Η
αγιογράφος μοναχή Ευφροσύνη της Μονής της Παναγίας της Βοηθείας μαζί
με την μητέρα της, διηγείτο τα εξής: «Στο πέρας του Όρθρου και προ της
Θείας Λειτουργίας ο Άγιος Άνθιμος ήθελε να διαβάζονται οι ώρες για να
προσκομίζει με άνεση τα εκατοντάδες ονόματα που εδιάβαζε στην αγία
Πρόθεση». Τότε ο μοναχός Νικηφόρος απήγγειλε με τόνο μεγαλοπρεπείας τις
ώρες, λ.χ.: «Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες…». Τότε ο Γέροντας
φώναζε από το ιερό: «Κενόδοξε, κενόδοξε!». Αμέσως ο μοναχός Νικηφόρος
έβαζε επί τόπου εδαφιαία μετάνοια με το μέτωπο στο δάπεδο και φώναζε:
«Συγχωρήσατέ μου Γέροντα!»…
