ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝῼ (ΜΕΡΟΣ 2)

Ὑπὸ κ. Κ. Καλλέργη, Γ. Βλαστοῦ καὶ Ἀ. Κουρμούλη

1.Τὸ Μητροπολιτικὸ σύστημα διοικήσεως ἔσωσε καὶ στήριξε τὴν Κρήτη στὴ δύσκολη ἐποχὴ τῆς Ἀραβοκρατίας 827-961 μ.Χ. καθώς καὶ στὴν ἐποχὴ τῆς Ἑνετοκρατίας 1204-1669 μ.Χ. Ἡ Κρήτη, γιὰ ἑξακόσια χρόνια, παρέμεινε ἔξω ἀπὸ τὴ διοίκηση τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα καὶ κατὰ συνέπεια ἔξω ἀπὸ τὴν ἄμεση διοίκηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη.

Τὴν Ἑλληνικὴ συνείδηση καὶ τὴν ὀρθόδοξη πίστη στήριξαν, κατὰ τρόπο ἀξιοθαύμαστο, τὰ Μοναστήρια καὶ οἱ ἐνορίες. Γιὰ πολλὲς καὶ μεγάλες περιόδους, ἰδίως οἱ Ἑνετοὶ ἀπαγόρευαν νὰ χειροτονοῦνται Ἐπίσκοποι Ὀρθόδοξοι. Τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης διέσωσαν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ μοναχοί, ποὺ μετέβαιναν διὰ τῶν Κυθήρων στὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ πάρουν τὴν ἱερωσύνη.

Οἱ Κρητικοὶ ἔμεναν ἀφοσιωμένοι στὴν καρδιά τους στὴν Κων/πολη, ὅσο ὑπῆρχε ἐκεῖ ὁ αὐτοκράτορας καὶ φυσικὰ ὁ Πατριάρχης.

Ἡ ἐμμονὴ τῶν Κρητικῶν νὰ μὴ δέχονται μέχρι σήμερα ποιμένες Ἐπισκόπους, μὴ Κρητικούς, δὲν εἶναι ἀρρωστημένος ἐθνικισμὸς ἢ τοπικισμός. Εἶναι ἀνησυχία καὶ δυσπιστία νὰ ἐμπιστευθοῦν τὴν διαφύλαξη τῆς Ἑλληνικῆς τους συνείδησης καὶ τῆς ὀρθοδοξίας τους σ’ ἄλλους Ἕλληνες ἐκτός τῆς Κρήτης.

Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἀνδρεία καὶ ὁ βαρὺς πατριωτισμός τους. Ἔτσι ἐπιμένουν νὰ μὴ διαταραχθεῖ τὸ ἰσχῦον καθεστὼς τοῦ Μητροπολιτικοῦ συστήματος διοικήσεως.

2. Ὁ σεβασμὸς τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα πρὸς τὴν Κρήτη, ἔφερε, ὡς καρπό, τὸν καταστατικὸ χάρτη ν. 4149/1961. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔζησε μέσα σὲ ἕνα καμμένο Πατριαρχικὸ Μέγαρο, χωρὶς βίλλες στὸ Βόσπορο καὶ χωρὶς θαλαμηγό.

Γιατί ἡ Πατριαρχικὴ Σύνοδος τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, δὲν διανοήθηκε νὰ διοικήσει τὰ Σταυροπηγιακὰ Μοναστήρια τῆς Κρήτης οὔτε νὰ σφετεριστεῖ τὴν περιουσία; Διότι σεβόταν τὴν Κρήτη καὶ δὲν τὸν ἐνδιέφεραν τὰ λεφτά!

Γιατί ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν σέβεται τοὺς Προκατόχους του Πατριάρχες, μιᾶς μεγάλης περιόδου;

Γιατί τόση εὐαισθησία τοῦ Πατριάρχη στὰ οἰκονομικά, σὲ μία περίοδο οἰκονομικῶν δεινῶν καὶ κρίσεως στὴν Ἑλλάδα, πού δὲν ἔχει προηγούμενο στὴ σύγχρονη ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ;

Γιατί μένει ἀνάλγητος στὶς αὐτοκτονίες καὶ στὴν ἀπόγνωση τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν;

Γιατί σιωπᾶ στὸ γεγονὸς τώρα καὶ δέκα χρόνια, πού διεφθαρμένοι πολιτικοὶ ἄλλαξαν τὴν χριστιανικὴ νομοθεσία τῆς χώρας; Γιατί σιωπᾶ στὸ παγκόσμιο κῦμα τῆς θεσμοθέτησης τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τὸ ἔσχατο τῶν κακῶν τῆς ἀνθρώπινης κατάπτωσης;

Γιατί τὰ παιδιὰ μας διδάσκονται τὶς πλάνες τῶν δαιμόνων στὰ σχολεῖα καὶ δὲν τὸν ἀκούσαμε μία φορά, νὰ ἀρθρώσει δημόσια, μία διαμαρτυρία, γιὰ αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῆς νεολαίας, ὅταν συναντᾶ τοὺς Ὑπουργοὺς καὶ Πρωθυπουργούς μας;

Γιατί ξέχασε ὅτι εἶναι πρῶτα Πατριάρχης τοῦ Γένους καὶ μετὰ ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἀκόμη καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης;

Γιατί παραβιάζει τὸν καταστατικὸ νόμο τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς 4149/1961, ὁ ὁποῖος οὐδαμοῦ προβλέπει ὕπαρξη Ἐπισκόπων βοηθῶν γιὰ τὰ Σταυροπήγια;

Πῶς θέλει νὰ τὸν σέβονται οἱ πάντες, καὶ Αὐτὸς δὲν σέβεται, ὅσα πρέπει. Δὲν σέβεται οὔτε τὴν ἱστορία τοῦ θεσμοῦ, οὔτε τὶς ὑπογραφὲς τῶν Προκατόχων Του, ἀλλὰ ζεῖ μὲ τὴν ψευδαίσθηση, ὅτι ζεῖ στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰουστινιανοῦ τὸν 6ο αἰώνα, πού ὁ Βυζαντινὸς αὐτοκράτορας ἐξουσίαζε, σχεδὸν τὰ ¾ τῶν παρακτίων χωρῶν τῆς Μεσογείου; Δὲν τὸν προβληματίζει ὅτι δὲν ἔχει καντηλανάφτες στοὺς ναοὺς τῆς Κων/πολης; Γιατί μᾶς ὑπενθυμίζει συμπεριφορὰ δικτατόρων; Δὲν σέβεται τὸ Συνοδικὸ θεσμὸ παρὰ μόνο στοὺς τύπους.

Δυστυχῶς αὐτὸ ποὺ δὲν πέτυχε ὁ Τσίπρας στὴν Ἐκκλησιαστικὴ περιουσία, ἐπιχειρεῖ νὰ πράξει στὴν Κρήτη ὁ Πατριάρχης στὰ Σταυροπήγια, ἐκμεταλλευόμενος τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση τῆς κρητικῆς ἱεραρχίας στὸ θεσμό. Ἡ καταγραφὴ τῆς περιουσίας ἔγινε, γιὰ νὰ μὴ τὴν ὑφαρπάξει ὁ Τσίπρας, ὄχι γιὰ νὰ ἀνοίξει ἡ ὄρεξη ἁρπαγῆς ἀπὸ τὸν Πατριάρχη. Πρὸς τί ἡ δειλία τῆς κρητικῆς ἱεραρχίας, δειλία ποὺ εἶναι ἀνάρμοστη στὴν ἀνδρεία τῶν προγόνων μας, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν; Δίνεται ἡ ἐντύπωση, ὅτι εἴμαστε ναρκωμένοι γιὰ ἐγχείρηση. Ἡ νάρκη πηγάζει ἄλλοτε ἀπὸ τὸν ἀρρωστημένο σεβασμό, ἄλλοτε ἀπὸ τὴν δίψα τῆς Πρωτοκαθεδρίας καὶ ἄλλοτε ἀπὸ τὴν δειλία, ποὺ κατεῖχε τοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ πρὸ τῆς Ἀναστάσεως. Ἐξέλιπε τὸ ἡρωικὸ πνεῦμα τῆς θυσίας, γι’ αὐτὸ καὶ τὰ χάλια τοῦ σημερινοῦ Ἑλληνισμοῦ, πολιτικά, οἰκονομικὰ καὶ ἐκκλησιαστικά.

Ἀκούσαμε τὰ ἀνόητα, ὅτι οἱ βοηθοὶ Ἐπίσκοποι θὰ εἶναι μόνο γιὰ τὰ Σταυροπήγια. Μία ὅμως ἁπλὴ ἀνάγνωση τοῦ ἄρθρου 89 τοῦ καταστατικοῦ Νόμου 4149/1961, ἀναντίρρητα καὶ ξεκάθαρα, δὲν τὸ ἐπιτρέπει καὶ μάλιστα σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ἄρθρο 41.

Γιατί τόση μανία δόξας καὶ φιλαρχίας ἀποτυχόντων νὰ αἰσθανθοῦν πνευματικὴ πληρότητα, δύο καλογέρων-ἡγουμένων;

Τί τοὺς διδάξατε, ἅγιε Κρήτης;

Γιατί ἀνέχτηκε τόσο ὁ ἅγιος Κρήτης, ὅσο καὶ ὁ ἅγιος Κυδωνίας νὰ ἀνακοινώσει δημόσια ὁ Πατριάρχης στὴν χειροτονία τοῦ Βερυκάκη, ὅτι τὸν διορίζει ἐπόπτη στὴν γυναικεία ἀδελφότητα τῆς Χρυσοπηγῆς; Μὲ ποιὰ δικαιολογία; Μήπως γιὰ τὸ γῆρας καὶ τὴν σύνεσή του; Ὁ ἅγιος Κυδωνίας φημίζεται καὶ γιὰ τὸ σεμνὸ ἦθος του καὶ τὴ σωφροσύνη καὶ ἡ μεγαλύτερη ἡλικία τοῦ ἀποτελεῖ ἀσφάλεια ἐπιτήρησης τῶν μοναζουσῶν.

Κάποιοι εἶπαν, ὅτι πίσω κρύβονται οἱ καλόγριες τῆς Χρυσοπηγῆς. Δὲν τοὺς ὠφέλησε φαίνεται καθόλου πνευματικὰ ἡ ἔκδοση «Βίοι καὶ Λόγοι τοῦ Ἁγ. Πορφυρίου», παρὰ μόνο οἰκονομικά, γιὰ πολλὲς ἑκατοντάδες χιλιάδες εὐρώ.

Κάποιοι εἶπαν ὅτι γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν ἐνέργειά του ὁ Πατριάρχης ὑπενθύμισε ὅτι εἶναι παρόμοια, μὲ τὸ καθεστὼς διοικήσεως τῆς Ἱ. Μ. Βλατάδων Θεσ/κης καὶ Ἁγ. Ἀναστασίας Φαρμακολύτριας στὴν Χαλκιδική.

Μία ἁπλὴ ἀνάγνωση ὅμως, σὲ ἀντιπαραβολή, τοῦ ἄρθρου 39 τοῦ καταστ. χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παρ. 8 σὲ σχέση μὲ τὸ ἄρθρο 89 παρ. 2 τοῦ Νόμου διοικ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, φαίνεται ξεκάθαρα ἡ παρανομία τοῦ Πατριάρχη.

α. Τὸ μὲν ἄρθ. 39 τοῦ Νόμου 590/77 τοῦ καταστ. χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, παρ. 8 διαλαμβάνει: «Ἐξαιροῦνται τῆς ἐποπτείας τοῦ ἐπιχωρίου Ἀρχιερέως αἱ Πατριαρχικαὶ καὶ Σταυροπηγιακαὶ Μοναὶ Βλατάδων ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶ Ἁγ. Ἀναστασίας Φαρμακολυτρίας ἐν Χαλκιδικῇ, αἵτινες ἀνήκουσαι εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μετὰ πάσης τῆς κινητῆς καὶ ἀκινήτου αὐτῶν περιουσίας, τελοῦν ὑπὸ τὴν ἄμεσον αὐτοῦ πνευματικὴν κυριαρχίαν καὶ διοίκησιν, διεπόμεναι ὑπὸ τοῦ ἀνέκαθεν ἰσχύοντος Πατριαρχικοῦ καθεστῶτος, μνημονευομένου ἐν αὐταῖς κατὰ τὴν κανονικὴν τάξιν τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.»

β. Ἀφ’ ἑτέρου τὸ ἄρθρον 89 τοῦ καταστατικοῦ χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης Ν. 4149/1961 παράγρ. 2 διαλαμβάνει: «Διατηροῦνται ἀπαραμείωτα τὰ κανονικὰ δικαιώματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐπὶ τῶν ἐν Κρήτῃ Ἱερῶν Πατριαρχικῶν καὶ Σταυροπηγιακῶν Μονῶν, μνημονευομένου ἐν αὐταῖς τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, καὶ ἑκάστοτε ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συν­όδου Κρήτης διὰ τοῦ προέδρου αὐτῆς ἀνακοινουμένης πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην τῆς ἐκλογῆς τῶν νέων ἡγουμενοσυμβουλίων αὐτῶν. Ἀλλ’ ἡ διοίκησις τῶν Μονῶν καὶ ἡ ἐν γένει διαχείρισις καὶ ὁ ὑπ’αὐτῶν ἔλεγχος ὑπάγονται ὑπὸ τὴν ἄμεσον δικαιοδοσίαν τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, ἐφαρμοζούσης καὶ ἐπὶ τῶν Μονῶν τούτων τὰς ἰσχυούσας διὰ τὰς λοιπάς ἐν Κρήτῃ Μονὰς διατάξεις. Ἡ διάλυσις ὅμως τυχὸν ἢ ἡ συγχώνευσις Πατριαρχικῆς τινὸς Σταυροπηγιακῆς Μονῆς διενεργεῖται πάντοτε μετὰ προηγουμένην συνεννόησιν μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον».

γ. Ξεκάθαρο εἶναι καὶ τὸ ἄρθ. 4 τῆς σύμβασης 14ης Ὀκτ. 1900 Κρητικῆς Πολιτείας-Πατριαρχείου: «Αἱ ἐν τῇ Νήσῳ Κρήτης Ἱ. Πατριαρχικαὶ καὶ Σταυροπηγιακαὶ Μοναὶ διατηρῶσι τὴν Σταυροπηγιακὴν αὐτῶν ἀξίαν, μνημονεύουσαι ἐν αὐταῖς τοῦ πατριαρχικοῦ ὀνόματος (σημ. γράφ. Ὄχι διοικοῦντος)»

Ὁ Πατριάρχης ὅμως αὐθαιρετεῖ, ἐπηρεαζόμενος ἀπὸ τοὺς ὀλίγους κακοὺς συμβούλους του Ἀρχιερεῖς, καθὼς τὸ περασμένο θέρος δήλωσε ἐπιφανὴς Ἱεράρχης, ἑλληνομαθής τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μαυροβουνίου Ἀμφιλόχιος. Οἱ εἰρημένοι, οἱ ὁποῖοι κατηγοροῦνται γιὰ πολλά, ἐκμεταλλεύονται τὸ γῆρας τοῦ Πατριάρχη, καὶ ὁδηγοῦν στὸ χάος τὴν Ἐκκλησία.

Ἡ Ἱ. Σύνοδος τοῦ Φαναρίου ἁπλῶς ἐπικυρώνει τὶς εἰσηγήσεις τοῦ Πατριάρχη, χωρὶς δικαίωμα γνώμης καὶ ἀρνητικῆς ψήφου, πάντοτε «ὁμοφώνως»!

Ἡ διοικητικὴ αὐτὴ μονοκρατορία τοῦ ἑνὸς δὲν ἔχει προηγούμενο στὴν ἱστορία τοῦ θεσμοῦ. Τὸ ὁμολογοῦν οἱ ἐπαΐοντες.

Ποιοὶ ὅμως εὐθύνονται γιὰ αὐτὸ τὸ κατάντημα διοικήσεως; Ἀσφαλῶς οἱ ἑκάστοτε Συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα συνεδριῶν ὀνειδίζουν, -τὸ ξέρουν καὶ οἱ πέτρες-, μέσα ὅμως στὴν αἴθουσα συν­εδριῶν, στεροῦνται πνευματικῆς ἀνδρείας νὰ συμμορφώσουν τὸν πλανηθέντα ἀπὸ τὸν ἐγωϊσμὸ του Πατριάρχη.

Γιὰ τὴν σχέση τοῦ Πατριάρχη καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης θὰ ἀρκεστοῦμε νὰ ἀναφέρουμε δύο περιστατικά, ποὺ βεβαιώνουν τὰ λεγόμενά μας.

3. α) Τὰ αὐστηρὰ ἱεροκανονικὰ κριτήρια τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, χάριν τῶν ὁποίων, τὰ μέλη της, δὲν θυμόμαστε νὰ ἔχουν μέχρι σήμερα σκανδαλίσει τὴν κοινὴ γνώμη τῆς Κρήτης, ἀπέρριψαν πρὸ πενταετίας περίπου, πρόσωπο Ἀρχιμανδρίτη, ποὺ ἀπασχόλησε καὶ τὸν τοπικὸ ἡμερήσιο τύπο, προκειμένου νὰ ἐκλεγεῖ βοηθὸς Ἐπίσκοπος. Ἡ ἀπόρριψη ἔγινε μὲ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν μελῶν τῆς Συνόδου.

Ὅμως δυστυχῶς ἡ γνώμη τῆς πλειοψηφίας, ὑγιὴς ἀπόλυτα, γιὰ τὴν αὐστηρότητα, ἀγνοήθηκε καὶ στὴ συνέχεια ἡ Πατριαρχικὴ Σύνοδος, στὴν ὁποία μετεῖχαν καὶ δύο μέλη τῆς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου, τὸν ἐξέλεξε βοηθὸ τοῦ Πατριάρχη καὶ συνέβη τὸ παράδοξο, τὸν βοηθὸ τοῦ Πατριάρχη νὰ χειροτονήσει στὸ Ἡράκλειο ὁ ἅγιος Κρήτης, χωρὶς τὴν συμμετοχὴ τῶν μελῶν τῆς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου, πλὴν δύο, ἑνὸς ἀποθανόντος καὶ ἑνὸς φίλου τοῦ ἐπιζῶντος. Τὸ βίντεο χειροτονίας ποὺ εἶναι ἀναρτημένο στὸ διαδίκτυο βεβαιώνει τὸ ἀληθὲς τῶν γραφομένων μας.

Τὸ αὐτὸ πρόσωπο κατὰ τὴν παροῦσα περίοδο τοῦ ἔτους 2019, μὲ συμμετοχὴ πάλι στὴν Πατριαρχικὴ Σύνοδο δύο μελῶν τῆς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου, ἐξελέγη Πρωθιεράρχης κάπου στὴν ὑφήλιο.

Ἔτσι γεννιέται τὸ ἐρώτημα, ἀβίαστα, πάλι ἀπὸ τὰ ἀναρτηθέντα στὸ διαδίκτυο: πῶς τὸν ψήφισαν, γιὰ προαγωγή, σὲ τόσο μεγάλη εὐθύνη, οἱ ἐκ Κρήτης Ἱεράρχες στὸ Φανάρι, ὅταν τὸν ἀπέρριψαν, ὡς μὴ κατάλληλο γιὰ βοηθὸ Ἐπίσκοπο; Ποιὸς ἐκβίασε τὴν συνείδησή τους; Ὁ Πατριάρχης; Ὁ φόβος νὰ ἐκφράσουν ἐλεύθερα τὴν ψῆφο τους, ἀντίθετα μὲ τὴν βούληση τοῦ Πατριάρχη; Τὰ κριτήρια ἀξιολογήσεως τῶν προσόντων ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ ἐκ τοῦ ἀναρτηθέντος στὸ διαδίκτυο βίντεο, ἦταν χαλαρώτερα στὴν Φαναριώτικη Σύνοδο, ἀπὸ ἐκεῖνα, τὰ αὐστηρά, τῆς Ἐπαρχιακῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Κρήτης; Ἆραγε δὲν σκέπτονται οἱ Ἱεράρχες Συνοδικοὶ τὴν ἀπολογία τους στὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ;

Νὰ λοιπὸν ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ ποιὰ εἶναι: ὁ αὐταρχισμὸς τοῦ Πατριάρχη καὶ ἡ δειλία νὰ ἀντισταθοῦν οἱ Συνοδικοὶ στὶς προτιμήσεις τοῦ Πατριάρχη, οἱ ὁποῖες δὲν εἶναι πάντοτε καὶ οἱ καλύτερες.

β) Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συνέβη, χωρὶς ἀναλογία τῶν κριτηρίων ἀπορρίψεως ἐκλογῆς βοηθοῦ, πρὶν λίγο καιρό, πάλι ἀπὸ τὴν Ἐπαρχιακὴ Ἱ. Σύνοδο. Ἡ Ἱ. Ἐπαρχιακὴ Σύνοδος γιὰ λόγους ποὺ «οἶδεν αὕτη», ἀπέρριψε τὴν ὑποψηφιότητα στὴν θέση τοῦ βοηθοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν ἐκλεγέντων ἀπὸ τὴν Πατριαρχικὴ Σύν­οδο. Αὐτὸς ὡς ἡγούμενος τοῦ Σταυροπηγίου στὴν πανήγυρη τοῦ Ὀκτωβρίου 2019, παρακάμπτοντας καὶ περιφρονώντας τὸν κυριάρχη Ἐπίσκοπο τῆς περιοχῆς καὶ περιφρονώντας τὸ ἄρθρο 89 τοῦ ν. 4149/1961, ὁ ἡγούμενος αὐτὸς κάλεσε νὰ προστεῖ τῆς πανηγύρεως τῆς Μονῆς, ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου, παρεπιδημῶν; ἢ σκοπίμως μεταβὰς στὴν Κρήτη; ὡς γνώστης τῶν σχεδιαζομένων ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, ὡς μυστικοσύμβουλός του, ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐσχατιὰ τῆς γῆς, χωρὶς νὰ αἰσθανθεῖ ὁ ἴδιος τὴν στοιχειώδη εὐαισθησία, ὅπως θὰ ἔπραττε ἱεράρχης στολισμένος μὲ τὴν ἁγία ταπείνωση, νὰ ζητήσει τὴν ἄδεια τοῦ πρεσβυτέρου, ὡς πρὸς τὴν ἡλικία καὶ κυρίως στὴν Ἀρχιερωσύνη, σεμνοῦ Ἀρχιερέα ἁγ. Κυδωνίας, τὸν ὁποῖο δυστυχῶς ὁ ἅγιος Κυδωνίας εἶχε πρόσφατα στὴν Πατριαρχικὴ Σύνοδο ψηφίσει στὴν σκανδαλώδη προαγωγή του, καὶ ἀνέλπιστα γιὰ τὴν ἀξία του.

Ἀπὸ ποῦ ἄντλησε τὸ θράσος ὁ ἱερουργήσας ἱεράρχης στὴν Σταυροπηγιακὴ Ἱ. Μονὴ τῆς Δυτικῆς Κρήτης;: πρῶτον ἀπὸ τὴν εὔνοια τοῦ Πατριάρχη καὶ τὴν γνώση τῶν σχεδίων Του γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ καθεστῶτος τῶν Σταυροπηγίων τῆς Κρήτης, ὡς σύμβουλός του, καὶ δεύτερον ἀπὸ τὴν πρόσκληση τοῦ ἡγουμένου τοῦ Σταυροπηγίου, ὁ ὁποῖος, ὅπως πληροφορηθήκαμε, εἶχε διαπράξει καὶ ἄλλη αὐθαιρεσία, σὲ συνεννόηση μὲ τὸν Πατριάρχη καὶ ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ τοπικοῦ ἱεράρχη, σχετικὰ μὲ χειροτονία ἀδελφοῦ τοῦ Σταυροπηγίου.

Αὐτὰ λοιπὸν φαίνεται, εἶναι τὰ αἰτιολογημένα αἴτια, ποὺ ἡ Ἱ. Ἐπαρχιακὴ Σύνοδος, καὶ ἄριστα πράττουσα, τὸν ἀπέρριψε σχεδὸν παμψηφεὶ (μία ψῆφο ἔλαβε) στὴν πρόσ­φατη ἐκλογὴ τοῦ βοηθοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Εἰρηναίου. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅμως χρησιμοποίησε τὴν πλάγια ὁδό, περιφρόνησε τὴν βούληση τῆς Συνόδου ποὺ προεδρεύει, καθὼς τὸ ἔπραξε καὶ τὸ 2015 στὴν πρώτη περίπτωση ποὺ ἀναφέραμε, γιὰ νὰ ἀναδείξει μὲ σκοτεινὸ καὶ ἀδιαφανῆ τρόπο Ἀρχιερέα, τὸν ἐκλεκτό Του, σὲ συνεννόηση μυστικὴ μὲ τὸν Πατριάρχη.

Ἆραγε δὲν σκέπτεται τί ἀπολογία θὰ δώσει μαζὶ μὲ τὸν αὐταρχικῶς ἐνεργοῦντα Πατριάρχη, στὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ, τώρα πού πλησιάζει τὸ τέλος ἀμφοτέρων;

Ἐμεῖς σάν ἁπλοί, ἀλλὰ θεοφοβούμενοι λαϊκοὶ Κρητικοί, δὲν θέλουμε νὰ τοὺς δοῦμε «ἐξ εὐωνύμων τοῦ Χριστοῦ», γι’ αὐτὸ τὰ γράφουμε, γιὰ νὰ μετανοήσουν ἐμπράκτως καὶ οἱ δύο. Ἔτσι μεταφράζεται σ’ αὐτοὺς ὁ δικός μας σεβασμός.

Εἶχε δίκιο λοιπὸν ἡ Ἱ. Ἐπαρχιακὴ Σύνοδος, καθὼς ἔπραξε, μὲ τὴν ψῆφο της, καὶ στὶς δύο περιπτώσεις.

Μᾶς λύπησε ὅμως ἡ στάση της ἀπέναντι στὸν παρανομοῦντα Πατριάρχη καὶ Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης, ποὺ ἀνέχτηκε καὶ συνέργησε, στὴν καταπάτηση τοῦ καταστατικοῦ χάρτη, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν δοξομανία τοῦ καλογέρου-ἡγουμένου πνευματικοῦ του τέκνου, ὅπως καὶ μᾶς λύπησε ἡ ψῆφος τῶν Κρητῶν Ἀρχιερέων στὴν Πατριαρχικὴ Σύνοδο, Νοέμβριο μήνα, στὴν ὁποία μόνο, ἕνας συμφωνοῦσε μὲ ὅσα ἔλαβαν χώρα στὶς Συν­οδικὲς συνεδριάσεις σὲ ἀμφότερες τὶς περιπτώσεις. Ἕνας τὸ 2015 καὶ ἕνας τὸ 2019, τὸ 2019 οἱ δύο ψήφισαν μὲ συνείδηση καταπατημένη.

Ἅγιοι Πατέρες παίζετε «ἐν οὐ παικτοῖς». «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται».

Ἡ κακοδαιμονία κακῆς λειτουργίας τῆς Συνόδου τοῦ Φαναρίου, ἔχει ἐξέλθει ὡς εἴδηση στὰ πέρατα τῆς γής.

Διάσημοι πολιτικοὶ Ἕλληνες ἀναλυτὲς καὶ διεθνολόγοι φαίνεται ἀπὸ τὰ ἀδιάψευστα βίντεο στὸ διαδίκτυο, καὶ στὰ κρητικὰ ἀκόμα κανάλια καὶ ραδιοσταθμούς, κρούουν μὲ σεβασμὸ τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Πατριάρχη καὶ ὁ τρόπος λειτουργίας τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου, ὁδηγοῦν στὴν καταστροφὴ τοῦ κύρους καὶ τοῦ γοήτρου τοῦ θρόνου, ὅπως καὶ τῆς οἰκουμενικότητας τοῦ Πατριαρχείου.

Ἔχουμε ἀκούσει πολλοὺς ἱεράρχες, κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς νὰ διερωτοῦνται, γιατί ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖ­ος πεισματικὰ ἀρνεῖται νὰ συγκαλέσει τὴν Ἱεραρχία τοῦ θρόνου, σὲ Σύνοδο Ἱεραρχίας, ὡς ἀνωτάτου ὀργάνου διοίκησης τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας σὲ μείζονα ζητήματα;

Γιατί δὲν τὸν προβληματίζει ἡ Συνοδικὴ λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς Ἱεραρχίας, πού στὶς μείζονες ἀποφάσεις μοιράζεται ὁλόκληρη ἡ Ἱεραρχία τὴν εὐθύνη; Στὶς ἐκλογὲς τῶν Ἀρχιερέων, στὰ θέματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, τῆς σχέσης της μὲ τὴν Κυβέρνηση, στὰ πανορθόδοξα καὶ διαχριστιανικὰ θέματα.

Ὅταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος σέβεται τὴν βούληση καὶ τὴν ψῆφο τῶν Ἀρχιερέων, τὰ πράγματα ἐξελίσσονται πρὸς τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἔθνους. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὅταν βιάζει τὸ ἱεραρχικὸ Συνοδικὸ Σῶμα γίνονται μεγάλα λάθη, πνευματικὰ καὶ ἐθνικά. Δὲν σκέπτεται τὸ γῆρας του καὶ ἐπικείμενη ἀπολογία του;

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης λοιπόν, ρωτᾶμε μὲ εὐλάβεια, γιατί πεισματικὰ ἀρνεῖται νὰ λειτουργήσει στὸ Φανάρι τὸ Συνοδικὸ σύστημα τῆς Ἱεραρχίας;

Τί θὰ πεῖ Σύναξη Ἀρχιερέων; Μήπως πρόκειται γιὰ Σύν­αξη καλογέρων, ὑπὸ τὸν ἡγούμενο ἑνὸς Μοναστηριοῦ; Μόνο γιὰ συζήτηση καὶ γιὰ καφέ;

Γιατί λοιπὸν νὰ μὴ συγκαλεῖται ἡ Ἱεραρχία τοῦ θρόνου, γιὰ ἐκλογὲς Ἀρχιερέων τοῦ θρόνου, γιὰ ἐκλογὲς Ἀρχιεπισκόπων; Γιὰ μείζοντα διεκκλησιαστικὰ παν­ορθόδοξα ζητήματα, γιὰ διαχριστιανικὲς σχέσεις; κ.λπ.

Εἶναι ὑπόθεση μόνο τοῦ Πατριάρχη καὶ μιᾶς μικρῆς ὁμάδας μυστικοσυμβούλων του, τὰ μείζονα θέματα, ὅπως εἶναι ἡ κρίση στὴν Οὐκρανία καὶ ἡ ἐκλογὴ πρόσ­φατα τριῶν Ἀρχιεπισκόπων;

Εἶναι μήπως κόμμα τοῦ Πατριάρχη τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία Του;

Γιατί τὸ ἐπιτρέπουν οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ θρόνου; Γιατί τόση πνευματικὴ ἀνανδρία;

Γιατί συνεργοῦν μὲ τὴν ἀδιαφορία τους στὴν καταστροφὴ τῆς οἰκουμενικότητας τοῦ θρόνου;

Τί διαφέρει ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Πατριάρχη ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης; Τολμοῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ὁ τρόπος, ποὺ ἀποφασίζει ὁ Πάπας, εἶναι σοβαρότερος τοῦ τρόπου, ποὺ ἀποφασίζει ὁ Πατριάρχης. Ὁ Πάπας, πρὶν ἀποφανθεῖ ex cathedra, συμβουλεύεται τὴν παπικὴ curia. Ὑποθέτουμε ὅτι δὲν ἐκβιάζει τὴν curia γιὰ τεχνητὴ ὁμοφωνία.

Τὸ πῶς διοικεῖ ὁ Πατριάρχης καὶ πῶς συμπεριφέρεται στοὺς Συνοδικούς, ὅταν ἔχουν διαφορετικὴ γνώμη, γνωρίζουμε ἀπὸ ποικίλες πηγές.

Ἡ συγκρότηση τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου γίνεται αὐθαίρετα, καθὼς βούλεται ὁ Πατριάρχης.

Σήμερα τὸ Πατριαρχεῖο δὲν συγκροτεῖ τὴν Πατριαρχικὴ Σύνοδο, σύμφωνα μὲ τὸ συνταγμάτιο τῆς σειρᾶς. Ἡ παλαιὰ σειρὰ ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὴν αὐθαίρετη ἐπιλογὴ τῶν Συνοδικῶν μελῶν. Γιατί ἀπαιτεῖ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ τηρεῖται ἡ σειρὰ καὶ οἱ σχετικοὶ τόμοι στὴν σύνθεση τῆς Ἱ. Συνόδου;

Ἡ πικρία τῶν εὐσυνειδήτων Συνοδικῶν Ἀρχιερέων, εἶναι ἔκδηλη ἐκτός τῆς αἴθουσας τῶν Συνεδριῶν.

Δὲν ἀνησυχοῦμε, ὅμως Παναγιώτατε, μόνο γιὰ τὰ «καθ’ ἡμᾶς». Ἀνησυχοῦμε καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς παγκόσμιας Ὀρθοδοξίας. Εἴμαστε γνῶστες τῆς ἱστορίας καὶ τῆς προσ­φορᾶς τοῦ Βυζαντίνου, στὸν ἐκχριστιανισμὸ τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης.

Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι εἶναι οἱ ἱστορικὲς ἐξελίξεις, ὅπως τὶς ἰσχυρίζεσαι, στὸν ἐκχριστιανισμὸ τῆς Ρωσίας. Ἐμεῖς ἀμφισβητοῦμε τὰ ὅσα λές, γιὰ σιγγίλια καὶ ἔγραφα, γιὰ τὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Πολλοί, ἀρκετὰ πολλοί, ξέρουν γράμματα καὶ ἱστορία.

Τὸ Πατριαρχεῖο κατὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἱστορικοὺς φρόντιζε πάντα γιὰ μία ἑνιαία διοίκηση αὐτῆς τῆς Μεγάλης χώρας.

Ἕνας λαὸς εἶναι καὶ ἡ Μικρὰ Ρωσία (Οὐκρανία) μαζὶ μὲ τὸν λαὸ τῆς Μεγάλης Ρωσίας.

Θυγατέρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, Μικρῆς καὶ Μεγάλης.

Γιατί ἀδιαφορεῖς γι’ αὐτὲς τὶς δύο ὑποτιθέμενες γιὰ σένα διαφορετικὲς θυγατέρες; Σὲ ἐνδιαφέρει ἡ μία θυγατέρα καὶ τὴν ἄλλη θυγατέρα τὴν ἔκαμες «ξώπαιδο»;

Οἱ πολιτικοὶ δημιούργησαν τὸν χωρισμό, ἆραγε δὲν τὸν βλέπεις; Μία γλώσσα μιλοῦν. Σήμερα ἡ Ρωσία τοῦ Πούτιν δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν νοοτροπία καὶ τὶς ἐπιδιώξεις τῶν Μαρξιστῶν. Γιατί μπαίνεις στὸ παιχνίδι τοῦ νέου ψυχροῦ πολέμου τῶν ὑπερδυνάμεων; Γιατί προτιμᾶς τὴν εὔνοια τῶν αἱρετικῶν ἀπὸ τὴν εὔνοια τῶν Ὀρθοδόξων; Γιατί; Γιατί;

Ἆραγε ἀκόμη δὲν κατάλαβες τὸ λάθος Σου; Ἔχεις τόσο ἐγωϊσμὸ, γιὰ νὰ τὸ διορθώσεις μὲ συνεννόηση; Γιατί φέρεσαι σὰν Ἰουδαῖος «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ…» γιὰ τὴν ὑποτιθέμενη Ρωσικὴ πονηρία; «Μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακὸν» (Παῦλος).

Οἱ σύμβουλοί Σου εἶναι ἂν μὴ τί ἄλλο, ἀκατάλληλοι.

Διῶξε τους, καὶ συμβουλεύσου, ὁλόκληρη τὴν Ἱεραρχία τοῦ θρόνου. Γιατί ἔχεις «μερικὲς φιλίες» καὶ στερεῖ­σαι «τὴν καθολικὴ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ»; Οἱ ἅγιοί μας λένε, ὅτι «ὁ ἐγωϊσμὸς εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀνοησία».

Ἂς ἐπιστρέψουμε ὅμως στὰ καθ’ ἡμᾶς.

Σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ Σταυροπήγια τῆς Κρήτης, ΑΡΚΑΔΙ τὸ λένε, τὸ ξέρει ὅλη ἡ οἰκουμένη, γιατί ἐκεῖ οἱ πρόγονοί μας, γυναῖκες καὶ παιδιὰ στὰ 1866 μ.Χ. αὐτοπυρπολήθηκαν ζωντανοί, γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἁγνεία τῆς κολυμβήθρας τοῦ βαπτίσματος, πέφτοντας στὰ χέρια τοῦ κατακτητοῦ, ἐνῷ ζητοῦσαν λευτεριά.

Οἱ ἄνδρες πολεμοῦσαν στὰ βουνά, μὲ βράκες τῆς Κρήτη, τρυπημένες ἀπὸ τὶς σφαῖρες τοῦ κατακτητοῦ. Βράκες τῆς ἀνδρείας καὶ τῆς τιμῆς. Αὐτοὺς τοὺς ἥρωες τῆς θυσίας καὶ τῆς ἐλευθερίας, κάποτε δημόσια ὀνείδισες «ξαβράκωτους ἐπαναστάτες».

Ντροπή, ντροπὴ γιὰ ἕνα Πατριάρχη τοῦ Γένους, διάδοχο τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε΄.

Τοὺς ἄλλους, ὄντως «ξεβράκωτους» καὶ ἀδιάντροπους, ποὺ παρελαύνουν στοὺς δρόμους τῆς Ἀθήνας καὶ Θεσσαλονίκης, κακὸ ποὺ ὀνειδίζει σὲ κάθε ἐπιστολή του ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὥστε δὲν Σὲ ἀκούσαμε νὰ ἀποδοκιμάσεις, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσεις, τὴν Ν. Τάξιν πραγμάτων, ποὺ τὸ καθιερώνει παγκοσμίως, σὲ συνεργασία μὲ ἀναξίους πολιτικούς, ξένους της ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Κλαῖμε γιὰ τὸ ἦθος τῆς Ἑλλάδας, ποὺ χάθηκε καὶ γιὰ τὸν ξεπεσμὸ τῆς Ἑλλάδας ποὺ ἀνέτειλε. Ποῦ εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ «Πρώτου» τῆς Ὀρθοδοξίας;

Λυπηθήκαμε, ὅταν πῆγες στὴν Τρίπολη τῆς Πελοποννήσου γιὰ νὰ ἀνακηρυχθεῖς διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου καὶ δὲν εἶχες τὸ θάρρος καὶ τὴν εὐαισθησία νὰ διαβάσεις ἕνα Τρισάγιο στὸν ἥρωα τῆς Ἐλευθερίας Γέρο τοῦ Μωριᾶ, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Ἐμεῖς ξέραμε ἀπὸ τὴν ἱστορία, ὅτι ὁ Μεγάλος πρόγονός μας «Ἐλευθέριος Βενιζέλος», ὅταν ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ὀστῶν τοῦ ἥρωα τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, συνώδευσε τὰ ὀστᾶ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, μέχρι τὴν Τρίπολη, ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδας, γιὰ νὰ τὰ τοποθετήσει ἐκεῖ στὸ ἡρῷον ποὺ ἀναπαύεται μέχρι σήμερα, γιατί καὶ αὐτὸς ἦταν ἐπαναστάτης στὸ Θέρισο τῆς Κρήτης. Καὶ ὅταν τὰ πυροβόλα τοῦ στόλου τῶν Μ. Δυνάμεων μὲ τὶς βολές τους, ἔσπασαν τὸν ἱστὸ τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὸ Φρικὰ τοῦ λιμένα τῶν Χανίων, Αὐτὸς μὲ τοὺς συμπολεμιστὲς τῆς ἐλευθερίας, ἅρπαξαν τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία, καὶ τὰ κορμιά τους, γίνανε ἱστός. Καὶ θαύμασαν οἱ καπετάνιοι τοῦ στόλου καὶ δὲν πυροβόλησαν καὶ ἀνάγκασαν τὸν Σουλτάνο νὰ ὑπογράψει αὐτονομία.

Τέτοιο σὲ θέλαμε, ὑμνητὴ καὶ ὄχι κατήγορο τῶν ἡρῴων τῆς ἐλευθερίας. Ἄξιο διάδοχο τοῦ Γρηγορίου Ε΄. Ἑνοποιὸ καὶ ὄχι διχαστικό τῆς Παγκόσμιας Ὀρθοδοξίας.

Ἄφησε τὸν συγχρωτισμό Σου, μὲ ξένους διπλωμάτες, ἐγκληματίες τῶν λαῶν, γιὰ τὸ φυσικὸ ἀέριο καὶ τὰ πετρέλαια. Σὲ σένα δὲν ἁρμόζει ἡ συναναστροφὴ μὲ τὸν Νέρωνα.

Τελειώνοντας τὶς καρδιακὲς αὐτὲς σκέψεις μας, ντόμπρες καὶ ἁλατισμένες ἀπὸ σύνεση, φρόνηση γεροντική, γιατί δὲν θέλαμε κάποιος νὰ μᾶς κατηγορήσει τὸ γνωστὸ ἀρχαιοελληνικὸ «Ἕλληνες ἀεὶ παῖδες καὶ Γέρων οὐδείς», ζητοῦμε τὴν πιστὴ τήρηση τοῦ καταστατικοῦ νόμου 4149/1961. Τὸ σεβασμὸ στὶς συμφωνίες. Τὸ σεβασμὸ στὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο καὶ τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας.

Γι’ αὐτὸ ἀξιοῦμε ἐμπράκτως νὰ πεῖτε αὐτὸ ποὺ λέτε σεῖς οἱ κληρικοὶ «εὐλόγησσον», «συγγνώμη» τὸ λέμε ἐμεῖς, γιατί ὁ Χριστὸς τὸ εἶπε γιὰ μᾶς ὅλους καὶ γιὰ τὶς δικές μας καὶ τὶς δικές Σου ἁμαρτίες, στὸ Γολγοθᾶ, κρεμασμένος στὸ Σταυρό, στὸν οὐράνιο Πατέρα, ὡς «βασιλεὺς τῆς δόξης».

Τὸ «εὐλόγησον» θὰ τὸ δοῦμε, μὲ τὴν ἄμεση παραίτηση τῶν δύο βοηθῶν Ἐπισκόπων ἀπὸ τὴν ἡγουμενία τῶν Σταυροπηγίων, Γουβερνέτου καὶ Ἁγ. Τριάδος.

Χρησιμοποίησέ τους ἀλλοῦ, ὅπου ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ στελέχη, ἐκτὸς Κρήτης, γιὰ νὰ τηρηθεῖ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Ἡ μίτρα δὲν ἁρμόζει στοὺς ἡγουμένους Μοναστηριῶν, ποὺ πρέπει νὰ κοσμοῦνται μὲ τὴν ταπείνωση, παράδει­γμα γιὰ τοὺς Μοναχούς.

Ἐλπίζουμε νὰ μὴ μᾶς ἀπογοητεύσετε μὲ τὶς ἐξελίξεις, γιὰ νὰ μὴ ἀναγκαστοῦμε νὰ ἐπανέλθουμε.

Νά ’χουμε τὴν εὐχὴ ὅλων Σας.

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝῼ (No1)