Απόσπασμα από λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου στην Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά: Σχετικά με τον πλούσιο νεανίσκο.
Είναι μεγάλη και τυραννική η δύναμη
των χρημάτων και αυτό γίνεται φανερό και σε αυτήν την περίπτωση· διότι
κι αν ακόμη είμαστε ως προς τα αλλά ενάρετοι, αυτή τα καταστρέφει όλα τα
άλλα. Δικαίως λοιπόν και ο Παύλος ονόμασε αυτή ρίζα όλων γενικώς των
κακών· διότι λέει· «η φιλαργυρία είναι η ρίζα όλων των κακών».
«Εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε,
πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και θα έχεις
θησαυρό στους ουρανούς· και τότε έλα και ακολούθησέ με».
«Όταν άκουσε όμως ο νέος αυτά, έφυγε
λυπημένος». Και στη συνέχεια, για να δείξει ο ευαγγελιστής ότι δεν ήταν
αυτό που έπαθε κάτι φυσικό, λέει· «γιατί είχε πολλά χρήματα». Δεν είναι
δηλαδή κυριευμένοι από το ίδιο πάθος αυτοί που έχουν λίγα και αυτοί που
έχουν πάρα πολύ μεγάλη περιουσία· γιατί στην δεύτερη περίπτωση γίνεται
πιο τυραννικός ο πόθος των ανθρώπων για τα χρήματα.
Τι λέει λοιπόν ο Ιησούς Χριστός; «Πόσο δύσκολα θα εισέλθουν οι πλούσιοι στη βασιλεία των ουρανών», κατηγορώντας όχι τα χρήματα αλλά αυτούς που είναι δούλοι στα χρήματα.
Λοιπόν ας κατανοήσεις ότι, όσο αυξάνονται τα πλούτη σου, τόσο θα αυξάνεται η δίψα σου για αυτά και πιο πολύ θα βασανίζεσαι από την επιθυμία για περισσότερα.
Όταν όμως απαλλαγείς από τα υπάρχοντά σου, θα μπορέσεις και την
ασθένεια της φιλαργυρίας να την καθησυχάσεις. […] Εκείνος που περιφρονεί
τα χρήματα κατέπαυσε την επιθυμία αυτή, ενώ αυτός που επιθυμεί να
πλουτίσει και να αποκτήσει περισσότερα, την άναψε περισσότερο και
ουδέποτε θα αρκεστεί σε αυτά που έχει· αλλά κι αν ακόμα αποκτήσει άπειρα
τάλαντα, επιθυμεί άλλα τόσα· και αν τα αποκτήσει και αυτά, επιθυμεί και
πάλι αλλά διπλάσια από αυτά και προχωρώντας εύχεται και τα βουνά και η
γη και η θάλασσα και όλα γενικώς να γίνουν προς χάριν του χρυσός,
κατεχόμενος από μία νέα μορφή φοβερής μανίας που δεν μπορεί με αυτό τον
τρόπο να σβήσει ποτέ. […]
Αναλογιζόμενος λοιπόν όλα αυτά, βγάλε από μέσα σου την πονηρή επιθυμία των χρημάτων.
Καθόσον η επιθυμία αυτή πολλά σπίτια
κατέστρεψε και φοβερούς πολέμους υποκίνησε και οδήγησε κατά ανάγκη τη
ζωή σε βίαιο θάνατο. Και πριν όμως από τους κινδύνους αυτούς καταστρέφει
την ευγένεια της ψυχής και καταντάει πολλές φορές αυτόν που
διακατέχεται από αυτήν δειλό, άνανδρο, θρασύ, ψεύτη, συκοφάντη, άρπαγα,
πλεονέκτη και οτιδήποτε άλλο χειρότερο.
Μη μου προβάλλεις λοιπόν την αφθονία των
χρημάτων, αλλά να σκέφτεσαι πόσο μεγάλη είναι η ζημιά που υφίστανται οι
εραστές αυτής της αφθονίας, οι οποίοι εξαιτίας των χρημάτων χάνουν την
βασιλεία των ουρανών. […]
Έχοντας λοιπόν υπόψη όλα αυτά, ας
μάθουμε να είμαστε μιμητές των πραγμάτων εκείνων που είναι άξια για
μίμηση. Όχι τις λαμπρές επαύλεις, ούτε τους πλούσιους κήπους, αλλά τους
άντρες εκείνους που έχουν πολύ θάρρος ενώπιον του Θεού, εκείνους που
είναι πλούσιοι στον ουρανό, τους ιδιοκτήτες εκείνων των θησαυρών, τους
πραγματικά πλούσιους, τους φτωχούς χάρη του ονόματος του Χριστού, ώστε
και των αιωνίων αγαθών να επιτύχουμε με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μαζί με τον οποίο στον πατέρα και στο Άγιο
Πνεύμα ανήκει η δόξα, η δύναμη και η τιμή, τώρα και πάντοτε και στους
απέραντους αιώνες. Αμήν.
