Κάποτε οι δαίμονες για να τρομοκρατήσουντον Αγιο Ιάκωβο εμφανίσθηκαν
με μορφή χιλιάδων, αναρίθμητων σκορπιών μέσα στη σπηλιά στο Ασκητήριο
του οσίου Δαυίδ, όπου ο Γέροντας
μιμούμενος τον όσιο Δαυΐδ πήγαινε συχνά τις νύχτες να προσευχηθεί,
βοηθούμενος στη νυχτερινή μετάβαση του εκεί από ένα φωτεινό αστέρι που
του φώτιζε το μονοπάτι, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά Άγγελος Κυρίου
σταλμένος για τη διακονία αυτή, ως απάντηση του Θεού στο σχετικό
αίτημα της προσευχής του.
Ο Γέροντας Ιάκωβος δεν πτοήθηκε Μόλις αντιλήφθηκε ότι επρόκειτο για δαιμονική
ενέργεια, έθεσε όριο στους σκορπιούς κι αυτοί δεμένοι από την εντολή του
δεν πέρασαν τον κύκλο που χάραξε γύρω τους ο Γέροντας. Σημάδι αυτό ότι ο
Θεός είχε δώσει στον πιστό του δούλο την εξουσία να χρησιμοποιεί κάτι
από τη θεία δύναμή Του, από τις θείες ενέργειές Του.
Ο Γέροντας
Ιάκωβος σε όλες αυτές τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς αλλά και σε
πολλούς άλλους αντέταξε την ακλόνητη πίστη του στο Θεό και τη θεία αγάπη
του προς τον όσιο Δαυίδ, την πραγματικά ιώβειο υπομονή του και την
άκαμπτη καρτερία και πραότητά του, την απόλυτη υπακοή και ταπείνωσή του,
την αδιάλειπτη προσευχή και την άπειρη αγάπη του προς όλους.
