ΣΤΙΣ 8 Σεπτεμβρίου ἡ ἁγία μας
Ἐκκλησία ὅρισε νὰ ἑορτάζουμε, μὲ τὴν δέουσα λαμπρότητα, τὴ γέννηση τῆς
Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς μοναδικῆς γυναίκας, ἡ ὁποία ἀξιώθηκε νὰ γίνει ἡ
μητέρα τοῦ Θεοῦ, προκειμένου νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ θεῖο σχέδιο τῆς
σωτηρίας τοῦ κόσμου.
Μία μοιραία γυναίκα, ἡ προμήτορά μας Εὔα, μὲ τὴν
παρακοή της ἔφερε τὴν κατάρα καὶ τὸν ὄλεθρο στὴν ἀνθρωπότητα. Μία ἄλλη
γυναίκα, ἡ πλέον εὐλογημένη «ἐν γυναιξὶ» (Λουκ.1,28), ἔφερε τὴν εὐλογία
καὶ τὴν ἀπολύτρωση. Ὁ μεγάλος Πατέρας τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας ἅγιος
Εἰρηναῖος (†199) παραλλήλισε καὶ σύγκρινε τὴν Θεοτόκο μὲ τὴν προμήτορα
τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τὴν Εὔα, ὥστε νὰ δείξει τὴ διαφορὰ μεταξύ τους.
Ἡ
παρθένος Εὔα δὲν ἔκαμε καλὴ χρήση τῶν θείων δωρεῶν καὶ δυνατοτήτων, ποὺ
εἶχε λάβει ἀπὸ τὸ Θεό, ἀφοῦ τὰ χρησιμοποίησε γιὰ τὸ κακὸ καὶ τὴν
καταστρατήγηση τοῦ θείου θελήματος. Αἰτία καὶ ρίζα τῆς ἀνταρσίας αὐτῆς
ὑπῆρξε ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἡ ἔπαρση. Ἂν ἐκείνη ὑπῆρξε φορέας τῆς ἀλαζονείας, ἡ
Παναγία ὑπῆρξε τὸ πρότυπο τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ταπείνωσης. Ὁ ἱερὸς πατὴρ
τονίζει πὼς «… ἡ Εὔα (ἔπρεπε) νὰ ἀποκατασταθῆ ἐν τῇ Μαρίᾳ, ἵνα μία
παρθένος γίνη συνηγόρος ἄλλης παρθένου καὶ νὰ ἐξαλήψη τὴν ἀνυπακοὴν τῆς
πρώτης διὰ τῆς παρθενικῆς ὑπακοῆς».
Ἐπίσης ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων
(† 386) ἔγραψε πὼς «Διὰ παρθένου, τῆς Εὔας ἦλθεν ὁ θάνατος, ἔδει διὰ
παρθένου, μᾶλλον δὲ ἐκ παρθένου φανῆναι τὴν ζωήν». Ἡ ἑορτὴ τῆς γεννήσεως
τῆς Παναγίας μᾶς γεμίζει μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση, διότι ἀποτελεῖ τὴν
ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας μας. Νὰ Τὴν μακαρίσουμε καὶ νὰ Τὴν τιμήσουμε, ὅπως
Τὴν τιμοῦμε (μόνον) ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, γιὰ νὰ εἶναι ἡ ἀέναη πρέσβης στὸ
θρόνο τῆς μεγαλοσύνης τοῦ Θεοῦ! Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα!
