– Μου έλεγε πολλά. Έλεγε, δηλαδή, ότι πρέπει να συνεννοούμαστε, να προσευχόμαστε μαζί. Αυτό μου τόνισε πολλές φορές.
Η προσευχή πρέπει να είναι κοινή.
Η προσευχή πρέπει να είναι κοινή.
Όταν τα παιδιά μου ήταν φοιτητές, του έλεγα ότι προσεύχομαι για να
περάσουν τις εξετάσεις. Μάλιστα, μια φορά, ο γιός μου, αν και ήταν καλός
φοιτητής, σε κάποιες εξετάσεις δυσκολευόταν∙ τότε μου είπε ο Γέροντας: «δε θα περάσει τις εξετάσεις». Πράγματι δεν τις πέρασε.
Και όταν ξαναπήγα, μου είπε: «Δε θα περάσει γιατί του φωνάζεις και να, ο
σατανάς θέλει να κάνει φασαρία μέσα στο σπίτι και είσαι συ το όργανό
του. Να μη μιλάς».
«Να σου πω και κάτι άλλο» μου ‘λεγε. «Όταν γίνεται η προσευχή από
κοινού, τότε να δεις πως γίνεται το θαύμα». Και του λέω: «Μα να πω στον
άντρα μου, έλα να γονατίσουμε να κάνουμε προσευχή να περάσουν τα
προβλήματα;».
– «Σου είπα εγώ έτσι; Εγώ σου είπα να κάνετε προσευχή. Απ’ εκεί και πέρα βρέστε τα μόνοι σας».
– Το να μη φωνάζετε στα παιδιά σας το τοποθετούσε ειδικά στην περίοδο των εξετάσεων;
– Πάντα. Και για τη νηστεία και για την προσευχή και για έξω που βγαίνανε.
– Καμιά παρατήρηση.
– Όχι, όχι.
– Πες μου, κυρία Ξένια, για το θέμα του σατανά, που σας είπε ότι γίνεστε όργανό του κάποτε. Τον ερώτησες τίποτε;
– Έλεγε ότι ο σατανάς δεν μπορεί να βλέπει τις οικογένειες να ‘ναι
γαλήνιες και να περνούν καλά και σε συνεννόηση μεταξύ τους. Βρίσκει έναν
απ’ όλους, έναν που να μπορεί να τον παρασύρει.
– Έναν ευάλωτο, ας πούμε.
– Ναι. Και σ’ αυτή την περίπτωση «εσύ είσαι», μου είπε. Και για το παιδί
του έλεγα: «Αφού τον βλέπω ότι τα παρατάει και φεύγει». Μου απάντησε:
«Είδες τι κάνει ο σατανάς; βάζει εσένα να κάνεις καβγά και να
ευχαριστηθεί αυτός».
Ύστερα, όταν επρόκειτο να τελειώσει ο γιός μου τις σπουδές του και να
πάρει το πτυχίο του, μου είπε: «Τώρα θα περάσει, τώρα θα περάσει είδες
τώρα που δεν μιλάς; Τώρα θα περάσει».