Ἡ ἀπάντησις εἶναι «ὄχι»! Καὶ πολὺ περισσότερο δὲν βλαστημάει δημόσια, προφορικῶς ἢ γραπτῶς, τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Ὃ λόγος γιὰ ἕνα δημοσιογράφο τῆς «Καθημερινῆς», τὸν κ. Στέφανο Κασιμάτη, πού στὴ στήλη του (2η σέλ.) οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «ἐγκωμιάζει» τὴ βλασφημία τῶν θείων, τοῦ ὀνόματος του Χριστοῦ καὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Παναγίας! Γιὰ τὸν δημοσιογράφο ἡ βλασφημία εἶναι «μιὰ βαθειὰ ριζωμένη σχέση στὴ συνείδηση τοῦἝλληνα. Θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ἐξελίσσεται στὸν χρόνο, εἴτε καταργηθεῖ τὸ ἄρθρο τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα εἴτε παραμείνει. Τὸ ξέρουν ὡς καὶ οἱ παπάδες αὐτό!».
●Ὁ Χριστὸς θὰ εἶναι πάντοτε «σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Καὶ αὐτὸ φανερώνει, ὅτι εἶναι τὸ ζωντανὸ Πρόσωπο ὅλων τῶν αἰώνων. Θὰ ἐπαναλαμβάνεται τὸ σκηνικό του Γολγοθᾶ. Ἄλλοι, οἱ πολλοί, «ἐβλασφήμουν Αὐτὸν» (Ματθ. κζ' 39), ἄλλοι Τὸν ὑμνοῦσαν καὶ ἐξέφραζαν τὴ μετάνοιά τους, τὴ συντριβή τους, τὴν ὁμολογία τοὺς (Λουκ. κγ' 42). Δὲν ἔχουμε ἀπαίτησι ἀπό τά σκουλήκια, ποὺ εἶναι χωμένα στὶς σκοτεινὲς τρύπες τῆς γῆς νὰ θαυμάζουν τὸν ἥλιο. Ἀλλὰ καὶ δὲν θ' ἀφήσουμε τὰ σκουλήκια νὰ μᾶς καθορίζουν τί εἶναι ὁ ἥλιος! Θὰ ἰσχύη πάντοτε ὅ,τι Ἐκεῖνος, ὁ Ἥλιος τῆς Θεότητας καὶ τῆς Ἀγάπης, εἶπε: «Πᾶς ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ φανερὰ ὦσι τὰ ἔργα αὐτοῦ» (Ἰωάν. ζ΄20).
●Ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη διαφημίσεως. Λάμπει τὸ ἀναμάρτητο πρόσωπό Του. Δὲν προσβάλλεται καὶ ὅταν ὁλο φάνερα οἱ ἀσεβεῖς Τὸν ἀρνοῦνται. Θὰ ἰσχύη ὁ καθοριστικός Του λόγος: «Ὁ μὲν Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· οὐαί δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι' οὗ ὁ Υἱὸς τοῦ ἄνθρωπου παραδίδοται· καλὸν αὐτῶ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος» (Ματθ. κστ' 24).
●Δὲν εἶπε ὁ Χριστὸς νὰ φυλακίζωνται ὅσοι Τὸν βλασφημοῦν. Ἀλλὰ καὶ δὲν ἐπικύρωσε τὴν αἰσχρὴ βλασφημία ὡς σῆμα κατατεθὲν ἐχθρῶν Του καί... φίλων Του! ἡ βλασφημία ἐκστομίζεται ὄχι μόνο ἀπό ἀσεβεῖς, ἀλλά καὶ ἀπό λεγομένους «ὀρθοδόξους χριστιανούς»! Καὶ φυσικά, ἂν κάποιος βλάσφημος μετανοήση καὶ ζητήση τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη Του, θὰ βρεθῆ στὰ δεξιά Του, ὅπως συνέβη μὲ τὸν ἅγιο πλέον ληστή, τὸν πρώην βλάσφημο (Ματθ. κζ' 39). Ἀλλ' αὐτὸ δὲν σημαίνει, ὅτι ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος θ' ἀνέχεται τὴν αἰσχρή, κακόβουλη καὶ μανιώδη βλασφημία τῶν θείων.
●Ὁ ὑπέρμαχος τῆς βλασφημίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας δημοσιογράφος θεωρεῖ, ὡς δεῖγμα... εὐφυΐας τοῦ Ἕλληνα τὴ φρικτὴ βλασφημία. Γράφει: «Ἕνας τρόπος γιὰ νὰ διασκεδάζω τοὺς ξένους φίλους, ἦταν νὰ τοὺς ἐξηγῶ ἐπακριβῶς τὶς συνηθέστερες βρισιὲς πού ἔβγαιναν ἀπό τά χείλη τοῦ ἐξυπνότερου λαοῦ του κόσμου σχετικὰ μὲ τὰ θεῖα... Ἐξακολουθῶ νὰ πιστεύω, ὅτι μιὰ γλαφυρή, ὄχι στεγνή, ἐξήγηση τῶν σεξουαλικῶν ὕβρεων (!) περὶ τὰ θεῖα εἶναι ἀπαραίτητο στοιχεῖο τῆς εἰσαγωγῆς κάθε ξένου στὸ σύμπαν τοῦ Ὑπαρκτοῦ Ἑλληνισμοῦ».
Καὶ ἄθεος ἂν εἶναι ὁ ἐν λόγῳ δημοσιογράφος (δὲν ἔχουμε ὑπ' ὄψιν μας σχετικὴ δήλωσί του), θὰ ἦταν πρὸς τιμὴν του ἕνας στοιχειώδης σεβασμὸς ὄχι τόσο τοῦ βλασφημουμένου Προσώπου, ὅσο τοῦ ἐσωτερικοῦ περιεχομένου τοῦ βλασφημοῦντος! Ἂν θεωρῆ πολιτισμὸ τὴ σεξολογία καὶ τὰ σεξουαλικὰ ἀνέκδοτα, ἃς τὰ περιορίση στὸ πρόσωπό του καὶ στοὺς... δικούς του! Δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ θεωρῆ «ἀναχρονιστικὰ ἄρθρα του Ποινικοῦ Κώδικα σχετικὰ μὲ τὴν καθύβρισι τῶν θείων».
●Εἶναι τόση ἡ ἀσεβής προσπάθειά του νὰ στηρίξη τὴ συνήθεια τῆς βλασφημίας, ὥστε... παίζει μὲ τὴν κτητικὴ ἀντωνυμία «σου». Δηλαδή, ἰσχυρίζεται δικολαβίστικα, ὅτι ὅποιος βλαστημάει, δὲν βλαστημάει τὴ Θεότητα γενικώς, άλλά τὴ «θεότητα τοῦ ἄλλου»! Ἀλλά, κ. δημοσιογράφε, μία εἶναι ἡ Θεότητα ποῦ βρίζεται, ἡ Θεότητα του Χριστοῦ. Ἁπλῶς μὲ τὸ «σου», πού προσθέτουν οἱ βλάσφημοι τελοῦν ἕνα ἀκόμα ἀδίκημα: Προσβάλλουν καὶ τὴν πίστι τοῦ ἄλλου.
●Ὄχι, κύριοι βλάσφημοι, δὲν ἔχετε δικαίωμα νὰ προσβάλλετε Ἐκεῖνον, πού γιὰ τὸν ἄλλον εἶναι λατρεία, ζωὴ καὶ σωτηρία. Τολμᾶ ὁ κ. Δημοσιογράφος νὰ γράψη βλάσφημο κείμενο γιὰ τὸν προϊστάμενό του, τὸν διευθυντὴ τῆς ἐφημερίδας του; Γιά μᾶς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἄπειρες φορὲς ἀνώτερος ὄχι ἀπό το διευθυντὴ μιᾶς ἐφημερίδας ἢ ἕνα δημοσιογράφο, ἀλλά καὶ ἀπό κάθε τρανό της γῆς!
