Γιατί, παιδί μου, σκοτείνιασε τό πρόσωπό σου, μόλις ἄκουσες γιά τόν θάνατό μου; τόν μάλωσε ὁ ὅσιος. Ἡ ἀναχώρηση ἀπ' αὐτή τή ζωή εἶναι μεγάλη εὐλογία.
Τί σχέση ἔχουμε ἐμεῖς μέ τόν μάταιο κόσμο; Δέν πλαστήκαμε γιά νά ζοῦμε ἐδῶ παντοτινά, ἀλλά μόνο γιά ν' ἀγωνιστοῦμε καί νά γυρίσουμε πάλι στήν πατρίδα μας. Ἐδῶ δέν ἔχουμε τίποτα δικό μας. Αὐτός ὁ κόσμος εἶναι πικρός, γιατί εἶναι γεμάτος πονηρούς δαίμονες, πού ἀνακατεύονται μέ τούς ἀνθρώπους, παρασύρουν πολλούς καί τούς ρίχνουν στήν κόλαση.
Ἀπεναντίας, ὁ ἄλλος κόσμος, ὅπου θέλω νά πάω, ἔχει τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ. Ἐκεῖ εἶναι ἡ δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού λάμπει ἀσύγκριτα καί αἰώνια, ἐνῶ ἐδῶ ἡ ψεύτικη, ἡ μάταιη καί ἡ ἀπατηλή δόξα, πού συνοδεύει τήν ἀνομία.
"Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός", Ἱερά Μονή Παρακλήτου
