Μαρτυρία Μιλτιάδη Τσεσμετζή για τον πατέρα Ιωάννη Καλαΐδη (9)
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τον
π. Ιωάννη; Κάθε στιγμή δίπλα του ήταν η επιβεβαίωση της παρουσίας του Θεού στη
ζωή μας.
Το 2002 πήγαμε ένα γκρουπ από τις Σέρρες για προσκύνημα στην Ι. Μονή
Σαγματά, όπου ηγούμενος είναι (ήταν) ο Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Αντωνόπουλος.
Μπροστά σε όλους είπε:
«Έχετε μεγάλο άγιο στις Σέρρες· τον π. Ιωάννη. Είχα
διαπιστωμένο από τους γιατρούς πολύποδα στο λαιμό, με σταύρωσε στα δυο σημεία,
δεξιά και αριστερά και ο πολύποδας εξαφανίστηκε». Ο π. Νεκτάριος τον
ευλαβούνταν και ερχόταν συχνά στο Νεοχώρι για να τον επισκεφθεί.
Μια άλλη μορφή της Εκκλησίας μας, οσιακή, ο μακαριστός επίσκοπος
Αντώνιος Σιατίστης, ερχόταν πολλές φορές για να τον δει και μάλιστα όπως μάθαμε
μετά την κοίμηση του π. Ιωάννη, να εξομολογηθεί. Είχε πνευματικό τον π. Ιωάννη
κατά τα 3 τελευταία χρόνια της ζωής του. Εξομολογούνταν αυτός, ένας επίσκοπος,
στον παππούλη που ήταν ολιγογράμματος, αλλά γεμάτος από τη Θεία Χάρη.
Ο π. Ιωάννης ποτέ δεν ανέφερε τίποτα σε μας, για τις επισκέψεις αυτών
των σεβαστών προσώπων της Εκκλησίας μας, σ’ αυτόν. Ήθελε να μη γνωρίζουμε ότι
οι άλλοι τον σέβονται και τον αγαπούν. Όλα σχεδόν τα μαθαίναμε από πρόσωπα που
ζούσαν κοντά του.
Κάποιες φορές που συνέβαινε κάτι υπερφυσικό και τον ρωτούσαμε, είχε τη
διάκριση και μας έλεγε αν αυτό ήταν από τον Θεό ή όχι.
