Το βάπτισμα των αιρετικών

Γιάννης Κοτζάμπασης 

 Η πίστη δεν είναι θεωρία, φιλοσοφία ζωής, αλλά προσωπική σχέση με τον Θεό.

Σχετικά με το πώς πρέπει να είναι η σχέση αυτή ο ίδιος ο Θεός μας διδάσκει. Ακολουθώντας την μυστηριακή ζωή της εκκλησίας. Και όσα είπε ο ίδιος  παραδόθηκαν με την Αγία Γραφή και την Αγία Παράδοση στην Εκκλησία.  Την Μία, Αγία και Αποστολική Εκκλησία που εδώ και χιλιάδες χρόνια κράτησαν οι πατέρες της Εκκλησίας ανόθευτη και ο πιστός λαός αποδέχθηκε.

Κάποιοι πλανήθηκαν και έπεσαν σε αιρέσεις, με αποτέλεσμα να αποκοπούν από το σώμα της Εκκλησίας και με τον τρόπο αυτό  απομακρύνθηκαν από τον χώρο όπου μπορεί ο άνθρωπος  να συνεργάζεται με τον Θεό για την σωτηρία του.

 Το μυστήριο με το οποίο εισάγεται ο άνθρωπος στην Εκκλησία και ανοίγει ο δρόμος για την σωτηρία, είναι το Άγιο βάπτισμα, καθώς ομολογείται στην Αγία Γραφή. Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο λέγεται καθαρά «Και είπεν αυτοίς· Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα, κηρύξατε το Ευαγγέλιον πάση τη κτίσει.

Ο πιστεύσας και βαπτισθείς, σωθήσεται· ο δε απιστήσας κατακριθήσεται. (Μάρκου, 16, 15-16). Και τους είπε,  Πηγαίνετε σε όλον τον κόσμο και κηρύξατε το Ευαγγέλιον σε όλη την κτίση. Εκείνος που θα πιστέψει και θα βαπτισθεί, θα σωθεί. Εκείνος που δεν θα πιστέψει, θα κατακριθεί. Θα πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι σύμφωνα με τον λόγο του Σωτήρα Χριστού, το σωτήριο βάπτισμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την γνήσια ορθόδοξη πίστη, η οποία κηρύχθηκε από τους Αγίους Αποστόλους και από τους  Αγίους πατέρες της Εκκλησίας.

 Οι αιρετικοί διαψεύδουν με πολλούς τρόπους το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, που ενέπνευσε την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση! Μερικοί υποστηρίζουν ότι το βάπτισμα των παπικών είναι έγκυρο, διότι το βάπτισμα γίνεται  «στο όνομα της Αγίας Τριάδος». Σε τι είδος Αγία Τριάδα   πιστεύουν  όμως αυτοί; Οι παπικοί για παράδειγμα, πιστεύουν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού, όχι μόνο εκ του Πατρός όπως ο ίδιος ο Χριστός μας το λέει: όταν δε έλθη ο παράκλητος όν εγώ πέμψω υμίν παρά του πατρός, το Πνεύμα της αληθείας ό παρά του πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού. (Ιωάννου. 15 , 26).

 Οι παπικοί, αλλά και οι Διαμαρτυρόμενοι, δεν πιστεύουν  στο έργο του Θεού στον κόσμο μέσω των ακτίστων ενεργειών και με  αυτό το σκεπτικό δεν πιστεύουν ούτε στο έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα στο Μυστήριο του βαπτίσματος. Άρα το βάπτισμα των αιρετικών είναι ψευδές, όπως και ολόκληρη η πίστη τους. Δυσφημούν την Αγία Τριάδα, διδάσκουν πολλά αναληθή για τον Θεό και την σχέση του με τον άνθρωπο.

 Επειδή το βάπτισμα των αιρετικών θεωρείται ψευδοβάπτισμα και δεν είναι έγκυρο, κατά την ορθόδοξη παράδοση και διδαχή, οι ιεροί κανόνες ορίζουν την καθαίρεση των κληρικών, που θεωρούν έγκυρο το βάπτισμά τους και κάθε « μυστήριο» που τελείται από αυτούς (Αποστ: 46, 47, 68, Οικουμενική 2: 7,  Εν Τρούλω 6: 84, Οικουμενική 6: 95, Καρθαγένης 1, Βασίλειος: 1, 20, 47, 2, Καρθαγένης: 6, 15).

 Πρέπει να χρίονται μόνον οι χριστιανοί, που απέρριψαν την αληθινή πίστη, πηγαίνοντας στους αιρετικούς, εφ’ όσον μετανοήσουν και επιστρέψουν από την αίρεση στην ορθοδοξία. Αυτοί ήταν μέλη της ορθοδόξου Εκκλησίας, βαπτισμένοι με ορθόδοξο βάπτισμα, αλλά λόγω του ότι ασπάσθηκαν αιρετικές  διδασκαλίες απέκοψαν τον εαυτό τους από το σώμα της Εκκλησίας. Αυτοί επιστρέφουν στην Εκκλησία με ομολογία της αμαρτίας της αιρέσεως και της άρνησης της πίστεως. Αυτούς  τους ορθοδόξους που επιστρέφουν από την αίρεση η Αγία μας Εκκλησία δέχεται στους κόλπους της δια του Μυστηρίου του Χρίσματος, με το οποίο ο άνθρωπος ανακαινίζεται δια του Αγίου Πνεύματος και δια της Θείας Μεταλήψεως. Με τον τρόπο αυτό ενώνονται ξανά πλήρως με το Σώμα του Χριστού , που είναι η Εκκλησία.

 Η πρακτική του χρίσματος των αποκοπέντων πιστών, που επιστρέφουν στην Ορθοδοξία, δείχνει πόσο σοβαρή αμαρτία είναι η αίρεση. Για οποιαδήποτε άλλη αμαρτία δεν θεωρείται αναγκαία η ανανέωση του έργου του Αγίου Πνεύματος μέσω του Μυστηρίου του Χρίσματος. Παρά τις αποδείξεις που υπάρχουν στην Αγία Γραφή και στην Παράδοση, ορισμένοι κληρικοί σήμερα δεν βαπτίζουν  τους αιρετικούς, αλλά μόνο τους χρίουν. Είναι σαφές όμως, στην προκειμένη περίπτωση δεν τίθεται θέμα ανανέωσης δια του Μυστηρίου του Χρίσματος  διότι δεν ενήργησε το Άγιο Πνεύμα διά μέσω των μυστηρίων και διότι ποτέ δεν ήταν μέλη της Εκκλησίας.

 Κάποιοι επικαλούνται, την άποψη του να δεχόμαστε τους παπικούς με το χρίσμα δίχως βάπτισμα, τον Αποστολικό κανόνα που απαγορεύει την επανάληψη του βαπτίσματος (Αποστ. Διατ 47) «ξεχνώντας» ότι ο ίδιος κανόνας λέγει  να καθαιρείται ο κληρικός, που δεν βαπτίζει τον «βαπτισμένο» των αιρετικών!  Με άλλα λόγια, ερμηνεύοντας τον κανόνα αυτόν, απαγορεύει την επανάληψη του έγκυρου βαπτίσματος  ορθοδόξου, που πιστεύει στην Αγία Τριάδα όπως αναφέρεται στο σύμβολο της πίστεως των ορθοδόξων. Ακόμη στην ορθόδοξη Εκκλησία το βάπτισμα γίνεται με την τριπλή κατάδυση του βαπτιζομένου στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Και όπως δείξαμε παραπάνω, οι αιρετικοί δεν πιστεύουν ορθόδοξα την Αγία Τριάδα, αλλά έχουν εσφαλμένη πίστη. Επιπλέον, ούτε την μορφή του βαπτίσματος κρατάνε, «βαπτίζοντας» δια ραντισμού και όχι με τριπλή κατάδυση. Η λέξη βαπτίζω   σημαίνει καταδύω, βουτάω στο νερό.

 Ορισμένες τοπικές εκκλησίες βαπτίζουν διάφορες κατηγορίες αιρετικών, που οι άλλες τοπικές εκκλησίες τους δέχονται μόνο με το χρίσμα. Αν και πρέπει να καταστεί σαφές, ότι η αποδοχή των αιρετικών με το χρίσμα είναι μια ανοησία και ότι κάθε αιρετικός πρέπει να βαπτιστεί. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η ύπαρξη αυτής της ανομοιομορφίας στην Εκκλησία δείχνει ότι δεν είναι σαφές ποιος θα πρέπει να βαπτισθεί και ποιος πρέπει να χριστεί μόνο. Και από αυτό εξάγουν το επιχείρημα για την διατήρηση της τρέχουσας πρακτικής, που ορισμένοι  βαπτίζουν και άλλοι χρίουν. Αλλά ακόμη και αυτό το ψευδές επιχείρημα καταρρίπτεται από την Ιερά Παράδοση! Οι κανόνες λένε ότι, «όταν δεν είναι σαφές, εάν ένα πρόσωπο βαπτίστηκε, πρέπει να βαπτίζεται, ώστε να μην στερηθεί την σωτηρία» (Οικουμενική 6: 84). Πρόκειται για μία λογική επιλογή με βάση την μέγιστη επιφύλαξη, την οποία αν και δεν την ορίζουν ρητά οι κανόνες της Εκκλησίας, υποδεικνύει όμως η κοινή λογική και η φροντίδα για την σωτηρία των πλησίων μας.

 Άλλοι υποστηρίζουν πως, η αποδοχή  στην ορθοδοξία των βαπτισμένων στους αιρετικούς μόνο με το χρίσμα, έγινε πλέον μια ευρέως διαδιδομένη πρακτική και θα πρέπει συνεπώς να γίνει δεκτή.  Όμως υπήρξαν στιγμές όπου κάποια  αίρεση είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις  μέσα στην Εκκλησία, αλλά αυτό δεν ήταν εν πάση περιπτώσει, ένα επιχείρημα για την αντικατάσταση της αληθινής πίστης με την αίρεση. Αντίθετα ο Θεός έχει αναθέσει σε ορισμένους ανθρώπους την πάλη κατά της αιρέσεως και αυτοί νίκησαν, διότι το Άγιο Πνεύμα το ίδιο υποστήριξε τους λίγους, ενώ οι πολλοί πλανήθηκαν. Επίσης οι ειδωλολάτρες  είναι περισσότεροι από τούς ορθοδόξους. Θα πρέπει να γίνουμε ειδωλολάτρες, υποκύπτοντας στο επιχείρημα της πλειοψηφίας;

 Η Αγία Τριάδα δεν έρχεται σε αντίθεση με τον εαυτό Της και δεν μας άφησε ανεπαρκή μέσα σωτηρίας, που πρέπει να αναθεωρηθούν, έτσι ώστε οι άνθρωποι σε διαφορετικούς καιρούς να έχουν περισσότερη ή λιγότερη «ευκαιρία» για να σωθούν.  Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από τα  Άγια Μυστήρια και η διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με τα Μυστήρια είναι σαφής και δεν πρόκειται να αναθεωρηθεί και να προσαρμοστεί. Τέτοιες προσπάθειες δείχνουν την άγνοια και την απιστία όσων προτείνουν τέτοιες «αναθεωρήσεις» και «προσαρμογές». 

http://euxh.gr/