Ἐδῶ στὶς ΗΠΑ ποὺ διαμένω τὸ ζήτημα τῶν ἐκτρώσεων εἶναι ἕνα ζήτημα
μείζονος ἐνδιαφέροντος. Ἔχει ἀπασχολήσει τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο
ἐπανειλημμένα καὶ εἶναι ἐδῶ καὶ δεκαετίες στὴν ἀτζέντα τῶν δύο μεγάλων
πολιτικῶν παρατάξεων, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν πιὸ μικρῶν. Ἡ ἔνταση μὲ τὴν
ὁποία ὑποστηρίζονται οἱ ἀντίθετες ἀπόψεις εἶναι μεγάλη, μὲ ἀντεγκλήσεις
καὶ δυναμικὲς καμπάνιες. Οὐδεὶς ὅμως Κυβερνητικὸς παράγοντας διανοήθηκε
ποτὲ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ ἔπραξε στὴν Ἑλλάδα ὁ Ὑπουργὸς κ. Καραμανλὴς μὲ
τὴν ἀφίσα τοῦ “Ἀφῆστε με νὰ Ζήσω” στὸ Μετρὸ τῶν Ἀθηνῶν!
Ἡ Ἐλευθερία τοῦ Λόγου εἶναι μία βασικὴ Συνταγματικὰ κατοχυρωμένη
ἐλευθερία καὶ εἴναι Ἱερὴ γιὰ ὅλους τους Ἀμερικανούς. Δυστυχῶς ἡ Ἑλλάδα
μας, ὡς χώρα λίκνο τῆς Δημοκρατίας σχολιάστηκε δυσμενῶς γιὰ αὐτὴν τὴν
ἐνέργεια τοῦ Ὑπουργοῦ της καὶ δὲν τὸ κρύβω ὅτι στὸν περίγυρο της
Κοινότητάς μας βρεθήκαμε ἀπολογούμενοι γιὰ τὸ κατάντημα τῆς σύγχρονης
Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Εὐτυχῶς ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀπολογηθῶ μόνο γιὰ αὐτὸ ὅμως γιατί ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο ντρέπομαι πραγματικὰ εἶναι ἡ σιωπὴ τῆς Διοικοῦσας Ἐκκλησίας στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ θέμα. Ὅλοι χαιρετίσαμε τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου ποὺ καθιέρωσε ἐπιτέλους ἐτήσια ἑορτὴ γιὰ τὴν προστασία τοῦ Ἀγέννητου Παιδιοῦ. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὅμως μὲ ἔκπληξη εἶδα ὅτι τὸ βάρος τῆς ὑποστήριξης καὶ τιμῆς τοῦ θέματος τὸ ἔφερε μία …Ἀθλητικὴ Ἐφημερίδα… Ὅταν μάλιστα κλιμακώθηκαν οἱ ἐπιθέσεις καὶ ἀπειλὲς σὲ βάρος τῆς ἐφημερίδας δὲν μπόρεσα νὰ βρῶ τὴν παραμικρὴ δήλωση ἐκπροσώπου τῆς Συνόδου ποὺ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴ στάση τῆς Ἐφημερίδας, ἡ ὁποία στὸ κάτω – κάτω δὲν ἔκανε κάτι ἄλλο παρὰ νὰ τιμήσει τὴν Ἡμέρα ποὺ ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος εἶχε καθιερώσει!
Ἔχουν περάσει πιὰ πολλὲς ἡμέρες καὶ ἀπὸ τὸ κατέβασμα τῆς ἀφίσας τοῦ “Ἀφῆστε με νὰ ζήσω” καὶ καθημερινὰ ψάχνω σὲ ἰστοσελίδες, ἐκκλησιαστικὲς καὶ μή, νὰ διαβάσω μία δήλωση ἑνὸς Ἀρχιερέα γιὰ τὸ θέμα. Διαβάζω πολλὲς εἰδήσεις γιὰ λαμπρὰ Ἀρχιερατικὰ Συλλείτουργα, γιὰ ἐπιτυχημένες κοπὲς Βασιλόπιτας ἀλλὰ μία Ποιμαντορικὴ Δήλωση ὑπὲρ τῶν Ἀγέννητων Παιδιῶν καὶ κατὰ τῆς φίμωσης τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴ Ζωή τους δὲν μπόρεσα νὰ βρῶ. Γιὰ νὰ εἶμαι δίκαιος εἶδα δύο – τρεῖς δηλώσεις Ἱεραρχῶν ποὺ τόλμησαν νὰ πάρουν θέση καὶ δέχθηκαν πυρὰ ἀπὸ διάφορους “βαρυσήμαντους διαμορφωτὲς” τῆς Κοινῆς Γνώμης. Μοῦ εἶναι ὅμως πραγματικὰ ἀπίστευτο ποὺ τὸ σύνολο τῶν ὑπολοίπων Ἀρχιερέων ὄχι ἁπλὰ δὲν πῆρε θέση στὸ θέμα ἀλλὰ δὲν τόλμησε καν νὰ ὑπερασπισθεῖ αὐτοὺς τοὺς δύο – τρεῖς Ποιμένες!
Γιατί Δεσπότες μας; Εἶναι ἄραγε κάποιο ζήτημα δογματικὰ πολύπλοκο; Εἶναι δεῖγμα συστολῆς σας καὶ ἀποφυγῆς δημοσιότητας; Μὰ ὑπάρχουν μεταξὺ σας κάποιοι λαλίστατοι ποὺ στὸ παρελθὸν δὲν δίστασαν στιγμὴ νὰ ὑπερασπισθοῦν κάθε εἴδους μειονότητα, τὸ Περιβάλλον, τὰ ἀπειλούμενα ζῶα καὶ πτηνὰ ὅσο μικρὰ καὶ ἀσήμαντα καὶ ἐὰν ἦταν. Καὶ τώρα; Αὐτὲς οἱ ἀγέννητες ψυχὲς δὲν εἶναι μέρος τοῦ ποιμνίου σας; Εἴδατε ποτὲ βοσκὸ νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τοὺς κυοφορούμενους ἀμνούς του; Θὰ “σβήσει” τὸ κοπάδι του καὶ περιγέλαστος θὰ μείνει, ζητιάνος, στὸ ἴδιο του τὸ χωριό.
Μὲ πόνο ψυχῆς, ἀνήμποροι καὶ ἀδικημένοι, ἀπειλούμενοι ἀπὸ τοὺς νοητοὺς λύκους τῆς Νέας Ἐποχῆς προσμένουμε ἐμεῖς, οἱ ἀμνοὶ σας ἀπὸ ἐσᾶς, Ἀρχιερεῖς μας, ἕνα νεῦμα σας, ἕνα λόγο προστατευτικό. Μὴ μᾶς ἀπογοητεύσετε!
Εὐτυχῶς ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀπολογηθῶ μόνο γιὰ αὐτὸ ὅμως γιατί ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο ντρέπομαι πραγματικὰ εἶναι ἡ σιωπὴ τῆς Διοικοῦσας Ἐκκλησίας στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ θέμα. Ὅλοι χαιρετίσαμε τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου ποὺ καθιέρωσε ἐπιτέλους ἐτήσια ἑορτὴ γιὰ τὴν προστασία τοῦ Ἀγέννητου Παιδιοῦ. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὅμως μὲ ἔκπληξη εἶδα ὅτι τὸ βάρος τῆς ὑποστήριξης καὶ τιμῆς τοῦ θέματος τὸ ἔφερε μία …Ἀθλητικὴ Ἐφημερίδα… Ὅταν μάλιστα κλιμακώθηκαν οἱ ἐπιθέσεις καὶ ἀπειλὲς σὲ βάρος τῆς ἐφημερίδας δὲν μπόρεσα νὰ βρῶ τὴν παραμικρὴ δήλωση ἐκπροσώπου τῆς Συνόδου ποὺ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴ στάση τῆς Ἐφημερίδας, ἡ ὁποία στὸ κάτω – κάτω δὲν ἔκανε κάτι ἄλλο παρὰ νὰ τιμήσει τὴν Ἡμέρα ποὺ ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος εἶχε καθιερώσει!
Ἔχουν περάσει πιὰ πολλὲς ἡμέρες καὶ ἀπὸ τὸ κατέβασμα τῆς ἀφίσας τοῦ “Ἀφῆστε με νὰ ζήσω” καὶ καθημερινὰ ψάχνω σὲ ἰστοσελίδες, ἐκκλησιαστικὲς καὶ μή, νὰ διαβάσω μία δήλωση ἑνὸς Ἀρχιερέα γιὰ τὸ θέμα. Διαβάζω πολλὲς εἰδήσεις γιὰ λαμπρὰ Ἀρχιερατικὰ Συλλείτουργα, γιὰ ἐπιτυχημένες κοπὲς Βασιλόπιτας ἀλλὰ μία Ποιμαντορικὴ Δήλωση ὑπὲρ τῶν Ἀγέννητων Παιδιῶν καὶ κατὰ τῆς φίμωσης τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴ Ζωή τους δὲν μπόρεσα νὰ βρῶ. Γιὰ νὰ εἶμαι δίκαιος εἶδα δύο – τρεῖς δηλώσεις Ἱεραρχῶν ποὺ τόλμησαν νὰ πάρουν θέση καὶ δέχθηκαν πυρὰ ἀπὸ διάφορους “βαρυσήμαντους διαμορφωτὲς” τῆς Κοινῆς Γνώμης. Μοῦ εἶναι ὅμως πραγματικὰ ἀπίστευτο ποὺ τὸ σύνολο τῶν ὑπολοίπων Ἀρχιερέων ὄχι ἁπλὰ δὲν πῆρε θέση στὸ θέμα ἀλλὰ δὲν τόλμησε καν νὰ ὑπερασπισθεῖ αὐτοὺς τοὺς δύο – τρεῖς Ποιμένες!
Γιατί Δεσπότες μας; Εἶναι ἄραγε κάποιο ζήτημα δογματικὰ πολύπλοκο; Εἶναι δεῖγμα συστολῆς σας καὶ ἀποφυγῆς δημοσιότητας; Μὰ ὑπάρχουν μεταξὺ σας κάποιοι λαλίστατοι ποὺ στὸ παρελθὸν δὲν δίστασαν στιγμὴ νὰ ὑπερασπισθοῦν κάθε εἴδους μειονότητα, τὸ Περιβάλλον, τὰ ἀπειλούμενα ζῶα καὶ πτηνὰ ὅσο μικρὰ καὶ ἀσήμαντα καὶ ἐὰν ἦταν. Καὶ τώρα; Αὐτὲς οἱ ἀγέννητες ψυχὲς δὲν εἶναι μέρος τοῦ ποιμνίου σας; Εἴδατε ποτὲ βοσκὸ νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τοὺς κυοφορούμενους ἀμνούς του; Θὰ “σβήσει” τὸ κοπάδι του καὶ περιγέλαστος θὰ μείνει, ζητιάνος, στὸ ἴδιο του τὸ χωριό.
Μὲ πόνο ψυχῆς, ἀνήμποροι καὶ ἀδικημένοι, ἀπειλούμενοι ἀπὸ τοὺς νοητοὺς λύκους τῆς Νέας Ἐποχῆς προσμένουμε ἐμεῖς, οἱ ἀμνοὶ σας ἀπὸ ἐσᾶς, Ἀρχιερεῖς μας, ἕνα νεῦμα σας, ἕνα λόγο προστατευτικό. Μὴ μᾶς ἀπογοητεύσετε!
“Δεν
φοβάμαι ένα στρατό λιονταριών που ηγείται από ένα πρόβατο,
φοβάμαι ένα στρατό προβάτων με αρχηγό ένα λιοντάρι”.
Μέγας Αλέξανδρος
