+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας
Στὰ πρῶτα χρόνια του Χριστιανισμοῦ ἔλαβε
χώρα τὸ ἑξῆς γεγονός: Σὲ ἕνα νοσοκομεῖο ποὺ νοσηλεύονταν ἀφροδισιακὰ
περιστατικά, ὑπῆρχε καὶ μία ἀσθενής, ποὺ ἤθελε νὰ Βαπτιστεῖ, ἀλλὰ
ντρεπόταν, διότι οἱ ἄλλες ἄρρωστες τὴν κοροϊδεύανε καὶ τὴν λέγανε:
- Δὲν ντρέπεσαι ἐσὺ ποὺ ἔκανες τόσες
ἁμαρτίες καὶ τόσες βρωμιές, νὰ προσέλθεις νὰ Βαπτιστεῖς; Τὸ Βάπτισμα
εἶναι γιὰ τοὺς καθαρούς, γιὰ τοὺς Ἁγίους ἀνθρώπους, δὲν εἶναι γιὰ
σένα...
Μία μέρα ὅμως, ἐμφανίζεται στὸ δωμάτιό της ἕνας ψηλὸς εὐπαρουσίαστος κύριος καὶ τῆς λέει:
- Ἔμαθα ὅτι θέλεις νὰ Βαπτιστεῖς, ἀληθεύει;
Καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε:
- Ναὶ πράγματι, ἀληθεύει, ἀλλὰ ἐγὼ μὲ τὶς τόσες πολλὲς ἁμαρτίες ποὺ ἔχω,
δὲν εἶμαι ἄξια νὰ Βαπτιστῶ. Ἔχουν δίκαιο οἱ γυναῖκες ποὺ μὲ κατηγοροῦν,
γιὰ τὰ τόσα κακὰ ποὺ...
προξένησα στὸν κόσμο. Δὲν εἶμαι ἄξια, νὰ γίνω ὀπαδὸς τοῦ Χριστοῦ!
προξένησα στὸν κόσμο. Δὲν εἶμαι ἄξια, νὰ γίνω ὀπαδὸς τοῦ Χριστοῦ!
- Ἀνεξάρτητα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχεις κάνει μέχρι σήμερα καὶ ἐφόσον θέλεις νὰ
Βαπτιστεῖς, θὰ ἔρθω τὸ βράδυ μὲ ἕναν ἱερέα καὶ μία κολυμβήθρα, γιὰ νὰ
Βαπτιστεῖς. Νὰ μὲ περιμένεις...
Αὐτὴ τὸν εὐχαρίστησε, ἀλλὰ καὶ ἀπόρησε ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀνέλπιστη ἐξέλιξη.
Τὸ βράδυ χτυπάει ἡ πόρτα τοῦ δωματίου της, ἀνοίγει καὶ μπαίνουν μέσα ὁ
ἱερέας μὲ τὸν....κύριο, νὰ κρατᾶνε μία κολυμβήθρα. Ἐφόσον ἔγιναν τὰ
ἀπαραίτητα διαδικαστικὰ γιὰ τὸ Μυστήριο, ἄρχισε τὸ τελετουργικὸ καὶ ὅταν
ἔφτασαν στὸ σημεῖο ὁ ἱερέας νὰ πεῖ:
- Καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς....
- Μαρία ἀπάντησε ὁ κύριος.
Καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀναδόχου; ρώτησε ὁ ἱερέας:
- Ἀρχάγγελος Μιχαήλ! ἀκούστηκε ἀπὸ τὸ νέο καὶ ἔγινε ἀμέσως ἄφαντος...
Κόκκαλο ὁ παππάς! Ὅταν τελείωσαν τὸ Βάπτισμα, ὁ ἱερέας δὲν ἔφευγε. Ἤθελε
νὰ μάθει, τί ἀκριβῶς ἔγινε καὶ ἐμφανίστηκε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ὡς
νονός. Ἄρχισε νὰ τὴν ρωτάει τὰ πάντα γιὰ τὴ ζωή της:
- Τί καλὰ ἔργα ἔχεις κάνει στὴ ζωή σου παιδί μου;
- Μόνο κακὰ ἔργα ἔχω κάνει, ἀπάντησε ἐκείνη. Νέους διέφθειρα,
οἰκογένειες διέλυσα, χρήματα ἔκλεψα καὶ γενικὰ ὅ,τι κακὸ ὑπάρχει, τὸ ἔχω
διαπράξει...
- Δὲν μπορεῖ, γιὰ σκέψου, κάτι καλὸ πρέπει νὰ ἔχεις κάνει στὴ ζωή σου, ἐπέμενε ὁ παππᾶς.
Ἀπὸ ἐδῶ, ἀπὸ ἐκεῖ, σκέφτηκε αὐτὴ καὶ ξανασκέφτηκε καὶ στὸ τέλος θυμήθηκε τὸ ἑξῆς περιστατικὸ ἀπὸ τὴν ζωή της:
- Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας μου, μὲ ἄφησε προίκα 100 νομίσματα. Μία μέρα
καθὼς περπατοῦσα στὸ περιβόλι, εἶδε στὴν ἄκρη τοῦ τοίχου ἑνὸς σπιτιοῦ,
ἕναν ἄνθρωπο, νὰ ἔχει κρεμάσει ἕνα σχοινὶ γύρω ἀπὸ τὸ λαιμό του καὶ
ἑτοιμαζόταν νὰ κρεμαστεῖ στὸ δέντρο. Τότε ἀμέσως τὸν πλησίασε καὶ τὸν
ρώτησα, γιατί τὸ κάνει αὐτό. Αὐτὸς δὲν δεχόταν διάλογο μαζί μου, ἀλλὰ
βλέποντας τὴν ἐπιμονή μου, μὲ ἀποκάλυψε, ὅτι ἐπειδὴ χρωστοῦσε 80
νομίσματα καὶ δὲν τὰ εἶχε χρήματα, τὸν πουλοῦσαν αὐτὸν καὶ ὅλη τὴν
οἰκογένειά του. Ἔτσι ἀπελπίστηκε καὶ θέλησε νὰ βάλει τέρμα στὴ ζωή του.
Προθυμοποιήθηκα νὰ τὸν βοηθήσω καὶ ἔτσι ξεχρέωσε καὶ σώθηκε αὐτὸς καὶ ἡ
οἰκογένειά του. Ἀργότερα ὅμως λόγω τῆς φτώχειας στὴν ὁποία ὑπέπεσα,
ἀναγκάστηκα καὶ ἔγινε πόρνη...
Ἔτσι εἶναι! Ὅταν ὁ ἄνθρωπος θέτει τὸν ἑαυτὸν στὴν ὑπηρεσία τοῦ ἄλλου, μὲ
σκοπὸ νὰ τὸν βοηθήσει καὶ νὰ τὸν ἐλεήσει, τότε ὄχι μόνο ὁ Χριστός, ἀλλὰ
καὶ ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις εἶναι στὴ διάθεση αὐτοῦ του ἀνθρώπου, νὰ
τὸν βοηθήσουν καὶ νὰ τοῦ συμπαρασταθοῦν στὶς ἀνάγκες του...
