Τα 23 Τελώνια είναι 23 έλεγχοι που υφίσταται η ψυχή του Χριστιανού μετά το θάνατό του για συγκεκριμένα αμαρτήματα.
Σε κάθε έλεγχο εξετάζεται η ψυχή από δαίμονες για ένα συγκεκριμένο αμάρτημα.
Μόνος του σύμμαχος είναι ο φύλακας άγγελος της ψυχής του, που προσπαθεί να εξαγοράσει την ψυχή με ό,τι καλά έργα και προσευχές έχουν γίνει.
Αν η ψυχή δεν έχει υποπέσει στο εκάστοτε αμάρτημα, τότε προχωρά στο επόμενο τελώνιο και αν κατορθώσει και περάσει και το εικοστό τρίτο τελώνιο φτάνει μπροστά στην Πύλη του Παραδείσου, για να απολαύσει την δόξα του αληθινού Θεού.
Αν όμως η ψυχή έχει υποπέσει σε κάποιο αμάρτημα, δεν μετανόησε εν ζωή, δεν έχει καλές πράξεις, προσευχές δικές του ή άλλων που να αντισταθμίσουν την πνευματική του κατάπτωση, τότε τα τελώνια αυτού του ελέγχου την αρπάζουν και την οδηγούν στο σκοτεινό Άδη, όπου περιμένει την Τελική Κρίση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, μέχρι να οδηγηθεί τελεσίδικα στην Κόλαση.
Τα 23 τελώνια, λοιπόν, που έχει να αντιμετωπίσει η ψυχή είναι τα εξής:
1. Το τελώνιο της κακολογίας
2. Το τελώνιο της ύβρης
3. Το τελώνιο του φθόνου
4. Το τελώνιο του ψέματος
5. Το τελώνιο του θυμού και της οργής
6. Το τελώνιο της υπερηφάνιας
7. Το τελώνιο της βλασφημίας
8. Το τελώνιο της φλυαρίας και της ανοησίας
9. Το τελώνιο του τόκου και του δόλου
10. Το τελώνιο της τεμπελιάς και του ύπνου
11. Το τελώνιο της φιλαργυρίας
12. Το τελώνιο της μέθης
13. Το τελώνιο της μνησικακίας
14. Το τελώνιο της μαγείας και της μαντείας
15. Το τελώνιο της λαιμαργίας
16. Το τελώνιο της ειδωλολατρείας
17. Το τελώνιο της ομοφυλοφιλίας
18.Το τελώνιο της φιλαρέσκειας
19. Το τελώνιο της μοιχείας
20. Το τελώνιο του φόνου και της έκτρωσης
21. Το τελώνιο της κλεψιάς
22. Το τελώνιο της πορνείας
23. Το τελώνιο της ασπλαχνίας
Ας δούμε αναλυτικά πως περιγράφεται ο δρόμος για την Πύλη του Παραδείσου μέσα από την οπτασία του μοναχού Γρηγορίου…
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ.
Φοβερά οπτασία την οποία είδε ένας μοναχός ονομαζόμενος Γρηγόριος, ο οποίος για ένα διάστημα ήταν μαθητής του Αγίου Βασιλείου του νέου επί Βασιλέως Λέοντος σοφού κατά τον 9ον αιώνα.
Ο Άγιος Βασίλειος ο νέος ήταν πνευματικός Πατέρας του οσίου Γρηγορίου, ο οποίος είχε επίσης πολλά άλλα πνευματικά τέκνα μεταξύ των οποίων ήταν και μια ευλαβέστατη γυναίκα ονομαζόμενη Θεοδώρα, η οποία υπηρετούσε τον Άγιο Βασίλειο σε όλη της τη ζωή.
Έφτασε και ο καιρός του θανάτου της και πέθανε σε λίγες ημέρες. Εγώ δε (ο Γρηγόριος) ευρισκόμενος σε απορία ζητούσα να μάθω και ενοχλούσα τον Άγιο για να μου πει εάν σώθηκε η Θεοδώρα και που βρίσκεται. Ο Άγιος Βασίλειος μετά τις πολλές μου ενοχλήσεις, μου είπε: «Παιδί μου Γρηγόριε αυτή τη νύχτα πάω να συναντήσω την ψυχή της Θεοδώρας, έλα λοιπόν και συ μαζί μου για να την δεις.» Εγώ ασπάστηκα την δεξιά του χείρα και πορεύθηκα να κοιμηθώ. Και τότε βρέθηκα, σε κατάσταση έκστασης, σε ένα ανηφορικό και στενό μέρος, όπου εκεί βλέπω ωραιότατα παλάτια εξαστράπτοντα και κτυπώντας την πόρτα παρουσιάστηκαν δύο γυναίκες και μου λένε.
Αυτά τα παλάτια είναι του πατρός Βασιλείου, ο οποίος πριν από λίγο πέρασε από εδώ και πήγε να δει την Θεοδώρα η οποία βρίσκεται εδώ. Ακούγοντας δε η Θεοδώρα το όνομα της, έτρεξε στην πόρτα, με αγκάλιασε και μου λέει: «Ώ! τέκνον μου Γρηγόριε! Πως ήλθες εδώ; Μήπως πέθανες και βρέθηκες εδώ;» Εγώ της αποκρίθηκα: «Δεν πέθανα αλλά βρίσκομαι ακόμη στο σώμα μου στον μάταιο εκείνο κόσμο. Οι ευχές όμως του πνευματικού μας Πατρός Βασιλείου με έφεραν εδώ να σε δω γιατί πολύ το επιθυμούσα και τον ενοχλούσα κάθε ημέρα για να μάθω που βρίσκεσαι, και εάν σώθηκες. Και σε παρακαλώ να μου πεις κάτι περί του χωρισμού της ψυχής από το σώμα, πόσους πόνους έχει και πως πέρασες από τα φοβερά τελώνια του αέρος, και τις εξετάσεις των πονηρών δαιμόνων. Διότι κι εγω πρόκειται εντός ολίγου και κάθε άνθρωπος στο τέλος της ζωής του να περάσουμε απ' αυτά.»
Αποκρίθηκε τότε η Θεοδώρα και του λέει:
«Ώ! παιδί μου Γρηγόριε πως να σου διηγηθώ τον φόβο και τον τρόμον εκείνης της ώρας του χωρισμού της ψυχής από του σώματος; Πως να σου εξηγήσω τους πόνους και τις οδύνες του χωρισμού της ψυχής; Είναι σαν να ανέβει άνθρωπος γυμνός επάνω σε κάρβουνα και να διαλύεται εώς ότου εξέλθει η ψυχή του. Τόσον δριμείς και ανυπόφοροι είναι οι πόνοι του χωρισμού της ψυχής του αμαρτωλού όπως εγώ, του δε δίκαιου τέκνον μου Γρηγόριε δεν γνωρίζω.
Όταν λοιπόν βρισκόμουν στο κρεβάτι μου και ψυχομαχούσα έβλεπα γύρω μου τα πονηρά πνεύματα των δαιμόνων, άλλους μεν σαν μαύρους σκύλους, και εγαύγιζαν, άλλους δε σαν ταύρους μουγκρίζοντας και λυσσόντας στρέφοντας τα άγρια και άσχημα πρόσωπα τους κατ’ απάνω μου και με φοβέριζαν. Εγώ δε έστρεφα τα μάτια μου σε άλλο μέρος για να μην βλέπω την άσχημη μορφή τους και τον θόρυβο που έκαναν, αλλά ήταν αδύνατο, τέκνο μου Γρηγόριε να αποφύγω.
Και ενώ ήμουν σε τόση στεναχώρια βλέπω ξαφνικά δύο νέους αστραπόμορφους με χρυσά μαλλιά, και στάθηκαν στα δεξιά του κρεβατιού μου, και ο ένας απ’ αυτούς άρχισε να φοβερίζει τους φοβερούς εκείνους δαίμονες λέγοντας: «Φύγετε παμμίαροι και αγριοπρόσωποι διότι δεν έχετε να κερδίσετε τίποτε α’ αυτή την ψυχή.» Αυτοί δε έφεραν τις αμαρτίες μου όσας εποίησα από τα νιάτα μου, είτε σε λόγια, είτε σε πράξεις και εφώναζαν όλα τ’ αμαρτήματα μου ακόμη και όσα δεν έπραξα. Εγώ δε με φόβο και τρόμο περίμενα τον θάνατο και τότε ήλθε ο θάνατος σαν ένας νέος χονδρός και οργισμένος, σαν λιοντάρι, φορτωμένος διάφορα εργαλεία και είπαν σ’ αυτόν οι Άγγελοι· λύσε τις αρθρώσεις του σώματος και μην της δώσεις πολλούς πόνους διότι τ’ αμαρτήματα της είναι λίγα· τότε άρχισεν από τα πόδια και έλυε τις αρθρώσεις του σώματος μου, και τότε αισθανόμουν οτι νεκρωνόταν το σώμα μου, και τελικά ο τύρρανος εκείνος γέμισε ένα ποτήρι με πικρό περιεχόμενο, μου το πότισε και ευθύς εξήλθεν η ψυχή μου από το σώμα μου, τότε την παράλαβαν οι δύο Άγγελοι και εγώ θαύμαζα για τα γινόμενα, διότι δεν ήξερα ότι συμβαίνουν αυτά στον καιρό του θανάτου στον ταλαίπωρο άνθρωπον. Και οι Άγγελοι εξέταζαν τα καλά έργα που έκαμα στη ζωή μου, αν νήστεψα, αν πήγαινα εκκλησία και αν στεκόμουν με φόβο Θεού, αν τάϊσα τους πεινώντες, αν επισκέφθηκα ασθενείς, αν δεχόμουν ξένους στο σπίτι μου, αν έδωσα το καλό παράδειγμα στους άλλους, αν υπέμεινα βρισιές, αν απέφευγα όρκους, αν δεν βλασφημούσα, αν δεν καλλοπιζόμουν, και πολλά άλλα, τα εζύγισαν αυτά με τις αμαρτίες μου οι δε δαίμονες έτριζαν τα δόντια τους σε μένα και ορμούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων, και να με ρίξουν στον άχαρον Άδην.
Ξαφνικά ήλθεν ο πνευματικός μου Πατέρας Βασίλειος και είπε προς τους Αγγέλους: Κύριοι μου, επειδή αυτή η ψυχή με υπηρέτησεν στη ζωή μου, παρακάλεσα τον Κύριον να την συγχωρέσει και να τη σώσει από τα χέρια των δαιμόνων. Αμέσως τότε οι Άγγελοι με ανέβασαν πετώντας στον ουρανό ανατολικά, και ανεβαίνοντας συναντήσαμεν:
1. Το τελώνιο της καταλαλιάς
Εδώ υπήρχε μια σύναξη μαύρων, μας σταμάτησαν και λυσσόντας σαν σκύλοι ζητούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων. Και μάρτυς μου ο Κύριος παιδί μου Γρηγόριε, μου εφανέρωσαν όσους κατέκρινα στη ζωή μου και όχι μόνο τ’ αληθινά αλλά με συκοφαντούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα εναντίον μου. Οι δε Άγγελοι τους καταφρόνησαν, και πετώντας με τις πτερούγες τους ανεβαίναμε στον Ουρανό.
2. Το τελώνιο της ύβρεως
Και ανεβαίνοντας λίγο συναντήσαμε το τελώνιο της ύβρεως, και εδώ αγωνίστηκαν πολύ οι Άγγελοι, αλλά με τις ευχές του Πατρός μας Βασιλείου, αναχωρήσαμε και συνομιλούντες οι Άγγελοι έλεγαν· αληθινά μεγάλη ωφέλεια βρήκε αυτή η ψυχή από τον Άγιον Βασίλειον.
3. Το τελώνιο του φθόνου
Στη συνέχεια φτάσαμε στο τελώνιο του φθόνου, και μη έχοντας τίποτα οι δαίμονες εναντίον μου περάσαμε ανενόχλητοι από δω· αν και έτριζαν τα δόντια τους, οι αγριοπρόσωποι εκείνοι μαύροι για να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων, ξεπεράσαμε και το τελώνιο τούτο.
4. Το τελώνιο του ψεύδους
Ανεβαίνοντας σε πολύ ύψος, φτάσαμε στο τελώνιο του ψεύδους όπου εκεί πολύ πλήθος δαιμόνων με άσχημα πρόσωπα έτρεχαν κατ’ επάνω μου, κραυγάζοντας και λυσσόντας έφεραν πολλές αποδείξεις, και είχαν γραμμένα πολλές ανόητες λέξεις που έλεγα στην παιδική μου ηλικία μέχρι και τα πρόσωπα που τα έλεγα και ζητούσαν απολογία από τους Αγγέλους. Και οι Άγγελοι αφού πλήρωσαν από τις ευχές του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμε.
5. Το τελώνιο του θυμού και της οργής
Έπειτα φτάσαμε στο τελώνιο του θυμού και της οργής, όπου εκεί πλήθος μαύρων, λυσσόντας σαν σκύλοι, δάγκωναν ο ένας τον άλλον και κατατρώγονταν αναμεταξύ τους και σαν αγριόχοιροι ορμόντας εναντίων μου, έκαμναν τα σχήματα και τα καμώματα που έκανα όταν θυμονόμουν και όταν εκρατούσα έχθρα και μνησικακία με κανέναν· και εδώ αφού πλήρωσαν από τις ευχές του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμεν.
6. Το Τελώνιο της υπερηφάνειας
Και ανεβαίνοντας λίγο ακόμα οι Άγγελοι, φτάσαμε στο τελώνιο της υπερηφάνειας και ψάχνοντας αρκετά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα να με κατηγορήσουν διότι ήμουν πάντα στην τελευταία θέση. Έτσι, περνώντας ανενόχλητοι, οδηγηθήκαμε στο επόμενο.
7. Το Τελώνιο της βλασφημίας
Το επόμενο ήταν το τελώνιο της βλασφημίας. Εκεί, αμέσως, μόλις μας είδαν οι δαίμονες έτρεξαν κατ’ επάνω μας τρίζοντας τα δόντια και βλασφημούντες. Εγώ έτρεμα από τον φόβο μου και μου έλεγαν οτι βλασφήμησα τρείς φορές στη νεότητα μου· οι δε Άγγελοι εφεραν απόδειξη οτι εξομολογήθηκα και αναχωρήσαμεν αφήνοντας τους δαίμονες άπρακτους.
8. Το τελώνιο της φλυαρίας και αστειολογίας
Και ανεβαίνοντας φτάσαμε στο τελώνιο της αστειολογίας και φλυαρίας όπου ζητούσαν οι δαίμονες να δώσω απολογία για όλα τα αισχρόλογα, τις ειρωνικές αστειολογίες και άσεμνα τραγούδια που έλεγα στη νεότητα μου και απορούσα πως τα θυμούνταν, ενώ εγώ από την πολυκαιρία τα ξέχασα· και πληρώνοντας οι Άγγελοι αναχωρήσαμεν.
9. Το τελώνιο του τόκου και δόλου
Μετά συναντήσαμε το τελώνιο του τόκου και του δόλου, που εξετάζει τους τοκογλύφους και δόλιους, και χωρίς να βρουν τίποτα οι δαίμονες να αποδείξουν αναχωρήσαμε.
10. Το τελώνιο της οκνηρίας και του ύπνου
Προχωρώντας φτάσαμε στο τελώνιο της οκνηρίας όπου οι δαίμονες με εξέτασαν αν κοιμόμουν πολύ και βαριόμουν να σηκωθώ να προσευχηθώ ή να πάω στην εκκλησία ή αν μπορούσα να κάνω κανένα καλό και το αμελούσα· και χωρίς να βρουν τίποτα, αναχωρήσαμε ανενόχλητοι.
11. Το τελώνιο της φιλαργυρίας
Ανεβήκαμε κι άλλο και φτάσαμε στο τελώνιο της φιλαργυρίας, στο οποίο υπήρχε πολύ σκοτάδι και ομίχλη· και εξετάζοντας οι δαίμονες και αφού δεν βρήκαν τίποτα, επειδή ήμουν φτωχή, φύγαμε ανενόχλητοι.
12. Το τελώνιο της μέθης
Και ανεβαίνοντας φτάσαμε στο τελώνιο της μέθης, και ορμώντας οι δαίμονες σαν λύκοι αρπακτικοί κατ’ απάνω μας, εξέταζαν το κρασί που ήπια σ’ όλη μου τη ζωή· και με κατηγορούσαν οτι στο τάδε σπίτι ήπιες τόσα ποτήρια, στον τάδε γάμο μέθυσε και όσα μου έλεγαν ήταν αληθινά· πληρώνοντας οι Άγγελοι αναχωρήσαμε και ανεβαίνοντας έλεγαν οι Άγγελοι αναμεταξύ τους: «Μεγάλο κίνδυνο έχει η ψυχή εώς ότου περάσει τα ακάθαρτα τελώνια του αέρος», και εγώ τους λέγω: «Ναι, κύριοι μου, και νομίζω πως κανείς από τους ζωντανούς ανθρώπους δεν θα γνωρίζει το τι συμβαίνει μετά τον χωρισμό της ψυχής από τους δαίμονες του αέρος, και αλίμονο στους αμελείς το τι τους περιμένει.», και οι Άγγελοι αποκρίθηκαν και είπαν: «Οι αγίες Γραφές αναλαμβάνουν όλα αυτά, αλλά οι ταλαίπωροι ανθρώποι σκοτισμένοι από την πολυτέλεια, τροφές και ηδονές του κόσμου, τυφλώνονται και δεν πιστεύουν οτι θα πεθάνουν και δεν φροντίζουν να κάμνουν καλά έργα για την ψυχή τους· και αλίμονο στους αμελείς διότι τους αρπάζουν οι δαίμονες και τους ρίχνουν στο σκοτεινό Άδη μέχρι της κρίσεως οπότε θα δικασθούν και θα απολάβει ο κάθε ένας ό,τι έπραξε».
13. Το τελώνιο της μνησικακίας
Και ανεβαίνοντας φτάσαμε στο τελώνιο της μνησικακίας που εξετάζει αυτούς που έχουν έχθρα, και δεν συγχωρούν τους αδελφούς τους. Και ορμώντας οι δαίμονες κατ’ απάνω μου, εξέταζαν τα κατάστιχα τους, να βρουν κανένα πταίξιμο να με αρπάξουν· και χωρίς να βρούν, φώναξαν σαν λυσσασμένα σκυλιά οτι ξεχάσαμεν να τα γράψουμε, και αναχωρήσαμεν ανεβαίνοντας. Τότε ρώτησα τους Αγγέλους πως γνωρίζουν οι δαίμονες τις αμαρτίες των ανθρώπων, και μου αποκρίθηκαν οι Άγγελοι: «Δεν γνωρίζεις, ότι μετά το βάπτισμα κάθε χριστιανός λαμβάνει έναν Άγγελο σαν φύλακα να τον φυλάει, και να τον οδηγεί στο καλό, και να γράφει τα καλά του έργα· ομοίως δε τον ακολουθεί και ένας διάβολος και γράφει τις κακές του πράξεις, και τις αναγγέλλει στο κάθε τελώνιο που ανήκει η αμαρτία και γι’ αυτό τα γνωρίζουν οι δαίμονες, και όταν η ψυχή χωριστεί από το σώμα και ανέρχεται στους ουρανούς την εξετάζουν δαίμονες σε κάθε τελώνιο και τούτο γίνεται στους ορθόδοξους χριστιανούς μόνο, στους δε απίστους και ασεβείς δεν υπάρχει καμιά εξέταση.»
14. Το τελώνιο της μαγείας και γοητείας
Ανεβαίνοντας, φτάσαμε στο τελώνιο της μαγείας και γοητείας. Εδώ οι δαίμονες ήταν σαν άγρια ζώα· άλλοι είχαν μορφή σκύλου, άλλοι σαν βόδια, άλλοι σαν φίδια, με άσχημη μορφή, αλλά με θεία χάρη όταν με εξέτασαν δεν βρήκαν τίποτα, και ανεβαίνοντας ρώτησα τους Αγγέλους με τι τρόπον μπορούν να σβήσουν από τα κατάστιχα των δαιμόνων τα αμαρτήματα των ανθρώπων, και οι Άγγελοι μου αποκρίθησαν: «Συγχωρούνται τα αμαρτήματα οταν ο άνθρωπος μετανοήσει και εξομολογηθεί στον πνευματικόν και κάμει τον κανόνα που του έβαλεν, τότε εξαλείφονται τα αμαρτήματα από τα κατάστιχα των δαιμόνων· και λυσσώντας οι δαίμονες τους πολεμούν για να τους ρίξουν σε νέα αμαρτήματα. Γι’ αυτό η εξομολόγηση και η μετάνοια γίνονται αιτίες να συγχωρηθούν οι ανθρώποι και να περάσουν ελεύθερα τα εναέρια τελώνια. Αλλά πολλοί ανθρώποι λέγουν οτι τα εξομολογούνται στον Θεό· και άλλοι πάλι ζητούν να βρουν πνευματικό συγκαταβατικό για να αποφύγουν τον κανόνα· Αλλά αυτή δεν είναι μετάνοια αλλά πονηρία και ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Και όπως στην ασθένεια του σώματος εκλέγουμεν τον καλύτερον ιατρόν, έτσι πολύ περισσότερο στην ασθένεια της αθάνατης ψυχής να εκλέγουμε τον θεοφοβούμενον πνευματικό, και να τον έχει κανείς μέχρι τέλους της ζωής· αλλιώς πλανούνται οι ανθρώποι και δεν μπορούν να περάσουν τα τελώνια του αέρος.»
15. Το τελώνιο της γαστριμαργίας και πολυφαγίας
Καθώς μου έλεγαν αυτά τα λόγια, φτάσαμε στο τελώνιο της γαστριμαργίας και πολυφαγίας, όπου οι δαίμονες ήταν πολύ χονδροί σαν τους χοίρους, δυνατοί και άγριοι, και έτρεξαν κατ’ απάνω μου, γαυγίζοντας, και μου φανέρωσαν τις πολυφαγίες που έκανα απο μικρήν ηλικία μέχρι που γέρασα, και ότι δεν νήστευα Τετάρτη και Παρασκευή μέχρι και τις 40στάς χωρίς εγκράτεια· και οι Άγγελοι φέρνοντας τα καλά μου έργα για πληρωμή αναχωρήσαμε.
16. Το τελώνιο της ειδωλολατρίας
Και φτάσαμε στο τελώνιο της ειδωλολατρίας και διαφόρων αιρέσεων, και χωρίς να βρούν τίποτα οι δαίμονες αναχωρήσαμε.
17. Το τελώνιο της αρσενοκοιτίας
Ανεβαίνοντας φτάσαμε στο τελώνιο της αρσενοκοιτίας· και ο πρώτος αυτών καθόταν σαν φοβερός δράκοντας αλλάζοντας μορφές πότε σαν αγριόχοιρος, πότε σαν ποντικός, πότε σαν θηριόψαρο και τριγύρω αυτού βρώμα και ανυπόφορη δυσσωδία και επλάγιαζε ασχημονώντας. Και επειδή δεν βρήκε τίποτα εναντίον μου, αναχωρήσαμε, και μου έλεγαν οι Άγγελοι οτι πολλοί φτάνουν μέχρι εδώ ανεμπόδιστα, αλλά για την αισχρή αυτήν πράξη, καταγκρεμίζονται στο σκοτεινό και άχαρο Άδην.
18. Τελώνιον των χρωματοπροσώπων
Και μιλώντας φτάσαμε στο τελώνιο το οποίο εξετάζει άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι καλλωπίζουν τα πρόσωπα τους με διάφορα χρώματα, και μυρωδικά και δεν ικανοποιούνται με το κάλλος που τους έδωσε ο Θεός. Εγώ είχα χρωματιστεί δυό φορές στη ζωή μου και οι δαίμονες εξέταζαν να με κρατήσουν, οι Άγγελοι όμως επάλευαν με πολύ κόπο φέρνοντας τις καλές μου πράξεις, και κερδίζοντας αναχωρήσαμε.
19. Τελώνιον της μοιχείας
Ανεβαίνοντας φτάσαμε στο τελώνιο της μοιχείας το οποίον εξετάζει τους μοιχούς και μοιχαλίδας· δηλαδή τους παντρεμένους οι οποίοι πηγαίνουν σε ξένες γυναίκες και μολύνουν το στεφάνι τους. Επίσης εδώ στο τελώνιο αυτό εξετάζονται και οι παρά φύσιν πράξαντες με τις γυναίκες τους. Αλλά επειδή εγώ δεν είχα ευθύνη από αυτά αναχωρήσαμε χωρίς πρόβλημα.
20. Το τελώνιο του φόνου και της εκτρώσεως
Και ανεβαίνοντας φτάσαμε στους τελωνάρχες του φόνου, οι οποίοι εξετάζουν τους φονιάδες, μέχρι και τις γυναίκες που αποβάλλουν από την κοιλία τους βρέφη και μέχρι και αυτούς που αποφεύγουν την τεκνογονία· και από εδώ με την χάρη του Θεού αναχωρήσαμε χωρίς πρόβλημα.
21. Το τελώνιο της κλοπής
Και ανεβαίνοντας λίγο φτάσαμε στο τελώνιο της κλοπής που εξετάζει τους κλέφτες και εξετάζοντας με καλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα και αναχωρήσαμε ανεμπόδιστα.
22. Το τελώνιον της πορνείας
Και ανεβαίνοντας πολύ ψηλά φτάσαμε στην θύρα του Ουρανού, όπου βρίσκεται το τελώνιο το οποίο εξετάζει τους πόρνους. Ο αρχηγός τους καθόταν σε υψηλό θρόνο και φορούσεν φόρεμα ραντισμένο με αφρούς και αίματα κάθε ακαθαρσίας πλυμμηρισμένον, το οποίον έγινε αυτό από τις ακαθαρσίες της πορνείας. Και ορμώντας οι δαίμονες κατ’ απάνω μου με εκατηγορούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα, και ετόλμησαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων και να με ρίξουν στον άχαρο Άδη. Οι δε Άγγελοι αντίλεγαν σ’ αυτούς, οτι είχα εξομολογηθεί και τα παράτησα από πολύ καιρό αυτά. Και λέγοντας ψέματα οι δαίμονες έλεγαν οτι δεν τα εξομολογήθηκα ούτε κανόνα έλαβα από πνευματικό, και οι Άγγελοι αναχώρησαν, τρίζοντας οι ακάθαρτοι δαίμονες τα δόντια τους. Και προχωρώντας μου λένε οι Άγγελοι οτι πολλοί λίγοι περνούν από αυτό το τελώνιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται μέχρι εδώ πέφτουν στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην.
23. Τελώνιον της ασπλαχνίας
Και ανεβαίνοντας λίγο φτάσαμε στο τελώνιο της ασπλαχνίας, το οποίο εξετάζει τους σκληρόκαρδους και ανελεήμονες και εξετάζοντας με οι δαίμονες και χωρίς να με βρουν άσπλαχνη διότι ελεούσα τους φτωχούς, και καταντροπιασθέντες οι δαίμονες, αναχωρήσαμε κι απ’ αυτούς.
Η πύλη του Ουρανού
Ανεβαίνοντας τώρα χαρούμενοι φτάσαμε στη πύλη του Ουρανού, η οποία ακτινοβολούσε και έλαμπε σαν καθαρό χρυσάφι και είχε υπερθαύμαστη ωραιότητα, που δεν μπορεί γλώσσα ανθρώπου να την διηγηθεί. Ο θυρωρός, ήταν ενας αστραπόμορφος νέος με χρυσά μαλλιά και μας δέχθηκε χαρούμενος δοξάζοντας τον Θεόν διότι περάσαμε τα εναέρια τελώνια των δαιμόνων.
Και περνώντας την πύλη του Ουρανού είδαμεν πλήθος αστραπόμορφων αγίων νέων οι οποίοι ακτινοβολούσαν σαν τον ήλιο και χαίρονταν όλοι και ευφραίνονταν, για την σωτηρία μου· εμείς πορευθήκαμεν με αγαλλίαση και χαρά ανεκλάλητη για την προσκύνηση του αστραπόμορφου θρόνου του Θεού, και Σωτήρα Ημών Ιησού Χριστού. Και είδαμεν σύννεφα όχι σαν τα συνηθισμένα τα οποία παραμέριζαν για να περάσουμεν. Και είδαμεν άλλο σύννεφο λευκό και χρυσόμορφο από το οποίο εξέρχονταν αστραπές και παραμέρισε κι αυτό όπως τα άλλα και περνώντας αισθανθήκαμεν γλυκύτατην ευωδία από τον θρόνο του αοράτου Θεού. Και είδαμεν στο άμεσον ύψος να αστράφτει ο θρόνος του Παντάνακτος Θεού. Εκεί είναι η χαρά των δικαίων και η Αιώνια αγαλλίαση. Και είδαμεν εκεί πλήθος άπειρον αστραπόμορφων νέων, που φορούσαν πολύτιμα φορέματα με χρυσές ζώνες...
