Αρκετοί ασκητές, πολύ πιστοί
χριστιανοί κ.α., λένε ότι πρέπει να μην ασχολούμαστε με τα επίγεια
αγαθά αλλά μόνο με τα πνευματικά. Μα, γίνεται να το κάνουμε αυτό
συνέχεια; Δηλαδή δεν πρέπει να ασχολούμαστε πολύ με τα ενδιαφέροντά
μας (επάγγελμα, χόμπι κ.α.) αφού σε αυτά μας έδωσε κλίση ο Θεός; Δε
γίνεται να ασχολούμαστε πολύ με τα ενδιαφέροντα αλλά να έχουμε και τα
πνευματικά στο μυαλό μας;
agonistesΕίναι απόλυτα σαφές ότι ο Θεός μας ευλογεί όλες τις πτυχές της ζωής μας. Έτσι μας ζητά να εργαζόμαστε, ευλογεί την οικογένειά μας, τη μόρφωση, τον ελεύθερο χρόνο και τις δραστηριότητες, την ξεκούρασή μας κτλ. Αυτό όμως που μας ζητά είναι να μην αφήνουμε στην άκρη τον πνευματικό μας αγώνα ως κάτι δευτερεύον και άχρηστο. Επίσης υποσχέθηκε ότι αν έχουμε ως προτεραιότητα τα πνευματικά, Εκείνος θα μας βοηθήσει και στα υπόλοιπα: «ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. στ΄ 33). Αυτή φράση, ειπωμένη από τον ίδιο τον Κύριό μας, μάς δίνει το φρόνημα με το οποίο πορευόμαστε στη ζωή μας. Ο στόχος μας είναι ο Χριστός. Και όλη μας η ζωή προς τα εκεί κατευθύνεται – τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα μπροστά στον Χριστό («Πάντα Θεοῦ δεύτερα», όπως μας λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος), οπότε, όσο κι αν μας παίρνουν τον χρόνο μας, δεν πρέπει να μας παίρνουν την καρδιά μας. Άλλωστε, η πνευματική ζωή βιώνεται μέσα στην καθημερινότητα, πχ δεν κλέβω στο επάγγελμα, δεν βρίζω στον αθλητισμό, δεν θυμώνω στην οικογένεια κλπ. Και πώς επιτυγχάνονται αυτά; Με τη χάρη του Θεού που φωλιάζει μέσα μας με την προσευχή, τη νηστεία, τον αγώνα των αρετών και την ένωση με τον ίδιο το Χριστό.
