Μαρτυρία Μιλτιάδη Τσεσμετζή για τον πατέρα Ιωάννη Καλαΐδη (10)
Η ζωή του ήταν οσιακή ακόμη και την εποχή που δεν ήταν ιερέας. Ο γιος
του, ο Χρήστος, μου διηγήθηκε ένα περιστατικό που συνέβη μπροστά στην οικία
τους όταν ο π. Ιωάννης ήταν λαϊκός. Δυο άνθρωποι μάλωναν. Είχε φυσήξει δυνατός
αέρας και τα άχυρα που είχε στο κάρο του ο πρώτος, πήγαν επάνω στα λάχανα που
πούλαγε ο δεύτερος. Ο π. Ιωάννης για να σταματήσει η φασαρία αγόρασε όλα τα
λάχανα.
Το τελευταίο θαύμα που έζησα κοντά του ήταν, όταν με σταύρωσε στο
γόνατο, γιατί δυσκολευόμουν να πατήσω το πόδι μου για δυο περίπου μήνες και από
τότε είμαι καλά. Πάντοτε για τις σοβαρές ασθένειες συμβούλευε τους ασθενείς να
εξομολογηθούν για να έχουν υγεία ψυχής και σώματος. Για να μας δείξει ότι η
επιστήμη χωρίς τη βοήθεια του Θεού δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, έλεγε: «Οι
γιατροί παιδάκι μου, χωρίς τη βοήθεια του Θεού, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα».
