Του Ανδρέα Χριστοφόρου
Προφήτης είναι ο μεσίτης μεταξύ Θεού και Ανθρώπων που είναι
κεχρισμένος από τον Θεό, να πληροφορεί το λαό της Εκκλησίας για το θέλημα του
Θεού, για να Μετανοεί αλλά και να παλεύει με την Αγάπη του Θεού για την αγάπη
των Ανθρώπων.
Ο Προφήτης ζει ένα μεγάλο δράμα, η Προφητεία για τον Προφήτη
είναι δράμα.
Διότι, από την μια, όταν ο Θεός του αναγγέλλει τον θυμό του
για την αποστασία των ανθρώπων είναι σίγουρος για την δικαιοσύνη του Θεού που
διαμαρτύρεται και αναγγέλλει δεινά στον Προφήτη για να προκαλέσει
Μετάνοια στον αποστατούντα λαό.
Από την άλλη, όμως γνωρίζοντας το Έλεος του Θεού, συμπονά
τον λαό και παζαρεύει με τον Θεό παρακαλώντας τον να μακροθυμίσει και να
παρατείνει το Έλεος του ώστε να δοθεί και άλλος χρόνος Μετανοίας.
Ο Θεός με τον θυμό Του προς τον Προφήτη τον προκαλεί να
βγάλει από μέσα του τη συμπόνια προς τον λαό και αυτό είναι το βασικό γνώρισμα
του Προφήτη, η πάλη με τον Θεό για την Αγάπη του λαού.
Συγκρούεται μέσα του η Αγάπη του προς τον Θεό με την Αγάπη
του προς τον λαό.
Ο Μωυσής πάλευε με τον Θεό για την Αγάπη του λαού των
Εβραίων που πάντα αποστατούσαν παρά τα μεγάλα θαύματα που ζούσαν.
Πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα με στεγνά πόδια αφού με το
σταύρωμά της από τον Μωυσή χώρισε στα δύο και περπάτησαν στον βυθό έχοντας πλάι
τα νερά όρθια. Είδαν μετά την παρέλευση και του τελευταίου Εβραίου τα νερά να
κλείνουν και να πνίγουν τον Αιγυπτιακό στρατό που τους κυνηγούσε για να τους
πάρει αιχμαλώτους ξανά στην Αίγυπτο.
Κι όμως μετά, πάλιν αποστατούσαν από τον Αληθινό Θεό
λάτρευαν τα είδωλα και ζούσαν ανήθικα.
Ο Μωυσής πάντα παζάρευε με τον Θεό την Αγάπη για το λαό του
και έλεγε:
Αν θέλεις να τους συγχωρέσεις για τις Αμαρτίες και την
αποστασία τους σε παρακαλώ κάνε το.
Αν όχι, τότε κατάστρεψε μαζί τους και εμένα.
Βλέπουμε δηλαδή τον Προφήτη, να θεωρεί την εναντίωση του
Θεού με τον λαό που αμαρτάνει και αποστατεί δικό του θέμα, να βάζει μπροστά το
στήθος και να προσπαθεί να εξευμενίσει τον Θεό, παίζοντας τη δική του σχέση με
τον Θεό και σωτηρία του, χάριν του λαού.
Αυτή είναι η μόνιμη στάση της Παναγίας μας μεταξύ του Θεού
και των ανθρώπων, αυτή είναι η πρεσβεία της.
Επομένως ο Προφήτης είναι γεμάτος από συμπόνια για τον λαό
που του ανέθεσε ο Θεός και διαπραγματεύεται μαζί του χάριν του λαού.
Πολύ αγαπά ο Θεός τον αληθινό Προφήτη που από την μια θέλει
ο λαός να αγαπά τον Θεό και από την άλλη όταν δεν αγαπά ο λαός τον Θεό, βάζει
μπροστά την δική του αγάπη για να εξαλείψει ή να περιορίσει την πάντα δίκαιη
οργή του Θεού, για την αποστασία του λαού.
Ο Προφήτης ζει μέσα του το δράμα της Αγάπης προς τον Θεό και
της Αγάπης προς τον πλησίον, που παίζεται λόγω της αποστασίας του λαού και την
δίκαιη απόφαση του Θεού να επιτρέψει δεινά ώστε να προκαλέσει την Μετάνοια του
λαού.
