Πολλές φορές οι γυναίκες νιώθουν σαν
να αδικούνται μέσα στην Εκκλησία! Από τα πρώτα τους χρόνια έρχονται
αντιμέτωπες με ιδιαιτερότητες, σωματικές και ορμονικές, που τις
δυσκολεύουν στην καθημερινή τους ζωή. Και κατά την τεκνογονία
υποβάλλονται σε μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται τόσο από έντονους
πόνους όσο και από έκθεση σε μια σειρά επίπονων και άβολων καταστάσεων.
Αυτοί οι παράγοντες στο σύνολό τους τους προκαλούν μερικές φορές μια
δυσφορία και αποστροφή ως προς την αποστολή τους σε αυτόν τον κόσμο.
«Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ΄ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» (Γεν. α΄ 27). Όπως η δημιουργία του Αδάμ έγινε με ιδιαίτερη δημιουργική ενέργεια του Τριαδικού Θεού, έτσι και η δημιουργία της Εύας. Σημειώνει ὁ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι, όπως όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ, είπε ας κάνουμε άνθρωπο και δεν είπε ας γίνει ἄνθρωπος, έτσι και όταν έπλασε την Εύα από την πλευρά του Αδάμ. δεν είπε, ας γίνει γυναίκα, αλλά είπε, ας κάνουμε για τον Αδάμ βοηθόν και όχι απλώς βοηθόν αλλά όμοιον και ομότιμον με αυτόν∙ «ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν» (Γεν. β΄ 21)ׄ. Επομένως και τα δύο ανθρώπινα πλάσματα συγκεντρώνουν την ίδια αγάπη και την ίδια φροντίδα του Πάνσοφου Τριαδικού Θεού και δεν υπάρχει κάποια αδικία απέναντι στη γυναίκα.«Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός λέγων: αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν (Γεν. α΄ 28). Βαθύ μυστήριο. Ο Θεός απόθεσε στον άνδρα και τη γυναίκα ὅ,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στη δημιουργία, νέους ανθρώπους, ψυχές αθάνατες. Αναμφισβήτητα, θα μπορούσε να δημιουργήσει ευθύς αμέσως όλους τους ανθρώπους, όπως έκανε για τον Αδάμ και την Εύα. Δεν θέλησε να ενεργήσει έτσι. Είναι μία από τις πιο συγκινητικές αποδείξεις της εμπιστοσύνης που ο Θεός έδειξε στον άνδρα και τη γυναίκα, να τους κάνει πηγή για νέες ζωές. Έδωσε στα πλάσματά του μία δύναμη, πού τα ενώνει τόσο στενά με τη δική του δημιουργική δύναμη! Για να τους επιτρέψει να ολοκληρώσουν την αποστολή τους έδωσε στον καθένα ειδικές ιδιότητες και μία διαφορετική σωματική κατασκευή που αλληλοσυμπληρώνονται θαυμάσια.Είναι πράγματι αφορμή θαυμασμού όλο αυτό το σχέδιο του Θεού. Είναι η ίδια η τιμή της γυναίκας, η πιο βαθιά πηγή της αξίας της να είναι φτιαγμένη για να δεχτεί μέσα της το σπόρο της ζωής, να είναι η γόνιμη και σιωπηλή γη, προορισμένη να φέρει με έναν τρόπο γεμάτο μυστήριο έως το τέρμα αυτή τη ζωή που η αγάπη φύτευσε μέσα της.Εξάλλου γυναίκα είναι η Υπεραγία Θεοτόκος που αξιώθηκε να κυοφορήσει και να γεννήσει ως άνθρωπο τον Ιησού Χριστό, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.Ο Αδάμ και η Εύα όμως μέσα στον Παράδεισο δεν υπάκουσαν στην εντολή του Θεού, έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό, όπως τους προέτρεψε το φίδι και στη συνέχεια κρύφτηκαν. Ο Θεός γεμάτος αγάπη φωνάζει το πλάσμα του και αναγγέλλει στον Αδάμ και την Εύα το αποτέλεσμα της παρακοής τους.«καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα … τῷ δὲ Ἀδὰμ εἶπεν· … ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· … ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου …» (Γεν. γ΄ 16-19). Ο Θεός είπε στον Αδάμ ότι θα αλλάξουν οι όροι και οι συνθήκες της ζωής του. Η γη θα είναι καταραμένη και για να δώσει καρπούς θα πρέπει ο Αδάμ να εργασθεί πολύ βαριά και σκληρά και να την ποτίσει με τον ιδρώτα του. Και στην Εύα είπε ότι, για την παρακοή της θα αυξήσει υπερβολικά τις θλίψεις τις στενοχώριες και τις αγωνίες της κατά την εγκυμοσύνη, και τους πόνους της κατά τον τοκετό, και τα βάσανά της για την ανατροφή των παιδιών της.Γι΄ αυτό η γέννηση παιδιών που σε κάθε γυναίκα προξενεί μεγάλη χαρά και ευτυχία γίνεται με αγωνίες, λύπες και πόνους. Με αυτό τον τρόπο έχει η γυναίκα μόνιμη υπόμνηση της παρακοής και του αμαρτήματός της.Ο Θεός και πάλι δεν άφησε το πλάσμα του στη λύπη και στον πόνο. Οι λύπες αυτές μεταστρέφονται μετά τον τοκετό σε χαρά γιατί γεννήθηκε στον κόσμο νέος άνθρωπος «κατ΄εἰκόνα καί ὁμοίωση Θεοῦ», άνθρωπος με λογική και αθάνατη ψυχή. Ο ίδιος ο Χριστός μας το είπε: «Κάθε γυναίκα αισθάνεται πόνους και έχει λύπη γιατί ήλθε η ώρα της πού θα γεννήσει. Όταν όμως γεννήσει το παιδί δεν θυμάται πια τη θλίψη και τους πόνους του τοκετού, ένεκα της χαράς πού δοκιμάζει γιατί γεννήθηκε άνθρωπος στον κόσμο (Ἰω. στ 21).Ο Θεός είναι πάνσοφος, πανάγαθος, παντοδύναμος. Δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άδικο για τον άνθρωπο, που αγάπησε τόσο πολύ ώστε υπέμεινε γι΄ αυτόν σταυρό και θάνατο ατιμωτικό.Η γυναίκα έχει πλαστεί ομότιμη με τον άνδρα. Έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, σωματικές και ορμονικές, τις μόνες κατάλληλες, για να εκπληρώσει τη μοναδική αποστολή της, να κυοφορήσει και να φέρει στον κόσμο παιδιά.Οι πόνοι και οι λύπες της εγκυμοσύνης και της τεκνογονίας είναι αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου και εξαλείφονται από τη μεγάλη χαρά της γέννησης ενός παιδιού.Είναι τιμή για τη γυναίκα, δώρο Θεού αυτή η αποστολή της, ένα θαύμα!
