Κατά την διάρκεια του δεύτερου μήνα της νοσηλευτικής σχολής ο καθηγητής
μου μας έδωσε να κάνουμε ένα κουίζ. Ήμουν συνεπής φοιτήτρια και
απαντούσα με ευκολία σε όλες τις ερωτήσεις, μέχρι που διάβασα την
τελευταία: “Ποιο είναι το μικρό όνομα της γυναίκας που καθαρίζει;”
Μάλλον πρόκειται για κάποιο αστείο σκέφτηκα.
Είχα δει την καθαρίστρια πολλές φορές. Ήταν ψηλή, μελαχρινή και γύρω στα 50. Το όνομά της, όμως, δεν το ήξερα.
Παρέδωσα το κουίζ, αφήνοντας την τελευταία ερώτηση κενή. Λίγο πριν
τελειώσει το μάθημα ένας φοιτητής ρώτησε, αν η τελευταία ερώτηση θα
μετρήσει στην βαθμολογία. “Εννοείται, θα μετρήσει”, απάντησε ο
καθηγητής. “Στην καριέρα σας θα συναντήσετε πολλούς ανθρώπους. Όλοι τους
είναι σημαντικοί. Αξίζουν την προσοχή και την φροντίδα σας, ακόμα και
αν αυτό είναι ένα χαμόγελο και ένας χαιρετισμός.”
Δεν ξέχασα ποτέ το συγκεκριμένο μάθημα. Επίσης, έμαθα, ότι το όνομα της ήταν Ντόροθι.
