Ὁ Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἀλληλογραφεῖ: «Πρός τόν κ. Π. Γ., πού ρωτᾶ γιατί ἀνάβουμε τό καντήλι μπροστά στήν εἰκόνα.
Πρῶτα ἐπειδή ἡ πίστι μας εἶναι φῶς. Εἶπε ὁ Χριστός: “Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ
κόσμου”(Ἰω 8, 12). Τό φῶς τοῦ καντηλιοῦ μᾶς προειδοποιεῖ γιά τό φῶς μέ
τό ὁποῖο ὁ Χριστός φωτίζει τίς ψυχές μας.
Δεύτερον, γιά νά μᾶς θυμίση τό φῶς τοῦ χαρακτῆρα ἐκείνου τοῦ ἁγίου,
μπροστά στόν ὁποῖο ἀνάβουμε τό καντήλι. Ἀφοῦ οἱ ἅγιοι ἔχουν ὀνομασθῆ
“υἱοί φωτός”(Ἰω 12, 36).
Τρίτον, γιά νά μᾶς χρησιμεύη ὡς μομφή γιά τά σκοτεινά μας ἔργα καί τίς
κακές σκέψεις καί τίς θελήσεις καί γιά νά μᾶς καλέση στήν ὁδό τοῦ
εὐαγγελικοῦ φωτός. Γιά νά κοπιάσουμε ἔτσι μέ ζῆλο νά πραγματώσουμε τήν
ἐντολή τοῦ Σωτῆρα: “Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,
ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα”(Μθ 5, 16).
Τέταρτον, γιά νά εἶναι μικρή ἡ θυσία μας πρός τό Θεό, ὁ Ὁποῖος
θυσιάσθηκε ὅλος γιά μᾶς. Ἕνα μικρούτσικο σημάδι τῆς μεγάλης εὐγνωμοσύνης
καί τῆς λαμπρῆς ἀγάπης μας πρός Ἐκεῖνον, ἀπ’ τόν Ὁποῖο στήν προσευχή
ζητᾶμε καί τή ζωή καί τήν ὑγεία καί τή σωτηρία καί ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα
μόνο ἡ ἄνευ ὁρίου οὐράνια ἀγάπη μπορεῖ νά δώση.
Πέμπτον, γιά νά εἶναι σκιάχτρο στίς κακές δυνάμεις, οἱ ὁποῖες καμμιά
φορά μᾶς ἐπιτίθενται καί κατά τήν προσευχή καί μᾶς ἀποσποῦν τίς σκέψεις
στήν ἄλλη πλευρά ἀπό τό Δημιουργό μας. Ἀφοῦ οἱ κακές δυνάμεις ἀγαποῦν τό
σκοτάδι καί ἀποτραβιοῦνται ἀπό κάθε φῶς, ἰδιαίτερα ἀπό ἐκεῖνο πού εἶναι
ἀφιερωμένο στό Θεό καί σέ ἐκείνους πού Τόν εὐχαριστοῦν.
Ἕκτον, γιά νά μᾶς παροτρύνη στήν αὐτοπροσπάθεια. Ὅπως, τό λάδι καί τό
φυτίλι καίγονται στό καντήλι, ὑποταγμένα στή βούλησί μας, ἔτσι ἄς
καίγωνται καί οἱ ψυχές μας μέ τή φλόγα τῆς ἀγάπης σέ ὅλα τά πάθη,
ὑποταγμένες πάντα στή βούλησι τοῦ Θεοῦ.
Ἕβδομον, γιά νά μᾶς μάθη, πώς ὅπως τό καντήλι δέν μπορεῖ νά ἀνάψη χωρίς
τό χέρι μας ἔτσι οὔτε ἡ καρδιά μας, αὐτό τό ἐσωτερικό καντήλι μας, δέν
μπορεῖ νά ἀνάψη χωρίς τήν ἁγία φλόγα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἀκόμα καί ἄν
εἶναι γεμάτη μέ ὅλες τίς ἀρετές. Ἀφοῦ ὅλες οἱ ἀρετές μας εἶναι σάν
καύσιμο, ἀλλά ἀπ’ τό Θεό εἶναι ἡ φλόγα πού τίς ἀνάβει.
Ὄγδοον, γιά νά μᾶς θυμίζη ὅτι ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου πρίν ἀπ’ ὅλα
δημιούργησε τό φῶς καί κατόπιν ὅλα τά ἄλλα κατά σειράν: “Καί εἶπεν ὁ
Θεός γενηθήτω φῶς, καί ἐγένετο φῶς”(Γεν 1, 3). Ἔτσι πρέπει καί στήν ἀρχή
τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς πρῶτα νά λάμψη μέσα μας τό φῶς τῆς ἀληθείας
τοῦ Χριστοῦ. Ἀπ’ αὐτό τό φῶς τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ἔπειτα
δημιουργεῖται καί ξεφυτρώνει καί μεγαλώνει μέσα μας κάθε καλό»
Πηγή: truthtarget
