχουμε καμία σχέση με τους μάρτυρες του Ιεχωβά».
Η Αγία Γραφή όμως (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) δεν είναι αυθύπαρκτο βιβλίο, είναι λόγος περί του Λόγου του Θεού. Η Καινή Διαθήκη έχει 27 βιβλία και αποφασίστηκε από την Εκκλησία (τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας δηλαδή που η οργάνωση δεν δέχεται) με Οικουμενικές Συνόδους, ποια βιβλία θα αποτελούσαν τον Κανόνα. Η Αγία Γραφή είναι περιουσία της Εκκλησίας. Χωρίς την Εκκλησία δεν στέκεται η Αγία Γραφή. Οι προτεστάντες όμως αρνούνται την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, που διαφύλαξε το κείμενο. Διαχειρίζονται και μοιράζουν μια ξένη περιουσία. Η Αγία Γραφή χρειάζεται ορθή ερμηνεία και χωρίς αυτή παύει να είναι Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή είναι χάρτης. Αν τον έχει κανείς στο χέρι και δεν ξέρει να τον διαβάσει είναι άχρηστος. Είναι πολύ σημαντική η ορθή ερμηνεία και γνώση, για να την αξιοποιήσει κάποιος.
Η Καινή Διαθήκη, την οποία μοιράζουν, περιλαμβάνει το κείμενο μόνο σε μετάφραση στη Δημοτική και αποτελεί έκδοση της «Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας». Περιλαμβάνει συγχαρητήριες επιστολές προς τους μεταφραστές κ. κ. Γεώργιο Γαλίτη, Ιωάννη Καραβιδόπουλο, Ιωάννη Γαλάνη και Πέτρο Βασιλειάδη, Καθηγητές της Βιβλικής Θεολογίας των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, καθώς και την εγκριτική επιστολή για την καταλληλότητα της μετάφρασης της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, 2/6/1988.
Στο πρόσθετο δικό τους εξώφυλλο γράφουν «ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ».
Οι τσάντες που μοιράζουν
-Φυλλάδιο με τίτλο-ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ
-Φυλλάδιο με τίτλο Γιάννης Γαρδέλης –ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ
-Απαντητική επιστολή που περιλαμβάνει δύο μέρη.
Το πρώτο με τίτλο-Θα ήθελα…αναφέρεται στην επιλογή για δωρεάν αποστολή στους ενδιαφερομένους διαφόρων δώρων (CD –βιβλία).
Το δεύτερο με τον τίτλο-Θα ήθελα να ζητήσω-έχει τις εξής επιλογές
-Προσευχή για…
-Να επικοινωνήσετε μαζί μου για να συζητήσουμε περισσότερα.
Στη μια όψη της σακούλας που μοιράζουν, γράφουν «Χριστός Ανέστη» και Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «Αιτία όλων των κακών του κόσμου είναι η άγνοια των Γραφών» και αυτό ενώ η οργάνωση δεν τιμά αγίους.
Αυτό όμως αποτελεί μια παραπλανητική δήλωση που γίνεται, για να ασκεί η οργάνωση ευκολότερα το προσηλυτιστικό της έργο. Το προσωπείο, δεν δηλώνει ειλικρίνεια αλλά δόλο και μεθόδευση. Ο Άγιος Ι. Χρυσόστομος αναφερόμενος στα διάφορα προσωπεία, τα οποία χρησιμοποιούν οι αιρετικοί γράφει: «Παρά μεν την αρχήν συσκιάζουσιν εαυτούς, επειδάν δε πολλήν λάβωσι την παρρησίαν και λόγου τις αυτοίς μεταδώ τότε τον ιόν εκχέουσιν» (PG 58, 477). Και αλλού: «Εργάζονται μεν γαρ, αλλ’ ανασπώσι τα πεφυτευμένα. Επειδή γαρ ίσασιν, ότι ετέρως ουκ αν γένοιντο ευπαράδεκτοι, το προσωπείον λαβόντες της αληθείας, ούτω το δράμα της πλάνης υποκρίνονται... Σχήμα μόνον αυτοίς, η δορά του προβάτου επίκειται». (PG 61, 563)..
Όπως τονίζει σε σχετική ανακοίνωσή της το 2015 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος "η Ορθόδοξη Πίστη δεν είναι χθεσινό κατασκεύασμα, δεν αποτελεί ιδεολόγημα μιας κινήσεως, αλλά είναι η ίδια η Αποστολική παρακαταθήκη (Γαλ. α΄ 11-12. Α΄ Κορ. ιε΄1-3). Γι' αυτή την πίστη ο απόστολος Παύλος τονίζει με έμφαση στους Γαλάτες: «Εάν ακόμα και ο άγγελος από τον ουρανό κηρύξει σε σας άλλο ευαγγέλιο διαφορετικό από εκείνο που σας κηρύξαμε, ας είναι ανάθεμα» (Γαλ. α΄ 8-9)”. Δηλαδή ο απόστολος Παύλος, μας προτρέπει να μην ακούμε κανέναν που δεν έχει σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη.
Η οργάνωση είναι προτεσταντικός ιεραποστολικός σύλλογος. Έργο του θεωρεί να διανέμει την Καινή Διαθήκη. Ακολουθούν την κοινή προτεσταντική αντίληψη, πως η αλήθεια βρίσκεται μόνο στην Αγία Γραφή και δεν τιμούν την Παναγία, τους Αγίους, τις εικόνες, αρνούνται τα Ιερά Μυστήρια και απορρίπτουν την Ιερά Παράδοση.
Η οργάνωση ισχυρίζεται ότι είναι «διαδογματική» και «υπερδογματική» και ανοικτή προς όλες τις προτεσταντικές παραφυάδες, στις οποίες δεν ασκεί προσηλυτισμό. Αντιθέτως θεωρεί ότι οι Ορθόδοξοι χρήζουν άμεσης «βοήθειας» γι΄αυτό και γράφουν στα έντυπά τους ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα, όπου επικρατεί «πνευματικό σκοτάδι και απιστία».
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τι κρύβεται πίσω από αυτή την κίνηση και ποιος ο λόγος αυτής της εξόρμησης. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι θέλουν απλώς να μοιράσουν την Καινή Διαθήκη. Χρησιμοποιούν όμως με δολιότητα την Καινή Διαθήκη για προσηλυτιστικούς σκοπούς.
Οι μισιονάριοι νεοπροτεστάντες της Ε.Ι.Ε βλέπουν τον Ορθόδοξο Έλληνα ως ειδωλολάτρη. Γράφουν «...βασικός μας στόχος είναι να διαδώσουμε τον λόγο του Θεού»…. «Επισκεπτόμαστε κάθε σπίτι ξεχωριστά και αφήνουμε μια Καινή Διαθήκη καθώς και ενημερωτικά φυλλάδια» … Μάλιστα για να παραπλανήσουν, δηλώνουν «δεν είμαστε ούτε απατεώνες, ούτε αιρετικοί και δεν έχουμε καμία σχέση με τους μάρτυρες του Ιεχωβά».
Η Αγία Γραφή όμως (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) δεν είναι αυθύπαρκτο βιβλίο, είναι λόγος περί του Λόγου του Θεού. Η Καινή Διαθήκη έχει 27 βιβλία και αποφασίστηκε από την Εκκλησία (τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας δηλαδή που η οργάνωση δεν δέχεται) με Οικουμενικές Συνόδους, ποια βιβλία θα αποτελούσαν τον Κανόνα. Η Αγία Γραφή είναι περιουσία της Εκκλησίας. Χωρίς την Εκκλησία δεν στέκεται η Αγία Γραφή. Οι προτεστάντες όμως αρνούνται την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, που διαφύλαξε το κείμενο. Διαχειρίζονται και μοιράζουν μια ξένη περιουσία. Η Αγία Γραφή χρειάζεται ορθή ερμηνεία και χωρίς αυτή παύει να είναι Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή είναι χάρτης. Αν τον έχει κανείς στο χέρι και δεν ξέρει να τον διαβάσει είναι άχρηστος. Είναι πολύ σημαντική η ορθή ερμηνεία και γνώση, για να την αξιοποιήσει κάποιος.
Η Καινή Διαθήκη, την οποία μοιράζουν, περιλαμβάνει το κείμενο μόνο σε μετάφραση στη Δημοτική και αποτελεί έκδοση της «Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας». Περιλαμβάνει συγχαρητήριες επιστολές προς τους μεταφραστές κ. κ. Γεώργιο Γαλίτη, Ιωάννη Καραβιδόπουλο, Ιωάννη Γαλάνη και Πέτρο Βασιλειάδη, Καθηγητές της Βιβλικής Θεολογίας των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, καθώς και την εγκριτική επιστολή για την καταλληλότητα της μετάφρασης της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, 2/6/1988.
Στο πρόσθετο δικό τους εξώφυλλο γράφουν «ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ».
Οι τσάντες που μοιράζουν
-Φυλλάδιο με τίτλο-ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ
-Φυλλάδιο με τίτλο Γιάννης Γαρδέλης –ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ
-Απαντητική επιστολή που περιλαμβάνει δύο μέρη.
Το πρώτο με τίτλο-Θα ήθελα…αναφέρεται στην επιλογή για δωρεάν αποστολή στους ενδιαφερομένους διαφόρων δώρων (CD –βιβλία).
Το δεύτερο με τον τίτλο-Θα ήθελα να ζητήσω-έχει τις εξής επιλογές
-Προσευχή για…
-Να επικοινωνήσετε μαζί μου για να συζητήσουμε περισσότερα.
Στη μια όψη της σακούλας που μοιράζουν, γράφουν «Χριστός Ανέστη» και Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «Αιτία όλων των κακών του κόσμου είναι η άγνοια των Γραφών» και αυτό ενώ η οργάνωση δεν τιμά αγίους.
Αυτό όμως αποτελεί μια παραπλανητική δήλωση που γίνεται, για να ασκεί η οργάνωση ευκολότερα το προσηλυτιστικό της έργο. Το προσωπείο, δεν δηλώνει ειλικρίνεια αλλά δόλο και μεθόδευση. Ο Άγιος Ι. Χρυσόστομος αναφερόμενος στα διάφορα προσωπεία, τα οποία χρησιμοποιούν οι αιρετικοί γράφει: «Παρά μεν την αρχήν συσκιάζουσιν εαυτούς, επειδάν δε πολλήν λάβωσι την παρρησίαν και λόγου τις αυτοίς μεταδώ τότε τον ιόν εκχέουσιν» (PG 58, 477). Και αλλού: «Εργάζονται μεν γαρ, αλλ’ ανασπώσι τα πεφυτευμένα. Επειδή γαρ ίσασιν, ότι ετέρως ουκ αν γένοιντο ευπαράδεκτοι, το προσωπείον λαβόντες της αληθείας, ούτω το δράμα της πλάνης υποκρίνονται... Σχήμα μόνον αυτοίς, η δορά του προβάτου επίκειται». (PG 61, 563)..
Όπως τονίζει σε σχετική ανακοίνωσή της το 2015 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος "η Ορθόδοξη Πίστη δεν είναι χθεσινό κατασκεύασμα, δεν αποτελεί ιδεολόγημα μιας κινήσεως, αλλά είναι η ίδια η Αποστολική παρακαταθήκη (Γαλ. α΄ 11-12. Α΄ Κορ. ιε΄1-3). Γι' αυτή την πίστη ο απόστολος Παύλος τονίζει με έμφαση στους Γαλάτες: «Εάν ακόμα και ο άγγελος από τον ουρανό κηρύξει σε σας άλλο ευαγγέλιο διαφορετικό από εκείνο που σας κηρύξαμε, ας είναι ανάθεμα» (Γαλ. α΄ 8-9)”. Δηλαδή ο απόστολος Παύλος, μας προτρέπει να μην ακούμε κανέναν που δεν έχει σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη.
Διδασκαλία
Η κίνηση ισχυρίζεται ότι είναι «διαδογματική» και «υπερδογματική».
«Ταυτιζόμαστε και με το καθολικό και με το ορθόδοξο και με το
διαμαρτυρόμενο δόγμα». «Σαν ευαγγελιστές δεν ασπαζόμαστε κανένα δόγμα,
είμαστε υπερδογματικοί και εκείνο που κάνουμε είναι να ακολουθούμε τους
λόγους του ευαγγελίου» (Κ. Μακρής, Ελεύθερος Τύπος 23.5.1984).
Οι διαφορές με την Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζονται θέματα «τυπολατρείας», όχι ουσίας. «Εμείς για παράδειγμα δεν προσκυνάμε τις εικόνες ούτε οι ιερείς μας φοράνε άμφια», ισχυρίζεται ο Μακρής (Ελεύθερος Τύπος 23.5.1984), αφήνοντας να εννοηθεί ότι η κίνηση αναγνωρίζει ιερείς.
Η διδαχή της ΕΙΕ κινείται στα πλαίσια του «Ευαγγελικού Συνδέσμου». Υποστηρίζει ότι δέχεται την θεοπνευστία και αυθεντικότητα της αγίας Γραφής, το «Σύμβολο της Πίστεως και τις αποφάσεις των πρώτων αποστολικών χρόνων» (Τι είναι η ΕΙΕ). Όμως ουσιαστικά απορρίπτει την Εκκλησία σαν ορατή πραγματικότητα και υπογραμμίζει ότι δεν σώζει καμία εκκλησία: «οι άνθρωποι, που τους σώζει ο Χριστός αποτελούν την Εκκλησία Του» (Δρ 64/87,1).
Η σωτηριολογία της κίνησης συνοψίζεται στα ακόλουθα «έξι βήματα»: Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός, χωρισμένος από τον Θεό εξαιτίας της αμαρτίας του. Ο μισθός της είναι θάνατος και κανείς δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του. Όμως ο Χριστός επλήρωσε τις αμαρτίες του ανθρώπου κι αν πιστεύσει σ’ αυτόν θα σωθεί. Αυτή η διαδικασία της «σωτηρίας» περιλαμβάνεται στη σύντομη προσευχή: Κύριε Ιησού, ξέρω ότι είμαι αμαρτωλός. Δέχομαι εσένα τώρα σαν προσωπικό μου Σωτήρα. Έλα στην καρδιά μου τώρα… Αμήν» (Δρ 57/1986,7).
«Να τώρα, πώς μπορείς να δεχθείς τον Χριστό! Με την πίστη μπορείς να δεχθείς τον Χριστό, εκφράζοντας την μάλιστα με προσευχή… Κύριε Ιησού, αναγνωρίζω πως… είμαι αμαρτωλός. Τώρα ανοίγω την πόρτα της καρδιάς μου και Σε δέχομαι Σωτήρα και Κύριο … Κάμε την αμέσως τώρα. Ο Χριστός θάρθει στη ζωή σου, αφού έτσι υποσχέθηκε» (Δρ 30/84. 59/1986. 12,65/1987, 6-7).
Ακριβώς τη στιγμή αυτή έρχεται η σωτηρία! «Την ώρα αυτή ο Χριστός έρχεται στη ζωή σου ως Σωτήρας και Κύριος και ο Θεός γίνεται Πατέρας σου. Γίνεσαι καινούριο δημιούργημα πνευματικό και όλες οι αμαρτίες του παρελθόντος σου συγχωρούνται. Πες και στους άλλους τι έχει κάνει ο Χριστός στη ζωή σου, και πες πως τώρα είσαι πραγματικά χριστιανός. Μετά τα λόγια της προσευχής μην ξεχάσεις να ευχαριστήσεις το Θεό γι’ αυτό που έκανε για σένα!» (Δρ 56/1986, σ. 4).
Αυτή η «σωτηρία» συντελείται πριν από το βάπτισμα με νερό. Γι’ αυτό και η ΕΙΕ προτρέπει: «Τώρα που έχεις σωθεί και έχεις γίνει παιδί του Θεού, υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να κάνεις: 1. Πρέπει να βαπτισθείς. Το βάπτισμα είναι ένα ορατό σημάδι μιας εσωτερικής αλλαγής (της καινούριας καρδιάς). Είναι μια δημόσια ομολογία, ότι ο Θεός σε έχει σώσει» (Δρ 56/86, σ. 5). Αυτό σημαίνει πως η ΕΙΕ αρνείται το βάπτισμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν είναι γνωστό αν η ομάδα αναβαπτίζει η ίδια τους προσηλύτους ή τους παραπέμπει γι’ αυτό το σκοπό στην «μητέρα Εκκλησία», π.χ. στην «Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρηθεί εδώ ότι ο ποιμένας της εκκλησίας αυτής Γ. Πατσαούρας, με βάση το καταστατικό της ΕΙΕ (άρθρο 9) είναι μέλος της «Εκτελεστικής επιτροπής». Ο νεαρός Κώστας Κοτόπουλος, που προσηλυτίσθηκε από την οργάνωση «Νεολαία με Αποστολή» και κατηχήθηκε από τον Κ. Μακρή εντάχθηκε στην κοινότητα του Γ. Πατσαούρα. Η μητέρα του νεαρού σε επιστολή της (2.6.1986), αναφέρει ότι ο γιος της αναβαπτίσθηκε (βλ. και επιστολή της ίδιας στην «Αυριανή», 22.4.84).
Η κίνηση ισχυρίζεται πως ο «αναγεννημένος» έχει πλέον βεβαιότητα σωτηρίας: «Οι αμαρτίες σου συγχωρέθηκαν… έγινες παιδί του Θεού… έχεις αιώνια ζωή… η Αγία Τριάδα… κατοικεί μέσα σου» (Δρ 57/86, σ. 7). Όπως και η «Αποστολική Εκκλησία του Χριστού» έτσι και η ΕΙΕ κηρύττει μετά την «αναγέννηση» μια «πρόσθετη χάρη», την «πλήρωση του Αγίου Πνεύματος» (Δρ 57/86, σ. 7). Η κίνηση προτρέπει τους νέους οπαδούς της να παρακολουθούν τις συνάξεις «της εκκλησίας όπου σε τοποθέτησε ο Θεός» και να υπηρετούν τους σκοπούς της με το χρόνο τους και τα υλικά τους αγαθά. «Πρέπει να δίνεις από το χρόνο σου και από τ’ αγαθά που σου έδωσε ο Θεός για τους σκοπούς του έργου Του. Ο Θεός αγαπάει το χαρούμενο δότη. Ο Ιησούς είπε ότι καλύτερο είναι να δίνεις παρά να παίρνεις» (πηγή.Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ-Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας- ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ.
Οι διαφορές με την Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζονται θέματα «τυπολατρείας», όχι ουσίας. «Εμείς για παράδειγμα δεν προσκυνάμε τις εικόνες ούτε οι ιερείς μας φοράνε άμφια», ισχυρίζεται ο Μακρής (Ελεύθερος Τύπος 23.5.1984), αφήνοντας να εννοηθεί ότι η κίνηση αναγνωρίζει ιερείς.
Η διδαχή της ΕΙΕ κινείται στα πλαίσια του «Ευαγγελικού Συνδέσμου». Υποστηρίζει ότι δέχεται την θεοπνευστία και αυθεντικότητα της αγίας Γραφής, το «Σύμβολο της Πίστεως και τις αποφάσεις των πρώτων αποστολικών χρόνων» (Τι είναι η ΕΙΕ). Όμως ουσιαστικά απορρίπτει την Εκκλησία σαν ορατή πραγματικότητα και υπογραμμίζει ότι δεν σώζει καμία εκκλησία: «οι άνθρωποι, που τους σώζει ο Χριστός αποτελούν την Εκκλησία Του» (Δρ 64/87,1).
Η σωτηριολογία της κίνησης συνοψίζεται στα ακόλουθα «έξι βήματα»: Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός, χωρισμένος από τον Θεό εξαιτίας της αμαρτίας του. Ο μισθός της είναι θάνατος και κανείς δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του. Όμως ο Χριστός επλήρωσε τις αμαρτίες του ανθρώπου κι αν πιστεύσει σ’ αυτόν θα σωθεί. Αυτή η διαδικασία της «σωτηρίας» περιλαμβάνεται στη σύντομη προσευχή: Κύριε Ιησού, ξέρω ότι είμαι αμαρτωλός. Δέχομαι εσένα τώρα σαν προσωπικό μου Σωτήρα. Έλα στην καρδιά μου τώρα… Αμήν» (Δρ 57/1986,7).
«Να τώρα, πώς μπορείς να δεχθείς τον Χριστό! Με την πίστη μπορείς να δεχθείς τον Χριστό, εκφράζοντας την μάλιστα με προσευχή… Κύριε Ιησού, αναγνωρίζω πως… είμαι αμαρτωλός. Τώρα ανοίγω την πόρτα της καρδιάς μου και Σε δέχομαι Σωτήρα και Κύριο … Κάμε την αμέσως τώρα. Ο Χριστός θάρθει στη ζωή σου, αφού έτσι υποσχέθηκε» (Δρ 30/84. 59/1986. 12,65/1987, 6-7).
Ακριβώς τη στιγμή αυτή έρχεται η σωτηρία! «Την ώρα αυτή ο Χριστός έρχεται στη ζωή σου ως Σωτήρας και Κύριος και ο Θεός γίνεται Πατέρας σου. Γίνεσαι καινούριο δημιούργημα πνευματικό και όλες οι αμαρτίες του παρελθόντος σου συγχωρούνται. Πες και στους άλλους τι έχει κάνει ο Χριστός στη ζωή σου, και πες πως τώρα είσαι πραγματικά χριστιανός. Μετά τα λόγια της προσευχής μην ξεχάσεις να ευχαριστήσεις το Θεό γι’ αυτό που έκανε για σένα!» (Δρ 56/1986, σ. 4).
Αυτή η «σωτηρία» συντελείται πριν από το βάπτισμα με νερό. Γι’ αυτό και η ΕΙΕ προτρέπει: «Τώρα που έχεις σωθεί και έχεις γίνει παιδί του Θεού, υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να κάνεις: 1. Πρέπει να βαπτισθείς. Το βάπτισμα είναι ένα ορατό σημάδι μιας εσωτερικής αλλαγής (της καινούριας καρδιάς). Είναι μια δημόσια ομολογία, ότι ο Θεός σε έχει σώσει» (Δρ 56/86, σ. 5). Αυτό σημαίνει πως η ΕΙΕ αρνείται το βάπτισμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν είναι γνωστό αν η ομάδα αναβαπτίζει η ίδια τους προσηλύτους ή τους παραπέμπει γι’ αυτό το σκοπό στην «μητέρα Εκκλησία», π.χ. στην «Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρηθεί εδώ ότι ο ποιμένας της εκκλησίας αυτής Γ. Πατσαούρας, με βάση το καταστατικό της ΕΙΕ (άρθρο 9) είναι μέλος της «Εκτελεστικής επιτροπής». Ο νεαρός Κώστας Κοτόπουλος, που προσηλυτίσθηκε από την οργάνωση «Νεολαία με Αποστολή» και κατηχήθηκε από τον Κ. Μακρή εντάχθηκε στην κοινότητα του Γ. Πατσαούρα. Η μητέρα του νεαρού σε επιστολή της (2.6.1986), αναφέρει ότι ο γιος της αναβαπτίσθηκε (βλ. και επιστολή της ίδιας στην «Αυριανή», 22.4.84).
Η κίνηση ισχυρίζεται πως ο «αναγεννημένος» έχει πλέον βεβαιότητα σωτηρίας: «Οι αμαρτίες σου συγχωρέθηκαν… έγινες παιδί του Θεού… έχεις αιώνια ζωή… η Αγία Τριάδα… κατοικεί μέσα σου» (Δρ 57/86, σ. 7). Όπως και η «Αποστολική Εκκλησία του Χριστού» έτσι και η ΕΙΕ κηρύττει μετά την «αναγέννηση» μια «πρόσθετη χάρη», την «πλήρωση του Αγίου Πνεύματος» (Δρ 57/86, σ. 7). Η κίνηση προτρέπει τους νέους οπαδούς της να παρακολουθούν τις συνάξεις «της εκκλησίας όπου σε τοποθέτησε ο Θεός» και να υπηρετούν τους σκοπούς της με το χρόνο τους και τα υλικά τους αγαθά. «Πρέπει να δίνεις από το χρόνο σου και από τ’ αγαθά που σου έδωσε ο Θεός για τους σκοπούς του έργου Του. Ο Θεός αγαπάει το χαρούμενο δότη. Ο Ιησούς είπε ότι καλύτερο είναι να δίνεις παρά να παίρνεις» (πηγή.Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ-Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας- ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ.
Άλλα παραπλανητικά σημεία
Περί Αγίων
Όπως αναφέραμε προηγουμένως στο πολυτελές εξώφυλλο της Καινής Διαθήκης
αναγράφεται ρήση του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, σχετική με την
άγνοια των Γραφών. Το παράξενο βέβαια, δεν είναι η ρήση αλλά η αναγραφή
του Ιωάννου Χρυσοστόμου ως αγίου, δεδομένου ότι η Ε.Ι.Ε δεν πιστεύει σε
αγίους.
Το Σύμβολο της πίστεως
Βέβαια, εδώ συμβαίνει και το εξής παράδοξο. Δέχονται λένε «το Σύμβολο
της Πίστεως όπως αποδόθηκε στις δύο πρώτες Οικουμενικές Συνόδους (της
Νικαίας, 325 μ.Χ., και της Κωνσταντινούπολης, 381 μ.Χ.) και εγκρίθηκε
από την τέταρτη Οικουμενική Σύνοδο (της Χαλκηδόνας, 451 μ.Χ.). Το
Σύμβολο της Πίστεως (ή το «Πιστεύω») αποτελεί τη δογματική σύνοψη της
αλήθειας του ευαγγελίου όσον αφορά την ορθόδοξη πίστη στον Τριαδικό Θεό
(Πατέρας, Υιός, Άγιο Πνεύμα), την ενσάρκωση του Υιού, και το σχέδιο του
Θεού για τον άνθρωπο.».
Αφήνοντας την αναφορά της οργάνωσης στην «δογματική σύνοψη της αλήθειας του ευαγγελίου όσον αφορά την ορθόδοξη πίστη», που όλο και κάποιον μπορεί να μπερδέψει, είναι απορίας άξιον, πώς από τη μια δέχεται η οργάνωση το Σύμβολο της Πίστεώς μας και τις Οικουμενικές Συνόδους της Μίας Εκκλησίας που είχε και έχει την Παράδοσή Της, τους Αγίους Της (πολλοί συμμετείχαν σε Αυτές και έκαναν θαύματα), τις εικόνες Της, τα Ιερά μυστήριά Της και από την άλλη δεν αναγνωρίζει τίποτε από αυτά.
Αφήνοντας την αναφορά της οργάνωσης στην «δογματική σύνοψη της αλήθειας του ευαγγελίου όσον αφορά την ορθόδοξη πίστη», που όλο και κάποιον μπορεί να μπερδέψει, είναι απορίας άξιον, πώς από τη μια δέχεται η οργάνωση το Σύμβολο της Πίστεώς μας και τις Οικουμενικές Συνόδους της Μίας Εκκλησίας που είχε και έχει την Παράδοσή Της, τους Αγίους Της (πολλοί συμμετείχαν σε Αυτές και έκαναν θαύματα), τις εικόνες Της, τα Ιερά μυστήριά Της και από την άλλη δεν αναγνωρίζει τίποτε από αυτά.
Σύντομη γνωριμία με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
Η Ελληνική Βιβλική Εταιρία δημιουργήθηκε το 1992, όταν έπαψε πλέον να
υφίσταται η βρετανική αντιπροσωπεία, ως Αστική Εταιρία μη κερδοσκοπικού
χαρακτήρα με δικό της Καταστατικό που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις
22 Δεκεμβρίου 1992 και τροποποιήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2000. Η
Ελληνική Βιβλική Εταιρία ως Αστική Εταιρία αποτελείται από μία Γενική
Συνέλευση 35 Μελών, στην οποία συμμετέχουν μέλη της Ορθόδοξης, της
Καθολικής και της Ευαγγελικής Εκκλησίας και εκλέγει ανά τριετία
Διοικητικό Συμβούλιο.
Σταθερή πολιτική της Εταιρίας, επίσης από τα πρώτα κιόλας βήματά της, ήταν και είναι η συνεργασία με όλες τις χριστιανικές Ομολογίες (Ορθόδοξη, Καθολική, Διαμαρτυρόμενη) και η εξυπηρέτηση όλων των Εκκλησιών. Οι εκδόσεις της Βιβλικής Εταιρίας δεν περιλαμβάνουν δογματικές σημειώσεις ή σχόλια.
Σταθερή πολιτική της Εταιρίας, επίσης από τα πρώτα κιόλας βήματά της, ήταν και είναι η συνεργασία με όλες τις χριστιανικές Ομολογίες (Ορθόδοξη, Καθολική, Διαμαρτυρόμενη) και η εξυπηρέτηση όλων των Εκκλησιών. Οι εκδόσεις της Βιβλικής Εταιρίας δεν περιλαμβάνουν δογματικές σημειώσεις ή σχόλια.
Οι μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης
Στην εποχή που ζούμε, εποχή συγχύσεως και αιρέσεων, κυκλοφορούν διάφορες
παραφράσεις της Αγίας Γραφής οι οποίες αυτοπαρουσιάζονται ως
μεταφράσεις στην Ελληνική δημοτική γλώσσα.
Πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και να μην εμπιστευόμαστε τις διάφορες μεταφράσεις που κυκλοφορούν, ιδιαίτερα αν δεν περιέχουν μαζί με την μετάφραση και το κείμενο το πρωτότυπο το οποίο δήθεν μεταφράζουν. Πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι οι μεταφραστές της Αγίας Γραφής δεν είναι θεόπνευστοι και αλάθητοι. Οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής Προφήτες και Απόστολοι είναι θεόπνευστοι, όχι οι μεταφραστές.
Όταν μιλάμε για το Ιερό κείμενο της Αγίας Γραφής πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι και το παραμικρό μεταφραστικό λάθος μπορεί να μην είναι μία αθώα αβλεψία, αλλά επιτηδευμένη παράφραση του Ιερού κειμένου για να στηριχθούν αντιβιβλικές διδασκαλίες.
Πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και να μην εμπιστευόμαστε τις διάφορες μεταφράσεις που κυκλοφορούν, ιδιαίτερα αν δεν περιέχουν μαζί με την μετάφραση και το κείμενο το πρωτότυπο το οποίο δήθεν μεταφράζουν. Πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι οι μεταφραστές της Αγίας Γραφής δεν είναι θεόπνευστοι και αλάθητοι. Οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής Προφήτες και Απόστολοι είναι θεόπνευστοι, όχι οι μεταφραστές.
Όταν μιλάμε για το Ιερό κείμενο της Αγίας Γραφής πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι και το παραμικρό μεταφραστικό λάθος μπορεί να μην είναι μία αθώα αβλεψία, αλλά επιτηδευμένη παράφραση του Ιερού κειμένου για να στηριχθούν αντιβιβλικές διδασκαλίες.
Έντυπες μεταφράσεις του Πατριαρχικού κειμένου του 1904
Γνωρίζουμε ότι, «για πολλά χρόνια επικράτησαν και συνεχίζουν ακόμη να
διαβάζονται στην Ελλάδα οι μεταφράσεις, ακριβέστερα οι ‘παραφράσεις’
(δηλ. απόδοση του κειμένου με πολλά λόγια) των Π. Τρεμπέλα, ‘Η Καινή
Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας’ […] και I. Κολιτσάρα, ‘Η Καινή Διαθήκη.
Ερμηνευτική απόδοσις’ […] Οι δύο αυτές «παραφράσεις» διαδόθηκαν σε
ευρύτερα στρώματα του ελληνικού λαού από τις χριστιανικές οργανώσεις
‘Ζωή’ και ‘Σωτήρ’».
Πράγματι, οι δύο αυτές μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης, στηρίζονται στο Πατριαρχικό κείμενο του 1904 και είναι πολύ διαδεδομένες στη χώρα μας. Βεβαίως, δεν αποτελούν λέξη προς λέξη μεταφράσεις, αλλά είναι ερμηνευτικές αποδόσεις του κειμένου, σε μερικά σημεία αρκετά εκτενείς, οι οποίες είναι σύμφωνες με την Ιερά παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θα μπορούσαμε να πούμε δηλαδή ότι εμπεριέχουν και μια εκλαϊκευμένη, Ορθόδοξη κατήχηση.
Πράγματι, οι δύο αυτές μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης, στηρίζονται στο Πατριαρχικό κείμενο του 1904 και είναι πολύ διαδεδομένες στη χώρα μας. Βεβαίως, δεν αποτελούν λέξη προς λέξη μεταφράσεις, αλλά είναι ερμηνευτικές αποδόσεις του κειμένου, σε μερικά σημεία αρκετά εκτενείς, οι οποίες είναι σύμφωνες με την Ιερά παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θα μπορούσαμε να πούμε δηλαδή ότι εμπεριέχουν και μια εκλαϊκευμένη, Ορθόδοξη κατήχηση.
Η μετάφραση της Καινής Διαθήκης από την Βιβλική εταιρία
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κυρός Μελέτιος, σε
εμπεριστατωμένη εισήγησή του προς την Ιερά Σύνοδο παρουσίασε τους λόγους
που καθιστούσαν απαράδεκτη τη μετάφραση της Κ. Διαθήκης της Βιβλικής
Εταιρείας.
Στο σύντομο αυτό άρθρο θα δούμε παραδείγματα παράφρασης – παραποίησης της Αγίας Γραφής από την μετάφραση στην Νεοελληνική γλώσσα της Αγίας Γραφής της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας.
Η παρούσα μελέτη έχει την μορφή ενημερωτικής σταχυολογήσεως μεταφραστικών λαθών και όχι συστηματική αναίρεση και εις βάθος ανάλυση όλων των λαθών της εν λόγω μετάφρασης, γιατί θα απαιτούνταν τόμοι ολόκληροι προς ανασκευή των παραφράσεων και θα καταντούσε κουραστικό για τον αναγνώστη.
Στο σύντομο αυτό άρθρο θα δούμε παραδείγματα παράφρασης – παραποίησης της Αγίας Γραφής από την μετάφραση στην Νεοελληνική γλώσσα της Αγίας Γραφής της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας.
Η παρούσα μελέτη έχει την μορφή ενημερωτικής σταχυολογήσεως μεταφραστικών λαθών και όχι συστηματική αναίρεση και εις βάθος ανάλυση όλων των λαθών της εν λόγω μετάφρασης, γιατί θα απαιτούνταν τόμοι ολόκληροι προς ανασκευή των παραφράσεων και θα καταντούσε κουραστικό για τον αναγνώστη.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΑ ΛΑΘΗ (Επιλογή)
Α. Η Παναγία και το "μενούνγε"
Όλοι σχεδόν οι Προτεστάντες, αρνούνται τον όρο: "Παναγία", και αρνούνται
να δώσουν στην Παναγία την ύψιστη τιμή, μεταξύ όλων των άλλων αγίων.
Ένα επιχείρημα λοιπόν που χρησιμοποιούν συνήθως, είναι το εδάφιο που θα
εξετάσουμε εδώ. Νομίζουν ότι ο Ιησούς "διόρθωσε" κάποια γυναίκα που
μακάρισε τη μητέρα Του, σαν να μην ήθελε Εκείνος να τιμάται η μητέρα
Του. Όμως το εδάφιο λέει πολύ διαφορετικά πράγματα. Και για την ανάλυση
του εδαφίου αυτού, θα επιστρατεύσουμε το απόσπασμα από κείμενο του
καθηγητού Στέργιου Ν. Σάκκου που ακολουθεί.
Το περιστατικό ιστορείται απλά στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Ακούγοντας την καταπληκτική διδασκαλία του Κυρίου μία γυναίκα του όχλου αναφωνεί με ενθουσιασμό: «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας» (Λκ 11/ια: 27). Μακαρίζει, δηλαδή, τη μητέρα του Κυρίου κι αρχίζει ήδη να πραγματοποιείται η προφητεία της Παρθένου για τον εαυτό της: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λκ. 1/α: 48). Στο θαυμασμό της γυναίκας του όχλου ο Κύριος απαντα με τη φράση: «Μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λκ 11/ια: 28).
...η τελευταία πρόταση της περικοπής αποδόθηκε στη νεοελληνική ως εξής: «Μακάριοι μάλλον είναι εκείνοι, που ακούν το λόγο του θεού και τον φυλάττουν». Στην νεότερη έκδοση (2003) η βιβλική εταιρία το μεταφράζει ως εξής τον συγκεκριμένο στίχο.
«Πιο πολύ χαρά σε εκείνους που ακούν τον λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν».
Άρα, είναι πιο μακάριοι από τη μητέρα του Κυρίου οι ακροατές και τηρητές του θείου λόγου.
Βεβαίως, κανείς δεν αμφισβητεί τη σπουδαιότητα και σοβαρότητα της ακροάσεως του θείου λόγου, όταν μάλιστα αυτή συνοδεύεται από την εφαρμογή του. Ωστόσο, είναι εσφαλμένη η πρόταση ότι «μακάριοι μάλλον» είναι οι τηρητές του θείου λόγου παρά η Παναγία.
Το σφάλμα, νομίζω, επικεντρώνεται στην άστοχη μετάφραση της πρώτης λέξεως της προτάσεως, του συνθέτου μορίου «μενούνγε». Ποια είναι η σημασία του; Σύμφωνα με τα λεξικά, το μόριο αυτό αποτελείται από τρεις λέξεις: Από τον αντιθετικό σύνδεσμο μεν, τον συμπερασματικό ουν και το βεβαιωτικό μόριο γε. Στη σύνθεση, οι επιμέρους λέξεις δεν διατηρούν την αρχική τους σημασία. Ο τύπος "μένουν" χρησιμοποιείται κυρίως στην αρχή μιας απαντήσεως. Δηλώνει άλλοτε ισχυρή βεβαίωση και άλλοτε βεβαίωση, η οποία κατά κάποιο τρόπο διορθώνει και συμπληρώνει τη σημασία των προηγουμένων. Το μόριο "γε", εξάλλου, επιτείνει τη σημασία της λέξεως στην οποία προστίθεται. Έτσι στο συγκεκριμένο χωρίο της Καινής Διαθήκης το «μενούνγε» θα μπορούσε να ισοδυναμεί με τα νεοελληνικά «πράγματι», «ναι, μάλιστα», «βεβαιότατα»! Είναι αξιοσημείωτο ότι με την ίδια σημασία αναφέρεται το «μενούνγε» και σε άλλα τρία χωρία της Καινής Διαθήκης: Ρωμαίους 9/θ: 19• 10/ι: 18• Φιλιππισίους 3/γ: 8. Σε όλες τις περιπτώσεις η λέξη «μενούνγε» επιβεβαιώνει τη σημασία της προηγούμενης προτάσεως και επεκτείνει το νόημά της.
Για να περιορισθώ στο Λκ 11/ια: 28, στο στίχο, που αποτέλεσε την αφορμή του σχολίου αυτού, ο Κύριος απαντώντας στον μακαρισμό της γυναίκας προτάσσει το «μενούνγε» όχι για να αρνηθεί ή να μειώσει το θαυμασμό προς την μητέρα του. «Ουκ αρνείται την κατά φύσιν συγγένειαν, αλλά προστίθησι της κατ αρετήν», σχολιάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (Εις το κατά Ματθαίον 45,1). θέλει να πει ο Κύριος ότι συμφωνεί απόλυτα και αποδέχεται ως ειλικρινή και άδολη τη λαϊκή έκφραση του θαυμασμού προς την μητέρα του. Επιπλέον, με όσα λέγει στη συνέχεια θέλει να οδηγήσει τη σκέψη των ακροατών του σε κάτι υψηλότερο. Το νόημα των λόγων του ειναι: «Ναί, μάλιστα βέβαια! Μακαρία η μητέρα μου, όπως λες, αλλά κι εγώ σου λέω ότι μακάριος είναι εκείνος, που ακούει το θείο λόγο μου και τον τηρεί».
Το περιστατικό ιστορείται απλά στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Ακούγοντας την καταπληκτική διδασκαλία του Κυρίου μία γυναίκα του όχλου αναφωνεί με ενθουσιασμό: «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας» (Λκ 11/ια: 27). Μακαρίζει, δηλαδή, τη μητέρα του Κυρίου κι αρχίζει ήδη να πραγματοποιείται η προφητεία της Παρθένου για τον εαυτό της: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λκ. 1/α: 48). Στο θαυμασμό της γυναίκας του όχλου ο Κύριος απαντα με τη φράση: «Μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λκ 11/ια: 28).
...η τελευταία πρόταση της περικοπής αποδόθηκε στη νεοελληνική ως εξής: «Μακάριοι μάλλον είναι εκείνοι, που ακούν το λόγο του θεού και τον φυλάττουν». Στην νεότερη έκδοση (2003) η βιβλική εταιρία το μεταφράζει ως εξής τον συγκεκριμένο στίχο.
«Πιο πολύ χαρά σε εκείνους που ακούν τον λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν».
Άρα, είναι πιο μακάριοι από τη μητέρα του Κυρίου οι ακροατές και τηρητές του θείου λόγου.
Βεβαίως, κανείς δεν αμφισβητεί τη σπουδαιότητα και σοβαρότητα της ακροάσεως του θείου λόγου, όταν μάλιστα αυτή συνοδεύεται από την εφαρμογή του. Ωστόσο, είναι εσφαλμένη η πρόταση ότι «μακάριοι μάλλον» είναι οι τηρητές του θείου λόγου παρά η Παναγία.
Το σφάλμα, νομίζω, επικεντρώνεται στην άστοχη μετάφραση της πρώτης λέξεως της προτάσεως, του συνθέτου μορίου «μενούνγε». Ποια είναι η σημασία του; Σύμφωνα με τα λεξικά, το μόριο αυτό αποτελείται από τρεις λέξεις: Από τον αντιθετικό σύνδεσμο μεν, τον συμπερασματικό ουν και το βεβαιωτικό μόριο γε. Στη σύνθεση, οι επιμέρους λέξεις δεν διατηρούν την αρχική τους σημασία. Ο τύπος "μένουν" χρησιμοποιείται κυρίως στην αρχή μιας απαντήσεως. Δηλώνει άλλοτε ισχυρή βεβαίωση και άλλοτε βεβαίωση, η οποία κατά κάποιο τρόπο διορθώνει και συμπληρώνει τη σημασία των προηγουμένων. Το μόριο "γε", εξάλλου, επιτείνει τη σημασία της λέξεως στην οποία προστίθεται. Έτσι στο συγκεκριμένο χωρίο της Καινής Διαθήκης το «μενούνγε» θα μπορούσε να ισοδυναμεί με τα νεοελληνικά «πράγματι», «ναι, μάλιστα», «βεβαιότατα»! Είναι αξιοσημείωτο ότι με την ίδια σημασία αναφέρεται το «μενούνγε» και σε άλλα τρία χωρία της Καινής Διαθήκης: Ρωμαίους 9/θ: 19• 10/ι: 18• Φιλιππισίους 3/γ: 8. Σε όλες τις περιπτώσεις η λέξη «μενούνγε» επιβεβαιώνει τη σημασία της προηγούμενης προτάσεως και επεκτείνει το νόημά της.
Για να περιορισθώ στο Λκ 11/ια: 28, στο στίχο, που αποτέλεσε την αφορμή του σχολίου αυτού, ο Κύριος απαντώντας στον μακαρισμό της γυναίκας προτάσσει το «μενούνγε» όχι για να αρνηθεί ή να μειώσει το θαυμασμό προς την μητέρα του. «Ουκ αρνείται την κατά φύσιν συγγένειαν, αλλά προστίθησι της κατ αρετήν», σχολιάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (Εις το κατά Ματθαίον 45,1). θέλει να πει ο Κύριος ότι συμφωνεί απόλυτα και αποδέχεται ως ειλικρινή και άδολη τη λαϊκή έκφραση του θαυμασμού προς την μητέρα του. Επιπλέον, με όσα λέγει στη συνέχεια θέλει να οδηγήσει τη σκέψη των ακροατών του σε κάτι υψηλότερο. Το νόημα των λόγων του ειναι: «Ναί, μάλιστα βέβαια! Μακαρία η μητέρα μου, όπως λες, αλλά κι εγώ σου λέω ότι μακάριος είναι εκείνος, που ακούει το θείο λόγο μου και τον τηρεί».
Β. Ερμηνεία της λέξης πρωτότοκος
Στο γλωσσάριο που ακολουθεί το μεταφρασμένο κείμενο της Καινής Διαθήκης
δίνονται κάποιες ερμηνείες σε ορισμένους θεολογικούς όρους.
Στην σελ.698 διαβάζουμε την ερμηνεία της λέξης «πρωτότοκος» που είναι παραπομπή του στίχο 25 του πρώτου κεφαλαίου του κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο(«έτεκε τον Υιόν Αυτής τον πρωτότοκον» σελ.6). Η ερμηνεία που γράφεται είναι η παρακάτω.
«πρωτότοκος: Η αναγνώριση ότι η ζωή ανήκει στο Θεό επέβαλλε την προσφορά των «πρωτοτόκων ζών ως θυσία. Την προσφορά των πρωτοτόκων των ανθρώπων αντικαθιστούσε στον Ισραήλ η αφιέρωση λευιτών στο Θεό ως ιερέων».
Στην σελ.698 διαβάζουμε την ερμηνεία της λέξης «πρωτότοκος» που είναι παραπομπή του στίχο 25 του πρώτου κεφαλαίου του κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο(«έτεκε τον Υιόν Αυτής τον πρωτότοκον» σελ.6). Η ερμηνεία που γράφεται είναι η παρακάτω.
«πρωτότοκος: Η αναγνώριση ότι η ζωή ανήκει στο Θεό επέβαλλε την προσφορά των «πρωτοτόκων ζών ως θυσία. Την προσφορά των πρωτοτόκων των ανθρώπων αντικαθιστούσε στον Ισραήλ η αφιέρωση λευιτών στο Θεό ως ιερέων».
Σχόλια
Η ερμηνεία αυτή, πολύ παραπλανητική δεν ερμηνεύει γιατί ο Ιησούς Χριστός
χαρακτηρίστηκε ως «πρωτότοκος», αφήνοντας εύκολα να εννοηθεί ότι θα
υπάρχουν και δευτερότοκοι. Λέγει ο Μ.Βασίλειος.«ου πάντως ο πρωτότοκος
προς τους επιγινομένους έχει την σύγκρισιν αλλ' ο πρώτος διανοίγων
μήτραν, πρωτότοκος ονομάζεται» (βλ. και Έξοδ. λδ' 19-20).
Αλλά το «πρωτότοκος», δεν σημαίνει εδώ τον πρώτον τόκον, μεθ' ον έπονται και άλλοι, αλλά τον «Μόνον».
Την λέξη δε «πρωτότοκος» την συναντάμε στην Αγ. Γραφή και με την σημασία του αγαπητός, εξαίρετος, εκλεκτός, περιούσιος: «Συ δε ερείς τω Φαραώ. Τάδε λέγει Κύριος, υιός πρωτότοκός μου Ισραήλ» (Έξοδ. δ' 22), ως και: «Πανηγύρει και εκκλησία. πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Έβρ. ιβ' 22), ως και «Πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς» (Ρωμ. η' 29).
Και πράγματι, ο Κύριος είναι ο Υιός του Θεού. Ως άνθρωπος όμως είναι «πρωτότοκος» μεταξύ πολλών αδελφών, ημών των χριστιανών, που αναγεννήθηκαν με την πίστη σε Αυτόν και υιοθετήθηκαν από τον Θεό με το Άγιο Βάπτισμα. «Ελάβομεν εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι» (Ιωάν. α' 12) και ως τοιαύτα τέκνα, εχωμεν πρωτότοκον αδελφόν τον Κύριον, «Τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν» (Έβρ. ιβ' 2).
Ακόμη ο Κύριος λέγεται, «Πρωτότοκος εκ των νεκρών» (Κολ. α' 18, Αποκ. α' 5), και «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (όχι πρωτόκτιστος) (Κολ. α' 15). Και «πρωτότοκος εκ νεκρών» λέγεται, διότι Αυτός πρώτος έσπασε τα δεσμά του Άδου «αναστηθείς και δωρήσας την ζωήν και την ανάστασιν εις τους εις Αυτόν πιστεύοντας (Ιωάν. ια' 25-26). «Πρωτότοκος δε πάσης κτίσεως», λέγεται, διότι είναι ο προαιώνιος γεννηθείς υπό του Πατρός πριν ή δημιουργηθεί οιαδήποτε κτίσις «ορατή ή αόρατος».
Ούτως ο Θεός Πατήρ θέλησε, ίνα ο μονογενής Αυτού Υιός και Λόγος «γένηται εν πάσιν αυτός «πρωτεύων» (Κολ. α' 18). «Πρωτότοκος» του Θεού Πατρός (Εβρ. α' 6). «Πρωτότοκος» της Μητρός Αυτού (Ματθ. α' 25). «Πρωτότοκος» εν πολλοίς αδελφοίς (Ρωμ. η' 26).«Πρωτότοκος» εκ νεκρών (Κολ. α' 18, Αποκ. α' 5).«Πρωτότοκος» πάσης κτίσεως, (Κολ. α' 15) και δημιουργός των πάντων, κατά το: «Πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (Ιωάν. α' 1).
Αλλά το «πρωτότοκος», δεν σημαίνει εδώ τον πρώτον τόκον, μεθ' ον έπονται και άλλοι, αλλά τον «Μόνον».
Την λέξη δε «πρωτότοκος» την συναντάμε στην Αγ. Γραφή και με την σημασία του αγαπητός, εξαίρετος, εκλεκτός, περιούσιος: «Συ δε ερείς τω Φαραώ. Τάδε λέγει Κύριος, υιός πρωτότοκός μου Ισραήλ» (Έξοδ. δ' 22), ως και: «Πανηγύρει και εκκλησία. πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Έβρ. ιβ' 22), ως και «Πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς» (Ρωμ. η' 29).
Και πράγματι, ο Κύριος είναι ο Υιός του Θεού. Ως άνθρωπος όμως είναι «πρωτότοκος» μεταξύ πολλών αδελφών, ημών των χριστιανών, που αναγεννήθηκαν με την πίστη σε Αυτόν και υιοθετήθηκαν από τον Θεό με το Άγιο Βάπτισμα. «Ελάβομεν εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι» (Ιωάν. α' 12) και ως τοιαύτα τέκνα, εχωμεν πρωτότοκον αδελφόν τον Κύριον, «Τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν» (Έβρ. ιβ' 2).
Ακόμη ο Κύριος λέγεται, «Πρωτότοκος εκ των νεκρών» (Κολ. α' 18, Αποκ. α' 5), και «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (όχι πρωτόκτιστος) (Κολ. α' 15). Και «πρωτότοκος εκ νεκρών» λέγεται, διότι Αυτός πρώτος έσπασε τα δεσμά του Άδου «αναστηθείς και δωρήσας την ζωήν και την ανάστασιν εις τους εις Αυτόν πιστεύοντας (Ιωάν. ια' 25-26). «Πρωτότοκος δε πάσης κτίσεως», λέγεται, διότι είναι ο προαιώνιος γεννηθείς υπό του Πατρός πριν ή δημιουργηθεί οιαδήποτε κτίσις «ορατή ή αόρατος».
Ούτως ο Θεός Πατήρ θέλησε, ίνα ο μονογενής Αυτού Υιός και Λόγος «γένηται εν πάσιν αυτός «πρωτεύων» (Κολ. α' 18). «Πρωτότοκος» του Θεού Πατρός (Εβρ. α' 6). «Πρωτότοκος» της Μητρός Αυτού (Ματθ. α' 25). «Πρωτότοκος» εν πολλοίς αδελφοίς (Ρωμ. η' 26).«Πρωτότοκος» εκ νεκρών (Κολ. α' 18, Αποκ. α' 5).«Πρωτότοκος» πάσης κτίσεως, (Κολ. α' 15) και δημιουργός των πάντων, κατά το: «Πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (Ιωάν. α' 1).
Γ. Οι αδελφοί τού Χριστού
ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1/Α΄: 18
Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. Μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν η συνελθείν αυτούς, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου".
Μετάφραση Β.Ε.«Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής.Η μητέρα του η Μαρία αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ .Προτού όμως συνευρεθούν έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος»
ΣΧΟΛΙΑ. Το ότι βρέθηκε έγκυος πριν «συνέλθουν» σε σεξουαλική πράξη, δεν σημαίνει ότι μετά «συνήλθαν». Βλέπετε πουθενά εκεί κάτι που να λέει ότι μετά «συνήλθαν»; Εδώ το σημείο που τονίζεται, είναι το ότι ο Χριστός δεν ήταν γιος του Ιωσήφ, και ότι η Μαρία ήταν παρθένος! Δεν υπονοείται τίποτα περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με το παρακάτω εδάφιο που θα δούμε. Εκεί θα δούμε και την απάντηση και για τα δύο.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1/Α΄: 25
"και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν".
Μετάφραση Β.Ε. «Και δεν είχε συζυγικές σχέσεις μαζί της ωσότου γέννησε το γιό της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς».
Σχόλια. Και εδώ επίσης, το σημείο που τονίζει ο Ευαγγελιστής είναι ότι ο Χριστός δεν ήταν γιος του Ιωσήφ. Δεν λέει τίποτα για τη σχέση τους μετά. Παρ' όλα αυτά οι Προτεστάντες ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι τα δύο προηγούμενα χωρία, γράφουν κάτι περισσότερο.
Υποθέτουν ότι οι φράσεις: "πριν η εισελθείν αυτούς" και "έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον", υπονοούν ότι ΜΕΤΑ είχε συζυγικές σχέσεις η Παναγία με τον Ιωσήφ.
Εδώ γίνεται κακή ερμηνεία της λέξεως «εως» και «έως ού».
Στο παρακάτω εδάφιο για παράδειγμα το "έως", δεν υπονοεί τίποτα. Είναι το τελευταίο εδάφιο του Ματθαίου: Ματθαίος 28/κη΄ 20. Εκεί λέει ο Ιησούς: «…και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».
Δηλαδή επειδή λέει: «έως», πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Κύριος μετά τη συντέλεια του αιώνος δεν θα είναι μαζί μας; Είναι ακριβώς η ίδια διατύπωση. Όπως αυτό το «έως» δεν κρύβει κάποιο συμπέρασμα, ούτε τα προηγούμενα κρύβουν. Άλλωστε, θα ρωτήσουμε κάτι κι εμείς: Αν υπήρχε κάποια σαφής δήλωση για κάποια μετέπειτα σεξουαλική σχέση του Ιωσήφ με την Παναγία, δεν θα τη χρησιμοποιούσαν οι Προτεστάντες; Γιατί να καταφεύγουν σε υποθέσεις; Δεν θα χρησιμοποιούσαν σαφή στοιχεία;
Ένα από πολλά όμοια εδάφια, λέει τα εξής: «Ουχ ούτός εστίν ο του τέκτονος υιός, ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαρία και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας, και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εισι;» (Ματθαίος 13/ιγ΄ 55 – 56, Μάρκος 6/ς΄ 3. Λουκάς 8/η΄ 19). Το εδάφιο αυτό χρησιμοποιούν οι Προτεστάντες, για να πουν ότι η Παναγία είχε άλλα παιδιά.
Η απάντηση όμως εδώ, είναι απλή. Και σήμερα ακόμα, λέμε «αδέλφια» τα ετεροθαλή αδέλφια. Το ότι όλοι νόμιζαν τον Ιησού ως γιο του Ιωσήφ, δεν σημαίνει ότι ο Ιωσήφ ήταν πραγματικός του πατέρας! Το ίδιο συμβαίνει και με τα αδέλφια του. Αν με βάση αυτό το εδάφιο οι Προτεστάντες κατανοούν ότι εδώ μιλάει για πραγματικά του αδέλφια, ας κατανοήσουν και ότι είναι γιος τού Ιωσήφ, και όχι τού Θεού.
Προσέξτε και κάτι άλλο: Στην Αγία Γραφή, «αδέλφια» λέγονται και οι μακρινότεροι συγγενείς, και όχι μόνο τα παιδιά των ιδίων γονιών. Δέστε ένα παράδειγμα από τον Αβραάμ και το Λωτ. Ο Αβραάμ ήταν θείος του Λωτ, όμως η Αγία Γραφή τους λέει: «αδέλφια». Βρίσκεται στο εδάφιο: Γένεσις 13/ιγ΄ 8. Εκεί λέει ο Αβραάμ στο Λωτ: «…άνθρωποι αδελφοί ημείς εσμέν».
Άλλο παράδειγμα, από πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε: «Είπε δε Λάβαν τω Ιακώβ, ότι γαρ αδελφός μου εί, ου δουλεύεις μοι δωρεάν». Δεν ήταν όμως αδελφός του, με τη σημερινή έννοια!
Δέστε ένα άλλο παράδειγμα, στο χωρίο: Λουκάς 2/β΄ 48. Εκεί η ίδια η Παναγία, λέει στον Ιησού για τον Ιωσήφ: «Ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε». Δηλαδή επειδή η Μαρία ονομάζει τον Ιωσήφ: «πατέρα» του Ιησού, σημαίνει ότι ήταν πράγματι πατέρας του; Ή δεν το γνώριζε εκείνη ότι δεν ήταν πατέρας του; Το ίδιο συμβαίνει και με τα «αδέλφια» του Ιησού. Ήταν παιδιά του Ιωσήφ από άλλο γάμο.
Επίσης, το ότι σε άλλο εδάφιο η Παναγία αναφέρεται ως: «γυναίκα» του Ιωσήφ, δεν σημαίνει ότι την παντρεύτηκε. Αυτό φαίνεται στο Ματθαίος 1/α΄ 18 - 20, όπου ενώ στο 19 και 20 αναφέρεται δύο φορές ως: «γυναίκα» του Ιωσήφ, στο 18 ξεκαθαρίζει ότι ήταν «μνηστή» του. Συνεπώς, ούτε αυτό το επιχείρημα των Προτεσταντών στέκει.
Σε αντίθεση όμως με όλες αυτές τις Προτεσταντικές θεωρίες και παρανοήσεις, η Εκκλησία (όπως διέσωσε την Αγία Γραφή), έχει διασώσει και πολλά άλλα στοιχεία για το τι συνέβη τότε. Ας δούμε λίγα στοιχεία για τις συγγένειες τού Ιωσήφ, ίσα - ίσα για να καταλάβουμε τι συνέβη:
Ιάκωβος πατέρας του Ιωσήφ
Κλωπάς, αδελφός του Ιωσήφ
Ιωσήφ, μνηστήρας της Μαρίας.
Ιάκωβος, Ιωσής, Ιούδας, Σίμων, Εσθήρ, Μάρθα, Σαλώμη, μερικοί απ' αυτούς, ήταν παιδιά του ηλικιωμένου Ιωσήφ, από προηγούμενο γάμο.
Μάλιστα, κάποιοι απ’ αυτούς, ήταν παιδιά της Μαρίας του Κλωπά, (Ιωάννης 9/θ΄ 25), η οποία ήταν γυναίκα του αδελφού του Ιωσήφ, του Κλωπά. Αυτή η Μαρία, αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως: «Μαρία η του Ιακώβου» (Μάρκος 16/ις΄ 1), και «Μαρία η του Ιακώβου του μικρού και Ιωσή μήτηρ»(Μάρκος 15/ιε΄ 40, Ματθαίος 27/κζ΄ 56). Επίσης αναφέρεται «Η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά» (Ιωάννης 19/ιθ΄ 25).
Σύμφωνα με το παραπάνω εδάφιο, η Μαρία του Κλωπά είναι «σύνννυμφος» της Θεοτόκου, καθώς είναι γυναίκα του αδελφού του Ιωσήφ. Έτσι, και τα παιδιά της σύμφωνα με τον Εβραϊκό ιδιωματισμό που είδαμε και πριν, θεωρούνται ως «αδελφοί» του Ιησού, όπως κι εκείνη ως «αδελφή της μητρός αυτού».
Υπάρχει μαρτυρία του Ηγισίππου, ότι ο Ιούδας και ο Σίμων (Συμεών δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων μετά τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο), ήταν παιδιά του Κλωπά, αδελφού του Ιωσήφ και θείου του Ιησού. (Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία βιβλίο Γ΄ κεφ. 32. 1 – 6).
Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. Μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν η συνελθείν αυτούς, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου".
Μετάφραση Β.Ε.«Η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε ως εξής.Η μητέρα του η Μαρία αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ .Προτού όμως συνευρεθούν έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος»
ΣΧΟΛΙΑ. Το ότι βρέθηκε έγκυος πριν «συνέλθουν» σε σεξουαλική πράξη, δεν σημαίνει ότι μετά «συνήλθαν». Βλέπετε πουθενά εκεί κάτι που να λέει ότι μετά «συνήλθαν»; Εδώ το σημείο που τονίζεται, είναι το ότι ο Χριστός δεν ήταν γιος του Ιωσήφ, και ότι η Μαρία ήταν παρθένος! Δεν υπονοείται τίποτα περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με το παρακάτω εδάφιο που θα δούμε. Εκεί θα δούμε και την απάντηση και για τα δύο.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1/Α΄: 25
"και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν".
Μετάφραση Β.Ε. «Και δεν είχε συζυγικές σχέσεις μαζί της ωσότου γέννησε το γιό της τον πρωτότοκο και του έδωσε το όνομα Ιησούς».
Σχόλια. Και εδώ επίσης, το σημείο που τονίζει ο Ευαγγελιστής είναι ότι ο Χριστός δεν ήταν γιος του Ιωσήφ. Δεν λέει τίποτα για τη σχέση τους μετά. Παρ' όλα αυτά οι Προτεστάντες ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι τα δύο προηγούμενα χωρία, γράφουν κάτι περισσότερο.
Υποθέτουν ότι οι φράσεις: "πριν η εισελθείν αυτούς" και "έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον", υπονοούν ότι ΜΕΤΑ είχε συζυγικές σχέσεις η Παναγία με τον Ιωσήφ.
Εδώ γίνεται κακή ερμηνεία της λέξεως «εως» και «έως ού».
Στο παρακάτω εδάφιο για παράδειγμα το "έως", δεν υπονοεί τίποτα. Είναι το τελευταίο εδάφιο του Ματθαίου: Ματθαίος 28/κη΄ 20. Εκεί λέει ο Ιησούς: «…και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».
Δηλαδή επειδή λέει: «έως», πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Κύριος μετά τη συντέλεια του αιώνος δεν θα είναι μαζί μας; Είναι ακριβώς η ίδια διατύπωση. Όπως αυτό το «έως» δεν κρύβει κάποιο συμπέρασμα, ούτε τα προηγούμενα κρύβουν. Άλλωστε, θα ρωτήσουμε κάτι κι εμείς: Αν υπήρχε κάποια σαφής δήλωση για κάποια μετέπειτα σεξουαλική σχέση του Ιωσήφ με την Παναγία, δεν θα τη χρησιμοποιούσαν οι Προτεστάντες; Γιατί να καταφεύγουν σε υποθέσεις; Δεν θα χρησιμοποιούσαν σαφή στοιχεία;
Ένα από πολλά όμοια εδάφια, λέει τα εξής: «Ουχ ούτός εστίν ο του τέκτονος υιός, ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαρία και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας, και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εισι;» (Ματθαίος 13/ιγ΄ 55 – 56, Μάρκος 6/ς΄ 3. Λουκάς 8/η΄ 19). Το εδάφιο αυτό χρησιμοποιούν οι Προτεστάντες, για να πουν ότι η Παναγία είχε άλλα παιδιά.
Η απάντηση όμως εδώ, είναι απλή. Και σήμερα ακόμα, λέμε «αδέλφια» τα ετεροθαλή αδέλφια. Το ότι όλοι νόμιζαν τον Ιησού ως γιο του Ιωσήφ, δεν σημαίνει ότι ο Ιωσήφ ήταν πραγματικός του πατέρας! Το ίδιο συμβαίνει και με τα αδέλφια του. Αν με βάση αυτό το εδάφιο οι Προτεστάντες κατανοούν ότι εδώ μιλάει για πραγματικά του αδέλφια, ας κατανοήσουν και ότι είναι γιος τού Ιωσήφ, και όχι τού Θεού.
Προσέξτε και κάτι άλλο: Στην Αγία Γραφή, «αδέλφια» λέγονται και οι μακρινότεροι συγγενείς, και όχι μόνο τα παιδιά των ιδίων γονιών. Δέστε ένα παράδειγμα από τον Αβραάμ και το Λωτ. Ο Αβραάμ ήταν θείος του Λωτ, όμως η Αγία Γραφή τους λέει: «αδέλφια». Βρίσκεται στο εδάφιο: Γένεσις 13/ιγ΄ 8. Εκεί λέει ο Αβραάμ στο Λωτ: «…άνθρωποι αδελφοί ημείς εσμέν».
Άλλο παράδειγμα, από πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε: «Είπε δε Λάβαν τω Ιακώβ, ότι γαρ αδελφός μου εί, ου δουλεύεις μοι δωρεάν». Δεν ήταν όμως αδελφός του, με τη σημερινή έννοια!
Δέστε ένα άλλο παράδειγμα, στο χωρίο: Λουκάς 2/β΄ 48. Εκεί η ίδια η Παναγία, λέει στον Ιησού για τον Ιωσήφ: «Ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε». Δηλαδή επειδή η Μαρία ονομάζει τον Ιωσήφ: «πατέρα» του Ιησού, σημαίνει ότι ήταν πράγματι πατέρας του; Ή δεν το γνώριζε εκείνη ότι δεν ήταν πατέρας του; Το ίδιο συμβαίνει και με τα «αδέλφια» του Ιησού. Ήταν παιδιά του Ιωσήφ από άλλο γάμο.
Επίσης, το ότι σε άλλο εδάφιο η Παναγία αναφέρεται ως: «γυναίκα» του Ιωσήφ, δεν σημαίνει ότι την παντρεύτηκε. Αυτό φαίνεται στο Ματθαίος 1/α΄ 18 - 20, όπου ενώ στο 19 και 20 αναφέρεται δύο φορές ως: «γυναίκα» του Ιωσήφ, στο 18 ξεκαθαρίζει ότι ήταν «μνηστή» του. Συνεπώς, ούτε αυτό το επιχείρημα των Προτεσταντών στέκει.
Σε αντίθεση όμως με όλες αυτές τις Προτεσταντικές θεωρίες και παρανοήσεις, η Εκκλησία (όπως διέσωσε την Αγία Γραφή), έχει διασώσει και πολλά άλλα στοιχεία για το τι συνέβη τότε. Ας δούμε λίγα στοιχεία για τις συγγένειες τού Ιωσήφ, ίσα - ίσα για να καταλάβουμε τι συνέβη:
Ιάκωβος πατέρας του Ιωσήφ
Κλωπάς, αδελφός του Ιωσήφ
Ιωσήφ, μνηστήρας της Μαρίας.
Ιάκωβος, Ιωσής, Ιούδας, Σίμων, Εσθήρ, Μάρθα, Σαλώμη, μερικοί απ' αυτούς, ήταν παιδιά του ηλικιωμένου Ιωσήφ, από προηγούμενο γάμο.
Μάλιστα, κάποιοι απ’ αυτούς, ήταν παιδιά της Μαρίας του Κλωπά, (Ιωάννης 9/θ΄ 25), η οποία ήταν γυναίκα του αδελφού του Ιωσήφ, του Κλωπά. Αυτή η Μαρία, αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως: «Μαρία η του Ιακώβου» (Μάρκος 16/ις΄ 1), και «Μαρία η του Ιακώβου του μικρού και Ιωσή μήτηρ»(Μάρκος 15/ιε΄ 40, Ματθαίος 27/κζ΄ 56). Επίσης αναφέρεται «Η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά» (Ιωάννης 19/ιθ΄ 25).
Σύμφωνα με το παραπάνω εδάφιο, η Μαρία του Κλωπά είναι «σύνννυμφος» της Θεοτόκου, καθώς είναι γυναίκα του αδελφού του Ιωσήφ. Έτσι, και τα παιδιά της σύμφωνα με τον Εβραϊκό ιδιωματισμό που είδαμε και πριν, θεωρούνται ως «αδελφοί» του Ιησού, όπως κι εκείνη ως «αδελφή της μητρός αυτού».
Υπάρχει μαρτυρία του Ηγισίππου, ότι ο Ιούδας και ο Σίμων (Συμεών δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων μετά τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο), ήταν παιδιά του Κλωπά, αδελφού του Ιωσήφ και θείου του Ιησού. (Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία βιβλίο Γ΄ κεφ. 32. 1 – 6).
Δ. Από τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου
Α ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 3:11
«Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς κατευθύναι τὴν ὁδὸν ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς»
ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ (Σημ.: Στο εξής Β.Ε) «Ο ίδιος ο Πατέρας μας Θεός και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ας κατευθύνουν τα βήματά μας κοντά σας»’
Ο Ενικός «κατευθύναι» του αρχαίου Ελληνικού κειμένου μεταφράζεται με πληθυντικό!!! Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί ενικό αριθμό αναφερόμενος στα δύο Πρόσωπα του Θεού Πατρός και του Ιησού Χριστού διότι τα Πρόσωπα αυτά είναι Ομοούσια = Ένας Θεός. Η Βιβλική Εταιρία «διορθώνουν» τον Απόστολο!
Α ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4: 16- 17 «ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα»
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Β.Ε «Γιατί, ο ίδιος ο Κύριος με πρόσταγμα, με φωνή αρχάγγελου και με σάλπιγγα Θεού θα κατεβεί από τον ουρανό και αυτοί που πέθαναν πιστοί στο Χριστό θ’ αναστηθούν πρώτοι. Έπειτα, εμάς που θα είμαστε ακόμα στη ζωή, θα μας αρπάξουν σύννεφα μαζί μ’ εκείνους, για να προϋπαντήσουμε τον Κύριο στον αέρα κατά τον ερχομό του· κι έτσι θα είμαστε για πάντα μαζί με τον Κύριο».
Το επίρρημα «πρῶτον» που σημαίνει «πρώτα» μεταφράζεται με το επίθετο «πρώτοι»! Το ιερό κείμενο λέγει ότι οι Χριστανοί θα αναστηθούν ΠΡΩΤΑ και ΕΠΕΙΤΑ θα αρπαγούν στον ουρανό. Όχι ότι οι Χριστιανοί θα αναστηθούν ΠΡΩΤΟΙ… και κάποιοι άλλοι προφανώς θα αναστηθούν αργότερα όπως λένε διάφορες αιρέσεις που υποστηρίζουν την τμηματική ανάσταση των νεκρών! Το «πρῶτον» που αφορά την ανάσταση των Χριστιανών λέγεται σε σχέση με το «ἔπειτα» το οποίο αφορά την Αρπαγή. Πρώτα θα αναστηθούν οι Χριστιανοί και μετά θα αρπαγούν. Όχι ότι οι Χριστιανοί θα αναστηθούν Πρώτοι…. Και άρα κάποιοι άλλοι θα ακολουθήσουν αργότερα! Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο επίρρημα ΠΡΩΤΟΝ και στο επίθετο ΠΡΩΤΟΙ. Ο Απ. Παύλος χρησιμοποίησε επίρρημα και οι μεταφραστές χρησιμοποιούν επίθετο! Το «πρῶτον» σημαίνει ΠΡΩΤΑ και όχι ΠΡΩΤΟΙ.
Επίσης ο Απόστολος χρησιμοποιεί την λέξη «ἅμα» που σημαίνει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Οι μεταφραστές αποφεύγουν να μεταφράσουν την λέξη αυτή. Οι Χριστιανοί που θα ζουν στην Δευτέρα Παρουσία θα αρπαγούν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ μαζί με τους αναστηθέντες Χριστιανούς- «ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα»- δεν λέγει το κείμενο ότι οι ζωντανοί θα αρπαγούν κάποια στιγμή «σὺν αὐτοῖς» = τους αναστηθέντες, αλλά «ἅμα σὺν αὐτοῖς» = Ταυτόχρονα μαζί με αυτούς. Αυτό έχει σημασία διότι οι διδάσκοντες διάφορες τμηματικές αναστάσεις και τμηματικές αρπαγές διαψεύδονται από την λέξη ΑΜΑ= Ταυτόχρονα!
ΕΒΡΑΙΟΥΣ 11:21 « Πίστει ᾿Ιακὼβ ἀποθνήσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν ᾿Ιωσὴφ εὐλόγησε, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ράβδου αὐτοῦ»
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Β.Ε «Με την πίστη ο Ιακώβ, όταν πέθαινε, ευλόγησε και τους δυο γιους του Ιωσήφ και προσκύνησε το Θεό ακουμπώντας στην άκρη του ραβδιού του».
Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι ο Ιακώβ «προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ράβδου» = προσκύνησε πάνω στο άκρο της ράβδου, δηλαδή προσκύνησε, τιμητικά ασφαλώς, την ράβδο. Οι μεταφραστές όμως προσθέτουν ανύπαρκτες στο αρχαίο κείμενο λέξεις για να μας πείσουν ότι ο Ιακώβ δεν προσκύνησε την ράβδο αλλά τον Θεό στηριζόμενος στην ράβδο!!! Η τιμητική προσκύνηση αντικειμένων ενοχλεί πολλούς μη Ορθοδόξους.
Επίλογος
Η πίστη στο Ευαγγέλιον της Σωτηρίας δεν είναι πίστη σε κάποιο βιβλίο, αλλά η ζώσα αλήθεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την οποίαν κατέλειπεν στους Αγίους Αποστόλους «τη νυκτί η παρεδίδοτο» ως Ευχαριστιακό Δείπνο και όχι ως βιβλίο η ιδεολογικό σύστημα: « Εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου, ο και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί η παρεδίδοτο έλαβεν άρτον και ευχαριστήσας έκλασε και είπε• λάβετε, φάγετε• τούτό μου εστι το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον• τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν. ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων• τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εστίν εν τω εμώ αίματι• τούτο ποιείτε, οσάκις αν πίνητε, εις την εμήν ανάμνησιν. Οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ου αν έλθη.» (Α΄Κορ. 11, 23-26)
Η αλήθεια αυτή βιώνεται στην Εκκλησία ως συμμετοχή στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, ως βρώσις και πόσις και όχι ως θεωρία. Γίνεται δηλαδή μεθεκτή από τους πιστούς με όρους ζωής και δεν είναι θεωρητική σύλληψη.
Η εμπειρία αυτή της αληθείας είναι μια πραγματικότητα που διά των Αποστόλων κληροδοτείται στην Εκκλησία και πραγματώνεται στο Εκκλησιαστικό Σώμα του Χριστού εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Καρπός αυτής της δισχιλιετούς Αγιοπνευματικής Παραδόσεως και εμπειρίας είναι η Ιερή Παράδοση των Αγίων Αποστόλων, των Οικουμενικών Συνόδων, Πατέρων, Ομολογητών και Μαρτύρων της Εκκλησίας μας. Το Άγιο Πνεύμα που επέμφθη στους μαθητές του Κυρίου και τους κατέστησε Αποστόλους παραμένει εν τη Εκκλησία και δίδει απλόχερα τα χαρίσματά του εν Αυτή, καθιστώντας «πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών» (Α΄ Κορ. 12, 28). Αυτή είναι η Ιερή Παρακαταθήκη της Εκλησίας μας και μέσα σ’ αυτήν ερμηνεύεται αυθεντικά η Αγία Γραφή. Το Ευαγγέλιο είναι βιβλίο της Εκκλησίας, γράφτηκε από αυτήν με την επιστασία του Αγίου Πνεύματος και μέσα σε αυτήν ερμηνεύεται.
Οι προτεσταντικές και ιδιαίτερα οι νεοπροτεσταντικές οργανώσεις μπορεί να λένε ωραία λόγια, αλλά τι αντιπροσωπεύουν αυτά; Είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της αλήθειας, το οποίο δεν παρέλαβαν ως ζώσα Παράδοση της Εκκλησίας, αλλά κάνοντας ένα φοβερό άλμα από το σήμερα στην εποχή των Αποστόλων, δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Τον δε λόγο τους δεν αντλούν από τη ζωή της Εκκλησίας, αλλά από το βιβλίο. Μάλιστα, ο,τι αντλούν από τη Γραφή δεν είναι το πλήρωμα της αληθείας, ολοκληρωμένη η διδασκαλία, αλλά μόνο ένα μέρος της. Γι’ αυτό ονομάζονται και αιρετικοί∙ γιατί από το πλήρωμα της αληθείας, που έχει αφήσει τους αγλαούς καρπούς του πάνω στη δισχιλιετή παράδοση διαλέγουν (αιρούσιν) μόνο ένα μέρος, ένα κομμάτι, όποιο νομίζουν αυτοί ότι είναι καλό. Κανείς δεν τους έχρισε κήρυκες και διδασκάλους∙ μόνοι τους καπηλεύονται αυτή την ιδιότητα.
«Στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις» (Β΄ Θεσσ. 2,15) κατά τον Θείο Παύλο. Προσέξατε, «μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον» (Β΄ Θεσσ. 2,3). «Επιμένετε τη πίστει τεθεμελιωμένοι και εδραίοι και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου ου ηκούσατε, του κηρυχθέντος εν πάση τη κτίσει τη υπό τον ουρανόν (Κολ. 1, 21-23). «Ως ούν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και βεβαιούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή εν ευχαριστία. Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών διά της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν» (Κολ. 2, 6-8).
Η Ορθόδοξη πίστη και Λατρεία δεν είναι κατασκεύασμα του εικοστού πρώτου αιώνα∙ δεν είναι ιδεολογικό κατασκεύασμα∙ είναι η ίδια η Αποστολική Παρακαταθήκη που ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μας καλεί να κρατήσουμε αλώβητη: «αλλά και εάν ημείς η άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω». (Γαλ. 1, 7 - 8)
Η πίστη στο Ευαγγέλιον της Σωτηρίας δεν είναι πίστη σε κάποιο βιβλίο, αλλά η ζώσα αλήθεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την οποίαν κατέλειπεν στους Αγίους Αποστόλους «τη νυκτί η παρεδίδοτο» ως Ευχαριστιακό Δείπνο και όχι ως βιβλίο η ιδεολογικό σύστημα: « Εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου, ο και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί η παρεδίδοτο έλαβεν άρτον και ευχαριστήσας έκλασε και είπε• λάβετε, φάγετε• τούτό μου εστι το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον• τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν. ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων• τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εστίν εν τω εμώ αίματι• τούτο ποιείτε, οσάκις αν πίνητε, εις την εμήν ανάμνησιν. Οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ου αν έλθη.» (Α΄Κορ. 11, 23-26)
Η αλήθεια αυτή βιώνεται στην Εκκλησία ως συμμετοχή στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, ως βρώσις και πόσις και όχι ως θεωρία. Γίνεται δηλαδή μεθεκτή από τους πιστούς με όρους ζωής και δεν είναι θεωρητική σύλληψη.
Η εμπειρία αυτή της αληθείας είναι μια πραγματικότητα που διά των Αποστόλων κληροδοτείται στην Εκκλησία και πραγματώνεται στο Εκκλησιαστικό Σώμα του Χριστού εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Καρπός αυτής της δισχιλιετούς Αγιοπνευματικής Παραδόσεως και εμπειρίας είναι η Ιερή Παράδοση των Αγίων Αποστόλων, των Οικουμενικών Συνόδων, Πατέρων, Ομολογητών και Μαρτύρων της Εκκλησίας μας. Το Άγιο Πνεύμα που επέμφθη στους μαθητές του Κυρίου και τους κατέστησε Αποστόλους παραμένει εν τη Εκκλησία και δίδει απλόχερα τα χαρίσματά του εν Αυτή, καθιστώντας «πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών» (Α΄ Κορ. 12, 28). Αυτή είναι η Ιερή Παρακαταθήκη της Εκλησίας μας και μέσα σ’ αυτήν ερμηνεύεται αυθεντικά η Αγία Γραφή. Το Ευαγγέλιο είναι βιβλίο της Εκκλησίας, γράφτηκε από αυτήν με την επιστασία του Αγίου Πνεύματος και μέσα σε αυτήν ερμηνεύεται.
Οι προτεσταντικές και ιδιαίτερα οι νεοπροτεσταντικές οργανώσεις μπορεί να λένε ωραία λόγια, αλλά τι αντιπροσωπεύουν αυτά; Είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της αλήθειας, το οποίο δεν παρέλαβαν ως ζώσα Παράδοση της Εκκλησίας, αλλά κάνοντας ένα φοβερό άλμα από το σήμερα στην εποχή των Αποστόλων, δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Τον δε λόγο τους δεν αντλούν από τη ζωή της Εκκλησίας, αλλά από το βιβλίο. Μάλιστα, ο,τι αντλούν από τη Γραφή δεν είναι το πλήρωμα της αληθείας, ολοκληρωμένη η διδασκαλία, αλλά μόνο ένα μέρος της. Γι’ αυτό ονομάζονται και αιρετικοί∙ γιατί από το πλήρωμα της αληθείας, που έχει αφήσει τους αγλαούς καρπούς του πάνω στη δισχιλιετή παράδοση διαλέγουν (αιρούσιν) μόνο ένα μέρος, ένα κομμάτι, όποιο νομίζουν αυτοί ότι είναι καλό. Κανείς δεν τους έχρισε κήρυκες και διδασκάλους∙ μόνοι τους καπηλεύονται αυτή την ιδιότητα.
«Στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις» (Β΄ Θεσσ. 2,15) κατά τον Θείο Παύλο. Προσέξατε, «μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον» (Β΄ Θεσσ. 2,3). «Επιμένετε τη πίστει τεθεμελιωμένοι και εδραίοι και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου ου ηκούσατε, του κηρυχθέντος εν πάση τη κτίσει τη υπό τον ουρανόν (Κολ. 1, 21-23). «Ως ούν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και βεβαιούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή εν ευχαριστία. Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών διά της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν» (Κολ. 2, 6-8).
Η Ορθόδοξη πίστη και Λατρεία δεν είναι κατασκεύασμα του εικοστού πρώτου αιώνα∙ δεν είναι ιδεολογικό κατασκεύασμα∙ είναι η ίδια η Αποστολική Παρακαταθήκη που ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μας καλεί να κρατήσουμε αλώβητη: «αλλά και εάν ημείς η άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω». (Γαλ. 1, 7 - 8)
