Η
άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή είναι οι κυριότεροι λόγοι για
τους οποίους πολλοί χριστιανοί δεν εξομολογούνται. Άλλοι λόγοι είναι η
ιεροκατηγορία, το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η πολεμική κατά της πίστεως
και η ολιγοπιστία.
Και
σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και ο αντίδικος ημών διάβολος. Και
προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει από την εξομολόγηση. Γιατί;
Διότι γνωρίζει τα ευεργετικά και σωτήρια αποτελέσματα της εξομολογήσεως
και διότι ενώ χαρά μεγάλη γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που
μετανοεί (Λουκ.ιε' 7), την ίδια ώρα ο διάβολος καίγεται από τον φθόνο
και την κακία του. Αμφιβάλλετε; Ακούστε λοιπόν, ένα γεγονός, που συνέβη
στην Μονή Γηροκομείου Πατρών.
Κάποια
μέρα πήγε στη Μονή ένας νέος. Μόλις μπήκε στον ναό της Παναγίας, μια
δαιμονισμένη την οποία ουδέποτε είχε συναντήσει του είπε: «Βρε, καλώς
τον φίλο μου τον Κώστα! Τώρα που πήραμε και αυτοκίνητο, θα γυρίζουμε με
γυναίκες!». Ο νέος συγκλονίστηκε έτρεξε και γονάτισε μπροστά στην εικόνα
της Παναγίας και άρχισε να προσεύχεται. Σε λίγο η δαιμονισμένη άρχισε να
ουρλιάζει και να λέει: «Μην το κάνης αυτό. Δεν σου είπα αυτά για να
κάνεις αυτό; Μην το κάνης αυτό». Αργότερα πλησίασε το νέο ένας
αρχιμανδρίτης και τον παρακάλεσε να του πει τι έλεγε στην Παναγία την
ώρα που φώναζε η δαιμονισμένη. Και ο νέος είπε: «Παρακαλούσα την Παναγία
να με συγχωρήσει για την αμαρτωλή μου ζωή. Και υποσχόμουν ότι θ’ αλλάξω
ζωή και θα πάω να εξομολογηθώ». Βλέπετε, αδελφοί μου, ότι ο διάβολος
καίγεται και μόνο με την απόφαση που παίρνει ένας άνθρωπος να
εξομολογηθεί; Γι’ αυτό με διάφορες σκέψεις, με την ειρωνεία των άλλων
και των συγγενών καμιά φορά και με άλλους τρόπους προσπαθεί να μας
εμποδίσει να μην εξομολογηθούμε. Δύο όμως είναι τα κυριότερα εμπόδια του
διαβόλου: α) η απόγνωση και β) η αμέλεια. Σε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι
συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους, ο διάβολος βάζει την εξής σκέψη:
«Για σένα δεν υπάρχει πια σωτηρία». Έτσι προσπαθεί να τους ρίψη σε
απόγνωση, σε απελπισία. Και δυστυχώς, πολλοί πιστεύουν αυτά τα λόγια και
νομίζουν ότι είναι αδύνατο να σωθούν. Όμως ήδη από την Παλαιά Διαθήκη ο
Προφήτης Ησαΐας φωνάζει: «Επιστράφητε προς Κύριον και ελεηθήσεσθε ότι
επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών». Στην δε Καινή Διαθήκη, βλέπομε τον
Θεό να συγχωρεί την πόρνη, τον τελώνη, τον άσωτο και τον ληστή. Ακόμα
τον βλέπομε να παίρνει έναν τελώνη και να τον κάνη Απόστολο Ματθαίο, να
παίρνει τη Σαμαρείτιδα και να την κάνει Αγία Φωτεινή, να παίρνει έναν
διώκτη και να τον κάνη Απόστολο των Εθνών. Και από τότε μέχρι σήμερα ο
Θεός κανέναν άνθρωπο που μετανόησε ειλικρινά δεν απεστράφει, όσες
αμαρτίες και αν είχε κάνη, αλλά όλους τους μετανοημένους αμαρτωλούς τους
εκαθάρισε από την αμαρτία, τους έκανε υιούς Του και τους ανέδειξε
εργάτες της αρετής και Αγίους. Και έπραξε και πράττει έτσι ο Θεός, διότι
θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και έναν πόθο έχει: Να ελεή. Να ελεή.
Ναι, να ελεή. Ποτέ λοιπόν, να μην απελπιζώμεθα, όσες αμαρτίες και αν
έχουμε διότι έστω κι αν οι αμαρτίες μας είναι σαν μια πελώρια φωτιά, η
φωτιά αυτή σβήνει μέσα στον ωκεανό, δηλαδή στο άπειρο έλεος του Θεού. Σε
άλλους ανθρώπους, οι οποίοι αισθάνονται την ανάγκη να εξομολογηθούν, ο
διάβολος βάζει την σκέψη: «Έχεις καιρό». Έτσι, πολλοί ακούοντας αυτή την
φωνή, λένε: «Θα πάω να εξομολογηθώ αύριο». Το αύριο όμως γίνεται η άλλη
εβδομάδα, ο άλλος μήνας, ο άλλος χρόνος… ποτέ. Και δυστυχώς, έτσι
χάνονται πολλές ψυχές. Αλλ’ όχι, αδελφοί μου, μην αμελούμε. Σήμερα ας
μετανοήσουμε, σήμερα ας εξομολογηθούμε, διότι δεν ξέρουμε πόσο θα
ζήσουμε και διότι με το πέρασμα του χρόνου σκληραίνει η ψυχή. Νικολάου Βοϊνέσκου
synaxipalaiochoriou
